آمازون

به گزارش مجاهدت از مشرق، تحقیق مشترکی از روزنامه بریتانیایی گاردین و مجله اسرائیلی-فلسطینی پلاس ۹۷۲ نشان می‌دهد که دو شرکت بزرگ فناوری آمریکایی یعنی گوگل و آمازون به کنترل‌های بسیار غیرمعمول و سختگیرانه‌ای که اسرائیل در قرارداد سال ۲۰۲۱ با آنها گذاشته، تن داده‌اند.

این قرارداد به ارزش یک میلیارد و دویست میلیون دلار، با نام پروژه نیمبوس شناخته می‌شود. در این پروژه، گوگل و آمازون خدمات پیشرفته هوش مصنوعی و ذخیره‌سازی ابری را به اسرائیل ارائه می‌دهند.

اسرائیل این کنترل‌ها را از پیش در قرارداد گنجانده بود تا در برابر مشکلات حقوقی احتمالی، به ویژه درباره استفاده از این فناوری در مناطق اشغالی کرانه باختری و نوار غزه، آماده باشد.

اسناد وزارت دارایی اسرائیل دو کنترل اصلی را فاش کرده‌اند: اول: گوگل و آمازون حق ندارند استفاده اسرائیل از خدماتشان را محدود کنند، حتی اگر این استفاده با قوانین و شرایط خود شرکت‌ها در تضاد باشد.

مثلاً ماه گذشته شرکت مایکروسافت دسترسی ارتش اسرائیل به برخی خدمات ابری خود را قطع کرد، چون از این خدمات برای ذخیره حجم عظیمی از مکالمات تلفنی رهگیری‌شده فلسطینی‌ها استفاده می‌شد. اما قرارداد نیمبوس چنین اجازه‌ای به گوگل و آمازون نمی‌دهد.

دوم: اگر دادگاهی در کشور خارجی دستور دهد که داده‌های اسرائیل ذخیره‌شده در سرورهای این شرکت‌ها تحویل داده شود، گوگل و آمازون باید به صورت مخفیانه و فوری به اسرائیل اطلاع دهند. این کار عملاً تعهد قانونی شرکت‌ها به دادگاه را دور می‌زند و به اسرائیل فرصت می‌دهد واکنش مناسب نشان دهد.

روش مخفی هشدار دادن: مکانیسم «چشمک‌زنی»

اسرائیل نگران قوانینی مثل قانون ابری آمریکا در سال ۲۰۱۸ بود. این قانون به مقامات آمریکایی اجازه می‌دهد شرکت‌های آمریکایی را مجبور کنند داده‌ها را تحویل دهند، حتی اگر سرورها خارج از آمریکا باشند. قوانین اتحادیه اروپا هم شرکت‌ها را ملزم می‌کند نقض حقوق بشر در فعالیت‌های جهانی‌شان را بررسی کنند.

برای دور زدن دستورهای محرمانه دادگاه‌ها که شرکت‌ها را از افشای درخواست منع می‌کند، اسرائیل روشی مخفی به نام «چشمک‌زنی» طراحی کرده است. در این روش، گوگل و آمازون با انتقال پول به ارز اسرائیلی یعنی شِکِل جدید به دولت اسرائیل، کشور درخواست‌کننده را کدگذاری می‌کنند. این پرداخت‌ها باید ظرف ۲۴ ساعت پس از تحویل داده‌ها انجام شود و مبلغ بر اساس کد تلفن بین‌المللی کشور تعیین می‌شود:

برای آمریکا (کد +۱): هزار شِکِل (حدود ۲۷۰ دلار)

برای ایتالیا (کد +۳۹): سه هزار و نهصد شِکِل (حدود ۱۰۵۰ دلار)

اگر کشور مشخص نباشد یا افشا ممنوع باشد، مبلغ ثابت صد هزار شِکِل (حدود ۲۷ هزار دلار) پرداخت می‌شود. این پرداخت‌ها در ظاهر جبران خسارت هستند، اما در واقع سیگنال مخفی برای هشدار به اسرائیل محسوب می‌شوند. کارشناسان حقوقی این روش را بسیار غیرعادی و احتمالاً غیرقانونی می‌دانند.

