به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از فارس پلاس، با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری، بحث وحدت نیروهای انقلابی هم در میان نامزدهای انتخاباتی و هم در میان بدنه نیروهای انقلاب در حال داغ شدن است. توئیتر هم از این فضا بی نصیب نمانده و در روز های اخیر هشتگ «همه یکی هستیم» ترند اول توییتر فارسی شده است. کاربران از اهمیت وحدت نیروهای انقلابی سخن گفته و خواستار وحدت همه نامزدهای انقلابی در انتخابات ریاست جمهوری شدهاند. در این گزارش، مروری بر تعدادی از این توئیت ها خواهیم داشت.
به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، میر سرلشکر سیدعبدالرحیم موسوی فرمانده کل ارتش جمهوری اسلامی ایران در آستانه فرارسیدن ۲۹ فروردین، روز ارتش جمهوری اسلامی ایران و حماسهآفرینیهای نیروی زمینی قهرمان پیامی صادر کرد.
بیست و نهم فروردین، روز حیات دوباره ارتش و سالروز اعتماد تاریخ ساز امام(ره) به این بازوی عظیم انقلابی، یادآور تجدید میثاق غیورمردانی است که جانانه و عاشقانه در راه تحقق آرمان های والا و انقلابی امام خود گام برداشتند.
امام خمینی(ره) در شرایطی ۲۹ فروردین را روز ارتش اعلام کردند که منافقان داخلی و معاندان خارجی به بهانههای مختلف سعی در انحلال ارتش داشتند. چنین تصمیمی، بیش از هر چیز بیانگر هوشمندی و آگاهی حضرت امام (ره) است. این هوشمندی، هم آیندهنگری امام (ره) درباره لزوم حفظ ارتش، هم قدردانی از ارتشیانی که در مراحل انقلاب با مردم همراهی کردند را نشان میدهد.
با اعلام ۲۹ فروردین به عنوان روز ارتش پیوند ارتشیان با ملت و انقلاب مستحکمتر شد و حاصل آن حضور تا پای جان ارتش در دفاع از میهن و نظام اسلامی در هشت سال دفاع مقدس بود.
ارتش پس از گذشت ۴ دهه از عمر با برکت انقلاب اسلامی در استمرار پایبندی خود به ارزشها، میهن، مردم، استکبارستیزی و آرمانهای اسلامی در نهایت اخلاص به اجرای مأموریتهای متعدد پرداخته است.
دلاوریهای نیروی زمینی قهرمان، شجاعتهای عقابان تیزپرواز نیروی هوایی، اقتدار نیروی دریایی راهبردی و چشمان همیشه بیدار و مراقب پدافند هوایی بر هیچ کس پوشیده نیست.
۴۸ هزار شهید گلگون کفن ارتش و هزاران جانباز و آزاده ارتشی نمود بارز دلاوریها و فداکاریهای ارتش و فرزندان ارتشی ملت در راه دفاع از دین و میهن است.
قدرت نیروهای مسلح و به طور خاص ارتش جمهوری اسلامی ایران، علاوه بر ایجاد امکان حفاظت از مرزهای زمینی، هوایی و دریایی کشور از ویژگی بازدارندگی برخوردار است که به عنوان یک اهرم راهبردی در دیپلماسی منطقهای و جهانی ایران ایفای نقش کرده و میکند.
ایستادن در کنار مردم در سختیها و حوادثی همچون سیل، زلزله و… همچنین خدماترسانی در حوزه بهداشت، درمان و سازندگی در مناطق محروم از دیگر اهتمامهای ارتش در صحنه انجام وظایف اجتماعی به شمار میرود.
ارتش جمهوری اسلامی ایران ارتشی از دل جامعه با فرهنگ ناب است که جانش را برای ملت میدهد، هویت این ارتش با سایر ارتشها تفاوت دارد، سیل و زلزله نشان داد که ارتش تا چه حد جانفدای ملت است. شیوع بیماری کرونا و مشارکت ۴۴۰ مرکز درمانی و بیمارستان ارتش و ۱۵ هزار کادر درمانی در حوزه دفاع از سلامت مردم ضمن آنکه کمک ارزشمندی به حل مشکل بیماران بود، نشان از انعطاف ارتش و آمادگیاش برای مقابله با سختترین شرایط نبرد بیولوژیک دارد.
جهان و منطقه امروز با فتنهانگیزیهای استکبار جهانی و صهیونیسم بینالملل، آبستن حوادث بزرگی است و به تعبیر مقام معظم رهبری، جهان در یک پیچ تاریخی به سر میبرد. حضور یک ارتش استکبارستیز، قدرتمند، معنویت محور و انقلابیِ همیشه در صحنه، برگ برندهای در این روزگار پرالتهاب به شمار میرود.
ارتش مفتخر است در سال ۱۴۰۰ که از سوی رهبر معظم انقلاب بعنوان سال «تولید، پشتیبانیها و مانعزداییها» نامگذاری شده است، تمام توان و ظرفیت خود را برای تحقق این شعار وجهه همت ساخته و از سوی دیگر برای برگزاری پرشور و شکوهمند انتخابات خردادماه سال جاری در کنار ملت غیور و تاریخساز ایران اسلامی حضوری حداکثری داشته باشد.
بیتردید اقتدار امروز ارتش جمهوری اسلامی ایران، ریشه در اراده آهنین همرزمان غیور و ولایی ارتش انقلابی و استحکام خانواده های کم نظیر و نجیب آنان دارد که همواره مانند کوهی محکم پشت سر کارکنان ارتش ایستاده اند تا آنها بتوانند به بهترین شکل ماموریت خود را انجام دهند و از صمیم قلب قدردان این خانواده های محترم هستیم.
در پایان بار دیگر یادآور میشوم ارتش قدر محبتها و پشتیبانیهای ملت بزرگ ایران و رهبری را میداند و دست در دست برادران خود در سایر نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران، جان بر کف، آماده جانبازی در راه دین، میهن و نظام اسلامی است.
به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، بعد از مستندهای «در لباس سربازی» و «غیررسمی»، حالا «لشکر زینبی» تازهترین مستندی است که با محوریت روایت و رونمایی از تصاویری دیده نشده از محافل صمیمانه رهبر انقلاب تولید شده است. مستندی که شب گذشته دقایقی پس از لحظه افطار روی آنتن شبکه اول سیما رفت اما بازتابهایش در فضای مجازی از چند روز پیشتر که تیزرهای آن منتشر شد، کلید خورده بود.
