راه رفتن، درمانی برای آرتروز

به گزارش مجاهدت از مشرق، رامین کردی، متخصص ارتوپد و فلوشیپ ورزشی در گفتگو با رادیو سلامت آرتروز را همچون چین چروک صورت و موی سفیددانست و گفت: آرتروز در واقع، پارگی و خوردگی مانند لولایی که کار می کند اما ممکن است خورده شود و زنگ بزند است. شایع ترین آرتروز، آرتروز زانو است؛ هنگامی که سن بالا می رود آرام آرام، زانو خورده می شود و ممکن است برای مابقی مفاصل نیز این مشکل ایجاد شود. مایع مفصلی کم شود، غضروف ها تحلیل روند و استخوانِ اضافه ایجاد شود، که به این آرتروز می گویند.

وی با بیان اینکه در سنین بالا آرتروز ایجاد می شود و طبیعی است، افزود: افراد علامت دار از سنین پایین به طور نمونه از سی سالگی علامت آرتروز دارند، و در سنین ۵۰ سال به بالا بروز آرتروز طبیعی است.

کردی با تاکید بر اینکه عامل ژنتیک گاهی باعث بروز آرتروز می شود، ادامه داد: فشار زیاد روی مفاصل نیز منجر به آرتروز می شود. همچنین استفاده ی کم از مفاصل نیز باعث آرتروز می شود؛ کم راه رفتن، راه نرفتن یا استفاده بیش از حد و زیاد هر دو باعث آرتروز می شوند. کف پای صاف و پاهای کج هم به زانو فشار می آورد و افرادی که دارای کف پای صاف و پاهای کج هستند، زودتر به آرتروز مبتلا می شوند.

وی با بیان اینکه غضروف های زانو رگ خونی ندارند، گفت: با فشار راه رفتن، غضروف ها تغذیه می شوند. نیم ساعت راه رفتن در پنج روز هفته یکی از درمان های آرتروزاست، و از زمان ابن سینا، این درمان وجود دارد.

این فلوشیپ ورزشی در خصوص آرتروز لگن و راه های درمانی آرتروز، افزود: آرتروز لگن یک مفصل است و مثل زانو در بعضی افراد، بعد از مدتی، پارگی و خوردگی ایجاد می شود. درمان آرتروز، نخست با داروی های ضدالتهاب هستند که ورم کاهش یابد و بعد از آن، ورزش و پیاده روی یکی از درمان هاست که درد، در آن ناحیه را کم می کند. اگر با این درمان ها آرتروزخوب نشد، سراغ درمان های دیگر مثل کپسول های غضروف ساز یا ماساژها می رویم؛ و اگر شدیدتر شود در بیمارستان، تزریق مایعات داخل مفصل انجام می شود.

وی با بیان اینکه ورزش های مشخص برای مفصل بیشترین تاثیر را در طولانی مدت برای فرد دارای آرتروز دارد، اظهارداشت: راه رفتن روی تردمیل یا زمین هیچ فرقی ندارد و خوب است؛ و برای پیشگیری از آرتروز، راه رفتن و ورزش کردن مداوم و معاینه پزشکی کمک کننده است.