نقش پروژه نیمبوس در جنگ غزه

پروژه نیمبوس در سال ۲۰۲۱ آغاز شد و گوگل و آمازون در سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ مراکز داده در اسرائیل راه‌اندازی کردند. ابتدا قرار بود فقط داده‌های غیرمحرمانه دولتی را پوشش دهد، اما به سرعت گسترش یافت و به واحدهای ارتش اسرائیل، حتی بخش‌های اطلاعاتی محرمانه، خدمات داد.

گزارش پلاس ۹۷۲ در ماه اوت فاش کرد که این خدمات به ارتش اسرائیل کمک کرده تا عملیات ترور و حملات هوایی مرگبار را در جنگ غزه اجرا کند.

جنگ غزه که برخی سازمان‌های حقوق بشری و کمیسیون سازمان ملل آن را نسل‌کشی نامیده‌اند، با کمک سیستم ذخیره‌سازی ابری آمازون به نام سرویس وب آمازون، امکان نگهداری اطلاعات جاسوسی درباره تقریباً همه ساکنان غزه را فراهم کرده است. یک فرمانده ارتش اسرائیل سال گذشته گفته بود خدمات ابری و هوش مصنوعی این شرکت‌ها «کارایی عملیاتی بسیار بالایی» در غزه ایجاد کرده است.

این تحقیق را یووال ابراهام، روزنامه‌نگار اسرائیلی، انجام داده که پیش‌تر فاش کرده بود یک واحد ویژه در اطلاعات نظامی اسرائیل برای توجیه کشتن خبرنگاران ایجاد شده است.

گوگل و آمازون به انتقادهای کارکنان و سرمایه‌گذاران درباره نقش نیمبوس در درگیری غزه پاسخ نداده‌اند، اما گوگل ادعا کرده که در فعالیت غیرقانونی دخیل نیست.

این افشاگری بحث‌های تازه‌ای درباره اخلاق در فناوری و حقوق بشر ایجاد کرده و ممکن است فشار بر شرکت‌های بزرگ برای قطع همکاری با دولت‌ها را بیشتر کند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، تازه‌ترین گزارش منتشرشده از سوی دموکرات‌ها در مجلس سنای آمریکا، نسبت به تبعات گسترده گسترش هوش مصنوعی و اتوماسیون در ساختار اقتصادی این کشور هشدار داده است.

بر اساس این گزارش، آمریکا ممکن است طی دهه آینده، تا ۱۰۰ میلیون شغل را به‌دلیل پیشرفت سریع فناوری‌های نوین از دست بدهد.

این گزارش که توسط کمیته سلامت، آموزش، کار و بازنشستگی سنا تهیه شده، حاکی از آن است که اغلب صنایع و مشاغل سنتی آمریکا، از رستوران‌های فست‌فود گرفته تا حسابداری و حمل‌ونقل جاده‌ای، در معرض تهدید جدی هوش مصنوعی قرار دارند.

تحلیل منتشرشده، از یک دگرگونی خطرناک در بنیان‌های اقتصاد آمریکا پرده برمی‌دارد که در صورت بی‌توجهی، می‌تواند به بیکاری گسترده و بی‌ثباتی اجتماعی منجر شود.

برنی سندرز، سناتور سرشناس آمریکایی و یکی از چهره‌های اصلی پشت این گزارش، سرمایه‌داران بزرگ و غول‌های فناوری را متهم کرده که با بهره‌گیری از هوش مصنوعی، دست به آغاز نوعی «انقلاب صنعتی جدید» زده‌اند که هدف آن کاهش هزینه‌های نیروی کار و افزایش سودهای انحصاری است؛ حتی اگر به قیمت نابودی میلیون‌ها شغل با درآمد مناسب تمام شود.

سندرز هشدار داده که اقتصاد آمریکا به‌تدریج به بازاری تبدیل می‌شود که کنترل آن نه در دست مردم، بلکه در اختیار الگوریتم‌ها و سرمایه جهانی‌شده قرار دارد.

در بخش دیگری از این گزارش، نقش منفی دولت آمریکا به رهبری دونالد ترامپ نیز مورد توجه قرار گرفته است. به‌گفته نویسندگان گزارش، سیاست‌های سهل‌گیرانه و حمایت از شرکت‌های فناوری بزرگ، منجر به تسلط لابی‌های تکنولوژی بر مقررات‌گذاری شده و فضا را برای اخراج‌های گسترده در شرکت‌هایی نظیر “آمازون” و “والمارت” به نفع اتوماسیون مهیا کرده است؛ موضوعی که پیامدهای اجتماعی و اقتصادی عمیقی به‌دنبال داشته است.

