آزاده آبتین

گروه استان‌ها دفاع‌پرس – فاطمه علی پور؛ «اگر قرار به وایستادن بودکه الان اون ماهواره توی آسمون نبود»، این جمله یک شعار یا کلیشه رایج گفتاری نیست، تیتر یک روزنامه خبری هم نیست بلکه دیالوگ ماندگار معلمی در فیلم پرواز در منطقه ممنوعه است که قصد دارد با امید آفرینی و بارور ساختن غرور ملی و اعتماد به نفس چند نوجوان کنجکاو هنگامی که ترس و یاس تمام وجودشان را گرفته، لذت پرواز را برای آن‌ها تشریح کند.

هدف از نگارش این متن، نقد و بررسی فیلم «منطقه پرواز ممنوع» نیست؛ چراکه در زمان اکران این فیلم، به به آن پرداخته شده است. اما بحثی که قصد داریم به آن بپردازیم خلاء سینمایی امیدآفرین در میان نسل جوان است.

امیدآفرینی در تولید محتوا به خاطره‌ای در سینمای ما بدل شده تا گاه گاهی فیلم هایی، چون پرواز در منطقه ممنوعه تیری در تاریکی شوند، اما آیا این تیر‌های درون تاریکی می‌تواند پوششی باشد برای جامعه هدفی که امروز سیبل مستقیم رسانه‌های بیگانه و فضای مجازی است؟!

امروز تولید محتوای مبتذل از سوی رسانه‌های بیگانه چنان تنوع و جذابیتی با بهره گیری از فناوری‌های نوین ایجاد کرده اند که گویا قصد دارند تا با سلطه رسانه‌ای؛ سرمایه‌های انسانی کشور که همانا قشر جوان و نوجوان هستند را به گروگان گیرند و با تزریق خوراک‌های هدفمند آن‌ها را به ربات‌های انسان نمایی که گویا مسخ شده اند تبدیل سازند و با مشارکت پذیری این افکار مسخ شده در بستر فضای مجازی، اهداف شوم خود را پیش ببرند.

اما در مقابل آیا ما توانسته ایم با وجود این هجمه رسانه‌ای، محتوایی را تولید کنیم که جوابگوی نیاز‌های نوجوانان و جوانان ما باشد و هیجان آن‌ها را برانگیزاند یا شور و انگیزه در آن‌ها تولید کند. امروزه سینمای ما در کجای سنگر مقابله با این هجمه‌های فرهنگی قرار دارد. آیا به عنوان یکی از عناصر تاثیر گذار فرهنگی- رسانه‌ای محتوایی در خور جوان و نوجوان ایرانی ارائه کرده است؟

شاید با جرأت باید گفت، خیر، محتوای امید آفرین و انگیزشی حلقه مفقوده سینمای ایران و به خصوص در تولید محتوای فاخر برای نسل جوان است و گاهی نه تنها گامی را در راستای کمک به حفظ ارزش‌ها و باور‌های کشور بر نمی‌دارد بلکه خود تیری می‌شود در پشت چهره‌های بزک شده سلبریتی‌ها در جهت ترویج ضد ارزش‌ها تا بر پیکر نحیف محتوای فرهنگی کشور بتازد.

امروز نوجوان و جوان ایرانی قدرتمند‌تر از هر زمان دیگر به بلوغی از درک و شعور اجتماعی رسیده‌اند که باید بیش از گذشته به تولید محتوای فاخر و امید آفرین برای آن‌ها اندیشید؛ چرا که تولید محتوا و خوراک فکری ضعیف در هر بستری از رسانه او را دلزده کرده و ممکن است ذهن مهیج و تنوع طلب جوان امروزی را به سمت محتوایی پیش ببرد که اگر چه ازسوی دشمنان تامین شده، اما متناسب با تمایلات و علایق او طراحی و پیش بینی شده باشد.

پس بی تردید نمی‌توان برای جوان آگاه امروز محتوایی بدون نیازسنجی تولید کرد و انتظار داشت که این حجم از تنوع محتوایی در رسانه‌های بیگانه جوان امروز را جذب نکند؛ محتوای رسانه‌ای باید جوان امروز را سرشار از شور سازد، سرشار از هیجان امید و انگیزه تا بال بگشاید و از هر سد ممنوعه و تحریمی عبور کند تا فتاح‌های(موشک فتاح) فردا خلق شوند و دانشمندان آینده ….

تا فتاح‌ها اوج بگیرند و نوجوانی در گوشه‌ای از مدرسه با همکلاس هایش بحث کند و با غرور بگوید فقط ۴۰۰ ثانیه… فقط ۴۰۰ ثانیه در منطقه ممنوعه پرواز ممنوع نیست…

انتهای پیام/