آزادگان

به گزارش مجاهدت از گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس، امیر محمدرضا آشتیانی وزیر دفاع و پشتیبانی نیرو‌های مسلح ظهر امروز (جمعه، ۲۷ مردادماه) در پیش‌خطبه‌های نماز جمعه تهران، گفت: فرارسیدن ایام سوگواری سرور و سالار شهیدان و مهیاشدن برای برگزاری اربعین حسینی است به محضر ملت عزیز ایران تسلیت عرض می‌کنم. همچنین، ۲۶ مرداد سالروز بازگشت غرورآفرین آزادگان به میهن را ارج می‌نهیم.

امیر آشتیانی افزود: در آستانه ۳۱ مرداد روز صنعت دفاعی و هفته دولت قرار داریم، یاد شهیدان والا مقام رجایی و باهنر و یک هزار شهید وزارت دفاع و پشتیبانی نیرو‌های مسلح و شهیدان نامجوی فکوری و چمران سه وزیر شهید دفاع را گرامی می‌داریم.

وزیر دفاع و پشتیبانی نیرو‌های مسلح گفت: یکی از مولفه‌های قدرت ملی توان نظامی و سازه دفاعی امنیتی است، تصریح کرد: جمهوری اسلامی ایران هم اکنون با توجه به پیشرفت‌های چشمگیری که در عرصه‌های مختلف احراز کرده، صاحب قدرت است. البته قدرت واقعی که قدرت متکی به خداوند تبارک و تعالی است. در مقابل، دشمنان ما در بحران‌های سیاسی، اجتماعی و امنیتی به سر می‌برند و در نهایت استیصال و درماندگی قرار دارند.

وی ادامه داد: ایران اسلامی به همت مردم بصیر و ولایتمدار خود دارای انسجام ملی و توانمندی‌های راهبردی در حوزه‌های ژئوپلیتیکی و مزیت‌های بی‌شمار در عرصه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، علمی و فناوری، صاحب اقتدار و نفوذ است و توانمند در ایفای نقش موثر در سطوح منطقه‌ای و بین‌المللی.

در حال تکمیل…

به گزارش مجاهدت از گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس، حجت‌الاسلام والمسلمین «محمدرضا تویسرکانی» مسئول نمایندگی ولی فقیه در نیروی هوافضای سپاه به مناسبت ۲۶ مرداد سالروز بازگشت آزادگان به میهن اسلامی پیامی منتشر کرد.

متن این پیام به شرح زیر است:

بسمه تعالی

ایستادگی و مقاومت آزادگان سرافرازمان در طول سال‌های سخت اسارت، ملت ایران را سربلند و روسفید کرد و ما بازگشت پیروزمندانه آنان را به میهن اسلامی حادثه‌ای می‌دانیم که دست قدرت الهی آن را رقم زد. (مقام معظم رهبری مدظله‌العالی)

در ۲۶ مرداد ماه سال ۱۳۶۹ پس از تحمل رنج‌های فراوانی که از هجر یاران در دل عشاق سنگینی می‌کرد، سرانجام طلایه‌داران سپاه عشق یعنی آزادگان سرافرازمان پای به خاک میهن اسلامی گذاشتند.

آزادگان صبورتر از سنگ صبور و راضی‌ترین کسان به قضای الهی هستند، سینه‌هایی فراخ‌تر از اقیانوس دارند و انسان‌هایی مخلص، مقاوم، اهل ایثار، استقامت و فداکاری بودند که از همه کس و همه جا بریده و به خدا پیوستند و آزاده نامیده شدند، چون از قید نفس و نفسانیات رهایی پیدا کردند.

آزادگان ما با تأسی از اسوه صبر و صداقت و استقامت حضرت زینب سلام‌الله علیها، سخت‌ترین شکنجه‌های دژخیمان بعثی را تحمل نمودند و با این کار درس صبر و ایستادگی و مقاومت را به همه ملت‌های آزاده جهان دادند.

صبر و مجاهدت آزادگان در دوران اسارتشان تیر خلاصی بود بر پیکره دشمنان انقلاب اسلامی و صبر، ایثار و ایستادگی آنان، جهاد رزمندگان ما را در دوران هشت ساله دفاع مقدس تکمیل کرد.

آزادگان عزیزمان که در سال‌های درد و فراق، دور از دیار به سر می‌بردند، کوله‌باری از خاطرات تلخ و شیرین به همراه دارند که هرکدام از آن‌ها، درس بزرگی از استقامت و ایستادگی است.

آزادگان، هیچگاه متعلق به یک مقطع از تاریخ نیستند، بلکه همواره مانند روحی در همه ارکان این کشور و ملت جاری شده‌اند، چرا که پیام و سیره آن‌ها، فریاد سربلندی و شکوهمندی ملت ایران اسلامی است که برای همیشه ماندگار است و در هر زمان و میدانی می‌توان از آن بهره جست.

