به گزارش مجاهدت از خبرنگار اخبار داخلی دفاع‌پس، به تعبیر قرآن کریم مجلس امام حسین (ع) و انگیزه برگزاری این مراسم، شعائر الهی است؛ این شعائر نشانه دین اسلام است.
بار‌ها در دین ما خطاب به مومنان تاکید شده است که شعائر الهی را حفظ کنند. مجالس امام حسین واسطه نشر فرهنگ تشیع است که به این واسطه می‌توان درک از حق و حقیقت را ارتقا داد.
اگر بخواهیم دقیق قیام امام حسین (ع) را مطالعه کنیم؛ می‌توان درس‌های بزرگی از آن گرفت که الگوی این عصر باشد.
اول اینکه امام حسین همه هم و غمش، نجات بشریت از ذلالت و دور کردنشان از گمراهی بود. امروز هم دغدغه بزرگ ما و مسئولان انحرافاتی است که به دین اعمال می‌شود. به قول مقام معظم رهبری امروز جنگ، جنگ اعتقادات است.
سراسر عاشورا و زندگی همه معصومین برای همه و خصوصا مسئولان درس است؛ جوانمردی، ایثار، اخلاق مداری و تربیت نسل پاک از سوی آن نظام جمهوری اسلامی. مسئله مهم دیگر این روز‌ها حفظ مجالس حسین است. دستگاه سیدالشهدا دستگاه عشق و معرفت است. وعظ و خطابه که جای خود، اما مداحان هم باید در روضه خوانی حقیقت را نقل کنند این دو لازم و ملزومند.
مداح واقعی با صوتش و اخلاصش قلب‌ها را آماده پذیرش خطابه می‌کند. هر چقدر از منبر پیامبر فاصله بگیریم خطر و زیان بیشتر می‌شود. در این نظام بحمدلله علاوه بر مسئولین پاک دست، بی‌شمار واعظ و مداح پاک دست هم داریم؛ بنابراین بهتر است از آنها مداوم یاد شود تا اگر اشتباهی هم از سرناآگاهی از برخی از آنان سر زد، از خاطر همه برود. درس‌های عاشورا همواره زنده، حیات‌بخش و حرکت‌آفرین است. هرچند واقعه کربلا در مکان و زمان خاصی رخ داده است، اما درس‌های آن به زمان و مکان خاصی محدود نمی‌شود و همواره الهام‌بخش و شورآفرین است.
فرهنگ ایران آمیخته از عناصر اسلامی و ایرانی توأمان است و که بررسی اسطوره‌های ایرانی که مقاومت و فدا شدن در راه منزلت را اولویت می‌دهند در این مجال نمی‌گنجد؛ اما همانطور که گفته شد ماه محرم ویژگی هویتی بسیار مهمی میان ایرانیان دارد که انعکاس آن در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران عیان است و الهام بخش شکل گیری بلوک جدید قدرت در نظام بین‌الملل شده است که پس از گذشت حدود سه دهه، دوباره قدرت‌ها در شرق را علیه سلطه گری غرب به تحرک واداشته است.
جمع بین حضور در عرصه‌های سیاسی
ستیز با ستم و ستمگران به‌ویژه حاکمان ستم و برپایی عدل یکی از درس‌های عاشورا در عرصه رفتار سیاسی است. عاشورا به ما می‌آموزد که انسان مسلمان نمی‌تواند در برابر ستم و ستمگران سکوت کند و بی‌تفاوت بماند؛ اگر سکوت کرد در حکم همان ستمکار است. امام حسین (ع) در سخنانی در منزل «بیضه» در برابر سپاهیان حر فرمودند: «ای مردم! رسول خدا (ص) فرمود: اگر کسی حاکم ستمگری را ببیند که حلال خدا را حرام می‌کند، عهد و پیمان الهی را می‌شکند و با سنت رسول خدا مخالف است و با بندگان خدا به ستم و بیدادگری رفتار می‌کند، پس با گفتار و کردار در برابرش نایستد بر خداست که این فرد را نیز با همان حاکم ستمکار محشور کند.
جمع بین حضور در عرصه‌های سیاسی و توجه به معنویات یکی دیگر از درس‌های عاشوراست. غفلت از نیاز‌های روحی و معنوی به‌ویژه برای مسئولان و مدیران امور، خطرساز و خطرآفرین است؛ امام حسین (ع) آن هنگام که رویاروی دشمن ایستاده و حتی آن هنگامی که در محاصره دشمنان است، هرگز از این مسئله غفلت ندارد.
از این روی، در تاریخ آمده است که در شب عاشورا در میان خیمه امام حسین (ع) جنب‌وجوش عجیب و نشاط فوق‌العاده‌ای به چشم می‌خورد؛ یکی مشغول دعا و مناجات با خداست و آن دیگری مشغول تلاوت قرآن: «لهم دوی کدوی النحل بین قائم و راکع و ساجد»؛ و هنگام حمله دشمن در عصر تاسوعا امام حسین (ع) به قمر بنی هاشم می‌فرماید: به سوی آنان برو و اگر توانستی امشب را مهلت بگیر تا به نماز و استغفار و مناجات با پروردگارمان بپردازیم. خدا می‌داند که من به نماز و تلاوت قرآن و استغفار و مناجات با خدا علاقه شدید دارم.
انتهای پیام/341
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
