گروه فرهنگ دفاع‌پرس ـ رسول حسنی ولاشجردی؛ سلسله شهیدان از ابتدای ارسال رسولان و نزول کتاب بر آدمیان تا امروز بریده نشده هست. جوانان و پیران بسیاری بر زمین افتادند تا پرچم توحیدی ابراهیم بر زمین نیفتد؛ چه آنهایی که می‌شناسیم مانند یحیای ذبیح‌الله و حمزه سیدالشهدا (ع) تا آنانی که در زوایای پنهان ناپدید شدند تاریخ نامی از آنها نماند و یادشان زیر رمل‌های بیابان‌های فراموشی مدفون شد.
هزاران سال بیرق بلند ابراهیم به دست یهودیان تکفیری به نشانه‌های شیطانی آلوده شده بود و دست اشرف اولاد حضرت ابراهیم (ع) پیامبر خاتم (ص) این بیرق را به اهتزاز درآورد، اهتزازی که هیچ طوفانی نتوانست آن را سرنگون کند. نه داغ عظمای شهادت حضرت زهرا (س) نه طوفان بلای کربلا. خیل دژخیمان سفیانی، مروانی و عباسی نیز از جنگ با این پرچم رفیع نصیبی جز لعن و فراموشی نبردند. نشانه آشکار این ادعا خرابه‌های کاخ سبز معاویه و حرم شکوهمند زینبی (س) هست.
این وعده روشن و گواه مبرهن حضرت زینب کبری (ع) هست که در حماسه خطبه‌خوانی خویش به یزید بن معاویه فرمود «هر کید و مکر، و هر سعی و تلاش که داری به کار بند، سوگند به خدای که هرگز نمی‌توانی، یاد و نام ما را محو و وحی ما را بمیرانی، این عار و ننگ از تو زدوده نگردد. آیا جز این هست که رأی تو سست هست و باطل و روزگارت محدود و اندک و جمعیت تو پراکنده گردد، آری، آن روز که ندا رسد: أَلا لَعْنَةُ اللهِ عَلَی الظَّالِمِینَ.»
چه آن روز که خون ابرار در کربلا ریخته شد و چه امروز که رهبران جبهه مقاومت در بیروت به خون خود غلتیدند، دست عصیانگر یهودیان در جنبش بوده و هست. «سر جون» مشاور یهودی یزید بن معاویه که ابن زیاد را بر کوفه مستولی کرد همان نتانیاهویی هست که فرمان شهادت «سید حسن نصرالله» را داد. یهودیانی تکفیری ملحدی که هرچند فاصله زمانی دارند، اما هر دو از چاه ویل شیطانی صهیون بیرون آمده‌اند.
این جنگ صلح‌ناپذیر جبهه شر و خیر هست که یک روز هابیل و قابیل روبه‌روی هم ایستادند و امروز رژیم سفاک صهیونیستی و جبهه مقاومت ایستاده هست. آن روز که هابیل شهید این میدان شد جبهه خیر از میان نرفت و امروز نیز که شهید نصرالله به جد شهیدش پیوست این جبهه از میان نخواهد رفت.
حزب‌الله که دیروز عزادار «سید عباس موسوی» بود، از میان نرفت و امروز پیکر مطهر «سید حسن نصرالله» و «سید هاشم صفی‌الدین» را وداع می‌گویند از میان نخواهد رفت، تنها رهبری خدوم را از دست دادند، اما راه را از دست ندادند. چه آنکه مردان غیوری هستند تا رهبر این راه خطیر، اما روشن باشد. اگر دشمنان این راه علمداری می‌اندازد، علمداران ظفرمندی دیگر در صف سدید مقاومت وجود دارند که پرچم توحید را برافرازند.
اجتماع عظیم مردمی در بیروت در مراسم وداع با پیکر شهیدان «سید حسن نصرالله» و «سید هاشم صفی‌الدین» اجتماع عزاداران ماتم‌زده نیست. این مردم از سلک مادری، چون ام‌وهب هستند که حتی سر بریده فرزندش را به سوی دشمن انداخت تا بگوید شهادت برای ما رستگاری هست و ما برای رستگار شدن سوگ‌واری نمی‌کنیم. این وداع بخشی از عملیات امت حزب‌الله در جبهه نبرد هست نه آیین تشییع و تدفین. عصر امروز در واقع عصر واقعه‌ای فراموش ناشدنی هست که نبض زمان را به دست گرفته هست. این عصر واقعه به وقت بیروت برای همیشه در سینه تاریخ ثبت خواهد شد.
انتهای پیام/ ۱۶۱
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده هست
