روایت یک پزشک از تجمع مقابل سازمان نظام پزشکی

به گزارش مجاهدت از مشرق، یاسر نژادی، از مسئولان مستعفی نظام پزشکی تهران بزرگ اظهار کرد: در رویداد روز چهارم آبان ماه سازمان نظام پزشکی که منجر به استعفا بنده و دو نفر از مدیران  دلسوز سازمان نظام پزشکی تهران شد،متأسفانه اصل واقعه رویداد و دلسوزی های قبل و متعاقب آن در نظر گرفته نشد و در یک رویکرد رقابتی_حذفی و سطحی نگر به نمایشِ بازی نشان دادن استعفا و نمایشی خواندن استعفا پرداخته شد. اگر نتوانیم حوادث و زیر ساخت های تشکیل دهنده آن را بشناسیم و در پی رفع آن نباشیم ،همیشه باید نگران  رویدادهای ناگهانی و غیرمنتظره و در حالت آماده باش تدافعی باقی بمانیم.

وی افزود: متاسفأنه درخواست تجمع برای بیان نظرات و طرح مشکلات جامعه پزشکی در روز نامناسبی گردهمایی در خانه پزشکان یا سازمان نظام پزشکی درخواست شد و از آنجایی که ظرفیت محدود سالن، گنجایش تعداد زیاد درخواست کنندگان را نداشت، از همین رو با تدبیر انجام شده از سوی رییس سازمان تهران درخواست لغو آن به زمانی غیر از چهارشنبه با بررسی توان ایجاد امنیت برای جلوگیری از هرگونه مقابله مطرح شد.

این متخصص ارتوپدی تأکید کرد: طیف وسیعی از نظرات در جامعه وجود دارد که جامعه پزشکی نیز جدا از آن نیست، همین مصاحبه بنده با خبرگزاری فارس نیز مخالفان و موافقانی از طیف های فکری مختلف خواهد داشت ،طیفهایی که صرفا تحریم کننده و عدم نیاز به انتقال نظرات به گروه‌های دیگر و طیف هایی که در گروه مقابل، افراطی تری قرار میگیرند که هرچه ما میگوییم حق و حجت است و هیچ نظری خلاف نظر ما حتی نباید منعکس گردد. در نهایت هر فردی نظر شخصی و یا اشراف کلی و جزئی در خصوص اموری دارد که در نهایت به صلاحدید خود به آن عمل خواهد کرد.

وی در واکنش به تجمعات صورت گرفته، خاطرنشان کرد: در خصوص قضیه اخیر عده ای درخواست عدم تجمع را نپذیرفتند و عده ای آن را پذیرفته و به وعده داده شده توسط ریاست تهران در بیانیه صادر شده در روز قبل  اعتماد کرده و آن روز مراجعه نکردند ،در آن روز جمعیتی که حضور پیدا کردند بر اساس نظر شخصی خودشان بوده و قانون سازمان ،شرعاً، عرفاً و وجداناً مجاب به پذیرفتن اعضا در هر شرایطی به داخل خانه خودشان است و ربطی به تصمیم درست یا اشتباه اعضا ندارد.

وی اضافه کرد: در آن روز به هر دلیل کاری جهت اعتراض، عده ای مراجعه کرده که با درب های بسته سازمان مواجه شدند،  در آن روز آقای  علویان رییس هیئت مدیره نظام‌پزشکی تهران بزرگ و قائم مقام وی و چند زن پزشک در راه بازگشت مورد ضرب و شتم و توهین قرار گرفتند و البته حضور آنها جز کنترل کردن اوضاع و پیشگیری از وقوع هر گونه تنش دلیل دیگری ندارد.

نژادی  تأکید کرد: شاید در کشور ما استعفا مسئولی به هر دلیل ،امری محال و غیر عادی باشد اما در تمام کشورهای دنیا امری عادی و به منزله اعتراض یا رفع تکلیف از کاری که در ید کنترل و اختیار ایشان نیست شناخته میشود، در آن روز دو نفر از اعضای هیئت مدیره سازمان نظام پزشکی آقای علویان رئیس هیئت مدیره و آقای رازی رای اول ایران و تهران استعفا کردند و اگر نیت بر حل مسالمت آمیز بحران و رویداد بدون غلبه نظر رقابتی و یکجانبه درون گروهی باشد ،ابتدا باید اتفاق رویداده از منظر افراد بی طرف و دلسوز بررسی شده و با شناخت تمامی ریشه های استعفا در مورد آن قضاوت کرد،همیشه آنچه ما میگوییم و آنچه ما میشنویم باید جدا از تعصب یکطرفه و پافشاری بر نظرات یکجانبه باشد.

وی یادآور شد: متأسفانه بعد از آن رویداد که قطعاً نیاز به دلجویی دلسوزانی امتحان پس داده داشت و به جای بررسی علل ایجاد هزینه نامتعارف و باز کردن گره با دندان به جای دست را چه کسی مسبب بوده با به سخره گرفتن افکار عمومی جامعه پزشکی ،توسط افرادی که عرض خود میبرند و زحمت جامعه، ،با ایجاد تنش های غیر ضروری و توهین ،فضا را کاملا دو قطبی و غیر سازنده تهییج برای واکنشهای متقابل  کردند.

وی بیان کرد: اولا استعفا از هیئت مدیره استعفا از مسئولیت و به زمین گذاشتن امانت ایجاد شده توسط رای دهنده ها نبوده و بر اساس قانون اداری نیز در صورت مکتوب بودن ،نیاز به بررسی هیئت مدیره و در صورت خلا قانونی، اظهار نظر شورا عالی به عنوان فصل الخطاب و دهنده نظر نهایی است و این عجله  کردن بعضی از آقایان و استهزا یک اعتراض ،باعث از بین رفتن اعتماد به تصمیم گیرندگان نماینده جامعه پزشکی است.

وی ارائه راهکار برای خروج از بحران‌ها، خاطرنشان کرد: جهت خروج از اینگونه بحران ها ابتدا باید کمیته حقیقت یاب مستقل تشکیل شده و آنهایی که خلافی انجام دادند شماتت و از آنهایی که خود را هزینه جلوگیری از تنش کردند دلجویی شود. باور کنیم  اگر نظرات خلاف نظر ما اعمال شود،شاید این همه هزینه سازی بیهوده صورت نگرفته و می توان با دید مثبت تری به اطراف نظر کرد. حرف یکدیگر را بشنویم که هرگونه دوقطبی سازی و افراد مصر به آن دلسوزانه نبوده و به صلاح کسی  نیست.