مستند «لشکر زینبی» به همت مؤسسه پژوهشی- فرهنگی انقلاب اسلامی (دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیتاللهالعظمی خامنهای) و به کارگردانی محسن اردستانی تهیه و تولید شده است و در واقع اولین قسمت از مجموعه «این ستارهها» محسوب میشود که قصد دارد به مرور گوشهای از جلسات و ارتباط همیشگی رهبر معظم انقلاب با خانواده معزز شهدا اختصاص پیدا کند.
در آستانه پخش این مستند، میزبان محسن اردستانی کارگردان جوان آن بودیم تا درباره شرایط تولید و ویژگیهای محتوایی این مستند به گفتگو بنشینیم.
آنچه در ادامه میخوانید مشروح گفتگو با کارگردان مستند «لشکر زینبی» است.
* صحبت درباره مستند «لشکر زینبی» را از اینجا آغاز کنیم که از نگاه شما بهعنوان کارگردان، مخاطب اصلی این مستند چه کسانی هستند؟
پیش از این مستند من تجربه ساخت مجموعه «ملازمان حرم» را داشتم که اصولاً برنامهای بود برای آنها که ماجرای مدافعان حرم را قبول داشتند و هدفگذاری آن هم مخاطب ایرانی بود. برخی آن زمان از من میپرسیدند فکر میکنی اگر این مجموعه در کشور دیگری نمایش داده شود، چه واکنشی به آن خواهند داشت؟ من در جواب میگفتم برای آن مخاطبان باید جور دیگری کار کنیم و مستند بسازیم.
بعدها که این مجموعه در یکی از شبکههای تلویزیونی کشور ترکیه پخش شد، بازخوردهای عجیبی از آن گرفتم. در کشوری که نه تنها مدافع حرم ندارد، بلکه دولتش با این جریان مخالفتهایی داشته است. از این منظر میتوانم بگویم این جنس مستندسازی از اساس میتواند برای مخاطب عام در نظر گرفته شود. فضای لبخند و اشک و حماسه در این آثار غالب است و به همین دلیل مخاطب عام میتواند بهراحتی با آن ارتباط برقرار کند.
*** تیزر مستند «لشکر زینبی»
* این «لبخند و اشک و حماسه» را کمی بیشتر تشریح میکنید. بالاخره مستندسازی درباره سوژه حساسی مانند «مدافعان حرم» میتواند رویکردهای متنوعی داشته باشد از احساسی تا تبیینی و اقناعی. به نظر از مستندی مانند «لشکر زینبی» نمیتوان انتظار اقناع داشت، بهخصوص برای مخاطبی که اساساً از چنین اتمسفری خارج است و بیشتر سویه احساسی و حماسی در آن مدنظر قرار گرفته است. در چه فرآیندی و چرا تصمیم به تمرکز روی این وجه ماجرا گرفتید؟
این مستند مشخصاً روایت دیدارهای سال ۹۲ تا ۹۸ رهبرانقلاب با خانواده شهدای مدافع حرم در حسینیه شماره ۲ بیت رهبری است. ایشان دیدارهای دیگری هم در این قالب داشتهاند اما ما متمرکز بر روی دیدارهای صورت گرفته در همین حسینیه بودیم. از نظر فرمی هم نه مانند مستند خوب «در لباس سربازی» از نریشن استفاده کردیم و نه مانند مستند خوب «غیررسمی» مصاحبه داشتم. این صرفاً یک انتخاب فرم متفاوت برای مواجهه با یک آرشیو است.
دو پلانی که رهبر انقلاب در آنها دست فرزندان شهدای مدافع حرم را میبوسند، به نظرم مربوط لحظههای بزرگی است که اتفاقاً در همین مدت پخش تیزر هم بازتاب قابلتوجهی در فضای مجازی داشته است. این لحظهها کاملاً تصویری است و نمیتوان آنها را شرح داد سعی کردم ورودیه کار، حدود ۱۰ دقیقه ابتدایی به معرفی دشمن و معرفی مدافعان حرم اختصاص پیدا کند که در زمینه اقناع مخاطب هم میتواند مؤثر باشد. در ادامه روایت، مبانی حضور در این میدان را تبیین کردم و بعد هم سراغ ماجرای حضور اهل سنت در این عرصه رفتم. به نوعی در آغاز استدلالهایی مطرح میشود، در میانه، فضا احساسی میشود و در ادامه از نامهنگاریها فرزندان مدافعان حرم به رهبر انقلاب میگوییم و در پایان هم اشاراتی به انتظار ظهور حضرت موعود (عج) میشود. این اسلوب کلی کار بود که کاملاً انتخاب خودم بود.
* پس تعمد داشتید که فضای کار خیلی گزارشی نباشد؟
شاید در قسمتهای بعدی من هم تصمیم بگیریم سراغ راوی، نریشن یا مصاحبه بروم. احساس خودم این بود که اگر نریشن اضافه میکردم، در بخشهای روایت مستند، شعاری میشد. بهجای آن تصمیم گرفتم آنچه مدنظر دارم را در تصویر نشان دهم. مثلاً وقتی میخواستم از رفتار پدرانه رهبر انقلاب بگویم، بهجای گفتن، چند لحظه کوتاه را به تصویر درآوردم تا مخاطب مستقیم آن را تماشا کند. مثلاً دو پلانی که رهبر انقلاب در آنها دست فرزندان شهدای مدافع حرم را میبوسند، به نظرم مربوط لحظههای بزرگی است که اتفاقاً در همین مدت پخش تیزر هم بازتاب قابلتوجهی در فضای مجازی داشته است. این لحظهها کاملاً تصویری است و نمیتوان آنها را شرح داد.
* برگردیم به ماجرای واکنش مخاطبان ترکیهای نسبت به مجموعه مستند قبلی شما یعنی «ملازمان حرم»؛ علاقهمندم از زبان شما بشنوم که زاویه ارتباط این مخاطبان که احتمالاً قرابتی با منطق پشت جریان مدافعان حرم ندارند، با این دست آثار مستند چیست؟
اگر بخواهم نظر شخصیام را بگویم باید یک مثال بزنم. ماجرا عاشورا هم بعد احساسی دارد و هم بعد عقلانی که مکمل هم هستند. از سال ۹۱ که کار مستندسازی در حوزه مقاومت، مدافعان حرم و شهدا را آغاز کردهام، این واقعیت را درک کردهام که همه طیفهای فکری در جامعه ما در بعضی حوزهها مثل شهدا، اشتراک نظر دارند. بماند که برخی هنوز حرفها و انقلتهایی را در ماجرای مدافعان حرم مطرح میکنند اما حتی این بخش هم در مواجهه با ماجرای شهدا، کاملاً همراه هستند.
