………..خدایا ، همه چیز بر من ارزانی داشتی و بر همه اش شکر کردم . جسمی سالم و زیبا دادی ، پائی قوی و تند و چالاک عطا کردی ، بازوانی توانا و پنجه ای هنرمند بخشیدی ، فکری عمیق و ذهنی شدید دادی ، از تمام موهبات علمی به اعلا درجه برخوردارم کردی ، موفقیت های فراوان به من دادی ، از همه چیز ، و از همه زیبائی ها ، و از همه کمالات به حد نهایت به من اعطا کردی و بر همه اش شکر می گذارم .
اما ای خدای بزرگ ، یک چیز بیش از همه چیز به من ارزانی داشتی که نمی توانم شکرش کنم ، و آن درد و غم بود . درد و غم از وجودم اکسیری ساخت که جز حقیقت چیزی نجوید ، جز فداکاری راهی برنگزیند ، و جز عشق چیزی از آن ترشح نکند .
خدایا ، نمی توانم بر این نعمت تو را شکر کنم ، ولی به خود جرات می دهم از تو بخواهم که این اکسیر مقدس را تباه نکنی .
( نیایشی از شهید دکتر مصطفی چمران ، در ایران ، کتاب ” نیایش ها ” ، صفحه ۱۱۵ ، انتشارات بنیاد شهید چمران ، وصال شیرازی شماره ۵۷ ، تلفن ۶۶۴۶۲۰۳۷ )
دکتر چمران روی رودخانه کرخه کور داخل قایق جمینی که از تیپ نوهد ارتش گرفته بودیم همراه شهید ایرج رستمی ، شهید ناصر فرج االله ، محمد نخستین عازم سد کوهه هستند . سد کوهه در منطقه روستای کوهه نزدیک عباسیه روی رودخانه کرخه زیر آتش دشمن با کمترین امکانات احداث شد و کیلومتر ها آب را بصورت دریاچه ای بزرگ مقابل تهاجم دشمن را گرفت و گروهی از رزمندگان ستاد جنگهای نامنظم حفاظت از این سد را برعهده داشتند که مدتها بچه های بوشهر به فرماندهی شهید علی ماهینی بودند و مدتی هم حسین شاه حسینی بود . تنها راه رفت و آمد و حتی رسانیدن غذا به آنها از طریق آب و همین رودخانه بود و عموما دشمن با شنیدن صدای موتور قایق ها اینجا را زیر آتش می گرفت . دکتر چمران مرتبا از این سد و بچه ها که در شرایط سختی بودند بازدید می کرد .
منبع
chamran.dr.mostafa@
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.