آلمان

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق به نقل از هفته نامه “اشپیگل”، “اولاف شولتز”، معاون صدر اعظم آلمان و نامزد صدر اعظمی این کشور از حزب سوسیال دموکرات خواستار تشکیل یک ارتش مشترک اروپایی شد که توسط نهادهای اروپایی از جمله پارلمان کنترل می شود.

وی که در گفتگو با روزنامه “فرانکفورتر آلگماینه سایتونگ” سخن می گفت تصریح کرد: برای من یک ارتش مشترک بخشی از ایده حاکمیت و استقلال اروپایی است.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق و به نقل از مطبوعات کاتالان، باشگاه بایرن مونیخ به دنبال جذب لوکاس واسکز یکی از ستاره های رئال مادرید در تابستان سال آینده است.

واسکز 29 ساله قراردادش با باشگاه رئال مادرید در پایان فصل خاتمه می‌یابد و به نظر می‌رسد با رد پیشنهاد تمدید قرارداد باشگاه مادریدی در اندیشه کسب تجربه جدید است.

باوارایی‌ها می‌خواهند این بازیکن را رایگان به خدمت بگیرند و برای جذب این بازیکن در تابستان به تیم‌هایی نظیر میلان، آرسنال و تاتنهام رقابت خواهند کرد.

موندو دپورتیوو در این باره نوشت که واسکز از انتقال به بایرن استقبال می‌کند و می‌خواهد تحت مربیگری هانسی فلیک بازی کند.

این بازیکن اسپانیایی توانایی بازی در پست‌های هافبک، خط میانی و حمله را دارد که او را تبدیل به بازیکنی همه فن حریف می‌کند.

واسکز ، در این فصل ، در 31 بازی با رئال مادرید ، در همه رقابت ها شرکت کرده است و  دو گل به ثمر رساند و 7 گل ساخته است.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، «محمدجواد ظریف» وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در گفت‌وگو با «مرکز سیاست‌ اروپا» با تأکید بر لزوم بازگشت کامل ایالات متحده به تعهداتش ذیل برجام گفت: «ما آمادگی داریم تا پس از بازگشت ایالات متحده به اجرای برجام، فوراً به اجرای کامل برجام بازگردیم. به همین سادگی. ما نیازی به مذاکرات بیشتر نداریم».

بیشتر بخوانید:

تأکید ظریف بر ضرورت همکاری‌های منطقه‌ای برای صلح در افغانستان

وی سپس ادامه داد: «به محض آنکه ایالات متحده آمریکا به اجرای تعهداتش ذیل برجام بازگردد، ما می‌توانیم گفت‌وگوهای بیشتری با گروه ۱+۵ داشته باشیم تا آن زمان، دلیلی برای هرگونه مذاکره وجود ندارد».

برجام با تمام نقص‌هایش بهترین توافقی بود که می‌توانستیم داشته باشیم

رئیس دستگاه دیپلماسی ایران با اشاره به این نکته که برجام نقطه‌ ضعف‌هایی هم دارد گفت: «رسیدن به توافق همیشه شامل “بده و بستان‌هایی” می‌شود. از چشم‌انداز ما نقص‌هایی در برجام وجود دارد و از نقطه نظر شرکای غربی (طرف‌های برجام) نیز نقص‌هایی در این توافق وجود دارد اما با این وجود، این، بهترین توافقی بود که ما می‌توانستیم داشته باشیم».

وزیر خارجه ایران سپس توضیح داد: «دولت فعلی ایالات متحده یا دولت بعدی این کشور نمی‌توانند به توافقی بهتر از برجام با ایران دست یابند؛ خواه با این دولت (کنونی ایران) و خواه با هر دولت آتی ایران».

اتحادیه اروپا نقش مهمی در بازگشت آمریکا و ایران به برجام دارد

ظریف با اشاره به خروج یکجانبه ایالات متحده از برجام علیرغم مخالفت دیگر طرف‌های این توافق هسته‌ای و پایبندی جمهوری اسلامی به تعهداتش ذیل برجام بر مسئولیت اروپا در حفظ این توافق تأکید کرد و گفت: «اتحادیه اروپا می‌تواند نقش بسیار مهمی را در بازگشت به برجام ایفا کند. امیدوارم که سه کشور اروپایی (آلمان، انگلیس و فرانسه) و اتحادیه اروپا همچنین درک کنند که در اینجا مقصر ایالات متحده و نه ایران است».

