به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از فارس، نام کوچکش اسدالله مشهور به محسن و نام پدرش مصطفی بود و در یکم آذرماه ۱۳۲۸ درخانواده‌ای مقید، مومن و مذهبی در شیراز دیده به جهان گشود و در ۱۴ سالگی در حالی که با شجاعتی مثال زدنی در برابر ظلم و جور پهلوی سینه ستبر کرده بود با اصابت ضربات گلوله عمال پهلوی مجروح شد و دوم تیر در بیمارستان به شهادت رسید.
اسدالله پروا از همان کودکی شجاع و دلیر و بی باک بود و در جمع دوستان به عنوان پسری که زیر بار حرف زور و جور ظالم نمی‌رود مشهور بود و همواره آرزوی شهادت در مسبر و حق و عدالت را بر لب داشت.
اسدلله در کنار تحصیل سر کار هم می‌رفت و پسری بسیار مهربان و با سخاوت نیز بود و بسیار پیش می‌آمد که برای دوستانش کتاب و دفتر و قلم بخرد یا لباس خود را به همکلاسی‌های فقیرش یا فقرایی که در مسیر رفتن به مدرسه با آن‌ها مواجه می‌شد ببخشد و از دسترنجش همیشه به فقرا می‌بخشید و با همه این‌ها همیشه شاگرد ممتاز کلاس بود.
پانزده خرداد ۱۳۴۲ خبر دستگیری امام خمینی به سراسر ایران رسید و مردم متدین و انقلابی شیراز در بعد از ظهر همان روز در مسجد جامع عتیق تجمع کردند و آیت‌الله دستغیب با حضور در این مسجد سخنرانی آتشینی بر ضد اقدام غیرقانونی شاه مبنی بر دستگیری امام خمینی ایراد کرد و از بازاریان خواست حجره‌های خود را ببندند.
وقتی خبر تظاهرات ۱۵ خرداد تهران که در اعتراض به دستگیری امام صورت گرفت از طریق علمایی، چون آیت الله محلاتی و آیت الله دستغیب به گوش مردم شیراز رسید اسدالله همچون دیگر مردم انقلابی شیراز از ۱۶ خرداد ماه به خیابان‌ها آمد که به بازداشت امام خمینی (ره) اعتراض کند.
حدود ساعت ۱۰ صبح بود که اسدالله برای ابراز احساسات ضد رژیمی خود به سمت سه راه طالقانی شیراز حرکت کرد که در همین حین به وسیله مزدوران پهلوی که در اتومبیل‌های ریو و جیپ جنگی مستقر شده بودند به وسیله چندین گلوله که در دست چپ، جگر و شکم و نزدیک قلبش اصابت کرد دچار جراحت نزدیک به شهادت شد و او را به بیمارستان بردند و نهایتا دوم تیرماه ۱۳۴۲ به شهادت رسید.
انتهای پیام/
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