برای مقابله با این بحران پیش‌رو، توصیه‌هایی در گزارش مطرح شده که از جمله آن‌ها می‌توان به کاهش ساعت کاری هفتگی به ۳۲ ساعت، وضع مالیات بر استفاده از ربات‌ها، و تقسیم سود شرکت‌ها میان کارگران و مالکان اشاره کرد. هدف از این پیشنهادها، جلوگیری از تشدید بیکاری و ایجاد حداقلی از عدالت اجتماعی در عصری است که گزارش آن را “تهدیدی وجودی برای کار انسانی” توصیف می‌کند.

این در حالی است که، به‌نوشته گزارش، بسیاری از تصمیم‌گیرندگان در واشنگتن، به‌ویژه در میان جمهوری‌خواهان، هنوز چشم خود را بر پیامدهای اجتماعی این تحولات بسته‌اند و صرفاً بر شعارهایی چون «پیشتازی تکنولوژیک» تأکید دارند، حتی اگر بهای آن را کارگران آمریکایی با از دست دادن شغل و منزلت خود بپردازند.

سرویس جهان مشرق- شرکت انگلیسی رولزرویس در حال برنامه‌ریزی است تا از نیروگاه‌های هسته‌ای کوچک خود برای تأمین انرژی مراکز هوش مصنوعی استفاده کند؛ اقدامی که بنا بر گزارش «بی‌بی‌سی» می‌تواند این شرکت را به باارزش‌ترین شرکت کشور تبدیل کند.

رولز-رویس اعلام کرده قصد دارد سه نیروگاه هسته‌ای کوچک استاندارد به دولت بریتانیا و شش نیروگاه دیگر به دولت جمهوری چک ارائه دهد تا این کشورها بتوانند مراکز داده و سامانه‌های هوش مصنوعی خود را بدون وابستگی به شبکه برق متداول اداره کنند.

این شرکت هم‌اکنون نیز نیروگاه‌های هسته‌ای کوچک را برای تأمین انرژی زیردریایی‌های هسته‌ای در اختیار دارد. به گفته توفن ارگینبیلگیچ، مدیرعامل رولز-رویس، این تجربه موجب شده که شرکت او تنها شرکت خصوصی جهان باشد که توانایی‌های هسته‌ای در سطحی دارد که قابلیت به‌کارگیری مستقیم در صنعت هوش مصنوعی را پیدا کرده است. او همچنین افزود که از زمان آغاز مدیریت وی در اوایل ۲۰۲۳، ارزش سهام شرکت بیش از ده برابر رشد کرده است.

نیروگاه‌های کوچک ماژولار؛ انرژی پاک آینده

نیروگاه‌های هسته‌ای کوچک ماژولار (SMR) به دلیل اندازه فشرده، زمان ساخت کوتاه و هزینه پایین‌تر نسبت به نیروگاه‌های هسته‌ای بزرگ، به عنوان یکی از بهترین گزینه‌ها برای تأمین انرژی پاک مطرح می‌شوند.

ارگینبیلجیک بر این باور است که جهان تا سال ۲۰۵۰ به حدود ۴۰۰ نیروگاه هسته‌ای کوچک نیاز خواهد داشت که هزینه هر یک نزدیک به ۳ میلیارد دلار برآورد می‌شود. به این ترتیب بازاری به ارزش تقریبی یک تریلیون دلار شکل خواهد گرفت؛ بازاری که رولز-رویس به دنبال تسلط بر آن است. با وجود نوپا بودن این فناوری و فقدان تجربه گسترده در استفاده عملی از آن، مدیرعامل شرکت معتقد است آینده صنعت انرژی و مسیر رشد اقتصادی رولز-رویس در گرو همین فناوری خواهد بود.

موضوع استفاده از نیروگاه‌های هسته‌ای کوچک در مراکز داده با واکنش‌های متفاوتی همراه بوده است. منتقدان نسبت به میزان آب مورد نیاز برای خنک‌سازی این نیروگاه‌ها و همچنین مراکز داده هوش مصنوعی هشدار می‌دهند، در حالی که موافقان آن را جایگزینی پایدار و پاک برای سوخت‌های فسیلی و شبکه برق رایج می‌دانند.

