به گزارش مجاهدت از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، در طول سالیان حاکمیت حزب بعث در عراق طی سال‌های متمادی اقشار مختلف مردم عراق اعم از علما، طلاب و حتی مردم عادی در اثر اختناق موجود مجبور به ترک خاک عراق و برخی هم توسط بعثی‌ها اخراج شدند. اغلب این رانده‌شدگان که از آن‌ها با عنوان «معاودین عراقی» نام برده می‌شود به ایران آمده و در نقاط مختلفی ساکن شدند.
در طول سال‌های جنگ، بخش اعظمی از جامعه معاودین عراقی با تدابیر رهبر معظم انقلاب اسلامی به فعالیت پرداختند. امام خمینی طی سخنانی خطاب به رانده‌شدگان عراقی آن‌ها را همچون ملت ایران، زخم‌خورده رژیم بعثی می‌دانند. امام با اشاره به خفقان و سرکوب مردم توسط صدام می‌فرمایند: «شما هم در طول [حکومت] این حزب فاجر کافر بودید و به همان نحو ابتلائاتی که ما داشتیم، جوان‌های شما را به جرم اینکه برای زیارت حضرت سیدالشهدا (ع) می‌رفتند، در بین راه گرفتند و با آن‌ها آنطور سبعانه عمل کردند. علمای شما هم گرفتار این حزب فاجر فاسد بود… ما شهید دادیم، شما هم شهید دادید؛ ما در حبس به سر بردیم، شما هم به سر بردید.» (سخنرانی در جمع روحانیون مبارز عراق و مسلمانان رانده شده در ۲۰ فروردین ۱۳۶۰)
علاوه بر این؛ امام خمینی در سال ۱۳۶۱ مأموریتی به آیت‌الله خامنه‌ای مبنی بر پیگیری امور عراق دادند. در این مأموریت رئیس‌جمهور وقت با پیگیری و استفاده از ظرفیت روحانیت مبارز عراق به خصوص آیت‌الله «سید محمدباقر حکیم» و آیت‌الله «هاشمی‌شاهرودی» با تنظیم اساسنامه‌ای تشکل مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق را راه‌اندازی کردند.
این مجلس نقش مهمی در مقابله با رژیم بعث عراق و دیکتاتوری صدام داشت. یکی از مهم‌ترین برنامه‌های سیاسی آن، برگزاری کنفرانس جنایات صدام بود. هچنین پس از چندی مجلس اعلی با راه‌اندازی شاخه نظامی خود موسوم به سپاه بدر پذیرای داوطلبان عراقی برای مبارزه با رژیم بعث در دفاع مقدس شد و شهیدان بی‌شماری را تقدیم انقلاب اسلامی کرد.
اهتمام و رسیدگی به معیشت و وضعیت آوارگان عراقی یکی دیگر از نکات مورد توجه امام بود. در سال ۱۳۶۴ آیت‌الله هاشمی‌شاهرودی طی نامه‌ای اجازه مصرف وجوهات شرعی «بلاد عربی» را برای «کمک به برادران عراقی مستمند و یا مخارج طلاب و مبلغین عراقی» از امام دریافت می‌کند.
مسئله دیگر در این زمینه مواجهه امام خمینی با اسرای عراقی بود. هرچند برخورد وحشیانه و غیرانسانی رژیم بعثی با اسرای ایرانی زندانی در عراق بر کسی پوشیده نبود، اما امام خمینی در ۱۲ فروردین ۱۳۶۱ مسئولان را به رعایت عطوفت و فتوت در برخورد با اسرای عراقی توصیه کرده و فرمودند: «باید جوانان ما و کسانی که عهده‌دار نگهداری اسیران و پناهندگان هستند طعم شیرین رحمت و بزرگواری اسلام را به آنان بچشانند و با آنان آن‌گونه رفتار کنند.»
ایشان با عنایت به وضع روحی اسرا «احساس آرامش و جبران در حکومت اسلامی» را لازمه این مهم می‌دانند. همچنین نگاه ایشان از منظر تربیت اسلامی مسئولیت‌ها را فراتر از آنچه هست می‌کند. امام با هدایت‌گری عالمانه و دلسوزی مومنانه کمک به اسرای عراقی را «خدمت پر ارزشی به اسلام و جمهوری اسلامی» دانسته که چه بسا «پس از آزادی در سلک مبلغین اسلام و احیانا فداکاران آن درآیند.»
ایشان در همین رابطه هشدار می‌دهد: «گمان نکنید آن خوی جنایتکاری و سبعیتی که در امثال صدام است، در اینان باشد و چه نیکوست که جوانان عزیز و نگهبانان این بازی‌خوردگان از یک موجود صدامی یا در خدمت جنایت، یک انسان اسلامی و در خدمت مکتب مقدس قرآن بسازند و بدانند که «مَنْ احْیا نَفْسا فَکَانّما احْیَا النَّاسَ جَمیعاً» و هدایت از بزرگ‌ترین مظاهر احیاست.» (پیام امام خمینی به ملت ایران در سالگرد تاسیس نظام جمهوری اسلامی در ۱۲ فروردین ۱۳۶۱)
علاوه بر این؛ بنیانگذار جمهوری اسلامی در ششم خرداد ۶۱ مسئولان جمهوری اسلامی را به دلجویی و رفتار اسلامی – انسانی با اسیران عراقی توصیه کرده و دستور دادند: «آسیب‌دیدگان عراقی را در اسرع وقت به بیمارستان‌ها بفرستید تا تحت معالجه قرار گیرند و دکتر‌ها و پرستار‌های بیمارستان‌ها… با آنان، چون نزدیکان و برادران خود رفتار کنند و تلخی آسیب و اسارت را با رفتار اسلامی خود از ذائقه آنان کاهش دهند.»
منبع
مناسبات امام خمینی و مردم عراق در دوران جنگ تحمیلی، هادی اسفندیاری.
انتهای پیام/ 118
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