آمریکا عادت دارند تحمیل کند و ایران هم مقاومت می‌کند

وی سپس با انتقاد از انفعال کشورهای اروپایی در قبال تعهدات برجامی گفت: «اروپایی‌ها عادت به سازش دارند. ایران و ایالات متحده این گونه نیستند. آمریکایی‌ها عادت دارند تحمیل کنند و ما عادت داریم مقاومت کنیم. اگر می‌خواهند به حالت تحمیل بازگردند ما هم به حالت مقاومت بازمی‌گردیم. به همین سادگی. بنابراین زمان آن رسیده است که تصمیم بگیریم که آیا می‌خواهیم سازش کنیم یا این که مسیرهای قبلی خود (تحمیل و مقاومت) را ادامه دهیم؟»

بایدن و ترامپ عملکرد متفاوتی نداشته‌اند

وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران با انتقاد از سیاست‌های دولت‌های آمریکا در قبال جمهوری اسلامی ایران تصریح کرد که دولت «جو بایدن» رئیس‌جمهور آمریکا عملکرد متفاوتی در مقایسه با دولت «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور پیشین آمریکا نداشته است.

«دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور سابق آمریکا اردیبهشت ماه سال ۱‍۳۹۷ با نقض تعهدات آمریکا در برجام به مشارکت کشورش در آن توافق پایان داد. ترامپ در آن زمان گفته بود خواستار رسیدن به توافقی «قوی‌تر و طولانی‌تر» است که در آن به همه زمینه‌های محل اختلاف با ایران از جمله برنامه موشکی و فعالیت‌های منطقه‌ای ایران پرداخته می‌شود. 

تئوری ترامپ این بود که پیگیری سیاست موسوم به کارزار «فشار حداکثری» که او بعد از خروج از برجام آن را اعلام کرده بود می‌تواند جمهوری اسلامی ایران را به مذاکره بر سر توافقی قوی‌تر از برجام وادار کند. او روز ۲۰ ژانویه سال جاری میلادی در حالی از قدرت کنار رفت که در تحقق این هدف شکست خورده بود.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، نوید مؤمن طی یادداشتی در روزنامه وطن امروز نوشت:

اخیرا آقای محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه در توئیتی نوشته است: «یک راه برای حرکت به جلو، با ترتیبی منطقی، وجود دارد: تعهد- اقدام- جلسه، ایالات متحده به عنوان طرف تخطی‌کننده، باید اقدامات تصحیحی اتخاذ کند: به برجام متعهد شود؛ به صورت موثر تعهداتش را اجرا کند؛ ایران بلافاصله با برگرداندن اقدامات خود، پاسخ متقابل می‌دهد». در این توئیت که منبعث از نقشه راه آقای ظریف و دولت درباره برجام است، یک «مؤلفه تعیین‌کننده» مفقود شده است! این مؤلفه مهم، «تضمین» است.

رهبر حکیم انقلاب بارها تاکید فرموده‌اند باید در مقابل هر گونه بازگشت طرف مقابل به برجام، از آنها (آمریکا و تروئیکای اروپا) تضمین گرفته شود. با این حال به نظر می‌رسد دولت و وزارت امور خارجه کماکان اصرار دارند «تعهد» را جایگزین «تضمین» کنند! بدون‌ شک کاخ سفید و مهره‌های اروپایی آن نیز از این رویکرد منفعلانه استقبال می‌کنند، زیرا تا زمانی که «ارائه تضمین» جایی در احیای ساختار حقوقی-اقتصادی برجام نداشته باشد، می‌توانند در قالب «بازی با کلمات» و «ارائه تفاسیر عملیاتی چندگانه»، بازی را به سود خود هدایت کنند! دقیقا مانند اقدامی که سال ۲۰۱۶ میلادی در نخستین سال اجرایی شدن برجام صورت دادند. 

در آن زمان، دولت باراک اوباما از طریق وزارت خارجه و وزارت خزانه‌داری آمریکا خطاب به شرکت‌ها، مؤسسات بانکی، کمپانی‌ها و شرکت‌های بزرگ و متوسط تاکید کرد در عین تعلیق تحریم‌های ایران، هیچ‌گونه تضمینی درباره «ثبات توافق هسته‌ای» به آنها نخواهد داد. همین مساله سبب شد سرمایه‌گذاری شرکت‌ها و مؤسسات خارجی در ایران به حداقلی‌ترین میزان ممکن برسد. به عبارت بهتر، آمریکا و تروئیکای اروپا رسما زیر اصلی‌ترین تعهد خود در برجام (تعلیق تحریم‌های ایران) زدند و اهرم فشاری نیز علیه آنها در راستای پایبندی به این تعهدات وجود نداشت. 

