گروه استان‌های دفاع‌پرس- «علی‌اصغر زینلی» فعال رسانه‌ای؛ کسی که در چنگال دشمن بی‌رحمی، چون دژخیمان بعثی گرفتار می‌شود و نام اسیر بر او می‌گذارند بصورت طبیعی با مجموعه متنوعی از محدودیت‌ها و تحریم‌ها رو‌به‌رو هست.
اما اسارت زمانی زجر بیشتری دارد که بخواهند اعتقادات و دلخوشی‌های تو را هم به زنجیر بکشند. وقتی قرار باشد بین تو و باور‌های دینی تو فاصله ایجاد کنند اسارت بسیار سخت‌تر خواهد بود.
هشتاد و هفتمین نشست راویان آزاده مشهدی همزمان با ایام شهادت سردار دلها، سپهبد قاسم سلیمانی برگزار شد و یاد و نام فرمانده جبهه مقاومت گرامی داشته شد.
این نشست مثل همیشه با رویکرد پژوهشی کار خود را آغاز کرد و از آنجایی که موضوع نشست از قبل محدودیت‌ها و تحریم‌های اسارت در مراسم ملی و مذهبی تعیین شده بود، راویان آزاده هر کدام حول محور‌هایی همچون نماز و اذان، روزه، دعا، روضه‌خوانی، مداحی، سینه‌زنی، سخنرانی، مسابقات قرآنی، شعر، تئاتر، سرود، جشن نوروز، مراسم ترحیم و سایر موضوعات این حوزه خاطرات و مطالب خود را بیان داشتند.
مهمترین نتیجه‌ای که می‌توان از اظهارات راویان آزاده گرفت وجود تفاوت‌های اساسی بین اردوگاه‌های مختلف و بویژه اردوگاه‌های اسرای بی‌نام‌ونشان (صلیب‌ندیده) با اردوگاه‌های صلیب‌دیده در برخورد با مناسک مذهبی و برگزاری مراسمات هست.
محدود کردن خاطرات و اظهارات آزادگان در چند عبارت کار سختی هست، اما مجال این گزارش زیاد نیست که بتوان همه مطالب را بیان داشت، ماحصل گفته‌های راویان حاضر در این نشست را می‌توان در برخورد شدید بعثی‌ها با اجتماعات و مراسم گروهی و جمعی، اصرار به برگزاری مراسم علیرغم همه تحریم‌ها و محدودیت‌ها با مشارکت گروهی و رعایت نکات احتیاطی، ممنوعیت برگزاری مراسم ویژه آزادگان سرافرازی که در غربت به شهادت می‌رسیدند، ممنوعیت اقامه نماز جماعت صبح بیش از سایر نمازها، الگو قرار دادن نحوه اقامه نماز سید آزادگان توسط سایر اسرا، اقامه برخی نمازها توسط اسرا بدون داشتن وضو و طهارتی که لازمه نماز بود بواسطه محدودیت‌ها و موانع بهداشتی و نبودن امکانات لازم، تاثیر جهاد مقدس تبیین حتی در دوران اسارت و تاثیرپذیری حداکثری اسرای یک اردوگاه در خصوص مراقبت از فرائض دینی، افطار کردن ۲۴ اسیر با یک قرص نان ساندویچی و یک عدد تخم مرغ، پهن کردن زیرانداز‌ها به سمت قبله در اردوگاه‌هایی که محدودیت شدیدی برای اقامه نماز داشتند تا اسرا بتوانند حتی بصورت خوابیده نماز خود را اقامه نمایند، نماز وحشت به معنای واقعی آن در اسارت اقامه می‌شد و تنها دعایی که هر اسیری و در هر موقعیتی آنرا آمین می‌گفت این دعا بود «اللهم فک کل اسیر» خلاصه کرد.
موضوع محدویت‌ها و محرومیت‌های اسارت در ابعاد مذهبی و مراسم به زمانی بیشتر از یک نشست نیاز خواهد داشت که مقرر شد در خصوص سایر محور‌های ارائه شده در جلسات آینده مداکرات بیشتری انجام پذیرد.
انتهای پیام/
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده هست
