به گزارش مجاهدت از خبرنگار اخبار داخلی دفاع‌پرس، با توجه به تحریم‌های گسترده غرب علیه روسیه در زمینه‌های مختلف به ویژه در زمینه انرژی و غذایی، نگاه روسیه به سمت ایران و ترکیه است.
ایران به لحاظ موقعیت ژئوپولتیکی منحصر به فرد و دسترسی به آب‌های گرم، مقابله با ایدئولوژی آمریکا در منطقه و همچنین مخالفت با توسعه ناتو برای روسیه از اولویت بیشتری برخوردار است.
این مزیت‌ها در کنار موقعیت جغرافیایی ایران و همکاری‌های دو کشور در موضوعات منطقه‌ای به ویژه در زمینه سوریه و حتی اوکراین، شرایط را برای روابط پایدارتر فراهم آورده است.
گرچه بعد از جنگ اوکراین و روسیه اختلاف‌هایی میان روسیه و ترکیه به دلیل حمایت‌هایی که ترکیه به ویژه در زمینه پهپادی از اوکراین داشت به وجود آمد، اما در مقطع فعلی که آمریکا به دنبال قطب‌بندی‌های جدید در منطقه است، سایر بازیگران همچون روسیه مترصد تشکیل چنین ائتلافی در منطقه هرچند با بازیگری همچون ترکیه هستند.
در واقع روسیه نمی‌خواهد در موضوع توازن قوا در منطقه از آمریکا عقب بماند. بعد از جنگ روسیه و اوکراین شاهد قطب بندی‌های جدیدی در جهان در حوزه‌های مختلف نظامی، انرژی و اقتصادی بوده ایم. این قطب بندی‌ها و تشکیل ائتلاف‌ها طبق منافع و هدف مشترکی است که بازیگران به دنبال آن هستند.
به عنوان نمونه، موضوع مقابله با ایران در قالب تشکیل «ناتوی عربی» یا همان ائتلاف منطقه ای، بیشتر با توجه به منافع بازیگران منطقه‌ای و با هدف پروژه ایران هراسی در حال شکل گیری است.
ناموفق بودن تلاش آمریکا و متحدانش برای شکست اتحاد روسیه و ایران در میدان سوریه، دلایل متعددی داشته و دارد. مسکو به درستی دست حریف را خوانده و فهمیده بود آبنبات‌هایی که آمریکا در دست گرفته و تکان می‌دهد هرقدر هم شیرین و وسوسه‌انگیز باشند، قیمتی سنگین دارند. بهای پذیرش آن، زدن مهر تایید بر تسلط بی‌چون و چرای آمریکا بر منطقه حیاتی غرب آسیاست.
البته ماجرا به همینجا ختم نمی‌شد و حرکت آمریکا به حوزه‌های پیرامونی و مناطق حساس‌تر برای روسیه نیز می‌رسید. درواقع می‌توان گفت همکاری روسیه با ایران در منطقه از منظر راهبردی، تنها انتخاب مسکو نبود، بلکه انتخابی برد – برد برای دوطرف بود.
رابطه ایران و روسیه طی حدود سه دهه اخیر پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی را می‌توان به دوره‌های مختلفی تقسیم کرد، اما دوره جدید که منجر به احداث این عمارت مستحکم شد، به شش سال قبل برمی‌گردد.
تابستان سال ۱۳۹۴ سردار سلیمانی در سفری محرمانه راهی مسکو شد. سفری که تاکنون اطلاعات چندانی از جزئیات آن منتشر نشده، اما پس از این سفر نیروی هوایی روسیه در سوریه وارد عمل شده و همکاری تهران و مسکو در حمایت از دمشق که مورد تهاجم همه‌جانبه تروریست‌های مورد حمایت غرب بود، وارد مرحله عملی تازه‌ای شد.
این همکاری به زودی نتایج درخشان خود را نشان داد و گزینه حتمی و غیر قابل تجدیدنظر غرب مبنی بر اینکه «اسد باید برود» را باطل کرد.
بلافاصله زنگ خطر به صدا درآمد. این همکاری و اتحاد نه تنها در پرونده سوریه برای اهداف ژئوپلتیکی آمریکا و متحدانش در غرب آسیا آزاردهنده و خطرناک بود بلکه می‌توانست الگویی جدید از برهم زدن طرح‌های منطقه‌ای واشنگتن را پایه‌ریزی کند. اینجا بود که آمریکایی‌ها تمام امکانات و کارت‌های خود برای شکستن این اتحاد را به بازی گرفتند.
انتهای پیام/341
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
