به گزارش مجاهدت از خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، حمید داوود آبادی از مهمترین نویسندگان حوزه ادبیات و تاریخ نگاری دفاع مقدس هست که بعد از سال‌ها کار در این حوزه تجربیات فراوانی را کسب کرده هست که بهره گیری از آن می‌تواند برای تربیت نسل آینده نویسندگان دفاع مقدس موثر و مفید باشد.
کتاب «مثل آب خوردن» چکیده‌ای از همه سال‌هایی هست که داوود آبادی دست به قلم بوده و آثار ارزشمندی را خلق کرده هست. در این کتاب شیوه‌های خاطره نویسی از نگاه و زبان داوودآبادی آورده شده هست که بخش دوم آن را در ادامه می‌خوانید.
خاطره بدون بزک و گریم
خاطره نویسی یکی از راحت‌ترین و عمومی‌ترین شیوه‌های نوشتن هست که با آن می‌توانی احساسات درونی خود را به دیگران
منتقل کنی.
با رعایت برخی اصول ساده و مراعات قواعدی خاص، به راحتی می‌توانی اتفاقات مهمی را که در زندگی خود شاهد بوده‌ای، روی کاغذ بیاوری و در اختیار همگان قرار دهی.
برای نوشتن خاطره قرار نیست دوره‌های نویسندگی داستان و رمان را بگذرانی یا تکنیک‌ها فنون نگارش و حضور در کلاس‌های آموزش نویسندگی و … را طی کنی.
همین که احساس نیاز کردی خاطرات خود را مکتوب کنی حداقل ۵۰ درصد راه طی شده هست.
خاطره نویسی گونه‌ای از نوشتن هست که برخلاف داستان خیال‌پردازی در آن نقش ندارد و نویسنده فقط حوادث واقعی را که برایش پیش آمده شاهد بوده و یا بر او اثر گذاشته هست، بدون کم و کاست بیان می‌کند در غیر این صورت، خاطره شکل داستان به خود می‌گیرد و از حالت استنادی خارج می‌شود.
همه آنهایی که در انقلاب یا جنگ نقش و حضور داشته‌اند به نوعی در پی ثبت و نشر خاطرات خود هستند.
شاید برخی این کار را پُز شخصی و یا جلوه‌نمایی برداشت کنند ولی دلایل بسیاری برای نوشتن خاطرات می‌توان ذکر کرد از جمله احساس ارزشمند بودن خاطرات، مقابله با تحریف تاریخ خالی کردن صحنه از لاف زنان و مدعیان و …
این روز‌ها مد شده که خاطرات رزمندگان دیروز را اندیشمندان و فرزانگان و … امروزی بازنویسی می‌کنند برای همین وقتی خاطرات یک دانش‌آموز بسیجی ١٦ ساله یا یک کارگر ساده و یا یک دانشجوی جبهه رفته را بخوانی فکر می‌کنی همه آنها استاد دانشگاه و دکتر مهندس بوده‌اند. خاطره هر قشر و صنفی باید عطر و بوی صنف خود را داشته باشد نه این که زیباسازی و بزک و گریم شود.
انتهای پیام/ 161
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده هست
