به گزارش مشرق، گروه جهادی شهید مسلمی، یکی از گروه‌های جهادی فعال اما متفاوت برای حل بحران این روزهای ما است. راستش خبرش را که خواندیم، از ایده و خلاقیت‌شان ذوق کردیم.
از اینکه کسانی هستند که این‌طور آماده به کار ایستاده‌اند تا کاری کنند، دستی بگیرند و قدمی بردارند؛ مثل گروه جهادی شهید مسلمی. گروهی فنی، متخصص و ماهر که در همه بحران‌ها حضور داشته‌اند اما این‌بار حرف‌شان یک‌چیز است؛ اینکه پزشکان و پرستاران در این روزهای درگیری با ویروس کرونا، از حرفه و تخصص‌شان استفاده می‌کنند، پس ما هم باید از تخصص‌مان استفاده کنیم. در واقع این راه و رسمی است که اعضای گروه جهادی شهید سعید مسلمی، وابسته به شرکت آذراب اراک در پیش گرفته‌اند و تا امروز هم موفق بوده‌اند.
آنها کارشناسان و تکنیسین‌های فنی و ماهری هستند که دستی در صنایع مختلف دارند و حالا برخلاف روزهای اول، دست از توزیع مواد ضدعفونی‌کننده و ماسک برداشته‌اند و کارهایی انجام می‌دهند که شاید هرکسی و هر گروهی نتواند آن را انجام دهد؛ مثل تعمیر لوازم خانگی کادر درمانی بیمارستان‌ها. این‌ها را علی داوری، سرپرست این گروه جهادی متخصص برایمان تعریف می‌کند.
این‌طور که معلوم است، خیلی وقت است که پرسنل آذراب اراک، به صورت خودجوش و داوطلبانه، یک گروه جهادی تشکیل داده‌اند؛ گروهی که با توجه به تخصص‌های فنی‌شان، می‌توانند کاری بیشتر از حرکت‌های داوطلبانه مرسوم انجام دهند.
علی داوری می‌گوید: «خب فکرش را بکنید که شرکت ما یک شرکت مادرتخصصی و اصطلاحا صنعت‌ساز است که هرکدام از پرسنل آن در کاری خاص، دستی دارند و همین تخصص و حرفه هم می‌تواند در خیلی از بحران‌ها و اتفاقات ناگوار برای شهرمان و حتی در سطح کشور کارراه‌انداز باشد.»
اعضای گروه جهادی شهید مسلمی، یک تیم 1600 نفره است که 300-200 نفر از آنها همیشه در دسترس و اصطلاحا پای کار هستند و بقیه هم در مواقع نیاز و لزوم، پای کار می‌آیند؛ در واقع ما اینجا با 1600 داوطلب اما متخصص روبه‌رو هستیم.
علی داوری، سرپرست گروه جهادی شهید مسلمی از پیشرو بودن اعضای گروه در اتفاقات تعریف می‌کند: «در همان روزهای شروع سال 98 و همزمان با سیل پلدختر، من و اعضای تیم‌مان به پلدختر رفتیم تا کمکی کنیم. آنجا همه‌چیز در گل‌ولای رفته بود و خانه‌های مردم وضع خوبی نداشت. به این فکر کردیم که در چنین اوضاعی چه‌کاری از دست‌مان برمی‌آید؟ و این موضوع به ذهن بچه‌های خوش‌فکر گروه‌مان رسید که حتما این حجم از آب و سیلاب و گل‌ولای، وسایل برقی و کارراه‌انداز مردم منطقه را از کار انداخته است؛ ما می‌توانیم آنها را تعمیر کنیم تا لازم نباشد در این اوضاع که خیلی از دارایی‌هایشان را از دست داده‌اند، دوباره هزینه خرید یا حتی تعمیر آن وسیله را بپردازند. برای همین به تعمیر رایگان وسایل برقی مردم منطقه مشغول شدیم.»
و همین می‌شود که تعمیرات تلویزیون، ماشین‌لباسشویی، اتو، بخاری، آبگرمکن‌های منازل و دیگر وسایل برقی که با آب و گل‌ولای، خراب شده بودند، توسط این گروه جهادی شروع می‌شود: «طبق آماری که در نهایت گرفتیم، آن‌روزها، تعدادی بالغ بر 16هزار لوازم خانگی را در پلدختر تعمیر کردیم و سالم و آماده به کار، به دست صاحبان‌شان رساندیم.»
اما انگار ایده تعمیرات در پلدختر، اول راه بوده است.
و اما کرونا…
علی داوری از روزهای اولی که خبر شیوع ویروس کرونا در سطح کشور منتشر شد، می‌گوید: «موضوع کرونا پیش آمد، اصلا فکرش را نمی‌کردیم که پروسه آن‌قدر طولانی باشد.
برای همین فکر کردیم که شاید بتوانیم با همکاری تیم بهداشت شرکت و با ضدعفونی‌کردن همان محل کار خودمان، سلامت کارکنان را تامین و خیلی زود داستان را جمع کنیم اما رفته‌رفته که ماجرا ابعاد گسترده‌تری پیدا کرد و جدی شد، این کار راضی‌مان نکرد و احساس کردیم که باید کاری بیشتر از این انجام بدهیم و قدمی بزرگ‌تر از این برداریم. برای همین به ضدعفونی کردن‌مان وسعت دادیم و شبانه با کوله‌هایی از سمپاش، مکان‌های عمومی شهرمان را ضدعفونی می‌کردیم.»
ضدعفونی‌کردن‌شان همچنان ادامه داشته است که جرقه تشکر و قدردانی از کادر درمان در ذهن اعضای گروه‌شان زده می‌شود.
