به گزارش مجاهدت از مشرق، محمد ایمانی، فعال رسانه‌ای در کانال تلگرامی خود نوشت: دیاکو حسینی (از مدیران مرکز مطالعات استراتژیک ریاست جمهوری در دولت سابق) توییت زده: “اگر روزی مجبور باشید با یک گوریل ۲۲۰ کیلویی در یک اتاق دربسته زندگی کنید، برای زنده ماندن، به ذکاوت و ظرافت رفتار بیش از قدرت بدنی و شجاعت نیاز خواهید داشت. همینطور برای زندگی با قدرت‌های بزرگ در یک سیستم بین‌المللی بسته”.
اولین قانونِ زیستن در جنگل جهانی، قوی شدن است، نه خلع قدرت خویش، که استارتش را با برجام زدند و آمریکا را حریص تر کردند. طبیعتا رجال تراز فهم آقای دیاکو حسینی، شاهان قاجاری و پهلوی هستند که برای بقای خود، وطن فروشی و قدرت فروشی کردند و از کشور، مستعمره ساختند.
جالب و تلخ این که ناصرالدین شاه با همه امتیازات واگذار کرده می گفت “ای مردوه شور این سلطنت را ببرد که شاه به خاطر اعتراض و نگرانی، سفیر انگلیس یا روس، نمی تواند به شمال یا جنوب مملکت خود سفر کند”! مشابه همین احساس تحقیر شدگی به دفعات، در زندگی رضاخان و محمد رضا پهلوی و خاطرات نزدیکان آنها دیده می شود.
نسخه “قبول زندگی در قفس با گوریل”، نسخه حقارت و زبونی است. و سرانجام آن، پایمال شدن. چنین زیستنی در اثر القائات مستکبران، اسارت است، نه آزادی و آزادگی.
اما لیبرال مآب ها در کنار همه تناقضات خود، این را هم به ثبت رسانده اند که مدعی آزادی خواهی باشند و آزادی را برترین ارزش بخوانند، و ضمنا نسخه واگذاری آن به قدرت ها را تجویز کنند!
بله می شود خود را در قفس آمریکا پنداشت و حتی رام و پروار آنها هم شد، چنان که محمد رضا پهلوی و درباریانش و غربگرایان همسو با فروش مملکت کردند. اما ملت ایران، اراده کرده آزاد زندگی کند. برای همین هم هست که بیش از چهار دهه، ایستادگی نشان داده است. بدون این ایستادگی، محال بود انقلاب پایدار بماند.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
