شهید موحد دانش می نویسد: «برادران عزیزم! نکند در رختخواب ذلت بمیرید، که حسین (ع) در میدان نبرد شهید شد. مبادا در غفلت بمیرید، که علی (ع) در محراب عبادت شهید شد و مبادا در بی تفاوتی بمیرید که علی اکبر حسین در راه حسین (ع) و با هدف شهید شد.» این آخرین کلام وصیتنامه شهیدی است که قمقمه آب خودش را به همان سرباز دشمن داده بود که با نارنجک خود باعث قطع دست او شده بود و در برخورد با این بزرگی روح او گفته بود: «اگر میدانستم تو چنین انسانی هستی هرگز چنین کاری نمیکردم.» از فرماندهی «گردان حبیب بن مظاهر» تا فرماندهی «لشکر ۱۰ سیدالشهدا»، از دلاوریها در «کردستان» و پیوستن به خط مقدم جنگ با رژم صهیونیستی در «لبنان»، تا «حاج عمران» که قرارگاه دیدار یار بود،
منبع خبر