گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس _ رسول حسنی؛ هیچ رسانه‌ای به طور مطلق بدون مخاطب نمی‌تواند حیات داشته باشد. همه آثار هنری با هر فرمتی که تولید و عرضه می‌شود در نهایت باید از سوی مخاطب مورد مطالعه قرار بگیرد. در غیر این صورت چرا باید یک اثر هنری متولد شود و چرا باید صاحب اثر یک رسانه مشخص مانند سینما، تلویزیون، ادبیات، تئاتر، مجسمه، نقاشی و … را برای بیان دیدگاهش انتخاب کند.
متاسفانه عمده اشکال آثار تولید شده در این سال‌ها به خاطر ضعف در شناخت مخاطب است. هنرمندان ما بیش از آنکه نگاهشان به مخاطب داخلی باشد نظر به داوران آن سوی مرزها دارد تا شاید بتوانتد با تطبیق خودشان با سلایق آنها جوایزی را کسب کنند و از این طریق به اصطلاح سری میان سرها درآورند.
به همین دلیل است که آثار هنری ما ابدا رنگ بوی ایرانی ندارند و با اطوارهای آرتیستیک‌شان بیشتر به کام هنربازان می‌نشینند تا مخاطب داخلی.
مخاطب شناسی همه آن چیزی است که در تولید محتوا باید به آن توجه داشت. بدون شناخت مخاطب عملا محتوایی تولید نمی‌شود و آنچه در رسانه عرضه می‌شود ناکارآمد و صرفا اقدامی برای رفع تکلیف است.
آنچه در این روزها تحت عنوان اعتراض و اغتشاش و هر عنوان دیگری شاهدیم نشانه عدم درک نسل جوان و نداشتن مفاهمه است. ما نمی‌توانیم با نسل امروز دیالوگ کنیم چرا که ابدا نقطه مشترکی علی‌الظاهر نداریم و سعی نکردیم آنها را پیدا کنیم.
مقصر این ناتوانی و حاصل شدن این وضعیت اسفناک مسئولان فرهنگی، اصحاب هنر و فرهنگ هستند که سعی دارند مانند دهه گذشته با مخاطبان خود ارتباط برقرار کنند. نسل امروز به شدت تنوع طلب، هوشیار و مسلط به زبان رسانه است و با دسترسی به انواع ابزارهای رسانه‌ای و دنبال کردن طیف گسترده‌ای از کالاهای فرهنگی به سادگی جذب نمی‌شوند.
برنامه سازان قبل از تولید هر اثری نخست باید مخاطب زمان خود را بشناسند و بعد از آن به ساخت و تولید و عرضه اثر خود اقدام کنند جز این باشد هرگز نمی‌توانند در جنگ رسانه‌ای پیروز میدان باشند.
انتهای پیام/ 161
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
