گروه بین‌الملل دفاع‌پرس _ حجت‌الاسلام محمد محمودی؛ چند سالی است که یکی از پرتکرارترین واژگان در جراید و اخبار که مدام در محاورات مردم از دورهمی‌های دوستانه، مجالس خواستگاری حلقه‌های دانش آموزی یا دانشجوئی گرفته تا مسافران سوار بر تاکسی .. که تبدیل کانون مباحث و مجادلات بسیاری شده عبارت «مذاکرات با۵+۱» است. در نظم بین المللی مذاکره ساز و کار مقدماتی برای رسیدن به یک «توافق» بین دو حاکمیت در قالب معاهدات بین المللی می‌باشد. در حقوق خصوصی که تنظیم کننده روابط بین افراد یک جامعه مدنی می‌باشد یک توافق، عقد، یا قرارداد، تلاقی اراده آزاد اشخاص برای به وجود آوردن یک اثر حقوقی تعریف و شناسائی شده است.
حال همین قرارداد‌ها در قالب حقوق بین الملل تلاقی اراده حاکمیت‌های ملی به نمایندگی از آحاد ملت توصیف شده که آن‌ها را معاهدات بین المللی می‌نامیم. در نظام حقوقی مهمترین ویژگی توافقات و معاهدات «قدرت الزام آوری» است، زیرا در حقوق داخلی کشور‌ها بعد از قوانین آمره الزام آورترین نهاد حقوقی توافقات اشخاص می‌باشد که حتی از بسیاری از قوانین مصوب که جنبه تکمیلی دارند اهمیت و قدرت بیشتری دارد. فلذا نظم عمومی کشور‌ها ارتباط مستقیم با لازم الاجرا بودن توافقات و قراردادهای فی مابین اشخاص دارد، به این صورت که هر شخصی اعم از حقیقی یاحقوقی تعهدی را که قبول کرده ملزم به اجرای آن است و اگر از اجرا و ایفاء تعهداتش خود داری نماید قدرت حاکمیت متعهد را ملزم به اجرای تعهدات قراردادی خواهد نمود. با ایت زمینه ارزش و جایگاه حیاتی توافقات در حاکمیت یک کشور مشخص می‌گردد. از همین روی با یک مقایسه می‌توان فهمید که توافقات و قراداد‌های بین حاکمیت‌ها در نظم جهانی چقدر میتوانند منشاءاثر باشد و حتی از نقش توافقات در حقوق داخلی بسیار پررنگتر است، زیرا در داخل کشوار‌ها یک نهاد قانون گذاری واحد داریم، اما به دلیل فقدان چنین نهادی در قانون گذاری جهانی و کمبود قوانین متحدالشکل جایگاه تعهدات حقوق بین المللی عمومی در تنظیم نظم جهانی بسیار حساستر و مهم‌تر می‌شود.
با توجه به تعریف توافقات چه در حقوق داخلی و چه در حقوق بین الملل عمومی آشکار است که: رکن رکین یک توافق داشتن اراده کاملا آزاد و به دور از اکراه و اجبار است. وهر توافق و قراردادی بدون آزادی اراده‌ها در حقوق باطل است به این معنی که گویا هیچ قراردادی اصلا موجودیت نیافته و متولد نشده است و در حقوق داخلی به موجب قوانین آمره قرارداد‌هایی که در آن یکی از طرفین اراده اش تحت اجبار یا اکراه مخدوش بوده باطل یا غیر نافذ است و در صورت عدم تنفیذ هیچ اثری را به آن مترتب نمی‌داند. چون قرارداد بدون آزادی اراده قرارداد نیست هیچ است تحمیل است زور است. در حقوق بین الملل عمومی نیز در روی کاغذ همینگونه است، اما در عمل قدرت‌های استکباری با زور سرنیزه و دوات باروت در قالب قرارداد‌ها و معاهدات ظاهرا صحیح خواسته‌های استعماری و توسعه طلبانه خود را به دلیل ضعف و وابستگی حاکمیت‌های دست نشانده به ملت‌های ستمدیده تحمیل می‌کنند. آری این معاهدات از منظر حقوق و در پیشگاه عدالت باطل و ظلم است و اثر اجرائی ندارد. اما جور و ستم زورگویان وخیانت خودباختگان فرشته عدالت را کنار زده و به این به اصطلاح تعهدات ظالمانه اثر بخشیده و الزام آوری میدهد. حافظه تاریخی معاصر ما روز‌های تیره‌ای را در کتابچه خود ثبت کرده انفعال دولتمردان سست عنصری و راحت طلبی پادشاهان قاجار، پهلوی اسلحه بر زمین انداخته‌ی گریخته و در نتیجه معاهداتی تحمیلیاز قبیل ترکمنچای، گلستان، معاهده پاریس، آخال، نادیده انگاشتن اراده دولتین قاجار و پهلوی در اعلان بی طرفی ایران در جنگ‌های اول و دوم جهانی، برگزاری کنفرانس تهران توسط سران متفقین بعد از فرار رضا خان بدون اطلاع و حضور محمدرضا پهلوی، قبول کاپیتالاسیون و …. در تمام این دوران به دلیل ضعف نظامی میدانی و سست عنصری پادشاهان اراده و خواست ملت ایران هیچ انگاشته شده و زمانی که مردم می‌گوند «مذاکره» آنچه از این واژه در تاریخ قبا از انقلاب به ذهن متبادر می‌شود یک سری اجلاس صوری بایک قیام و قعود طرف ایرانی و سپس تحمیل، استعمار، استثمار، و متاسفانه تحقیر ملت است، زیرا عزم و جزمی برای شکستن چماق استکبار نبوده و قلم جهانخواران هرچه میخواسته بر علیه ما مینوشته.
اما خدا را شکر که امروز وقتی می‌گوئیم «مذاکره» آنچه به ذهن متبادر می‌گردد شنیدن صدای خرد شدن استخوان‌های چنگال جهانخواران مستکبر توسط پنجه‌های پولادین مردان میدان و سرباران محور مقاومت در صحنه نبرد است که ابتکار عمل و قدرت را به بازوان هیآت مذاکره کننده تزریق و لازم الاجراء بودن اراده ملت ایران را متبلور می‌نماید، و مدت زمان مدیدی است که تمام قدرت‌های جهانی را به گونه‌ای منفعل نموده و به چالش کشیده که بالجمله و سراسیمه در پی یافتن چاره‌ای برای توافق و تفاهم با ایران قدرتمند و اسلامی هستند. در پایان گرامی میداریم شهدائی را که با ایمانی راسخ، عزمی جزم، اراده‌ای استوار و گامهائی محکم نمود غرور دماوند و صلابت سبلانند که با اهدا سرخی خونشان شجره طیبه انقلاب اسلامی را آبیاری خاک پاک میهن را از رجس وجود و نفوذ مستکبرین منحوس تطهیر همچنین خواست و اراده ملت ایران را تجلی بخشیده اند.
انتهای پیام/ 241
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