حسم این است که مخاطب عام و یا همان مخاطب خارجی که به آن اشاره کردید، با این روایت همراه میشود. همین روایت مستند، پر از سوژهها و قصههایی است که مستقلاً هم میتوان به آنها پرداخت. خود من خیلی از همین افراد و خانوادههای شهدا را از نزدیک میشناسم. ویدئوهای دیدارهای رهبر با این خانوادهها حکم یک گنجینه را دارد که امید داریم بخشهایی از آن را بتوانیم در قالب این مجموعه مستند با مخاطبان عام به اشتراک بگذاریم.
* در مجموع چند ساعت راش از دیدارها در اختیار داشتید؟
هر دیدار یک ساعتونیم تا دو ساعت بود و حتی اگر یک ساعت هم بخواهیم در نظر بگیریم، سیوخردهای ساعت راش از این دیدارها در اختیار داشتم که بیش از یکی دو بار آنها را دیدم و حتی رافکاتهای مختلف زدیم تا به نسخه نهایی رسیدیم.
مثلاً مصطفی صدرزاده یکی از شهدای معروف مدافع حرم است که برای مخاطب آشنا با این فضا، کاملاً شناختهشده است. در روایت اول مصطفی صدرزاده و بریدههایی از تصاویر مرتبط با او وجود داشت اما بهجای آن ترجیح دادیم تصاویر مرتبط با شهید دیگری را استفاده کنیم که رسیدیم به روایت شهید مولایی که حضرت آقا در فیلم اشاره میکنند سنشان آنقدر زیاد بود که ریششان را کوتاه میکردند تا پذیرفته شوند. حرف اصلی مستند همان است اما تلاش کردیم در روایتهای موازی دست به انتخاب بزنیم.
فضای حاکم بر دیدار خانواده شهدا با فضای دیدارهای دیگر مثل هنرمندان که شما به آن اشاره کردید، بسیار متفاوت است. خانواده شهدا بیشتر از جنس حماسه هستند. طرف فرزندش شهید شده اما آمده بگوید اگر دو فرزند دیگر هم داشتم تقدیم میکردم * معمولاً وقتی پای صحبت خانوادههای شهدا مینشینیم، در کنار استحکام روحی و شکرگزاری که همواره در کلامشان مشهود است، گله هم کم ندارند. غالباً دردکشیده و زخمخوردهاند. کمااینکه در بخشهایی از مستند «لشکر زینبی» هم شاهد طرح برخی درددلها هستیم. اما کمی که در گفتگو با آنها عمیق میشویم، اعتراضات بعضاً تندی نسبت به عملکرد نهادهای متولی حوزه شهدا هم هستند. در این دیدارهای رودررو با شخص اول کشور آیا هیچوقت چنین دیالوگهای معترضانه و انتقادی در نگرفته است؟ چیزی شبیه همان اعتراضهای تندوتیزی که مثلاً از زبان برخی سینماگران در مستند «غیررسمی» شاهدش بودیم. در این دیدارها واقعاً چنین گلایههایی مطرح نشده یا براساس هدفگذاریای که برای مستند «لشکر زینبی» داشتید، آنها را در کار نمیبینیم؟
واقعیت این است که گلهگذاریهای خانواده شهدا در این دیدارها صرفاً یا ناظر به زخمزبانها است که بخشی از آن را در همین مستند هم میبینید، یا ناظر به دلتنگیهاست…
* یعنی در ۳۰ ساعت راشی که شما در اختیار داشتید، جز این دو مورد گلهگزاری دیگر نبود…
بله. محدود به همین موارد بود. اساساً فضای حاکم بر دیدار خانواده شهدا با فضای دیدارهای دیگر مثل هنرمندان که شما به آن اشاره کردید، بسیار متفاوت است. خانواده شهدا بیشتر از جنس حماسه هستند. طرف فرزندش شهید شده اما آمده بگوید اگر دو فرزند دیگر هم داشتم تقدیم میکردم. ارتباط قلبی و عاطفی با رهبری در این دیدارها بسیار مشهود و پررنگ است. گلهای هم اگر مطرح میشود از همین جنس است.
* واقعیت این است چون در بخشهایی از این دیدارها شاهد حضور مسئولان بنیاد شهید هم هستیم، احتمال دادم شاید گلهگزاریهایی هم از باب درد دل در حضور رهبر انقلاب شده باشد…
بسیاربسیار کم است. حتی به یاد ندارم در این دیدارها حتی کسی نامهای به رهبری داده باشد و طرح شکایتی کرده باشد. اتفاقاً شرایط برعکس است و بخش عمدهای از گلایهها از این جنس است که ما هم میخواهیم به میدان برویم و شهید شویم. برای این درخواست از مسئولانی که اجازه حضور در میدان را به این خانوادهها نمیدهند، پیش رهبر گله میکنند.
* مجموعه «این ستارهها» که «لشکر زینبی» قسمت اول آن است، در چند قسمت قرار است تولید شود؟
دیدار رهبر انقلاب با خانواده شهدا از همان سالهای جنگ برقرار بوده و ایشان دیدارهایی در سالهای ریاست جمهوری هم داشتهاند. بیش از قریب به دوهزار خانواده شهید تا به امروز با رهبری دیدار کردهاند که از خیلی از این دیدارها بهویژه دیدارهای دهه ۶۰ شاید امروز هیچ تصویر و راشی هم وجود نداشته باشد. بعضی از این دیدارها در محلهها و اماکن عجیبوغریبی رخ داده است. مثلاً موردی بود که ماشین حضرت آقا امکان ورود به منطقه را در پایینشهر نداشت. برای ادامه همین مجموعه «این ستارهها» طرح تولیدِ حداقل دو قسمت دیگر آماده است و قسمتهای بعدی آن بهمرور تولید خواهد شد.
* جناب اردستانی شما قبل از «لشکر زینبی» مستندهای دیگری هم با موضوع مدافعان حرم کار کردهاید، کمی از ارتباط شخصی خودتان با این فضا بگویید و اینکه چه شد در این مسیر مستندسازی افتادهاید؟
زمانی پدرم به جبهه میرفت. مایی که اواخر دهه ۶۰ بهدنیا آمدیم، همواره این آرزو را داشتهایم که حال و هوای آن سالها را درک کنیم. سال ۹۳ اولین نوبتی بود که بالاخره توانستم به سوریه بروم و جنگ را از نزدیک ببینم. با مدافعان حرم آشنا شدم…
* سال ۹۳ بهعنوان مستندساز به سوریه رفتید؟
بله. تا سال ۹۶ در قالب لشکر فاطمیون و با هماهنگی شهید ابوحامد به میدان میرفتم و اولین مستندهایم هم درباره مستندهای «فاطمیون» و «زینبیون» بود. در فضای ایران هم مجموعه «ملازمان حرم» را میساختم. طبیعتاً در این زمینه علاقه قبلی داشتم اما از زمانی که این بچهها را از نزدیک دیدم، این علقه بیشتر هم شد. من تجربه صحبت با شهیدی را داشتم که همین امروز هم تصویرش پسزمینه تلفن همراهم است. شهید سلیم اقبالی که شب عملیات با او مصاحبه داشتم و از فردای عملیات تنها آرزویم این است که جنازهاش برگردد. در همان عملیات به شهادت رسید.
