در میانه مخالفت محافل صهیونیستی با سفر «نتانیاهو» به پکن، روزنامه «هاآرتص» در گزارشی نوشت: چین نیازی به اسرائیل ندارد و نتانیاهو با «شی جین پینگ» ملاقات خواهد کرد اما نتیجه آن تنها یک عکس خواهد بود.
به گزارش مجاهدت از مشرق، با اعلام سفر «بنیامین نتانیاهو»، نخستوزیر رژیم صهیونیستی به پکن که با انتقادات گستردهای در سرزمینهای اشغالی مواجه شده است؛ «تزوی بریِل»، تحلیلگر امور خاورمیانه یادداشتی در روزنامه «هاآرتص» منتشر کرده که دیدگاهها درباره این سفر را نشان میدهد.
طبق گزارش پایگاه اینترنتی شبکه «المیادین»، هاآرتص در مقدمه گزارش خود به قلم بریِل مینویسد: نتانیاهو ممکن است با «شی جین پینگ»، رئیس جمهور چین دیدار کند و عکسی هم در کنار او بیاندازد، اما باید به خاطر داشته باشد که «رئیس جمهور چین، یک رهبر بزرگ است و نسبت به او در سطح بالاتری قرار داد؛ پکن برای تثبیت بیشتر جایگاه خود در خاورمیانه به تلآویو نیازی ندارد».
هاآرتص در ادامه نوشت: نتانیاهو بر این باور است که دیدارش با شی، «خاری در چشم جو بایدن»، رئیس جمهور آمریکا خواهد بود. او با توجه به سردی شدید روابطش با کاخ سفید، «تنوع گزینههای جایگزین خود را به مردم اسرائیل نشان میدهد تا واشنگتن در مورد آن تجدیدنظر کنند».
در بخش دیگری از این گزارش آمده است: اگرچه چین بزرگترین مخالف ایالات متحده در جنگ برای هژمونی جهانی است؛ با این حال، اسرائیل آن دستاورد راهبردی مورد انتظاری نیست که پکن برای تکمیل و گسترش نقش خود در عرصه بینالمللی، «از نظر سیاسی و دیپلماتیک» منتظر آن باشد.
روز سهشنبه (۲۷ژوئن) بود که دفتر نخستوزیر رژیم صهیونیستی، قصد او برای سفر به چین را تایید و اعلام کرد که ایالات متحده ماهها قبل از این طرح آگاه است. در بیانیه منتشرشده از سوی دفتر نتانیاهو، آمده است که نتانیاهو امروز با هیأتی از اعضای کنگره آمریکا دیدار و آنها را در جریان سفر آتی خود به پکن براساس دعوت نامهای که از چین دریافت کرده است، قرار داد.
روزنامه صهیونیستی هاآرتص در ادامه گزارش خود و درباره جنبه اقتصادی سفر نتانیاهو به پکن هم نوشت: «پیش از اینکه نتانیاهو پا به پکن بگذارد، چین سرمایههای سیاسی و اقتصادی عظیمی از خاورمیانه، از جمله اقتصاد اسرائیل، را به دست آورده است».
در ادامه گزارش هاآرتص آمده است: همکاریهای اسرائیل و چین به طور کلی، و در زمینه نظامی و فناوری به طور ویژه با شرایط و دستورات خاصی در استراتژی واشنگتن محدود شده است. واشنگتنی که آرزو دارد متحدان خود را در آغوشش نگه دارد و هرگونه تمایل به چین را آسیبی غیرقابل تحمل برای شراکت خود با متحدان میداند.
نویسنده این گزارش در ادامه تصریح میکند: «اگر نتانیاهو معتقد باشد که با سفر به پکن میتواند انگشتان تهدید را به سوی واشنگتن بگیرد، بهتر است به یاد داشته باشد که این کشور آمریکا است که ابزار و تسلیحات حیاتی را در اختیار اسرائیل قرار میدهد؛ علاوه بر این واشنگتن است که بیش از هر چیز، پشتیبان دیپلماتیک همیشگی تلآویو در عرصههای بینالمللی است».
در ادامه گزارش هاآرتص، این تحلیلگر صهیونیست تاکید میکند که «سفر بنیامین نتانیاهو به چین را نمیتوان عاملی برای شکاف بین ایالات متحده و اسرائیل دانست، زیرا شکافی که از آن صحبت میکنیم، در حال حاضر هم وجود دارد و به واقعیت تبدیل شده است».
در بخشهای پایان گزارش این روزنامه صهیونیستی آمده است: واشنگتن آگاه است که «تفکیک بین خانه آمریکایی و خانه چین دیگر عملی نیست»؛ همچنین آمریکا متوجه است که قادر نخواهد بود همکاری عمیق بین کشورهای عربی و چین را به عقب برگرداند یا قوانین رفتاری محکمی را حتی به نزدیکترین متحدان خود دیکته کند.
