سرویس جنگ نرم مشرق – مرکز مطالعات راهبردی و بین‌المللی در گزارشی به قلم کتلین والش مدیر برنامه جهانی امنیت غذایی این اندیشکده آمریکایی با اشاره به اینکه ناامنی غذایی در میان کهنه‌سربازان و خانواده‌های نظامیان آمریکایی نوشت مطالعات جدید از ابهامات درباره این معضل و بحران کاسته‌اند.
مخاطبان گرامی، محتوا و ادعاهای مطرح‌شده در این گزارش، صرفاً جهت تحلیل و بررسی رویکردها و دیدگاه‌های اندیشکده‌های غربی منتشر شده است و ادعاها و القائات احتمالی این مطالب هرگز مورد تأیید مشرق نیست.
نرخ بالای ناامنی غذایی در میان کهنه‌سربازان سیاهپوست، لاتین‌تبار و غیرسفیدپوست
در این گزارش آمده است:، یک مطالعه بر روی بیش از ۲۵۰۰۰ کهنه‌سرباز که جهت شرکت در «بررسی مصاحبه‌ای بهداشت ملی» ثبت‌نام کرده بودند، نشان داد که ۵/۶ درصد آنها طی سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۷ با ناامنی غذایی مواجه بودند، رقمی به مراتب پایین‌تر از نرخ ناامنی غذایی در میان عموم مردم که در مدت زمان مشابه بین ۱۲ تا ۱۵ درصد بود. یک مطالعه دیگر بر روی داده‌های مربوط به سال‌های ۲۰۰۵-۲۰۱۳ که در قالب پژوهش وزارت کشاورزی آمریکا تحت عنوان «بررسی جمعیت کنونی ــ ضمیمه امنیت غذایی» جمع‌آوری شده بودند، نمایانگر نرخ پایین‌تر ناامنی غذایی (۴/۸ درصد) و نرخ بسیار پایین امنیت غذایی (۳/۳ درصد) در میان خانواده‌های کهنه‌سربازان در مقایسه با عموم مردم بود (این نرخ در میان عموم مردم به ترتیب ۴/۱۴ درصد و ۴/۵ درصد بود). با این حال، دیگر مطالعات نشان‌دهنده نرخ بالاتر ناامنی غذایی در میان کهنه‌سربازان هستند. در یک مطالعه دیگر بر روی بیش از ۶۷۰۰ کهنه‌سرباز که در «مطالعه کهنه‌سربازان سالمند» شرکت کرده بودند، ۲۴ درصد شرکت‌کنندگان ناامنی غذایی را بین سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۸ گزارش دادند.
علیرغم این تفاوت‌ها، مطالعات همواره نرخ بالاتر ناامنی غذایی در میان برخی از گروه‌های فرعی از کهنه‌سربازان از جمله سیاهپوستان، لاتین‌تبارها، و دیگر کهنه‌سربازان غیرسفیدپوست را بازتاب می‌دهند. برخی از مطالعات میزان به مراتب بالاتر ناامنی غذایی در میان کهنه‌سربازان جنگ‌های اخیر را نشان می‌دهند. یکی از این مطالعات نشان داد که حدود ۲۷ درصد کهنه‌سربازان حاضر در جنگ‌های آمریکا در عراق و افغانستان ناامنی غذایی را در سال ۲۰۱۱-۲۰۱۲ تجربه کرده‌اند. از میان زنان کهنه‌سرباز که در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ به مراکز متعلق به اداره کل بهداشت کهنه‌سربازان مراجعه کردند، نزدیک به ۲۸ درصدشان ناامنی غذایی را گزارش کردند.
