به گزارش مجاهدت از گروه فرهنگ دفاع‌پرس، «خانه ملی گفتوگو» به ریاست «حسن رحیم‌پور ازغدی» عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با انتشار نخستین گزارش خود به این پرسش که «چرا هنوز از مناظره می‌ترسیم؟» پاسخ داد.
متن کامل اولین گزارش خانه ملی گفتوگو به شرح ذیل هست:
«خانه ملی گفت‌وگوی آزاد»، ایده‌ای بود که بذر اولیه آن مشخصاً به‌مناسبت سالگشت پیروزی انقلاب اسلامی در دهه ۸۰، ضمن پیام حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای به شورای عالی انقلاب فرهنگی افشانده شد و این شورا مأمور به تسهیل گفت‌و‌گو‌های آزاد، منطقی و سالم، حمایت از مناظره بدون هتک حرمت و تخریب و گفت‌و‌گو‌های هدفدار، قاعده‌مند و نتیجه‌بخش شد. کاری سخت و در عین حال، ظریف که تا لحظه عملی شدن و ثمر دادن، موانع بسیار، از فرهنگی و اجرایی پیش رو داشت و همچنان دارد. از این شورا خواسته شد که نه مأیوس و نه شتاب‌زده، این راه را به هر قیمتی بپیماید؛ راهی که بی‌شک به گشوده‌تر شدن دروازه‌های خلاقیت ملی و کارآمدتر شدن شیوه‌های حکمرانی می‌انجامد.
اگر این انقلاب باید بماند و برنامه تاریخی و جهانی خویش را به بارنشاند، این خودآگاهی و ظرفیت نیز باید در نسل دوم و سوم انقلاب، از اینکه هست، بیدارتر شود. اگر از افراط و تفریط رنج می‌بریم، اگر تکامل را در «جمود و تحجر» و ترقی را در «خودباختگی و تقلید» نمی‌جوییم، اگر به نشاط قلب و ذهن و زبان مردم می‌اندیشیم و به «پیش نیازهای» تولید فکر در جهت تمدن‌سازی وقوف داریم، پس به شجاعت برای بن‌بست‌شکنی در ساختار‌های حکمرانی و فرهنگ عمومی نیاز مبرم داریم.
احیاء روح گفت‌وگوی انتقادی، وفادار به اصول انقلاب، اخلاق اسلامی و منطق علمی، شرط حیات فرهنگی کشور هست و اگر اراده کرده‌ایم نه اشکالات را توجیه کنیم و نه مشکلات را لاعلاج بگذاریم، باید «خانه گفتوگو» را یک سرمایه بزرگ اجتماعی و یک «اَبَر سنگر» ملی و دستاوردی تمام عیار بدانیم.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در «منشور آزاداندیشی» از نخبگان علمی و سیاسی کشور خواستند در مسائل ملی، نقطه تعادل میان «هرج و مرج» و «دیکتاتوری» را شناسائی و تثبیت کنند، اما هنوز هم کسانی نمی‌دانند که چرا نباید از «آزادی» ترسید و از «مناظره» گریخت؟ و می‌کوشند «نقد و انتقاد» را به کالای قاچاق یا امری تشریفاتی، تبدیل کنند؟ چه کنیم و چگونه که به‌نام «مناظره» به «جدال و مراء» گرفتار نیاییم و به جای آزادی، به دام هتاکی و مسئولیت‌گریزی نلغزیم؟
چه کنیم تا سهم «آزادی»، سهم «اخلاق» و سهم «منطق»، یکجا و در کنار یکدیگر ادا شوند؟ کلید رمز «خلاقیت و بالندگی» در اختیار چه کسی به جز خود ماست؟ چرا جنبش کارآمدترسازی حکمرانی، بجز از مسیر آزادی‌خواهی مسئولانه و فرصت‌های برابر برای اندیشه و بیان اندیشه نمی‌گذرد؟ چرا آزادی بیان، اگر توأم با «ادب استفاده از آزادی» نباشد، فرهنگ عمومی را چند فرسنگ به عقب می‌برد؟
در دهه فجر ۱۴۰۳ بار دیگر با صدای بلند و با افتخار به یاد‌ها می‌آوریم که «آزادی»، شعار تبلیغاتی این انقلاب نبود؛ بلکه از اصیل‌ترین و اصلی‌ترین اهداف انقلاب اسلامی بهمن ۵۷ بود و همچنان هست. در آستانه دهه فجر پیروزی انقلاب اسلامی هستیم، انقلابی که آمد تا «فرهنگ خفقان و سرجنباندن و جمود» و از دیگر سوی، «فرهنگ آزادی بی‌مهار و خودخواهانه» را نقد و اصلاح کند، آمد تا فضایی بیافریند که «آزادی بیان»، مقید به «منطق و اخلاق و حقوق معنوی و مادی» و نه به هیچ قید دیگری، فرهنگ اجتماعی و حکومتی ایران سربلند باشد، تا حریت، تعادل، عقلانیت و انصاف، همواره سکه رائج باشند.
