به گزارش مجاهدت از خبرنگار اخبار داخلی دفاع‌پرس، گابی پورتنوی، رئیس کمیته سایبری رژیم صهیونیستی خبر داد، تل‌آویو در حال ساخت گنبد آهنین سایبری است.
در مانیفست موسوم به «دکترین اختاپوس» که نفتالی بنت، نخست‌وزیر سابق رژیم صهیونیستی پیش از متلاشی شدن کابینه ائتلافی اش ارائه کرد، عرصه سایبری به‌عنوان یکی از کانون‌های راهبرد ضد ایرانی تعریف شده بود طبق مأموریت ادعایی که برای گنبد آهنین سایبری تعریف شده است.
این سامانه حملات به اجزای مختلف شبکه‌های رایانه‌ای رژیم موقت صهیونیستی را ازجمله سیستم‌هایی که به وسیله افراد، کابینه، ارتش و بخش خصوصی اداره می‌شوند، دفع می‌کند. این سامانه در چهار لایه اصلی کار می‌کند: شناسایی تهدیدها، محافظت از سیستم‌ها در برابر تهدیدها، کاهش تهدید‌های موجود در شبکه و انجام حملات تلافی‌جویانه علیه مهاجمان سایبری.
رژیم صهیونیستی مدعی است برخلاف گنبد آهنین که موشک‌ها را برای فعال کردن پدافند شناسایی می‌کند، نسخه سایبری در ابتدا به هدف خود حمله نمی‌کند، اما اطلاعات دقیق درباره منشأ حملات را در اختیار ارتش این رژیم قرار می‌دهد. در واقع هدف ادعایی شبکه پدافند سایبری این است که از قبل تهدید را شناسایی، از حمله مجدد جلوگیری و درنهایت به هکر‌های نفوذی در شبکه حمله کند.
مشارکت شرکت‌های بزرگ در این طرح به رژیم صهیونیستی کمک می‌کند تا گنبد آهنین سایبری ایجاد شود، اما تل‌آویو روی کمک نوآور‌ها (استارت آپ‌ها) حساب ویژه‌ای باز کرده است. طبق این طرح، صد‌ها شرکت نوپا در زمینه سایبری در سرزمین‌های اشغالی وجود دارند، اما هیچ نهادی نیست که آن‌ها را ادغام کند. یک شرکت بزرگ می‌تواند با ۱۰ استارتاپ کوچک که هرکدام در حال توسعه بخشی خاص در یک ساختار هستند، کار کند تا بتواند ساختار بزرگ‌تر و یکپارچه‌تری ارائه کند.
جنگ سایبری
این رویکرد مشابه زمانی است که رژیم صهیونیستی شروع به توسعه سامانه گنبد آهنین کرد، سامانه‌ای که ارتش این رژیم ادعا می‌کند میزان موفقیت آن در نبرد اخیر با حماس موسوم به «شمشیر قدس» بیش از ۹۰ درصد بود. جنگ سایبری اکنون به یکی از اصلی‌ترین کانون‌های نزاع میان قدرت‌های جهان تبدیل شده و در منطقه غرب آسیا نیز این جنگ هر روز ابعاد تازه‌ای پیدا می‌کند.
دولت‌هایی که در تخاصم با یکدیگر قرار دارند چندی است که مانور قدرت خود را ازجمله معطوف به هک کردن سامانه‌های مختلفی در ارگان‌های رسمی رقبای جهانی یا منطقه‌ایِ خود کرده‌اند؛ اقدامی که گاه می‌تواند نشان دهنده عمق نفوذ اطلاعاتی و سایبری کشور مهاجم باشد.
رژیم صهیونیستی به همراه متحدانی که از نیرو‌های اپوزیسیون و خرابکار ایرانی اجیر کرده نیز توانسته در این میدان خودی نشان دهد و هر از گاهی با اخلال در سامانه‌های پمپ بنزین‌ها، وب‌سایت «تهرانِ منِ» شهرداری تهران، وب‌سایت وزارت ارشاد، اخلال در سامانه تابلو‌های ترافیکی شهر‌های مختلف و نمایاندن برخی شعار‌های ساختارشکن در آن‌ها و … به نوعی توانسته مهارت خود را در به چالش کشیدن سیستم سایبری ایران به رخ بکشد. ایران یا متحدان ضد صهیونیستی آن هم در طول ماه‌های گذشته سعی کردند به نوع خود، این تهاجم‌های اسراییل و متحدانش را بی‌پاسخ نگذارند.
پروپاگاندای وسیع صهیونیست‌ها در خصوص توان سایبری در حالی اتفاق می‌افتد که ناتوانی آن‌ها در این خصوص نتیجه‌ای جز تحمیل هزینه هنگفت جدیدی به نام «گنبد آهنین سایبری» برای آنان به‌دنبال نداشته است، زیرا اگر چنین توان صیانتی وجود داشت نیازی به چنین طرح جدیدی نبود. البته گرچه این گنبد ادعایی نیز همچون گنبد آهنین قبلی که یارای مقابله با موشک‌های مقاومت را نداشت و به نماد شکست برای صهیونیست‌ها تبدیل شد، شکست خواهد خورد، اما سردمداران این رژیم باید تاکنون فهمیده باشند که نبرد میان دو جبهه تنها در صفحات مجازی و پروپاگاندا‌های توخالی خلاصه نمی‌شود.
گزارش از امیر قشقایی
انتهای پیام/341
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
