اولین تصویر من از قالیباف

به گزارش مجاهدت از مشرق، مرتضی روحانی، استاد دانشگاه با انتشار رشته استوری در صفحه اینستاگرامی خود نوشت:

رئیس نیروی انتظامی داشت در تلویزیون صحبت میکرد جوان بود و با آمدنش تغییرات محسوسی در چهره پلیس ایجاد کرده بود. آن هم بعد از وقایع ۱۸ تیر سال ۷۸ که فرمانده نیروی انتظامی تهران در آن زمان محاکمه شده بود و وضعیت نیرو به شدت متزلزل بود یادم هست که مجری برنامه از او سوالی درباره زنان خیابانی پرسید فرمانده نیرو انتظامی گفت: « من این افراد را ظرف ۲۴ ساعت از سطح جمع میکنم اما اینها را کجا باید تحویل بدهیم؟ بهزیستی میگوید ما ظرفیت نگهداری و حمایت از این تعداد را نداریم همینجا بود که مجری پرسید تعدادشان چقدر است؟» سرتیپ جوان کمی تامل کرد و گفت به نظرم بیان بعضی از آمارها خودش می تواند اشاعه فحشا باشد.

راستش جوابش در گوشم زنگ زد. اینکه کسی بفهمد که آمار صرفا یک عدد نیست. واقعیتی است که تو با بیانش به آن رسمیت می دهی چیزی نبود که از یک سرتیپ نیروی انتظامی توقع داشته باشم.

راستش این اولین تصویر من از محمدباقر

قالیباف است. گمانم چیزی بیش از بیست سال پیش بعد از آن قالیباف با شرکت در انتخابات سال ۸۴ جزء رجال سیاسی مملکت شد.

به تیتر اخبار آمد و محل بغض و حب شد. برخی آن را بی حد و حصر مدح کردند و برخی دیگر کینه توزانه تخریبش کردند در تمام این سالها قالیباف با تمام نقاط ضعف و قوتش برای من نمونه یک رجل سیاسی قابل قبول بوده است.

نمی‌گویم ایده‌آل چون با آن فاصله دارد اما قابل قبول کسی که دامن بر نمی چید و قهر نمیکرد به دل کار میزد و با نمره قابل قبولی بیرون می آمد. واضح است که برای آنکه شما یک مسابقه فوتبال را ببرید، لازم نیست اصلا گل ،نخورید که اگر نخورید حتما فضیلت است مهم این است که تعداد گل بیشتری بزنید.

اینها را ننوشتم که مدح و ثنا گفته باشم اینها را نوشتم که منطق فهمم در رای دادن به محمدباقر قالیباف را توضیح داده باشم تا بلکه بتوانم کمکی کنم تا فضای انتخابات را از وضعیت «هواداری خارج کنیم در وضعیت هواداری چه تیم ما ببرد و چه ببازد ما هوادار او هستیم. اما برای انتخابات ما نیاز داریم که به یک « ادبیات حمایت» برسیم این ادبیات حمایت قابل ارزیابی و قابل گفتگو است و به عقلانیت جمعی مان کمک خواهد کرد.