به گزارش مجاهدت از خبرنگار اخبار داخلی دفاع‌پرس، ۱۲ تیر مصادف با همان روزی است که ولیام راجرز، ناخدای ناو وینسنس آمریکا با شلیک دو موشک، هواپیمای مسافربری ایران را در آب‌های خلیج‌فارس سرنگون کرد و ۲۹۸ مسافر و خدمه آن به شهادت رسیدند که در میان سرنشینان، ۶۶ کودک زیر ۱۳ سال، ۵۳ زن و ۴۶ تن تبعه کشور‌های خارجی نیز بودند.
در ساعت ۱۰:۲۲ ناو جنگی وینسنس آمریکا که از یک مأموریت اسکورت برمی‌گشت و به حریم آب‌های ایران وارد شده بود، به دستور ناخدا ویلیام راجرز، فرمانده ناو وینسنس، با ادعای واهی عدم شناسایی هواپیمای مسافربری از جنگنده موشک استاندارد ۲ را به سوی پرواز ۶۵۵ شلیک کرد. هواپیما از صفحه رادار‌های زمینی محو شده و در آب‌های خلیج فارس سقوط کرد.
با عدم اطلاع از سرنوشت هواپیما، برج مراقبت فرودگاه بندرعباس، در تماس با دبی، پیگیر سرنوشت پرواز ۶۵۵ شده، ولی آن‌ها نیز اظهار بی‌اطلاعی کردند. بلافاصله پس از این واقعه، مقامات آمریکایی اعلام کردند که یک فروند هواپیمای اف -۱۴ جمهوری اسلامی ایران را مورد هدف قرار داده‌اند.
عملیات جمع‌آوری اجساد قربانیان با اعزام ۸۰ غواص، دو فروند ناو، دو فروند هواناو و چهار فروند بالگرد، پس از واقعه آغاز شد، دمای هوا در طول روز، به بیش از ۵۰ درجهٔ سلسیوس می‌رسید و قطعات اجساد به‌دلیل باقی ماندن در آب ورم کرده و حتی در تابوت جا نمی‌شدند و مسئولین ناچار شدند تا برای انتقال آن‌ها، از برانکارد‌های توری استفاده کنند.
حاضرین در عملیات هم، با صحنه‌های بسیار دل‌خراش و تکان دهنده‌ای روبرو می‌شدند، شدت دل‌خراش بودن این صحنه‌ها در حدی بود که بعضاً خبرنگارانی که تحمل مشاهدهٔ چنین صحنه‌هایی را نداشتند، دوربینشان را رها کرده و صحنه را ترک می‌کردند. در نهایت تنها پیکر و قطعات بدن ۱۷۸ نفر از ۲۹۰ مسافر هواپیما پیدا شد.
بعد دیگر ماجرا، مستنداتی است که از همکاری آمریکا با انگلیس برای سرپوش گذاشتن بر سرنگونی هواپیمای مسافربری ایران منتشر شده است. اسناد محرمانه نشان می‌دهند «رونالد ریگان»، رئیس جمهور وقت آمریکا و «مارگارت تاچر»، نخست وزیر انگلیس طی نامه‌نگاری با یکدیگر تأکید کرده‌اند که باید ایران را مسئول این حادثه به افکار عمومی معرفی کرد. آن‌ها در این نامه‌ها تأکید کرده‌اند که بایستی گفته شود آمریکا برای دفاع از خود اقدام به سرنگونی این هواپیما کرده است.
در یک تلکس محرمانه به تاریخ ۱۳ جولای به صراحت این نکته ذکر شده که خطی که در افکار عمومی باید دنبال شود این است که عمل شلیک موشک «بعد از حمله ایرانی‌ها» انجام شده و اینکه ناو وینسس به یک هواپیمای نامعلوم هشدار صادر کرده، اما بعد از عدم دریافت پاسخ در راستای حمایت از خود اقدام به شلیک به سمت آن کرده است.
اعتراف نیروی دریایی آمریکا
نیروی دریایی آمریکا بعد‌ها در تحقیقات خود اذعان کرد که هواپیمای ایرانی در همان راه هوایی تجاری تأیید شده در حال پرواز بوده و خود را نیز در فرکانس‌های کنترل ترافیک هوایی به عنوان یک هواپیمای غیرنظامی معرفی کرده است؛ اما دولت آمریکا نه تنها مسؤولیت حمله به هواپیمای مسافربری را نپذیرفت، بلکه به «ویلیام راجرز» فرمانده ناو وینسنس که باید بعنوان جنایتکار جنگی محاکمه می‌شد، مدال شجاعت داد.
نکته جالب توجه در این حادثه سیاست‌های دوگانه شورای امنیت سازمان ملل و رسانه‌های غربی است، زیرا پنج ماه بعد از حمله به ایرباس ایرانی هواپیمای پان آمریکن بر فراز شهر لاکربی اسکاتلند منفجر شد و گر چه ابعاد مختلف این دو حادثه متفاوتند، اما شورای امنیت در موضعی دوگانه از دولت لیبی خواست تا متهمان این حمله تروریستی را به آمریکا و انگلیس تحویل دهد و غرامت این حادثه را هم بپردازد، اما درمورد حمله ناو جنگی آمریکایی به هواپیمای مسافربری ایرانی، این شورا تنها به ابراز تأسف بسنده کرد.
آنچه امریکا از آن به عنوان «حقوق بشر» نام می‌برد بسیار متفاوت با عملکرد کاخ سفید و متحدانش در سطح جهان است؛ حقوق انسان‌ها برای واشنگتن ابزاری برای فشار علیه کشور‌های مستقل در جهت تامین منافع آمریکا است، رفتاری که رهبر معظم انقلاب از آن به عنوان «حقوق بشر امریکایی» نام می‌برند و در دیدار خانواده شهدای هفتم تیر می‌فرمایند: «خوب است هفتم تا دوازدهم تیر را هفته‌ی «حقوق بشر آمریکایی» اعلام بکنیم، واقعاً حقوق بشر آمریکایی در این چندروز در کشور ما یک چیز واضح و بارزی است.»
در تاریخ ۴۲ ساله پیروزی انقلاب اسلامی، جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک کشور قدرتمند و مستقل همواره آماج حملات ضدبشری آمریکا قرار گرفته است و اکنون نیز دولت آمریکا با همدستی متحدانش با تروریسم اقتصادی و بستن مسیر‌های ورود دارو و غذا به کشورمان در کوران همه گیری جهانی کرونا همچنان این جنایت را ادامه می‌دهد.
گزارش از امیر قشقایی
انتهای پیام/341
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
