آلزایمر

به گزارش مجاهدت از مشرق، تیمی به سرپرستی «کاترین مونرو» از بیمارستان بریگهام و زنان در بوستون نوشت: «یافته‌های ما از علائم افسردگی به‌عنوان یکی از ویژگی‌های اولیه بیماری آلزایمر پیش بالینی پشتیبانی می‌کند.»

همانطور که محققان بوستون اشاره می‌کنند، علائم عصبی، به ویژه افسردگی، در بیماری آلزایمر رایج است. اما ارتباط دقیق بین افسردگی و آلزایمر نامشخص است.

در مطالعه جدید، مونرو و همکارانش میزان علائم افسردگی را در ۱۵۴ نفر که در مطالعه مداوم مغز پیری هاروارد ثبت نام کرده بودند، پیگیری کردند.

همه آنها در زمان پیوستن به مطالعه از نظر ذهنی ناتوان بودند و داده‌ها بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۲ جمع آوری شد. این داده‌ها شامل نتایج اسکن PET از مغز هر بیمار یک بار در هر دو تا سه سال به مدت کمتر از ۹ سال بود.

اسکن‌ها به دنبال تجمع پلاک‌های پروتئین آمیلوئید در بافت‌های مغزی بودند که نشانه‌ای از بیماری آلزایمر است.

گروه مونرو گزارش داد که در میان افرادی که در هنگام ورود به مطالعه علائم افسردگی خفیف داشتند یا هیچ علائمی نداشتند، افزایش علائم افسردگی با تجمع اولیه آمیلوئید در مناطق مغز درگیر در کنترل عاطفی مرتبط بود.

آنها خاطرنشان می‌کنند که این ارتباط بین افسردگی و تجمع آمیلوئید، بدون توجه به اینکه از قبل مشکلاتی در حافظه یا تفکر ظاهر شده باشد یا نه، رخ می‌دهد.

به گفته محققان، داده‌های جدید به رفع برخی سردرگمی‌ها در مورد ارتباط بین افسردگی و بیماری آلزایمر کمک می‌کند.

به عبارت دیگر، مردم همیشه به دلیل داشتن مشکلات روانی مرتبط با آلزایمر افسرده نمی‌شوند بلکه افسردگی آنها ممکن است با همان تجمع آمیلوئید زمینه‌ای مرتبط با آلزایمر مرتبط باشد.

به گفته تیم مونرو، این یافته‌ها می‌تواند افسردگی را به‌عنوان یک نشانه بالقوه آلزایمر در افراد در معرض خطر شناسایی کند.

آنها خاطرنشان می‌کنند که تشخیص زودهنگام آلزایمر در عصری که داروهای جدید تأیید شده می‌توانند به کاهش سرعت بیماری کمک کنند، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، آنها دریافتند که در بین مبتلایان به آپنه خواب، افراد مثبت آمیلوئید در برابر از دست دادن حجم مغز و نمرات ضعیف‌تر در تست‌های حافظه نسبت به همتایان منفی آمیلوئید آسیب پذیرتر هستند.

آپنه خواب یک نوع اختلال خواب است که شامل توقف مکرر و شروع تنفس در هنگام خواب است که می‌تواند منجر به سطح اکسیژن کم شود.

مطالعات نشان می‌دهد که آپنه خواب ممکن است خطر کاهش شناختی و زوال عقل را افزایش دهد.

تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که آپنه خواب ممکن است باعث ایجاد پروتئین‌های بتا آمیلوئید در مغز شود که مشخصه بارز بیماری آلزایمر است.

کسب درک بیشتر در مورد چگونگی تأثیر آپنه خواب بر حجم مغز برای درک بیشتر در مورد وضعیت و راه‌های درمانی احتمالی آن بسیار مهم است.

محققان دریافتند که آپنه خواب در بزرگسالان مبتلا به ساخت بتا آمیلوئید با آتروفی لوب تمپورال داخلی مرتبط است و آپنه خواب ممکن است خطر ابتلا به اختلال حافظه را با گذشت زمان افزایش دهد.

این مطالعه نشان می‌دهد که آپنه خواب ممکن است باعث تغییر در تجمع آمیلوئید شود یا از طریق مکانیسم متفاوت بر حجم هیپوکامپ تأثیر بگذارد.

محققان معتقدند درمان آپنه خواب یکی از مؤثرترین اقداماتی است که می‌تواند هنگام معالجه افراد مبتلا به بیماری آلزایمر انجام شود.

به گزارش مجاهدت از مشرق، فرآیند تشکیل خاطرات در ناحیه هیپوکامپ مغز، فرآیند پیچیده ای است که بیشتر روی تعاملات دقیق بین نورون ها، انتقال دهنده های عصبی، گیرنده ها و آنزیم ها متکی است. محققان دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا، به یافته های جدیدی دست یافته اند که به نظر می‌ رسد نقش مهمی در شکل گیری و تثبیت خاطرات در مغز دارند.

دانشمندان توضیح داده اند: این یافته ها، پرده از مکانیسم شگفت انگیزی برمی دارد و نشان می دهد که آنزیمی مثل فسفودی استراز، نقش کلیدی در کنترل بیان ژن لازم برای تشکیل و ثبت خاطرات دارد.

این مطالعه بیشتر روی دستگاه آدرنرژیک که در کنترل یادگیری و حافظه نقش دارد، متمرکز است. محققان، گیرنده های بتا-۲ آدرنرژیک را بررسی کردند. این گیرنده ها در انواع مختلف سلول ها در سراسر بدن وجود دارند و در سلول های عصبی در ناحیه هیپوکامپ مغز نیز یافت می شوند.

یافته ها نشان داده اند: هنگامی که فعال شدن گیرنده‌ های آدرنرژیک بتا-۲، منجر به آزادسازی آنزیمی به نام فسفودی استراز ۴D۵ می شود که بر اساس نتایج تحقیقات پیشین، نقشی کلیدی در تقویت یادگیری و حافظه دارد.

محققان دریافتند :موش های فاقد گیرنده ‌های آدرنرژیک بتا-۲، در ارتباط با فضا و مکان، حافظه ضعیفی از خود نشان می دهند. این، یکی از مراحل اولیه بیماری آلزایمر است. با این حال، هنگامی که پژوهشگران، دارویی به نام مهارکننده PDE۴ را در اختیار موش ‌ها قرار دادند، توانایی حیوانات برای یادگیری و حفظ خاطرات افزایش یافت.

دانشمندان اظهار داشته اند: درک اینکه چه چیزی باعث اختلالاتی مانند بیماری آلزایمر می ‌شود به ما کمک می کند تا مداخلاتی را پیدا کنیم که به بیماران امکان می ‌دهند تا حافظه خود را بازیابند یا پیشرفت بیماری را کاهش دهند. بر اساس یافته های ما، مهارکننده ‌های PDE ممکن است برای درمان بیماری آلزایمر مفید باشند. یافته های این تحقیق در مجله Science Signaling منتشر شده اند.