به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «من مردم سیستان را با شهید قاسم میرحسینی شناختم» این سخن رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره شهیدی است که حاج قاسم او را سیدالشهدای شهدای سیستان و بلوچستان نامید که در سمت فرماندهی از معاونان حاج قاسم سلیمانی فرمانده لشکر ۴۱ ثارالله بود.
حاج قاسم سلیمانی در صحبتی خطاب به نیرو‌های لشکرش می‌گوید: «بهترین اصوات در گوش شما وجود دارد مثل صدای شهید میرحسینی» او در جای دیگری درباره شهید میرحسینی توضیح می‌دهد: «سیدالشهدای همه شهدای استان سیستان و بلوچستان و بزرگ لشکر ثارالله، که واقعا امروز من در هر مأموریتی جای او را خالی می‌بینم، شهید میرحسینی است.
ما همه مات و مبهوت حرکات او می‌شدیم او یک سخنور بود و وقتی شروع به صحبت می‌کرد مثل پرنده‌ای بود که دانه در دهان جوجه‌هایش می‌گذارد و نیرو‌ها صحبت‌های او را با جان و دل گوش می‌کردند. تمام حرف‌های خودش را با استناد به آیات و روایات نقل می‌کرد. من واقعا احساس می‌کردم هیچ روحانی توی سن و سال خودش به پای ایشان نمی‌رسید. در بعد فرماندهی ما باید بگویم ایشان در جلسات همیشه صائب‌ترین نظرات را می‌داد. بهترین نظر؛ نظر شهید میرحسینی بود و در میدان عمل هم همان‌ها بوقوع می‌پیوست. خدا را شاهد می‌گیرم که هیچ وقت در چهره شهید میرحسینی در سخت‌ترین شرایط من هراسی ندیدم. انگار در وجود این مرد چیزی بعنوان ترس، هراس، دلهره و تردید وجود نداشت. اگر در محاصره بود همانطور صحبت می‌کرد که در اردوگاه صحبت می‌کرد.»
** درباره شهید
شهید «میرقاسم میرحسینی» سال ۱۳۴۲ در یکی از روستا‌های شهر زابل به دنیا آمد. پس از گرفتن مدرک دیپلم در سال ۱۳۶۰ به عضویت سپاه پاسداران درآمد و در واحد پذیرش مشغول به خدمت شد. با شروع عملیات بیت المقدس میرحسینی به عنوان معاون یکی از گردان‌های عمل‌کننده در این عملیات شرکت کرد. سرانجام پس از آزادسازی و فتح خرمشهر برای دوره آموزش تکمیلی فرماندهی رهسپار تهران شد و پس از فراگیری آموزش‌های لازم به تیپ ۴۱ ثارالله (ع) پیوست.
میرقاسم سال ۱۳۶۱ به عنوان فرمانده گردان شهید مطهری منصوب شد و پس از شرکت در عملیات‌هایی، چون رمضان و والفجر مقدماتی او را به عنوان مسئول طرح و عملیات تیپ ۴۱ ثارالله (ع) منصوب کردند. وی در عملیات والفجر یک از ناحیه کتف و صورت مجروح شد. پس از درخشیدن در عملیات والفجر ۴، در عملیات خیبر به عنوان فرمانده تیپ منصوب شد و در این عملیات در جزیره مجنون پس از دلاوری‌های فراوان بر اثر بمباران شیمیایی دچار مسمومیت گاز‌های سمی شد و به پشت جبهه اعزام و پس از آن به تهران منتقل شد.
در سال ۱۳۶۳ مسئولیت طرح و عملیات لشکر ۴۱ ثارالله (ع) به او واگذار شد. او در عملیات بدر دوباره بر اثر اصابت تیر مستقیم دشمن بعثی از ناحیه پا به شدت زخمی شد.
یک سال بعد به زیارت خانه خدا رفت و در همان سال ایشان به سمت قائم مقامی لشکر ۴۱ ثارالله (ع) معرفی شد. در عملیات والفجر ۸، عملیات کربلای یک و عملیات کربلای ۴ که مقدمه کربلای ۵ بود خالصانه جنگید تا سرانجام در سال ۱۳۶۵ در خاک مقدس شلمچه و در عملیات کربلای ۵ پس از ساماندهی نیرو‌ها در حین عملیات بر اثر اصابت تیر مستقیم دشمن به ناحیه پیشانی سر به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
انتهای پیام/ ۱۴۱
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