دهه فجر انقلاب اسلامی بشارت عصری جدید هست که چون صور اسرافیل، مردگان را از گورستان تاریخ برانگیزد و اندیشه‌ها را در همه حوزه‌ها برانگیزاند و سنت اسلامی «تضارب آراء و عقول»، عادت ثانوی نخبگان و اندیشه‌وران و به‌ویژه حکمرانان کشور در ارتقاء وحدت ملی و انسجام حاکمیت مردمی و تفاهم و تعامل هرچه بیشتر در حل مشکلات مردم شود. تمدن اسلامی همواره در مصاف با معضلات جدید و در چالش با دیگری شکفته هست.
خانه ملی گفتوگو نه خانه سیاست‌زدگان هست و نه استراحت‌کده‌ای برای سیاست‌زدایی؛ که این هر دو بیماری، فضای عمومی را به مرداب سکوت یا گرداب تلاطم می‌کشاند و در هر بلبشو، این صاحبان بلاشرط قدرت و ثروت و فاقدان اخلاق و فضیلت هستند که جریان‌سازان افکار عمومی می‌شوند و سطح تفکر اجتماعی و عقلانیت ملت را پائین می‌آورند، فرصت‌های ملی را هدر می‌دهند، اعصاب کشور را با تنش‌های منحط قبیله‌ای می‌فرسایند، فرهنگ‌های فاسد را رواج دهند، صاحبان خرد و احساس را ساکت و مسکوت گذارده و صاحبدلان و خردمندان را به حاشیه می‌رانند تا بتدریج منزوی، خسته و فراموش شوند. در چنین فضایی، تنها می‌توان به دور خود چرخید و دعواها، تکراری، سطحی و نازل می‌ماند.
ایجاد محملی دیگر برای طرح منطقی و قانونی مطالبات اجتماعی و تحلیل زمینه‌های آن و پاسخگویی به آن، عللی هستند که خانه گفتوگو برای آن منظور تأسیس شد.
ارائه سلسله‌گزارش‌های ما مرحله‌به‌مرحله در مورد موضوعات گوناگون ملی و تبیین وظایف و اهداف خانه گفتوگو و رسالت جدید آن و تفاوتش باکرسی‌های آزاداندیشی و کرسی‌های نظریه‌پردازی و کرسی‌های مناظره و گفتوگو که جداگانه و از پیش، فعال بوده‌اند، به‌طور منظم به محضر عموم تقدیم خواهد شد.
گزارش به مردم موتور مشارکت هست و مستمراً ناظر به معضلات عملی و نظری در کشور ان‌شاءالله ادامه خواهد یافت.
ما به گفتوگو، ایمان داریم و آن را بالضروره، عمل صالح دوران می‌دانیم.
دهه مبارک فجر ۱۴۰۳
خانه ملی گفتوگو»
گفتنی هست؛ این نهاد، با تأکید بر شفاف‌سازی و پاسخگویی وعده داده هست تا با مشارکت عمومی گامی برای ارتقاء مسئولیت‌پذیری در جامعه بردارد و راه را برای تمدن اسلامی باز کند. هدف اصلی این نهاد، ایجاد فضایی برای طرح منطقی و قانونی مطالبات اجتماعی و تحلیل زمینه‌های آن هست.
انتهای پیام/ 118
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده هست
