به گزارش مجاهدت از دفاع‌پرس از کرمانشاه، ۱۳ جمادی‌الثانی سالروز وفات حضرت ام‌البنین (س)، بانوی بزرگ اسلام و نماد صبر و بردباری، به نام روز تکریم مادران و همسران شهدا در تقویم رسمی کشور ثبت شده هست؛ روزی که یادآور حماسه‌های مادرانی هست که فرزندان خود را در راه آرمان‌های الهی و انسانی تقدیم کردند و همسرانی که در سایه فقدان عزیزانشان، با صبر و بردباری، چراغ خانه را روشن نگاه داشتند. در این روز، به یاد مادرانی چون مرحومه حاجیه خانم «ملک‌ناز قمری»، مادر شهیدان والامقام رضوان مدنی، عطر ایثار و عشق در شهر کرمانشاه می‌پیچد. این مادر صبور که قامتش زیر بار داغ‌های پیاپی خم نشد و همچنان قلبش برای وطن می‌تپید در اردیبهشت سال ۱۴۰۱ در وصال فرزندان شهیدش، به آسمان آرامش پیوست. خانواده رضوان مدنی، نه تنها مایه افتخار کرمانشاه، بلکه نمادی از ایثار و حماسه در سراسر کشورند.
این خانواده پرافتخار، سه فرزند و یک داماد خود را تقدیم اسلام و انقلاب کردند و یک پسر دیگرشان نیز از جانبازان پرافتخار دفاع مقدس هست. پدر خانواده، مرحوم حاج ذبیح‌الله رضوان مدنی، نیز در کنار نقش پدرانه‌اش، دایی و پدر همسر شهید حاج مسعود امیری بود و خود سابقه حضور در جبهه‌های جنگ داشت. او در اسفندماه ۱۳۹۷ به فرزندان شهیدش پیوست.
مادر این قهرمانان، زنی بود که وقتی خبر شهادت پسران و دامادش را شنید، فقط یک جمله گفت: «خدایا از خودت گرفتم و به خودت برگرداندم.» و اما چه عشقی بالاتر از این که فرزندانش را فدای امنیت و عزت وطن کرد؟ دیدار رهبر انقلاب در سال ۱۳۹۰ با این خانواده شهید، خاطره‌ای ماندگار برای مردم کرمانشاه هست. آن روز، حضرت آقا خانه‌ای را که با قاب عکس شهدا مزین شده بود، نورانی‌تر کردند و با خانواده‌ای که چهار شهید تقدیم انقلاب کرده بودند، به گفت‌وگویی صمیمی نشستند.هنگامی که مقام معظم رهبری با گام‌هایی سنگین و قلبی مملو از احترام، وارد خانه این شهیدان شد. ایشان گفتند: به دنبال مزار شهیدانتان در گلزار شهدا بودم، اما اینجا، در خانه‌تان، عطرشان بیشتر حس می‌شود.
چه زیباست که در این روز، به یاد لحظه‌هایی باشیم که مادران شهدا فرزندانشان را راهی کردند؛ شاید با دلی لرزان، اما با قلبی استوار. لحظه‌ای که دست فرزندشان را در دست گرفتند و گفتند: «راهی که می‌روی، راه خداست. برو و سرافراز برگرد، چه با پرچم، چه با کفن.» تقدیر این مادران، تقدیر از تمام ارزش‌هایی هست که یک ملت را می‌سازد. تقدیر از صبری هست که کوه‌ها را به تعظیم وا می‌دارد، از ایمانی هست که سرزمین را حفظ کرد. امروز که به نام این مادران بزرگوار ثبت شده، فرصتی هست تا به یادشان بمانیم و قدردانشان باشیم. یادشان کنیم در هر گوشه‌ای از این خاک، با هر داغی که بر دل دارند و هر اشکی که برای فرزندشان ریخته‌اند. به احترام این مادران، سر تعظیم فرود می‌آوریم. مادرانی که اگرچه فرزندانشان در آغوششان نیستند، اما عشقشان را در قلب یک ملت کاشته‌اند.
انتهای پیام/