سفر نخستوزیر رژیم صهیونیستی به پکن و برنامهریزیها برای دیدار وی با رئیسجمهور چین پس از آن صورت میگیرد که جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا از دیدار با او و دعوتش به کاخ سفید، خودداری میکند؛ این امتناع هم در پس زمینه اعتراضات ادامهدار شهرکنشینان صهیونیستی به طرح کابینه نتانیاهو برای اصلاحات قضایی و نارضایتیهای سیاسی تلآویو است که بارها عصبانیت و مخالفت آمریکا را سبب گردید.
طی ماههای گذشته و در ابتدای آغاز بحران داخلی رژیم صهیونیستی بود که بایدن از نتانیاهو درخواست کرد در مورد اصلاحات قضایی به توافقی داخلی با ائتلاف مخالفان دست یابد. بعد از بایدن مقامات کاخسفید و سفرای واشنگتن نیز نگرانی خود را در مورد تبعات این طرح جنجالی ابراز کردند، اما نتانیاهو نپذیرفت. نخستوزیر کابینه تلآویو در پاسخ به انتقادات آمریکایی گفت: «اسرائیل تصمیماتش را بر اساس خواست شهرکنشینان خود اتخاذ میکند، نه بر اساس فشارهای خارجی، از جمله از سوی بهترین دوستان ما».
حالا سفر نتانیاهو به پکن بعد از به وجودآمدن چنین وضعیتی در روابط با واشنگتن، به موضوع مهم محافل سیاسی و رسانهای صهیونیستها تبدیل شده و موجب اعتراض بسیاری در تلآویو شده است. «رام بن باراک»، مقام ارشد سابق موساد و مخالف نتانیاهو، درباره دیدار نخستوزیر تلآویو با رئیسجمهور چین در چنین شرایطی تصریح کرد که این دیدار یک «اشتباه راهبردی درجه یک» برای نتانیاهو خواهد بود.
اخیراً و با ورود تنشها به سومین ماه متوالی، اختلافات واشنگتن و تلآویو علنی شده است. نتانیاهو چند روز پیش زمانی که با روزنامه عبری «جروزالم پست» مصاحبه می کرد، گفت: «چیزهایی وجود دارد که تل آویو و واشنگتن بر سر آن اختلاف دارند». او در واقع به موضوع وجود تنشها اعتراف کرد.
روزنامه صهیونیستی «تایمز اسرائیل» در گزارش انتقادی خود از این سفر و زمانی که جزئیاتش مشخص نشده بود، مینویسد: «نتانیاهو قصد دارد با سفر به چین این پیام را به آمریکا بدهد که تلآویو گزینههای دیپلماتیک دیگری [به جز واشنگتن] هم دارد».
«آموس یادلین»، رئیس سابق اطلاعات نظامی ارتش رژیم صهیونیستی هم اذعان کرده بود: «سفر نتانیاهو به چین، تقلید از عربستان است. این سفر به منافع اسرائیل لطمه میزند؛ اسرائیل برای پیشبرد اهداف استراتژیک خود از جمله جلوگیری از تسلیح ایران به بمب هستهای و عادیسازی با عربستان، به دولت بایدن نیاز دارد».
طی ماههای اخیر و از اوایل روی کار آمدن کابینه راستگرا و افراطی نتانیاهو، رسانههای صهیونیستی و آمریکایی به طور یکسان از رو به وخامت رفتن روابط واشنگتن و تلآویو در چند وقت اخیر صحبت کردند؛ در همین رابطه روزنامه آمریکایی «فارین پالیسی» اعلام کرد که «روابط بین واشنگتن و اسرائیل دیگر معنی ندارند».
گزارشها حاکی از آن است که سفر آتی، چهارمین سفر نتانیاهو به چین خواهد بود. یکی دیگر از جنبههای قابل توجه برنامه نتانیاهو این است که این سفر در حالی انجام میشود که اخیراً «محمود عباس»، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین هم به پکن سفر کرده بود.
وزارت امور خارجه چین رو جمعه، نهم ژوئن پس از اعلام تمایل خود برای تسهیل گفتوگو بین فلسطین و رژیم صهیونیستی، اعلام کرد که عباس، رئیس تشکیلات خودگردان هفته آینده به پکن سفر خواهد کرد. «هوآ چونینگ»، سخنگوی وزارت امور خارجه چین در این باره گفته بود: بنا به دعوت رئیسجمهور کشور ما، محمود عباس از ۱۳ تا ۱۶ ژوئن در پکن خواهد بود.
روزنامه انگلیسی «گاردین» در گزارشی درباره سفر عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین به پکن و دیدارش با «شی جین پینگ» رئیجمهور چین، نوشته بود: این سفر در چارچوب طرح صلح خاورمیانه پکن است و بیش از آنکه در جهت صلح باشد، برای تقویت موقعیت چین در صحنه بینالمللی است.
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است