به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاعپرس از تبریز، دفاع مقدس حکایت انسانهای بزرگی است که با معرفت و بینش عمیق خود، راه ایثار، فداکاری و شهادت را برگزیدند و با رهایی از همه تعلقات دنیوی، به عالم ملکوت شتافتند.
شهید «رحیم سرودی» یکی از همین دلیرمردان است. وی سال ۱۳۳۹ در یک خانواده مذهبی در تبریز متولد شد. وی تا چهارم ابتدایی به مدرسه رفت و خدمت سربازی خود را همزمان با نهضت انقلاب اسلامی سپری کرد و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در مسجد محل فعالیت داشت و برنامههای فرهنگی مسجد را اجرا و برگزاری نمازهای جماعت را پیگیری میکرد.
«رحیم سرودی» سال ۱۳۶۰ در شرکت تولید موتورهای «دیزل ایران» (ایدم) استخدام و سپس داوطلبانه به جبهههای نبرد حق علیه باطل اعزام شد. وی پس از چندین بار اعزام، سرانجام ۱۰ بهمن سال ۱۳۶۱ در عملیات «والفجر مقدماتی» در منطقه «فکه» به درجه رفیع شهادت نایل آمد و تا سالها مفقودالاثر بود. تا اینکه ۹ سال بعد پیکر مطهرش توسط گروههای تفحص کشف و در زادگاهش به خاک سپرده شد.
«احد سرودی» برادر این شهید والامقام درباره وی چنین روایت کرده است: «در شرکت ایدم شاغل بود و درآمدی داشت. رحیم حقوقش را نصف میکرد و به مستضعفین محله میداد و نصفش را خودش هزینه میکرد. پس از شهادت هم در وصیتنامهاش اسامی چند نفر را نام برده و نوشته بود که نصف حقوقم را به آنها بدهید و ما هم به وصیتش عمل کردیم. به دلیل رفتار شایستهاش، امین مسجد و محله بود و همه را جذب میکرد؛ چون رفتارش با اهالی حسنه و خوب بود، همه او را میشناختند.
هفت بار به جبهه اعزام شد و دفعه آخر در اعزام نیروی سپاه تبریز بدرقهاش کردیم. پدرم بسیار ناراحت بود و گریه میکرد. پدر به رحیم گفت: «رحیم این بار نرو؛ بگذار بقیه بروند»؛ اما برادم گفت: «مملکت در خطر است، جبهه را که بین مردم تقسیم نکردهاند. من وقتی میبینم جمهوری اسلامی در خطر است، باید بروم».
انتهای پیام/
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است