تشکرهایی که روزهای اول با تقدیم کردن گل‌هایی که خودشان پرورش داده بودند به پزشکان و پرستاران و اعضای کادر درمانی بیمارستان‌های اراک شروع شد: «دل‌مان می‌خواست بدانند که مردم قدردان زحمات‌شان هستند و ما اینجا هستیم تا خستگی از تن‌شان بیرون برود.»
بیا تا باری کم کنیم
دیگر این روزها، زحمات کادر درمانی بیمارستان‌ها بر کسی پوشیده نیست. همه از خستگی‌هایشان، از دوری از خانواده‌هایشان، از خطرات کارشان و از همه این اتفاقات آگاه هستند: «به این فکر کردیم که آنها از تخصص‌شان در این روزهای سخت و نفسگیر استفاده می‌کنند و بیماران را نجات می‌دهند. ما چطور می‌توانیم از تخصص‌مان در این روزها استفاده کنیم؟ همین شد که به یاد تعمیر لوازم برقی و خانگی مردم پلدختر افتادیم. چرا حالا این کار را انجام ندهیم؟
اعضای گروه معتقد بودند که حالا که پزشکان، پرستاران و همه کادر درمان، در بیمارستان‌ها و درگیر این ویروس و مدیریت بحران این بیماری در کشور هستند، ما باری از دوش‌شان برداریم و سراغ خانواده‌هایشان برویم و اگر وسیله ازکارافتاده و خرابی دارند، آن را برایشان به صورت رایگان تعمیر کنیم.»
اعضای تیم جهادی شهید مسلمی می‌گویند که این کوچک‌ترین کاری بود که از دست‌مان برمی‌آمد تا باری از بارهای سنگین خانواده‌های کادر درمانی برداریم: «این کار باعث می‌شد هم برای تعمیر وسایل ضروری خانه‌شان از خانه بیرون نروند و ریسک ابتلا به بیماری‌شان بالا نرود و هم حالا که احتمالا مرد و زن خانواده‌شان در بیمارستان و درگیر این موضوع هستند، ما بتوانیم برای لحظه‌ای جای خالی‌شان را پر کنیم.»
همین تصمیم باعث شد که به خبرگزاری‌های مطرح اطلاع بدهند که اعضای گروه جهادی شهید مسلمی اراک، همچین کاری می‌کنند و خانواده‌ای اگر در چنین شرایطی قرار گرفت، می‌تواند روی کمک آنهاحساب کند. کاری که انجام شد و همچنان هم می‌شود و غذاپزها، تلویزیون‌ها و جاروبرقی‌های متعددی در این روزها تعمیر شده است:« وقتی برای تعمیر وسیله‌ای به خانه اعضای کادر درمانی می‌رفتیم، زمان برگشت، تاثیر خوب روانی آن حضورمان را بر اعضای خانواده به‌وضوح می‌دیدیم؛ انگار همینکه می‌دانستند مردم ارزش کارشان را می‌دانند، برای حال خوبشان کافی بود.»
جهاد ادامه دارد
اما به نظر می‌رسد بحث استفاده از تخصص و حرفه در این دوره از زمان، برای اعضای تیم جهادی شهید مسلمی با تعمیر وسایل خانگی اعضای کادر درمانی تمام نشده است:« این روزها همه فکر و ذکرمان این است که دیگر چکار می‌توانیم بکنیم؟ اصلا دیگر چکار می‌شود که این ویروس، کمرنگ، نابود یا اینکه تحمل این روزها برای آدم‌ها آسان‌تر شود؟ یکی از کارهایی که انجام دادیم این بود که وعده‌های غذایی مقوی برای بیماران کرونایی که توانایی مالی برای تقویت سیستم ایمنی بدنشان را ندارند تهیه کنیم و این کار را هم کردیم و همچنان با رعایت کامل نکات بهداشتی، در حال انجام آن هستیم اما قدم مهمتری که در حال انجام مراحل پایانی آن هستیم و هنوز به طور کامل اجرایی نشده است، ساخت دستگاه تولید ماسک است.»
یعنی ماجرا این است که این تیم با توجه به حرفه تخصصی‌شان، انتظار بیشتری از خودشان دارند؛ انتظاری که به نظر می‌رسد تقریبا محقق شده است و چند قدمی بیشتر تا آن راه نیست:« حالا در مراحل نهایی دستگاه تولید ماسک با همه جزئیاتش مثل گیربکس، حرارت‌دهنده و سایر ابزارها و ادواتش هستیم که بتوانیم با چنین دستگاهی، کمی خیال مردم شهر را بابت محافظت از سلامت‌شان راحت کنیم و دیگر کسی دغدغه ماسک نداشته باشد.»
به نام و یاری شهید
آخرین سوال‌مان از سرپرست گروه جهادی شهید مسلمی درباره نام گروه‌شان است؛ چرا شهید مسلمی؟:«این شهید عزیز از شهدای مدافع حرم هستند و برادر او و تعدادی از دوستانش، اعضای فعالی از گروه جهادی ما هستند. راستش، زمانی که به دنبال انتخاب نام برای گروه‌مان بودیم، به پیشنهادهای مختلفی فکر کردیم اما با توجه به شناختی که از او و شجاعت‌های دلاورانه‌اش در دفاع از حرم داشتیم، فکر کردیم که شاید این بهترین اسمی است که می‌شود برای یک گروه جهادی که می‌خواهد به هر طریقی از جان و مال مردم کشورش محافظت و دفاع کند انتخاب کرد. نامی که فکر می‌کنم برای همه روزهایی که در شرایط مختلف، برای سلامت، آرامش و بهبود اوضاع نقطه‌ای از شهر و کشورمان تلاش می‌کنیم، بهترین باشد.»
*جام جم