ابراهیم حاتمیکیا جمله معروفی دارد که میگوید وقتی زمان جنگ داشتم از خط برمیگشتم، یک رزمنده بسیجی مچ پایم را گرفت و تا امروز گرمای دست او را دور مچ پایم احساس میکنم. از این منظر من هم چنین باوری دارم. سینما در ذات خود امری مقدس است و بهتر است که آن را خرج امور مقدسی مانند شهدا و یا رهبر انقلاب کنیم از سال ۹۳ تا امروز، هر سال ۲ تا ۳ نوبت به سوریه رفتهام. ابراهیم حاتمیکیا جمله معروفی دارد که میگوید وقتی زمان جنگ داشتم از خط برمیگشتم، یک رزمنده بسیجی مچ پایم را گرفت و تا امروز گرمای دست او را دور مچ پایم احساس میکنم.
از این منظر من هم چنین باوری دارم. سینما در ذات خود امری مقدس است و بهتر است که آن را خرج امور مقدسی مانند شهدا و یا رهبر انقلاب کنیم. من هم تلاشم را کردهام در این مسیر روی سوژههای دست بگذارم که دیگران کمتر دست میگذارند. واقعیت این است که تا زمانی که دو جایزه برای کارهایم گرفته بودم، حتی یک کلاس سینما هم نرفتم و بعد از آن بود که پیگیر آموزش شدم. همواره احساس میکنم در تمام این مسیر، دستی پشتیبانم بوده و راهنماییام کرده است. خدا به من لطف داشته که وارد این مسیر شوم.
* فکر میکنید مستندی از جنس «لشکر زینبی» چه نقشی میتواند در میدان خطیر «جنگ روایتها» ایفا کند. بهخصوص که میدانیم شبکههایی مانند بیبیسی فارسی و منوتو در حوزه جریان مدافعان حرم افغانستانی، چندان بیکار نبودهاند و آثاری را تولید کردهاند. چقدر در ساخت این مستند بحث ورود تأثیرگذار به این میدان را مدنظر داشتید؟
بحث اصلی ما در زمینه تولید است. در حوادث سال ۸۸ خاطرم هست که اجتماعات نیروهای انقلابی و حزباللهی گاه پرشمارتر هم بود اما انعکاسی در فضای مجازی پیدا نمیکرد. در حالی فیلمهای طرف مقابل بارها در فضایی مانند یوتیوب بارگذاری و دیده میشد. شرط اصلی ورود بچههای حزباللهی به میدان است. باید در این میدان سربازی کنیم.
این میدان، میدان جنگ است. همان زمان جنگ هم کسی میخواست به جبهه برود، حتماً ملاحظات و مشکلات بروکراسی پیش رویش وجود داشته است. نکتهای که حضرت آقا روی آن بارها تأکید داشتهاند این است که در این مسیر ناامید نشوید و ادامه دهید. ما باید هر کدام در حوزه کاری خودمان بجنگیم. از سوی دیگر نهادهای متولی هم در زمینه پرورش و هدایت نیروها ضعف جدی دارند. کاش امروز یک مرتضی آوینی داشتیم که به من میگفت، محسن اردستانی، وقتی به سوریه میروی، تو درباره این موضوع کار کن. به دیگری موضوع دیگری را میسپارد…
* چیزی شبیه فرماندهی…
بله فرماندهی فضای فرهنگی این میدان. علاوه بر اینکه این میدان نیاز به پرورش نیرو هم دارد.
* اتفاقاً یکی از مستندسازان حوزه مقاومت در گفتگویی روی این موضوع تأکید داشت که حاج قاسم سلیمانی، چنین نقشی را در مواجهه با بچههای مستندساز ایفا میکرد. گرا میداد به بچههای مستندساز و این یعنی یک نگاه درست به موضوع «رسانه» و استفاده هدفمند از این ظرفیت….
حضرت آقا زمانی بحث آتش به اختیار را مطرح کردند که ارتباط میان فرماندهی و بدنه نیروها از بین رفته باشد. در این میدان قرار نیست ناامید شویم. باید مراکز فرهنگی ما متوجه مراحل آموزش و هدایت فیلمسازان باشد. این اتفاق امروز رخ نمیدهد اما به هر حال شاهد پرورش مستندسازانی در این میدان هستیم.
به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، بعد از مستندهای «در لباس سربازی» و «غیررسمی»، حالا «لشکر زینبی» تازهترین مستندی است که با محوریت روایت و رونمایی از تصاویری دیده نشده از محافل صمیمانه رهبر انقلاب تولید شده است. مستندی که شب گذشته دقایقی پس از لحظه افطار روی آنتن شبکه اول سیما رفت اما بازتابهایش در فضای مجازی از چند روز پیشتر که تیزرهای آن منتشر شد، کلید خورده بود.
مستند «لشکر زینبی» به همت مؤسسه پژوهشی- فرهنگی انقلاب اسلامی (دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیتاللهالعظمی خامنهای) و به کارگردانی محسن اردستانی تهیه و تولید شده است و در واقع اولین قسمت از مجموعه «این ستارهها» محسوب میشود که قصد دارد به مرور گوشهای از جلسات و ارتباط همیشگی رهبر معظم انقلاب با خانواده معزز شهدا اختصاص پیدا کند.
در آستانه پخش این مستند، میزبان محسن اردستانی کارگردان جوان آن بودیم تا درباره شرایط تولید و ویژگیهای محتوایی این مستند به گفتگو بنشینیم.
آنچه در ادامه میخوانید مشروح گفتگو با کارگردان مستند «لشکر زینبی» است.