۳۳ درصد خانواده‌های نظامیان آمریکایی با ناامنی غذایی روبرو شده‌اند
داده‌های کمتری درباره ناامنی غذایی در میان پرسنل نظامی فعال و خانواده‌های آنها موجود هستند، هرچند هرساله اطلاعات بیشتری در این خصوص پدیدار می‌شوند. بر اساس مطالعه‌ای که در ماه مه ۲۰۲۱ منتشر شد، حدود ۳۳ درصد شرکت‌کنندگان مشغول خدمت در مراکز نظامی عمده آمریکا جزو کسانی دسته‌بندی شدند که در سال ۲۰۱۹ در معرض ناامنی غذایی ناچیز قرار داشتند. طبق پژوهش شبکه مشاوره خانواده‌های نظامی (MFAN) تحت عنوان «بررسی برنامه حمایت از خانواده‌های نظامی»، از میان ۷۸۰۰ نفر از اعضای خانواده‌های نظامی شرکت‌کننده در مطالعه، ۵/۱۲ درصدشان در سال ۲۰۱۹ ناامنی غذایی را تجربه کردند. بر اساس همان پژوهش، شبکه مشاوره خانواده‌های نظامی شاهد تأثیرات مضر همه‌گیری کووید-۱۹ بود: بین اوایل ۲۰۲۰ تا اوایل ۲۰۲۱، ناامنی غذایی توسط ۲۰ درصد از حدود ۱۴۰۰ شرکت‌کننده گزارش شد.
درآمد پایین علت اصلی ناامنی غذایی
این اندیشکده آمریکایی در ادامه عنوان کرد: همانند عموم مردم آمریکا، علت اصلی ناامنی غذایی در میان خانواده‌های نظامیان درآمد پایین است. با اینکه حقوق پرسنل نظامی مشغول به خدمت در مقایسه با حقوق غیرنظامیان (افراد دارای تحصیلات و تجارب یکسان) رقم مناسبی است، اما هنگامی که این پرسنل ازدواج می‌کنند و بچه‌دار می‌شوند، حقوقشان دیگر کفایت نمی‌کند. با بزرگ‌تر شدن خانواده‌ها، اشتغال همسران به منظور ایجاد درآمد مکمل و رفع نیازهای خانواده ضرورت می‌یابد. سازمان خانواده‌های ستاره آبی (BSF) در جدیدترین مطالعه خود با عنوان «بررسی سبک زندگی خانواده‌های نظامیان» میزانی از ناامنی غذایی را در میان همه رده‌های نظامی مشاهده کرد، اما خاطرنشان ساخت که ناامنی غذایی «در خانواده‌هایی که در آن همسر نیازمند یا خواهان شغل است اما شاغل نیست، شدت می‌یابد.» تا قبل از همه‌گیری، نرخ بیکاری در میان همسران پرسنل نظامی ۲۴ درصد بود؛ طبق جدیدترین بررسی سازمان خانواده‌های ستاره آبی، ۴۲ درصد همسران پرسنل نظامی که تا قبل از همه‌گیری شاغل بودند، گفتند که پس از مارس ۲۰۲۰ دست از کار کشیده‌اند که دلیل آن عمدتاً تعدیل نیروی کار بوده است.
خانواده‌های نظامیان آمریکایی در مضیقه هستند
علاوه بر بیکاری و درصد پایین‌تر از حد معمول اشتغال در میان همسران، دیگر واقعیات زندگی نظامیان نیز به بودجه خانواده‌ها فشار می‌آورد. از جمله این موارد می‌توان به هزینه‌های غیرجبرانی جابجایی و هزینه‌های اسکان در خارج از پایگاه نظامی هنگام عدم دسترسی یا عدم‌کفایت منازل مسکونی در داخل پایگاه اشاره کرد. خانواده‌های جوان به ویژه ممکن است فاقد مهارت‌ها و تجارب لازم جهت مدیریت امور مالی خانواده باشند. سازمان کشوری مقابله با گرسنگی موسوم به مازون (MAZON) در قالب سیاست جامع پیشنهادی خود به منظور کاستن از ناامنی غذایی در میان خانواده‌های نظامیان، منابعی را «جهت کمک به خانواده‌های نظامیان در مواجهه با استرس و چالش‌های معیشت با بودجه ناچیز» در نظر دیده است. با این حال، تأکید بیش از حد بر روی بهبود مهارت‌های مدیریت مالی جای بحث دارد. بنابر گفته سناتور تامی داکورت، «خانواده‌های نظامیان در مضیقه هستند و اینکه بگوییم “همسران پرسنل نظامی در خانه بسر می‌برند و باید بودجه‌شان را بهتر مدیریت کنند” حرف واقعاً توهین‌آمیزی است.»
