به گزارش مجاهدت از خبرنگار اخبار داخلی دفاع‌پرس، تحول‌خواهی جزو مهم‌ترین و برجسته‌ترین خصوصیات امام بزرگوار است. امام، روحاً، هم یک انسان تحول‌خواه و هم تحول‌آفرین بود.
در مورد ایجاد تحول، نقش او صرفاً نقش یک معلم و استاد و مدرس نبود؛ نقش یک فرمانده داخل در عملیات و نقش یک رهبر به معنای واقعی بود. ایشان بزرگ‌ترین تحولات را در دوران خودشان، در زمان خودشان در حوزه‌های متعددی و در عرصه‌های متنوع زیادی ایجاد کردند.
اوّلاً روحیه‌ی تحول‌خواهی از دیرزمان در این بزرگوار وجود داشته است؛ این چیزی نبود که در آغاز نهضت اسلامی در سال ۱۳۴۱ در ایشان به وجود بیاید؛ نه، ایشان از دوران جوانی یک انسان تحول‌خواه بودند که نشانه‌ی آن عبارت است از همان یادداشتی و نوشته‌ای که ایشان در دوران جوانی تقریباً در دهه‌ی ۳۰ از عمرشان در دفتر مرحوم وزیری‌یزدی نوشته‌اند.
تحول امام تنها در غالب انقلاب اسلامی برشمرده نمیشود بلکه امام در سیره خود از جوانی تحول گرا بودند. در درجه اول تحولی بود که ایشان در بین جوانان در کلاس‌های اخلاق و درس خود ایجاد میکردند به طوری که باعث منقلب شدن مخاطبین خود میشدند. یعنی همان سیره پیامبران و معصومین.
تحول دیگر امام، تحول در روحیه‌ی خمودگی و تسلیم ملت بود. قبل از انقلاب مردم به مرحله‌ای رسیده بودند که دیگر به دنبال آرمان‌های خود نبودند و تسلیم اوامر بیرونی میشدند رهبر انقلاب این روحیه را در مردم از بین برد و بار دیگر انان را برای رسیدن به مطالبات و ارمان هایشان بیدار کرد و ملت ایران را به یک کشور مطالبه گر تبدیل کردند.
تحول در نگاه به نسل جوان
یک حوزه‌ی دیگر از تحولی که ایشان به وجود آوردند، تحول در نگاه به نسل جوان بود؛ یعنی برای مثال سپاه پاسداران که تشکیل شد، ایشان جوان‌های بیست و چند ساله را در رأس سپاه پاسداران قرار دادند. در زمینه‌های دیگر مثل بحث‌های قضائی در هم ایشان اعتماد عجیبی به جوان‌هایی که مورد قبولشان بودند داشتند.
این موضوع یک موضوع تاکتیکی و محدود به مسائل نظامی و ناشی از تحمیل شرایط جنگ تحمیلی نبود. در سایر حوزه‌ها هم مشهود است و نمونه بارز آن انتخاب آیت‌الله خامنه‌ای به عنوان امام جمعه تهران است. البته نباید از نظر دور داشت که مقصود امام از جوانگرایی صرفا یک سن شناسنامه‌ای نبود.
تامل بر اینکه در همان زمان که آیت‌الله خامنه‌ایِ جوان به عنوان امام جمعه دائم تهران منصوب شدند، در شهر‌هایی مانند کرمانشاه یا شیراز افرادی به امامت جمعه انتخاب شدند که در دهه‌های هفتم و هشتم و حتی نهم عمرشان به سر می‌بردند، معنادار جلوه می‌کند. شهید آیت‌الله اشرفی اصفهانی یا شهید آیت‌الله دستغیب مثال‌های خوبی برای این موضوع محسوب می‌شوند.
نمونه دیگر این انتصاب‌ها، انتخاب شهید فلاحی به عنوان کفیل رئیس ستاد مشترک ارتش است که در آستانه ۶۰ سالگی قرار داشت. این انتخاب‌ها در حالی صورت گرفت که مسئولیت‌های اصلی در سپاه پاسداران و کمیته‌های انقلاب اسلامی به جوانان زیر ۳۰ سال رسیده بود.
رهبر انقلاب در توضیح این مسأله اشاره دقیقی دارند: «بعضی‌ها تا سنین بالا هم به یک معنا جوانند؛ حالا همین شهید عزیزی که شما از او اسم بردید -شهید سلیمانی، و بنده شب و روز به یاد او هستم- شصت و چند سال سنّش بود… اگر ۱۰ سال دیگر هم زنده میماند و بنده زنده میماندم و بنا بود که من مشخّص بکنم، او را در همین جا نگه میداشتم… بنابراین بعضی اوقات افرادی که در سنین جوانی هم نیستند، کار‌های جوانانه خوبی را میتوانند انجام بدهند.» ۱۳۹۹/۲/۲۸ مقصود از روحیه جوانگرایی بیش از آنکه یک سن باشد یک روحیه بانشاط و باانگیزه برای انجام کار‌های بزرگ است درست مثل خود امام؛ بنابراین تحول خواهی و ایجاد تحول در تک تک بخش‌های حکومت از صفات بارز امام در سیره ایشان برشمرده میشود.
در این چهل و اندی سال نیز حرکت کشور و حرکت تحولی‌ای که امام به وجود آورده‌اند، متوقف نشده است و پیش رفته است. در بعضی از موارد هم زیرساخت‌های تحولی‌ای به وجود آمده است که هنوز به فعلیت و به تحقق نرسیده است در حقیقت تحول خواهی امام تنها به ایران و انقلاب اسلامی محدود نمیشود بلکه سیر تحول خواهی امام را میتوان در تک تک کشور‌های منطقه و در غالب تحول خواهی‌هایی مثل بهار عربی مشاهده کرد.
گزارش از امیر قشقایی
انتهای پیام/341
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