پس از خروج دونالد ترامپ از برجام، اعضای اتحادیه اروپایی در نشستی در بروکسل پایتخت بلژیک، بار دیگر «متعهد» شدند منافع اقتصادی حداقلی برجام را برای کشورمان تامین کنند و در ازای آن، ایران از توافق هسته‌ای خارج نشود. هر چند کشورمان به مدت یک سال به تمام تعهدات خود در برجام پایبند ماند اما طرف اروپایی با خلق ساختارهایی مضحک و مجازی به نام «SPV‌» و «اینستکس»، عملا دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی کشورمان را بازی داد!

۳ کشور آلمان، انگلیس و فرانسه با به‌کارگیری تاکتیک «خرید زمان»، از یک سو ایران را به صورت یکجانبه وادار به پایبندی به تعهدات خود در برجام کردند و از سوی دیگر، اجزا و ارکان استراتژی «فشار حداکثری دولت ترامپ علیه ایران» را تقویت کردند، به امید آنکه شاهد فروپاشی نظام جمهوری اسلامی باشند! 

اکنون وزارت امور خارجه کشورمان مشغول بازنویسی همان بازی نادرست و خطرناکی است که از سال ۹۴ (‌زمان انعقاد برجام) تاکنون در آن گرفتار است! این بار نیز «تعهد» جای «تضمین» را گرفته و حتی در صورتی که آمریکا و تروئیکای اروپا مدعی بازگشت همه‌جانبه و اصولی به برجام شوند، براحتی می‌توانند تعهدات خود را بدون پرداخت هزینه‌ای زیر پا بگذارند.

تفاوت و اصالت «تضمین» و «تعهد» در اینجا مشخص می‌شود: «تعهد» آن چیزی است که روی کاغذ می‌آید و «تضمین» اهرم و ابزاری است که به واسطه آن، «طرف متعهد» ناچار می‌شود به وظایف و تعهدات خود عمل کند. تجربه سال‌های اخیر نشان داد «تعهدات غرب» نه‌تنها هیچ‌گونه دردی را از اقتصاد کشور دوا نمی‌کند، بلکه «اقتصاد تحریم‌محور» را به یک «ابرواژه» در معادلات مالی و تجاری کشورمان تبدیل می‌کند. نتیجه این تفکر را طی ۸ سال اخیر به وضوح مشاهده کرده‌ایم! 

رهبر بزرگوار انقلاب ۲۹ مهرماه ۹۴ صراحتا در نامه‌ای خطاب به رئیس‌جمهور کشورمان تاکید فرمودند: «از آنجا که پذیرش مذاکرات از سوی ایران اساسا با هدف لغو تحریم‌های ظالمانه اقتصادی و مالی صورت گرفته است و اجرایی شدن آن در برجام به بعد از اقدام‌های ایران موکول گردیده، لازم است تضمین‌های قوی و کافی برای جلوگیری از تخلف طرف‌های مقابل، تدارک شود که از جمله‌ آن اعلام کتبی رئیس‌جمهور آمریکا و اتحادیه‌ اروپایی مبنی بر لغو تحریم‌هاست».

متاسفانه «قول شفاهی جان کری» جای «تضمین کتبی آمریکا و اتحادیه اروپایی» در قبال اجرایی شدن برجام را گرفت. در نهایت، واشنگتن و تروئیکای اروپا از ظرفیت «کمیته مشترک برجام» در راستای «قانونی کردن تعهدگریزی» خود استفاده کردند. این اتفاق نه در دوران ریاست‌جمهوری ترامپ، بلکه در دوران ریاست‌جمهوری اوباما و حضور دموکرات‌هایی مانند جو بایدن و جان کری در کاخ سفید رخ داد!

سوال اصلی از آقای ظریف این است: آیا ایشان می‌خواهد همان مسیر «امتحان‌شده» و «شکست‌خورده» در قبال «تعهدپذیری طرف مقابل» را دوباره طی کند؟! بهتر است ایشان یک بار برای همیشه از دیپلمات‌های غربی بپرسد که چرا از «ارائه تضمین» به کشورمان گریزان هستند و پاسخ این سوال را به صورت شفاف برای افکار عمومی کشورمان و جهان بازگو کند.