گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس‌ـ علی عبدالصمدی؛ این شب‌ها از شبکه‌ی اول سیما سریالی با مضامین قصه‌ها و افسانه‌های کهن ایران زمین روی آنتن می‌رود که «مستوران» نام دارد.
مستوران در حقیقت ترکیبی از افسانه و تاریخ ایران زمین است. این مجموعه‌ی تلویزیونی محصول مشترک اهتمام دو کارگردان نام آشنای تلویزیون بوده است: سید جمال سیدحاتمی و مسعود آب‌پرور.
این مجموعه‌ی تلویزیونی محصول سازمان فرهنگی رسانه‌ای اوج است. شب یلدا، نوروز، سیمرغ و دیگر افسانه‌ها و قصه‌های قدیم و مراسم ایران زمین تم اصلی این سریال تاریخی را تشکیل داده است. در سال‌های دور نیز «افسانه‌های کهن ایرانی» روی آنتن رفته بود که مضمونی این چنینی داشت.
ساخت و پخش سریال‌های تاریخی که مستقیما به گذشته‌ی سرزمینی ما مربوط شود، همواره مورد عنایت هنرمندان، دست اندرکاران تلویزیون و مخاطبین بوده است؛ لذا پرداختن به چنین آثاری نیازمند دقت در انتخاب موضوع، دیالوگ نویسی، کارگردانی، دکوپاژ، میزانسن، گریم، انتخاب صحنه و دکوراسیون و … است.
در صورت عدم دقت به موارد ذکر شده یقینا ماحصل تلاش و پشتکار همه‌ی عوامل دخیل در سریال یا تله فیلم مورد توجه قرار نخواهد گرفت و عملا سریال شکست خواهد خود. به عبارتی دیگر، صرفا بیان یک موضوع تاریخی، استفاده از زبان کتابی برای دیالوگ‌ها و گفتار بازیگران، لوکیشن و لباس‌های قدیمی، جلوه‌های بصری و سایر عوامل جهت تولید یک اثر تاریخی ضامن محبوبیت و موفقیت آن سریال یا تله فیلم نمی‌شود.
استفاده بیش از حد از راوی (محمدرضا سرشار) در متن و فواصل بین پلان‌های سریال مستوران، از جذابیت این اثر کاسته است. این مشک انگار که خود بویی ندارد و عطار برایش عطر افشانی می‌کند.
اپیزود نخست هر سریال و مجموعه‌ی تلویزیونی مهمترین اپیزود آن است. کاشتن نقاط عطف مهم و جذاب توسط نویسنده و کارگردان باعث ترغیب مخاطب می‌شود. از سویی دیگر، انتخاب بازیگران در این امر مهم بسیار مهم و متضمن سرنوشت یک سریال است. نکاتی که عملا در «مستوران» رعایت نشده است.
پیش از آغاز پخش سریال فوق سریال «ولایت عشق» پس از سال‌ها مجددا روی آنتن تلویزیون رفت. پخش دو سریال با مضامین تاریخی بدون فاصله، باعث خستگی بصری برای مخاطبین می‌شود و عملا از پیگیری بازخواهند ماند.
به هر جهت، موفقیت سریال‌هایی با مفاهیم و مضامین تاریخی و فرهنگی زمانی تضمین می‌شود که از صافی اتاق‌های فکر رسانه گذشته باشد. «مستوران»، اگر در ماه مبارک رمضان پخش میشد یا در شبکه‌ای غیر از شبکه‌ی اول سیما روی آنتن میرفت، شاید موفقیت بیشتری را در جلب مخاطب داشت.
امید آنکه تلویزیون با بذل عنایت بیشتر به ریز و درشت سیاستگذاری‌های پخش سریال‌ها و تله فیلم‌ها در جلب و جذب مخاطب حد اکثری کما فی السابق به موفقیت دست یابد.
انتهای پیام/133
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
