جامه سیاه بر تن شهر محبان عباس(ع)

گروه استان‌های دفاع‌پرس- سمانه کمالی باغستانی؛ دوباره شهر بوی فراق می گیرد. خیابان ها سیاه پوش بزرگ مرد تاریخ می شوند،محرم می رسد با یک دنیا اشک و غم، ناله و فغان.

محرم یاد آور سرزمین تفتیده کربلاست، سرزمینی که در روز عاشورا شاهد مظلومیت سالارشهیدان عالم بود.کربلا با حسین(ع)معنا و مفهوم پیدا می کند.حسین(ع) یک مکتب است.مکتب آزادگی و شهادت. حسین یعنی مظلومیت؛یعنی شهادت،یعنی بزرگ مردی و مردانگی؛یعنی ایثار و گذشت….

نوای کربلایی اش همه جا پیچیده است:«اگر دین ندارید لااقل آزادمرد باشید».کربلا یعنی  جلوه ی حضور  ابوالفضل العباس(ع) ،سقای تشنه لب،است.همان عباس(ع) علمدارکربلا که بر قله افتخار ایستاد و دستان بریده اش بلندترین قصیده ی ایثار و مردانگی راسرود و آزادگی را فریاد زد.کربلا یعنی ایثارگری علی اکبرکه شهادتش، قلب سیدالشهدا را به درد آورد.

کربلا یعنی مردانگی قاسم که امانت دار برادر بود و شهادت را «احلی من العسل» فریادزد.کربلا یعنی صبر و ایستادگی زینب…امان از دل زینب …امان از دل پردرد زینب …امان از صبر زینب… اینجا بندرعباس است شهرمحبان عباس(ع)،نوای عزای امام حسین(ع) ازهرکوی و برزن از بامداد تا شامگاه به گوش می رسد. شهر سوگوار است.چشم ها اشکبار ودل ها داغدارحسین(ع)است.

 باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

زمین و آسمان به سوگ نشسته اند به سوگ انسان آزاده ای که مظهر ایثار، شهادت و گذشت بود.اکنون پس گذشت بیش از1400سال از واقعه تلخ روز عاشورا زمین کربلا هنوز فریاد”هل من ناصر ینصرنی”حسین را زمزمه می کند و دل های مشتاقان را به یاری می خواند .حسین زنده است تا تاریخ زنده است.

انتهای پیام/