* صحبت درباره مستند «لشکر زینبی» را از اینجا آغاز کنیم که از نگاه شما بهعنوان کارگردان، مخاطب اصلی این مستند چه کسانی هستند؟
پیش از این مستند من تجربه ساخت مجموعه «ملازمان حرم» را داشتم که اصولاً برنامهای بود برای آنها که ماجرای مدافعان حرم را قبول داشتند و هدفگذاری آن هم مخاطب ایرانی بود. برخی آن زمان از من میپرسیدند فکر میکنی اگر این مجموعه در کشور دیگری نمایش داده شود، چه واکنشی به آن خواهند داشت؟ من در جواب میگفتم برای آن مخاطبان باید جور دیگری کار کنیم و مستند بسازیم.
بعدها که این مجموعه در یکی از شبکههای تلویزیونی کشور ترکیه پخش شد، بازخوردهای عجیبی از آن گرفتم. در کشوری که نه تنها مدافع حرم ندارد، بلکه دولتش با این جریان مخالفتهایی داشته است. از این منظر میتوانم بگویم این جنس مستندسازی از اساس میتواند برای مخاطب عام در نظر گرفته شود. فضای لبخند و اشک و حماسه در این آثار غالب است و به همین دلیل مخاطب عام میتواند بهراحتی با آن ارتباط برقرار کند.
*** تیزر مستند «لشکر زینبی»
* این «لبخند و اشک و حماسه» را کمی بیشتر تشریح میکنید. بالاخره مستندسازی درباره سوژه حساسی مانند «مدافعان حرم» میتواند رویکردهای متنوعی داشته باشد از احساسی تا تبیینی و اقناعی. به نظر از مستندی مانند «لشکر زینبی» نمیتوان انتظار اقناع داشت، بهخصوص برای مخاطبی که اساساً از چنین اتمسفری خارج است و بیشتر سویه احساسی و حماسی در آن مدنظر قرار گرفته است. در چه فرآیندی و چرا تصمیم به تمرکز روی این وجه ماجرا گرفتید؟
این مستند مشخصاً روایت دیدارهای سال ۹۲ تا ۹۸ رهبرانقلاب با خانواده شهدای مدافع حرم در حسینیه شماره ۲ بیت رهبری است. ایشان دیدارهای دیگری هم در این قالب داشتهاند اما ما متمرکز بر روی دیدارهای صورت گرفته در همین حسینیه بودیم. از نظر فرمی هم نه مانند مستند خوب «در لباس سربازی» از نریشن استفاده کردیم و نه مانند مستند خوب «غیررسمی» مصاحبه داشتم. این صرفاً یک انتخاب فرم متفاوت برای مواجهه با یک آرشیو است.
دو پلانی که رهبر انقلاب در آنها دست فرزندان شهدای مدافع حرم را میبوسند، به نظرم مربوط لحظههای بزرگی است که اتفاقاً در همین مدت پخش تیزر هم بازتاب قابلتوجهی در فضای مجازی داشته است. این لحظهها کاملاً تصویری است و نمیتوان آنها را شرح داد سعی کردم ورودیه کار، حدود ۱۰ دقیقه ابتدایی به معرفی دشمن و معرفی مدافعان حرم اختصاص پیدا کند که در زمینه اقناع مخاطب هم میتواند مؤثر باشد. در ادامه روایت، مبانی حضور در این میدان را تبیین کردم و بعد هم سراغ ماجرای حضور اهل سنت در این عرصه رفتم. به نوعی در آغاز استدلالهایی مطرح میشود، در میانه، فضا احساسی میشود و در ادامه از نامهنگاریها فرزندان مدافعان حرم به رهبر انقلاب میگوییم و در پایان هم اشاراتی به انتظار ظهور حضرت موعود (عج) میشود. این اسلوب کلی کار بود که کاملاً انتخاب خودم بود.
* پس تعمد داشتید که فضای کار خیلی گزارشی نباشد؟
شاید در قسمتهای بعدی من هم تصمیم بگیریم سراغ راوی، نریشن یا مصاحبه بروم. احساس خودم این بود که اگر نریشن اضافه میکردم، در بخشهای روایت مستند، شعاری میشد. بهجای آن تصمیم گرفتم آنچه مدنظر دارم را در تصویر نشان دهم. مثلاً وقتی میخواستم از رفتار پدرانه رهبر انقلاب بگویم، بهجای گفتن، چند لحظه کوتاه را به تصویر درآوردم تا مخاطب مستقیم آن را تماشا کند. مثلاً دو پلانی که رهبر انقلاب در آنها دست فرزندان شهدای مدافع حرم را میبوسند، به نظرم مربوط لحظههای بزرگی است که اتفاقاً در همین مدت پخش تیزر هم بازتاب قابلتوجهی در فضای مجازی داشته است. این لحظهها کاملاً تصویری است و نمیتوان آنها را شرح داد.
* برگردیم به ماجرای واکنش مخاطبان ترکیهای نسبت به مجموعه مستند قبلی شما یعنی «ملازمان حرم»؛ علاقهمندم از زبان شما بشنوم که زاویه ارتباط این مخاطبان که احتمالاً قرابتی با منطق پشت جریان مدافعان حرم ندارند، با این دست آثار مستند چیست؟
اگر بخواهم نظر شخصیام را بگویم باید یک مثال بزنم. ماجرا عاشورا هم بعد احساسی دارد و هم بعد عقلانی که مکمل هم هستند. از سال ۹۱ که کار مستندسازی در حوزه مقاومت، مدافعان حرم و شهدا را آغاز کردهام، این واقعیت را درک کردهام که همه طیفهای فکری در جامعه ما در بعضی حوزهها مثل شهدا، اشتراک نظر دارند. بماند که برخی هنوز حرفها و انقلتهایی را در ماجرای مدافعان حرم مطرح میکنند اما حتی این بخش هم در مواجهه با ماجرای شهدا، کاملاً همراه هستند.
حسم این است که مخاطب عام و یا همان مخاطب خارجی که به آن اشاره کردید، با این روایت همراه میشود. همین روایت مستند، پر از سوژهها و قصههایی است که مستقلاً هم میتوان به آنها پرداخت. خود من خیلی از همین افراد و خانوادههای شهدا را از نزدیک میشناسم. ویدئوهای دیدارهای رهبر با این خانوادهها حکم یک گنجینه را دارد که امید داریم بخشهایی از آن را بتوانیم در قالب این مجموعه مستند با مخاطبان عام به اشتراک بگذاریم.
* در مجموع چند ساعت راش از دیدارها در اختیار داشتید؟
هر دیدار یک ساعتونیم تا دو ساعت بود و حتی اگر یک ساعت هم بخواهیم در نظر بگیریم، سیوخردهای ساعت راش از این دیدارها در اختیار داشتم که بیش از یکی دو بار آنها را دیدم و حتی رافکاتهای مختلف زدیم تا به نسخه نهایی رسیدیم.