از آنجا که بحران انرژی یکی از مهم‌ترین چالش‌های توسعه هوش مصنوعی به شمار می‌رود، شرکت‌های بزرگی مانند گوگل، متا و مایکروسافت نیز در آمریکا به سمت استفاده از این نیروگاه‌ها گرایش پیدا کرده‌اند.

انرژی؛ بحران پنهان در پس رشد هوش مصنوعی

رقابت جهانی برای توسعه هوش مصنوعی به شدت افزایش یافته است. با این حال، کمتر به یکی از بزرگ‌ترین مشکلات این فناوری توجه می‌شود: مصرف عظیم انرژی.

مراکز داده‌ای که میزبان سامانه‌های هوش مصنوعی هستند، معمولاً از شبکه برق متکی بر سوخت‌های فسیلی استفاده می‌کنند؛ موضوعی که منجر به افزایش ردپای کربنی این شرکت‌ها می‌شود.

طی سال‌های گذشته، بسیاری از شرکت‌های فناوری اقدامات متنوعی برای کاهش اثرات زیست‌محیطی خود انجام داده‌اند. اپل شارژر را از بسته‌بندی آیفون حذف کرد و با کوچک‌تر کردن جعبه‌ها، مصرف کاغذ و سوخت حمل‌ونقل را کاهش داد. مایکروسافت نیز حتی زودتر از اپل، از سال ۲۰۱۲ مسیر کاهش ردپای کربنی را آغاز کرد. آمازون، فورد و سامسونگ نیز به نوبه خود با سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر یا خودروهای برقی در این مسیر گام برداشته‌اند.

در عین حال، مایکروسافت که یکی از بزرگ‌ترین حامیان حرکت به سمت انرژی سبز است ، سرمایه‌گذار اصلی اوپن‌ای‌آی نیز هست؛ شرکتی که مدل ChatGPT آن به‌شدت انرژی‌بر است. این تناقض نشان می‌دهد شرکت‌های فناوری در تلاش‌اند بین رشد سریع هوش مصنوعی و تعهد به بی‌طرفی کربنی توازن ایجاد کنند.

آمار نگران‌کننده در مصرف انرژی

مطالعه‌ای در دانشگاه کالیفرنیا نشان می‌دهد که ChatGPT برای هر ۵۰ درخواست، حدود نیم لیتر آب صرف خنک‌سازی می‌کند. با بیش از ۲۰۰ میلیون کاربر هفتگی، حتی یک درخواست ساده از هر کاربر به مصرف میلیون‌ها لیتر آب می‌انجامد.

از منظر برق نیز، بر اساس گزارش «گلدمن ساکس»، هر پرسش در ChatGPT ۱۰ برابر بیش از یک جست‌وجوی ساده در گوگل برق مصرف می‌کند. این مؤسسه پیش‌بینی می‌کند که تا سال ۲۰۳۰ تقاضای مراکز داده برای انرژی تا ۱۶۰ درصد افزایش یابد.

امروز مراکز داده نزدیک به ۲ درصد کل انرژی جهان را مصرف می‌کنند و اگر این رقم دو برابر شود، مصرف آنها به ۴ درصد خواهد رسید. گلدمن ساکس هشدار می‌دهد که اگر این معضل برطرف نشود، سرمایه‌گذاری در هوش مصنوعی ممکن است در آینده نزدیک مقرون‌به‌صرفه نباشد.

چرا انرژی هسته‌ای و نه انرژی خورشیدی یا بادی؟

گزارش‌ها حاکی از آن است که شرکت‌های فناوری بزرگ به‌طور فزاینده‌ای به سمت انرژی هسته‌ای روی آورده‌اند.

• گوگل با شرکت «کایروس پاور» وارد همکاری شده است.

• مایکروسافت قراردادی با شرکت آمریکایی «کانستلیشن» امضا کرده است.

• آمازون نیز با «دومینیون انرژی» برای ساخت یک نیروگاه هسته‌ای کوچک همکاری می‌کند.

