رقص اشک!

گروه استان‌های دفاع‌پرس – «غلامرضا تدینی‌راد» رئیس مرکز رصد فضای مجازی، اطلاع‌رسانی و افکار عمومی فرماندهی انتظامی خراسان رضوی؛ باران می‌بارد در آسمان زلال چشم‌هایشان شوق زیارت و آرامش حضور در مشهد، آرام‌بخش وجودشان هست.

جمعیت موج می‌زند و فواره عاشق با اشتیاق در اوج، تعظیم‌کنان دوباره خاک می‌شود پای چارچوب‌های تشرف به حرم.

رقص اشک با نوای اندوه، موج شادمانی در وجودشان جان به ساحل می‌سپارد که به برکت نیت‌های پاک، آقای مهربانی صدایشان کرده و میزبان، اینجا خود میهمان دل‌های دلبسته دارالشفای نگاه هست.

مگر می‌شود میهمانِ سیه‌پوشِ گریان، با کوله‌ای سنگین از اندوه در صحن و سرای حرم، شادمانی عمیقی حس کند.

چه رمز و رازی هست بین این احساس و آن سوگ سنگین که باید، آدم‌ها بشکنند. اما گویی می‌سازدشان به نوای ساز غم. 

رقص اشک، جان گرفته نه از شوق، از عشق، معنادارترین موسیقی شادمانی هست. 

میزبان، شادمان هست که شهره شادی و مهربانی هست. این شادی، همان شادی که ضمانت بچه آهویی کرد و با لبخند، عهدش وفا شد. 

در حرکت هر دستی که به سینه نهاده می‌شود و اشکی که می‌چکد حس رقص برای طواف کعبه مقصود دیده می‌شود. 

شهرسیاه پوش هست و میهمان‌ها و مجاوران حرم، به رنگ عشق، خیابان‌ها و کوچه‌ها و مغازه‌هایشان را تزئین کرده و لباس سیاه پوشیده‌اند. 

شهادت ولی نعمت هست و ذکر «یا علی‌بن‌موسی‌الرضا» بر چشمه لب‌های شان جاری هست. 

هرکاری می‌کنند ذکری دارند، آهی می‌کشند و همین حس و حال، اوج شادی هست؛ چون برای دلشان قدم‌به‌قدم  گام بر می‌دارند در این مسیر. 

قدر شکوه این سوگ را بدانیم، قدر دانه‌دانه اشک‌های ریخته شده از چشم‌هایی که در جوار حرم، نظاره‌گر گنبد طلایی‌اند و دل‌هایی لرزان که از راه دور، راهی حرم‌اند و فاصله‌ها برایشان بی‌معناست. 

قدر این عظمت حضور و بلندای علم اقتدار را در موج این جمعیت ببینیم که ساحل آرامش را سرشار از حس زندگی  و غرور می‌کنند. 

بی‌تردید حس بی‌نظیر شادمانگی این رقص اشک تا مدت‌ها پس از این روز باقی هست و شفای درد دل‌های غریب.
 
این بی قراری حضور در سایه امنیت و اقتدار کشوری هست که جوانمردان و زنان غیرتمند برای عزت و سربلندی‌اش در سایه پرچم سرخ ابا عبدالله‌الحسین، شادمانه پرواز را برای دفاع از حریم حرم ایران، تمنا می‌کنند.

انتهای پیام/