مثلاً مصطفی صدرزاده یکی از شهدای معروف مدافع حرم است که برای مخاطب آشنا با این فضا، کاملاً شناختهشده است. در روایت اول مصطفی صدرزاده و بریدههایی از تصاویر مرتبط با او وجود داشت اما بهجای آن ترجیح دادیم تصاویر مرتبط با شهید دیگری را استفاده کنیم که رسیدیم به روایت شهید مولایی که حضرت آقا در فیلم اشاره میکنند سنشان آنقدر زیاد بود که ریششان را کوتاه میکردند تا پذیرفته شوند. حرف اصلی مستند همان است اما تلاش کردیم در روایتهای موازی دست به انتخاب بزنیم.
فضای حاکم بر دیدار خانواده شهدا با فضای دیدارهای دیگر مثل هنرمندان که شما به آن اشاره کردید، بسیار متفاوت است. خانواده شهدا بیشتر از جنس حماسه هستند. طرف فرزندش شهید شده اما آمده بگوید اگر دو فرزند دیگر هم داشتم تقدیم میکردم * معمولاً وقتی پای صحبت خانوادههای شهدا مینشینیم، در کنار استحکام روحی و شکرگزاری که همواره در کلامشان مشهود است، گله هم کم ندارند. غالباً دردکشیده و زخمخوردهاند. کمااینکه در بخشهایی از مستند «لشکر زینبی» هم شاهد طرح برخی درددلها هستیم. اما کمی که در گفتگو با آنها عمیق میشویم، اعتراضات بعضاً تندی نسبت به عملکرد نهادهای متولی حوزه شهدا هم هستند. در این دیدارهای رودررو با شخص اول کشور آیا هیچوقت چنین دیالوگهای معترضانه و انتقادی در نگرفته است؟ چیزی شبیه همان اعتراضهای تندوتیزی که مثلاً از زبان برخی سینماگران در مستند «غیررسمی» شاهدش بودیم. در این دیدارها واقعاً چنین گلایههایی مطرح نشده یا براساس هدفگذاریای که برای مستند «لشکر زینبی» داشتید، آنها را در کار نمیبینیم؟
واقعیت این است که گلهگذاریهای خانواده شهدا در این دیدارها صرفاً یا ناظر به زخمزبانها است که بخشی از آن را در همین مستند هم میبینید، یا ناظر به دلتنگیهاست…
* یعنی در ۳۰ ساعت راشی که شما در اختیار داشتید، جز این دو مورد گلهگزاری دیگر نبود…
بله. محدود به همین موارد بود. اساساً فضای حاکم بر دیدار خانواده شهدا با فضای دیدارهای دیگر مثل هنرمندان که شما به آن اشاره کردید، بسیار متفاوت است. خانواده شهدا بیشتر از جنس حماسه هستند. طرف فرزندش شهید شده اما آمده بگوید اگر دو فرزند دیگر هم داشتم تقدیم میکردم. ارتباط قلبی و عاطفی با رهبری در این دیدارها بسیار مشهود و پررنگ است. گلهای هم اگر مطرح میشود از همین جنس است.
* واقعیت این است چون در بخشهایی از این دیدارها شاهد حضور مسئولان بنیاد شهید هم هستیم، احتمال دادم شاید گلهگزاریهایی هم از باب درد دل در حضور رهبر انقلاب شده باشد…
بسیاربسیار کم است. حتی به یاد ندارم در این دیدارها حتی کسی نامهای به رهبری داده باشد و طرح شکایتی کرده باشد. اتفاقاً شرایط برعکس است و بخش عمدهای از گلایهها از این جنس است که ما هم میخواهیم به میدان برویم و شهید شویم. برای این درخواست از مسئولانی که اجازه حضور در میدان را به این خانوادهها نمیدهند، پیش رهبر گله میکنند.
* مجموعه «این ستارهها» که «لشکر زینبی» قسمت اول آن است، در چند قسمت قرار است تولید شود؟
دیدار رهبر انقلاب با خانواده شهدا از همان سالهای جنگ برقرار بوده و ایشان دیدارهایی در سالهای ریاست جمهوری هم داشتهاند. بیش از قریب به دوهزار خانواده شهید تا به امروز با رهبری دیدار کردهاند که از خیلی از این دیدارها بهویژه دیدارهای دهه ۶۰ شاید امروز هیچ تصویر و راشی هم وجود نداشته باشد. بعضی از این دیدارها در محلهها و اماکن عجیبوغریبی رخ داده است. مثلاً موردی بود که ماشین حضرت آقا امکان ورود به منطقه را در پایینشهر نداشت. برای ادامه همین مجموعه «این ستارهها» طرح تولیدِ حداقل دو قسمت دیگر آماده است و قسمتهای بعدی آن بهمرور تولید خواهد شد.
* جناب اردستانی شما قبل از «لشکر زینبی» مستندهای دیگری هم با موضوع مدافعان حرم کار کردهاید، کمی از ارتباط شخصی خودتان با این فضا بگویید و اینکه چه شد در این مسیر مستندسازی افتادهاید؟
زمانی پدرم به جبهه میرفت. مایی که اواخر دهه ۶۰ بهدنیا آمدیم، همواره این آرزو را داشتهایم که حال و هوای آن سالها را درک کنیم. سال ۹۳ اولین نوبتی بود که بالاخره توانستم به سوریه بروم و جنگ را از نزدیک ببینم. با مدافعان حرم آشنا شدم…
* سال ۹۳ بهعنوان مستندساز به سوریه رفتید؟
بله. تا سال ۹۶ در قالب لشکر فاطمیون و با هماهنگی شهید ابوحامد به میدان میرفتم و اولین مستندهایم هم درباره مستندهای «فاطمیون» و «زینبیون» بود. در فضای ایران هم مجموعه «ملازمان حرم» را میساختم. طبیعتاً در این زمینه علاقه قبلی داشتم اما از زمانی که این بچهها را از نزدیک دیدم، این علقه بیشتر هم شد. من تجربه صحبت با شهیدی را داشتم که همین امروز هم تصویرش پسزمینه تلفن همراهم است. شهید سلیم اقبالی که شب عملیات با او مصاحبه داشتم و از فردای عملیات تنها آرزویم این است که جنازهاش برگردد. در همان عملیات به شهادت رسید.