اینجانب ۲۶ مرداد، سالروز بازگشت آزادگان سرافراز به خاک میهن اسلامی را به این عزیزان و خانواده‌های محترم‌شان تبریک و تهنیت عرض می‌نمایم و برایشان سلامتی و موفقیت را آرزومندم.

محمدرضا تویسرکانی

مسئول نمایندگی ولی فقیه در نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی

انتهای پیام/ 241

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «احمد چلداوی» از آزادگان دوران دفاع مقدس در خاطره‌ای از روز‌های اسارت در اردوگاه‌های بعث عراق ماجرایی از اعتراف یک بعثی درباره امام خمینی را روایت کرد که در ادامه می‌خوانید.

خردادماه سال ۶۸ با آن گرمای طاقت فرسایش از راه رسیده بود. خبر بیماری امام خمینی از طریق نگهبان‌ها به بچه‌ها رسیده بود. شامگاه چهاردهم خردادماه تلویزیون عراق تصاویر و فیلمی کوتاه از وضعیت وخیم جسمی حضرت امام در بستر بیماری را به نقل از تلویزیون ایران نشان داد و خبری را با عنوان «تدهور احوال خمینی» پخش کرد، در فیلم وضعیت وخیم جسمی امام کاملا مشخص بود و فکر همه ما را پریشان کرد.

فردای آن روز یعنی پانزدهم خرداد ماه ساعت ۱۰ تا ۱۲ نوبت هواخوری ما که بند چهار آسایشگاه ١٣ بودیم بود. بچه‌های بندِ سه باید ساعت ۸ تا ۱۰ برای هواخوری بیرون می‌رفتند. از پنجره آن‌ها را نگاه می‌کردیم، با کمال تعجب دیدیم که اکثرشان لباس سبز پشمی که گرم و برای زمستان بود را پوشیده‌اند. هیچ کسی با دیگری حرف نمی‌زد و هیچ دو نفری با هم راه نمی‌رفتند. حتی نگهبان‌ها هم حالت خاصی داشتند. تیربار‌ها روی برجک‌ها مسلط شده بود. کم کم داشتیم متوجه عمق فاجعه می‌شدیم، اما دلمان می‌خواست حدسمان اشتباه باشد، ولی متأسفانه چنین نبود.

روزنامه بغداد آن روز که آمد دیگر هیچ امیدی را باقی نگذاشت، وقتی تیتر بزرگ Khomeini died را دیدیم سیل اشک بود که از دیدگان بچه‌ها جاری بود. دیگر قلبی نبود که در آن غربت وحشتناک نشکند و امیدی نبود که ناامید نگردد.

آوفینا یابن رسول الله؟

چاره‌ای به جز باور این حقیقت نداشتیم رهبرمان دیگر پیش ما نبود. یاد لحظاتی افتادم که برای اولین و آخرین بار امامم را دیده بودم. امیدوار بودم که بعد از آزادی به عنوان اسرای جنگ یک بار دیگر فرصت دیدار ایشان را بدست بیاورم. در غربت اسارت تنها به امید دیدار مجدد ایشان شب را به روز می‌رساندیم. با خودم نقشه می‌کشیدم که در لحظه دیدار ایشان حتماً فرصت صحبت کردن به چند نفر از اسرا داده می‌شود و آن وقت اگر قرار شد که من صحبت کنم همان جمله‌ای را بگویم که آن شهید بزرگ فدائی ابا عبد الله علیه السلام بعد از سپر کردن خودش برای ایشان و پس از برداشتن زخم‌های زیاد بر بدن بر زبان جاری کرد. می‌خواستم بگویم “آوفینا یابن رسول الله؟ آیا وفا کردیم‌ای پسر رسول خدا؟ آیا از ما راضی شدی؟ آیا به وظیفه خود عمل کردیم؟ …

نوبت هواخوری ما رسید. با وجود سابقه بدمان، لباس‌های پشمی سبز رنگ که تنها لباس‌های تیره مان بود را پوشیدیم. بعثی‌ها بر خلاف انتظار، کاری به کارمان نداشتند. شاید هم آتش زیر خاکستر بودند. وضعیت کاملاً بحرانی بود. همه نگهبان‌های داخل و بیرون اردوگاه در آماده باش بودند. در آن لحظات اصلاً به این که بعثی‌ها چه نقشه‌ای در سر دارند و قرار است چه بلایی سرمان بیاورند فکر نمی‌کردیم. دو به دو با هم راه می‌رفتیم. سر‌های همه بچه‌ها پایین بود. یکی از فرماندهان عراقی آمد و از امام خمینی با احترام و به عنوان رهبر مسلمانان یاد کرد. این اولین باری بود که یکی از بعثی‌ها آن هم یک افسر عالی رتبه اینچنین کاری می‌کرد. هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق ثبت است بر جریده عالم دوام ما.

انتهای پیام/ 141