از نظر خانواده‌های پرسنل نظامی که خواهان دریافت کمک‌های فدرال از طریق برنامه مساعدت تغذیه‌ای مکمل (SNAP) وزارت کشاورزی آمریکا هستند، شیوه انتخاب افراد واجد شرایط در بهترین حالت تناقض‌برانگیز و در بدترین حالت مشکل‌آفرین است. در خصوص پرسنل ساکن پایگاه، معیار درآمدی که وزارت کشاورزی به منظور ارزیابی واجدین شرایط بکار می‌گیرد، هزینه سکونت در پایگاه را مدنظر قرار نمی‌دهد، چرا که این هزینه از حقوق پرسنل کسر می‌شود. در خصوص پرسنلی که خارج از پایگاه ساکن هستند و حق مسکن ــ موسوم به حق پایه مسکن ــ دریافت می‌کنند، معیار درآمدی که وزارت کشاورزی به منظور ارزیابی واجدین شرایط بکار می‌گیرد شامل حق مسکن می‌شود، حتی با اینکه حق مسکن جزو درآمدهای مشمول مالیات محسوب نمی‌شود. (این امر در مورد غیرنظامیان نیز مصداق دارد و یارانه‌های مساعدتی مسکن و دیگر مساعدت‌ها هنگام تعیین افراد واجد شرایط جزو درآمد محسوب نمی‌شوند.) آنگونه که سازمان مازون توضیح می‌دهد: «دو فرد نظامی دارای حقوق پایه و ترکیب یکسان خانواده ممکن است در خصوص صلاحیت عضویت در برنامه مساعدت تغذیه‌ای مکمل بسته به محل اسکانشان در دسته‌بندی‌های متفاوتی قرار گیرند ــ فقط فردی که در داخل پایگاه سکونت دارد، واجد شرایط عضویت در این برنامه قلمداد خواهد شد. بنابراین، شیوه مورد استفاده وزارت کشاورزی آمریکا در خصوص ارزیابی واجدین شرایط ــ لحاظ نمودن حق مسکن به‌عنوان بخشی از درآمد پرسنل نظامی ــ مانع آن می‌شود تا افراد واجد شرایط از کمک غذایی بهره‌مند شوند.
ناامنی غذایی ۱۰ برابری در میان کهنه‌سربازان مبتلا به بیماری‌های روانی حاد
در پایان این گزارش آمده است: همان فاکتورهایی که موجب ناامنی غذایی در میان عموم مردم می‌شوند ــ برخورداری از درآمد پایین، قرارگیری در میان اقلیت‌های نژادی، بی‌خانمانی، یا ابتلا به بیماری جسمی یا روحی ــ کهنه‌سربازان را نیز در معرض خطر قرار می‌دهند. بر اساس یک تحلیل، نرخ ناامنی غذایی در میان کهنه‌سربازان مبتلا به بیماری‌های روانی حاد ۱۰ برابر نرخ آن در میان کهنه‌سربازان فاقد اینگونه بیماری‌هاست. همچنین، کهنه‌سربازانی که وضعیت سلامت خود را متوسط یا ضعیف توصیف کرده بودند، در مقایسه با کسانی که وضعیت سلامت خود را بهتر توصیف کرده بودند، سه برابر احتمال بیشتری داشت که ناامنی غذایی را تجربه کنند. یک مطالعه دیگر مشخصاً نشان داد که افسردگی موجب افزایش ناامنی غذایی در میان کهنه‌سربازان پیر و جوان می‌شود.
این اندیشکده هشدار داد پژوهشگران در مطالعه‌ای بر روی نمونه بزرگی از افراد مشغول خدمت در ارتش دریافتند که ناامنی غذایی با اضطراب، افسردگی، و اندیشیدن به خودکشی ارتباط دارد و این موارد نیز به نوبه خود با قصد ترک ارتش میان نظامیان آمریکایی ارتباط دارند.
منبع خبر