ابراهیم حاتمیکیا جمله معروفی دارد که میگوید وقتی زمان جنگ داشتم از خط برمیگشتم، یک رزمنده بسیجی مچ پایم را گرفت و تا امروز گرمای دست او را دور مچ پایم احساس میکنم. از این منظر من هم چنین باوری دارم. سینما در ذات خود امری مقدس است و بهتر است که آن را خرج امور مقدسی مانند شهدا و یا رهبر انقلاب کنیم از سال ۹۳ تا امروز، هر سال ۲ تا ۳ نوبت به سوریه رفتهام. ابراهیم حاتمیکیا جمله معروفی دارد که میگوید وقتی زمان جنگ داشتم از خط برمیگشتم، یک رزمنده بسیجی مچ پایم را گرفت و تا امروز گرمای دست او را دور مچ پایم احساس میکنم.
از این منظر من هم چنین باوری دارم. سینما در ذات خود امری مقدس است و بهتر است که آن را خرج امور مقدسی مانند شهدا و یا رهبر انقلاب کنیم. من هم تلاشم را کردهام در این مسیر روی سوژههای دست بگذارم که دیگران کمتر دست میگذارند. واقعیت این است که تا زمانی که دو جایزه برای کارهایم گرفته بودم، حتی یک کلاس سینما هم نرفتم و بعد از آن بود که پیگیر آموزش شدم. همواره احساس میکنم در تمام این مسیر، دستی پشتیبانم بوده و راهنماییام کرده است. خدا به من لطف داشته که وارد این مسیر شوم.
* فکر میکنید مستندی از جنس «لشکر زینبی» چه نقشی میتواند در میدان خطیر «جنگ روایتها» ایفا کند. بهخصوص که میدانیم شبکههایی مانند بیبیسی فارسی و منوتو در حوزه جریان مدافعان حرم افغانستانی، چندان بیکار نبودهاند و آثاری را تولید کردهاند. چقدر در ساخت این مستند بحث ورود تأثیرگذار به این میدان را مدنظر داشتید؟
بحث اصلی ما در زمینه تولید است. در حوادث سال ۸۸ خاطرم هست که اجتماعات نیروهای انقلابی و حزباللهی گاه پرشمارتر هم بود اما انعکاسی در فضای مجازی پیدا نمیکرد. در حالی فیلمهای طرف مقابل بارها در فضایی مانند یوتیوب بارگذاری و دیده میشد. شرط اصلی ورود بچههای حزباللهی به میدان است. باید در این میدان سربازی کنیم.
این میدان، میدان جنگ است. همان زمان جنگ هم کسی میخواست به جبهه برود، حتماً ملاحظات و مشکلات بروکراسی پیش رویش وجود داشته است. نکتهای که حضرت آقا روی آن بارها تأکید داشتهاند این است که در این مسیر ناامید نشوید و ادامه دهید. ما باید هر کدام در حوزه کاری خودمان بجنگیم. از سوی دیگر نهادهای متولی هم در زمینه پرورش و هدایت نیروها ضعف جدی دارند. کاش امروز یک مرتضی آوینی داشتیم که به من میگفت، محسن اردستانی، وقتی به سوریه میروی، تو درباره این موضوع کار کن. به دیگری موضوع دیگری را میسپارد…
* چیزی شبیه فرماندهی…
بله فرماندهی فضای فرهنگی این میدان. علاوه بر اینکه این میدان نیاز به پرورش نیرو هم دارد.
* اتفاقاً یکی از مستندسازان حوزه مقاومت در گفتگویی روی این موضوع تأکید داشت که حاج قاسم سلیمانی، چنین نقشی را در مواجهه با بچههای مستندساز ایفا میکرد. گرا میداد به بچههای مستندساز و این یعنی یک نگاه درست به موضوع «رسانه» و استفاده هدفمند از این ظرفیت….
حضرت آقا زمانی بحث آتش به اختیار را مطرح کردند که ارتباط میان فرماندهی و بدنه نیروها از بین رفته باشد. در این میدان قرار نیست ناامید شویم. باید مراکز فرهنگی ما متوجه مراحل آموزش و هدایت فیلمسازان باشد. این اتفاق امروز رخ نمیدهد اما به هر حال شاهد پرورش مستندسازانی در این میدان هستیم.
به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، روزنامه وطن امروز به مناسبت فرارسیدن سالروز شهادت سپهبد علی صیاد شیرازی گفتوگویی با مهدی صیادشیرازی فرزند این شهید والامقام انجام داده است که بخشهای مهم آن در ادامه میآید.
سعی میکرد بهرغم وقت کمی که داشت بهترین پدر باشد
– نکته مهمی که در رفتار پدر نسبت به خانواده وجود داشت این بود که به رغم وقت کمی که داشت، حتما از همان زمان کم برای بهترین تعامل با خانواده استفاده میکرد.
– ما واقعا پدر را کم میدیدیم، چون در زمان کودکی ما که پدر در جبهه مشغول خدمت بود، بعدها هم که وظایف سنگینی در ارتش بر عهده داشت، با این حال سعی داشت به همان میزان وسع زمانی که معمولا خیلی کم بود، بهترین پدر باشد.
– کیفیت همین زمانهای کوتاه را خیلی بالا میبرد. اگر ساعاتی در فضای خانواده بود، سعی میکرد به نحو احسن استفاده کند.
نمیخواست تکبعدی تربیت شویم
– پدر یک نگاه جامعی به تربیت فرزند داشت، اینطور نبود بخواهد ما را تکبعدی تربیت کند.
– به بسیاری از اموری که ما برای یک زندگی سعادتمند در همین دنیا نیاز داشتیم، توجه و سعی میکرد ما را طوری تربیت و هدایت کند که از پس مسؤولیتهای اجتماعی و خانوادگی خود برآییم.
به ورزش و تفریح سالم اهمیت میداد
– به ورزش اهمیت میداد و اهل ورزش بود، هفتهای یک مرتبه سالن میرفتیم و ورزش میکردیم.
– به تفریح سالم اهمیت میداد، زمانهایی در عید و تابستان وقت میگذاشت تا از فضای درسی و کاری فارغ شویم و به مراکز تفریحی برویم. بسیاری از شهرهای ایران را با ایشان سفر کردیم.
برای امور معنوی و دینی برنامهریزی میکرد
– به مسائل معنوی و دینی ما نیز توجه ویژهای داشت، برای این امور برنامهریزی میکرد و سعی داشت ما را طوری تربیت کند تا مسؤولیتهای دینی خود را نیز به بهترین شکل ممکن ادا کنیم.
– مسائل اخلاقی، معنویت و عبادت خیلی برایش مهم بود. از همان کودکی ما را به مجالس مذهبی، روضه و دیدار با علمای اخلاق میبرد.
