گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس- علی عبدالصمدی؛ حد فاصل بین عید سعید قربان و عید غدیر خم را دهه‌ی ولایت می‌نامند. دهه‌ای که با قربانی کردن نفس آغاز می‌شود و با پذیرش ولایت علی بن ابیطالب علیه السلام به فرجام خود می‌رسد.
موضوع ولایت در دین مبین اسلام ازجمله موضوعات بسیار مهم و اساسی است. در نص صریح قرآن مجید نخستین ولایت و سرپرستی انسان و البته سایر موجودات برعهده‌ی پروردگار یکتاست.
کلام نورانی قرآن در سوره‌ی بقره آیه‌ی ۲۵۷ می‌فرماید: ﴿اللَّهُ وَلِیُّ الَّذینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ الَّذینَ کَفَرُوا أَوْلِیاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُماتِ أُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فی‌ها خالِدُونَ﴾.
خدا، ولی مؤمنین است [با ولایت خود]آن‌ها را از ظلمت‌ها بیرون می‌برد و به نورانیت می‌رساند. کسانی که به ولایت الله کافر شوند، اولیای آن‌ها طاغوت خواهد بود، اولیای طاغوتی آن‌ها را از نور به سوی ظلمت‌ها می‌برند. کسانی که دانسته به مسئله ولایت الله و امامت کفر بورزند اهل آتش خواهند بود و جاودانه در آنجا خواهند ماند.
پس نخستین ولایت انسان از آن ذات ربوبیت الله تعالی است که اساس ولایت تکوینی نامیده می‌شود. در همین راستا، ولایت انبیاء اللهی قرار دارد. آن‌ها که با نور ایزدی خود که از سوی خداوند به آن‌ها تابیده شده بود، رهنمون راه بشریت بوده و انسان طی قرون بعدی توانست با تمسک جویی از آموزه‌های آن‌ها بالاخص دین مبین اسلام ناب محمدی از آن‌ها بهرمند شود.
ولایتی که پیامبران اللهی برعهده داشته اند از نوع ولایت و هدایت تشریعی بوده و به بیانی ساده‌تر شریعت ضامن ولایت پیامبران و سعادتمندی انسان بوده است. در قرآن مجید آیات فراوانی درباره‌ی اینگونه از ولایت ذکر شده است. نمونه‌ای از این آیات، آیه‌ی ۶۸ سوره‌ی آل عمران است که می‌فرماید:
إنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَاهِیمَ لَلَّذِینَ اتَّبَعُوهُ وَهَذَا النَّبِیُّ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَاللَّهُ وَلِیُّ الْمُؤْمِنِینَ. مسلماً نزدیک‌ترین مردم به ابراهیم [از جهت پیوند وانتساب معنوی]کسانی اند که [از روی حقیقت]از او پیروی کردند، و این پیامبر و کسانی که [به او]ایمان آورده اند [از همه به او نزدیک ترند]و خدا یاور و سرپرست مؤمنان است.
فلذا بر اساس این آیه، دومین نوع ولایت و قیومیتی که بر انسان مسلط است، ولایت اولیاء الله و پیامبران اللهی است. ولایتی که اصل و اساس آن بر پایه‌ی شریعت مقدس است. اما پرسشی که در همین خصوص ذهن را درگیر می‌کند آن است که در دورانی که سلسله‌ی نبوت تکمیل شده و دیگری دین نوینی نخواهد آمد، تکلیف انسان و پرسش‌هایی که در طی طریق حیاتش برای وی مطرح می‌شود چیست؟ به عبارتی ساده‌تر در دورانی که دیگر دسترسی به انبیا و ائمه‌ی اطهار نیست و آخرین نسل از اولیا و اوصیا اللهی در غیبت است، موضوع ولایت به چه صورتی تداوم خواهد یافت؟
پاسخ بسیار واضح و روشن است: انسان بالاخص مسلمانان با تمسک به ثقلین که همان قرآن کریم و سیره‌ی اهل بیت نبی مکرم اسلام است می‌تواند در طی مسیر پر پیچ و خم زندگی از حوادث در امان بماند. در این راه سخت و طاقت فرسا این علمای دین و اندیشمندان حوزه‌های دین و شریعت هستند که تحصیل این علوم می‌توانند راه را از بیراهه به مسلمانان بنمایند و باعث و بانی نجات نوع بشریت شوند.
ولایت موضوعی پیچیده و بسیار حائز اهمیت است و در قالب و شکل یه مقاله، یادداشت یا کتاب صرفا نمی‌توان به طور مفصل و مشروح به آن پرداخت. تبیین موضوع ولایت مستلزم کار جهادی در حوزه‌ی اندیشه و تفکر دینی و اسلامی است.
علما، صاحبان فکر و اندیشه و پژوهشگران و محققین حوزه‌های دینی با برگزاری نشست‌ها و کرسی‌های هم اندیشی و انتشار جزوات و کتب و استفاده از ظرفیت‌های چند رسانه‌ای می‌توانند در تبیین هر چه بیشتر و بهتر این موضوع ساعی‌تر و کوشاتر باشند و به پرسش‌های مطرح شده برای نسل نوجوان و جوان پاسخ دهند.
انتهای پیام/۱۳۳
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
