گروه فرهنگ دفاع‌پرس ـ رسول حسنی ولاشجردی؛ زنان در همه جوامع، مذاهب و تمامی نحله‌های فکری عنصری مهم تلقی شده‌اند و می‌شوند. این زنان هستند که علیرغم نادیده گرفته شدن عامدانه استعداد‌ها و توانمندی‌های‌شان، در جنبش‌ها و انقلاب‌ها اثرگذار بودند. به همین دلیل هست که کشور‌ها و دولت‌های برای تضعیف و یا شکست کشور‌های دیگر، زنان مولفه‌ای مهم تلقی می‌شوند و در سیاست‌گذاری‌های براندازانه خود و استعمار و استثمار سرزمین‌ها سعی دارند تا ابتدا زنان را تحت تاثیر قرار دهند.
غربی کردن ایران اولویت سیاسی قدرت‌های آن روز دنیا بود. ورود فرهنگ غرب البته به معنای آن نبود که هنرمندان ایرانی نیز می‌توانند خود در این فرهنگ مولد باشند بلکه در بهترین حالت باید کپی کار آثار دست چندم و نازل غربی باشند و اگر اثری تولید می‌شد که مخاطب را به فکر وامی‌داشت توقیف و یا سانسور می‌شد.
در این مسیر نیز روشنفکران و هنرمندان به مثابه پیاده نظام دشمن راه ورود فرهنگ بیگانه را هموار میکردند که نمونه بارز آن را در واقعه کشف حجاب در ایران شاهد بودیم. با روی کار آمدن رضاخان به عنوان شاه دست نشانده غرب، ایران عملا مصرف کننده فرهنگ غربی شد. چنان که اشاره شد رهبران سیاسی آن روز همه تلاش خود را صرف این کردند تا برای استحاله فرهنگی ایران از همان ابتدا سراغ زنان بروند. به همین دلیل پروژه کشف حجاب در سال‌های آغازین سلطنت رضاخان در روز ۱۷ دی ۱۳۱۴ در ایران کلید خورد.
مسئله حجاب برای زن ایرانی نه تنها از حیث مذهب بلکه از حیث ملیت و قومیت نیز اهمیت داشت، به همین دلیل کشف حجاب هدم دین و ملیت محسوب می‌شد و در صورت تحقق این امر ـ که تا حدودی به هدف رسیده بود ـ می‌توانست تمامیت ایران را مستعمره فرهنگی غرب کند. اما از آنجا که حجاب حتی اگر به عنوان مقوله دینی در نظر گرفته نشود، فرهنگی کهن و ریشه‌دار بود و این امر نمی‌توانست به سادگی در ایران رسمیت پیدا کند.
سیاست دیکتاتورگونه رضاخان تا حدی توانست کشف حجاب را بر زنان ایرانی تحمیل کند، اما این رضاشاه بود که به کمک مراجع فرهنگی خود توانست مسئله کشف حجاب را بدون تهدید و تحمیل و تنها به اتکای رمان‌های نازل، فیلمفارسی‌ها، جراید، تلویزیون و مهمتر از آن مدارس و مهد کودک‌ها رسمیت ببخشد چنان که کارگردانان از به تصویر کشیدن زنان برهنه بر پرده سینما، ابایی نداشته باشند.
هفدهم دی در تاریخ ایران، روز ننگینی هست چرا که در این روز زن ایرانی به واسطه سیاست مزورانه پهلوی و استعمار و استثمار دولت‌های بیگانه از هویت خود به سمت هویت تهی و بدون پشتوانه غرب تبعید شد. متاسفانه این تبعید شدن به اتکای ظواهر فریبنده‌اش اثرات خود را هر چند به طور محدود تا امروز باقی گذاشته هست. اگر نهضت بیداری بخش امام خمینی (ره) و موهبت بزرگ دفاع مقدس نبود قطعا از زن ایرانی به عنوان انسانی هویت بخش، تربیت کننده و متعالی جز شاکله آن چیزی باقی نمی‌ماند.
انقلاب اسلامی پدیده‌ای معجزه‌گون، بزرگترین خدمت را به زن ایرانی کرد. زنان در فضای این انقلاب توانستند الگوی زن مومنی را به دنیا معرفی کنند که بدیل و مانندی ندارد. به همین دلیل هست که رسانه‌های غربی سعی در تخدیر زن انقلابی ایران دارند، فتنه زن، زندگی، آزادای نیز اساسا به همین منظور شکل گرفت که البته مانند تلاش‌های قبلی خود بی‌ثمر بود. اما در همین فتنه اخیر به روشنی پیدا هست چرا دشمنان ایران اسلامی با صرف هزینه بسیار سعی دارند تا دختران نوجوان و جوان را به سمت و سوی خود بکشند؟ نسل آینده دختران که باید مادران فردای ایران باشند بزرگترین هدف برای دشمنان و بهترین سرمایه معنوی برای انقلاب اسلامی هستند.
در کنار سیاست‌گذاران و مسئولان نظام این اصحاب فرهنگ و هنر هستند که باید از اندیشه و نوع نگاه دختران ایرانی مراقبت کنند، در این میان رسالت زنان هنرمند و اهل قلم از اهمیت بالاتری برخوردار هست. دادن فضای مناسب به زنان صاحب اندیشه و قلم، هنرمند و خلاق برای حضور در میدان بزرگ جهاد تبیین بهترین فرصت برای تربیت دختران امروز هست، دخترانی که باید در آینده در کسوت همسری و مادری فرزندانی انقلابی تربیت کنند.
انتهای پیام/ 161
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده هست