سعی میکرد طوری ما را تربیت کند که مدافع نظام و انقلاب بمانیم
– روی این نکته که مطیع اوامر رهبر بزرگوار انقلاب باشیم و خط اصلی ما به لحاظ فکری و سیاسی در چارچوب ولایت باشد حساس بود.
– سعی میکرد طوری ما را تربیت کند که در مسیر انقلاب و نظام جزو کسانی باشیم که مدافع نظام و انقلاب بمانیم.
هیچگاه ندیدم وقت را تلف کند
– خیلی روی برنامهریزی تاکید داشت، برای هر کاری برنامهریزی میکرد. هیچگاه ندیدم وقت را تلف کند. سعی میکرد فعال و پرکار باشد.
– بارها این جمله را شنیدم که میگفت وقت طلاست و کسی از ثانیههای بعدش باخبر نیست.
برنامههایش را با نماز تطبیق میداد
– برنامههایش را با نماز تطبیق میداد، برای هر کاری وقت خاص میگذاشت.
– یکی از نکات مهمی که باید برای جوانان الگو باشد، مساله انس شهید صیادشیرازی با قرآن بود.
– ایشان در زمان شهادت هم یک قرآن شخصی داشت که همراهشان بود.
مسئولان به خون شهدا خیانت نکنند
– ما به عنوان خانواده شهدا از مسؤولان توقع داریم تمام همتشان را برای حل مشکلات مردم به کار بگیرند.
– شهدا رفتند تا مردم ما در آسایش و آرامش باشند. اگر مسؤولی وظیفه خود را بدرستی انجام ندهد، به خون شهیدان خیانت کرده است.
دربحث اقتصادی باید به جد پیگیر سخنان رهبری باشیم
– در بحث اقتصادی باید به جد پیگیر سخنان رهبری باشیم و موانع را از میان برداریم تا با قدرت موضوع تقویت اقتصاد دنبال شود.
– موضوعات اقتصادی مهم است و باید کشور به بازدارندگی اقتصادی برسد.
توقعات مردم از مسؤولان زیاد است
– در بخشهای مختلف نیاز است مشکلات حل شود. توقعات مردم از مسؤولان زیاد است، توقع ما هم زیاد است.
– قدرت و ابزار در دست دولت و مسؤولان است و باید از اینها در حلوفصل مشکلات استفاده کنند تا مردم بتوانند با آرامش زندگی کنند و در بستر آرامش به کمال برسند.
به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، امیر سرتیپ امیر حاتمی وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در پیامی به مناسبت سالروز شهادت سپهبد علی صیاد شیرازی آن شهید والا مقام را نمونه بارز وطن دوستی، ولایت پذیری و سربازی بیچون و چرای ملت بزرگ ایران اسلامی توصیف کرد و او را نماد وحدت و هماهنگی ارتش و سپاه در دوران دفاع مقدس و پس از آن دانست.
متن پیام به شرح ذیل است:
بسم الله الرّحمن الرّحیم
من المؤمنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدّلوا تبدیلا
۲۱ فروردین سالروز شهادت اسوه اخلاص و تقوا امیر سرافراز ارتش اسلام سپهبد شهید علی صیاد شیرازی است، نام جاودانه و پرافتخار که از آغازین روزهای شروع سالهای دفاع مقدس نامش به دلاوری و ازخودگذشتگی بر سر زبانها به نیکی پرآوازه شد.
صیاد شیرازی نمونه بارز شرف، غیرت، وطن دوستی، ولایت پذیری و سربازی بیچون و چرای ملت بزرگ ایران اسلامی بود که در راه دفاع از قرآن، اسلام و ایران عزیز جان خویش را در طبق اخلاص نهاد و هرگز از پا ننشست تا آنجا که جام شیرین شهادت را که همواره در طلب آن کوشید با شوق الهی سر کشید.
حماسهآفرینی و نقش بیبدیل و بارز شهید صیاد شیرازی در طراحی و فرماندهی عملیاتهای بزرگ دفاع مقدس و خلق پیروزیهای بزرگ در سرنوشتسازترین روزگاران این ملت، از وی شخصیتی کم نظیر و بیبدیل ساخت.
شهید صیاد شیرازی را باید نماد وحدت و هماهنگی ارتش جمهوری اسلامی ایران و سپاه پاسداران در دوران دفاع مقدس و پس از آن در دوران اقتدار بلامنازع ایران اسلامی دانست تا آنجا که به عنوان ید واحد ایران اسلامی را حراست و حفاظت نمایند.
سپهبد صیاد شیرازی در شرایطی به عنوان فرماندهی نام آور و مالک اشتر در تاریخ پرشکوه ایران اسلامی میدرخشد که وی دانش آموخته مکتب خمینی کبیر (ره) و مقام معظم فرماندهی کل قوا حضرت امام خامنهای عزیز بود که توانست با الهام از معارف اسلام و قرآن با بصیرت عمیق و اعتقادی راسخ به مبانی اسلام، ارتش جمهوری اسلامی ایران را در دوران دفاع مقدس و پس از آن به قلههای شکوه و عزت، فداکاری، استکبار ستیزی و ولایت مداری رهنمون سازد.
یکبار دیگر با محکوم ساختن اقدامات ددمنشانه استکبار جهانی و در راس آن آمریکای جنایتکار و رژیم اشغالگر صهیونیستی در ترور ناجوانمردانه بزرگ مردان عرصه دفاع و علم و دانش ایران اسلامی، با گرامیداشت یاد و نام امیر سرافراز ارتش اسلام و سه وزیر دفاع شهید و هزار شهید صنعت دفاعی و شهیدان سرافراز انقلاب اسلامی بویژه شهدای مدافعان حرم و شهدای عزیز ترور به خصوص، سردار پر افتخار اسلام حاج قاسم سلیمانی و دانشمند دفاعی و هستهای دکتر محسن فخری زاده که این روزها ایران اسلامی داغدار ترور ناجوانمردانه این شخصیتهای برجسته انقلاب اسلامی به دست استکبار جهانی است، اعلام میداریم که آحاد متخصصان متعهد صنعت دفاعی کشور با تمسک به آموزههای حیات بخش قرآن کریم برای اعتلای پرچم مقدس ایران اسلامی از هیچ تلاش و جهادی فروگذار نخواهند نمود و در سایه منویات و فرامین مقام معظم رهبری و فرماندهی کل قوا (مدظله العالی) آماده دفاع از ارزشها و آرمانهای راستین اسلام و انقلاب و حمایت و پشتیبانی همه جانبه از نیروهای مسلح مقتدر جمهوری اسلامی ایران بوده تا انشاءالله جبهه کفر و الحاد با شکست و اضمحلال روبرو گردد.