علت اصلی این انتخاب آن است که انرژی هسته‌ای برخلاف باد یا خورشید می‌تواند به طور مداوم و کامل نیاز مراکز داده را تأمین کند. به عنوان مثال، جایگزینی یک نیروگاه هسته‌ای متوسط با ظرفیت ۹۰۰ مگاوات به حدود ۸۰۰ توربین بادی نیاز دارد؛ سرمایه‌گذاری و زیرساختی بسیار عظیم‌تر.

این موضوع نشان می‌دهد چرا شرکت‌هایی مانند مایکروسافت، با وجود داشتن مزارع بادی، همچنان به انرژی هسته‌ای تمایل دارند.

البته نیروگاه‌های هسته‌ای بدون چالش نیستند. آنها نیازمند سامانه‌های امنیتی پیشرفته و مدیریت ویژه برای جلوگیری از حوادث احتمالی هستند. با این حال، پیشرفت‌های فناورانه اخیر خطر نشت یا انفجار را به‌طور چشمگیری کاهش داده است.

یادآوری

انرژی هسته‌ای، فراتر از تولید برق، به‌عنوان زیرساختی کلیدی برای توسعه فناوری‌های پیشرفته و نوآوری‌های آینده عمل می‌کند. ایران با دستیابی به فناوری غنی‌سازی اورانیوم، طراحی و ساخت نیروگاه‌های هسته‌ای و توسعه دانش فنی در حوزه‌های مرتبط، نشان داده است که می‌تواند در عرصه علم و فناوری‌های پیچیده، از جمله هوش مصنوعی، نقش مؤثری ایفا کند.

محدودیت‌ها و فشارهای آمریکا و کشورهای غربی برای محروم کردن کشورها از این منابع فناورانه، در واقع بیانگر نگرانی آن‌ها از توانمندی‌های آینده‌ساز این کشورها است.

همان‌طور که هوش مصنوعی برای توسعه و عملکرد به زیرساخت‌های انرژی و محاسباتی پیشرفته نیاز دارد، انرژی هسته‌ای نیز به‌عنوان پایه‌ای راهبردی برای پیشرفت‌های فناورانه و حفظ جایگاه کشورها در مسیر توسعه علمی و فناوری‌های نوین، اهمیت حیاتی دارد.

این دستاوردها نشان می‌دهد که دسترسی به انرژی هسته‌ای نه تنها یک حق فناورانه، بلکه شرط لازم برای حضور فعال و تأثیرگذار کشورها در فناوری‌های آینده است.

به گزارش مجاهدت از مشرق، تصور کنید در یکی از مراکز فرماندهی ارتش اسرائیل یک افسر اطلاعاتی بدون اینکه حتی یک تصویر زنده از میدان نبرد ببیند، روی صفحه‌نمایش رایانه‌اش مشاهده می‌کند: «هدف شناسایی شد.» هوش مصنوعی پس از پردازش هزاران داده به این نتیجه رسیده که فرد موردنظر عضو یکی از شاخه‌های نظامی‌حزب‌الله یا گروه‌های فلسطینی است و باید ترور شود. تصمیم در عرض چند ثانیه گرفته شده و حمله انجام می‌شود.

جهش هوشمندانه

تمایل اسرائیل به هوش مصنوعی مدت‌ها قبل از درگیری‌های فعلی آغاز شد. در سال ۲۰۲۰، یوسی سارئیل، از حامیان جدی هوش مصنوعی که به‌تازگی از آمریکا برگشته بود فرماندهی واحد جاسوسی ۸۲۰۰ اسرائیل را برعهده گرفت.

سارئیل درکتابش تحت عنوان «تیم انسان-ماشین» از کاربرد بالقوه‌ هوش مصنوعی در جنگ‌های آینده نوشت: چگونه می‌توان هم‌افزایی بین هوش انسانی و مصنوعی ایجاد کرد که دنیای ما را متحول می‌کند؟ هوش مصنوعی با دقت و سرعت بالا شناسایی و هدف‌گیری را بهبود می‌بخشد و مانند یک «کارخانه تولید هدف» عمل می‌کند و این فناوری محدودیت‌های انسانی را کاهش می‌دهد.

تمرکز یوسی سارئیل بر کاربرد هوش مصنوعی، سیستم پردازش اطلاعات واحد ۸۲۰۰ را دگرگون کرد. به‌عنوان مثال، قبل از استفاده گسترده از هوش مصنوعی کشف تونل‌های حزب‌الله با استفاده از حسگرهای لرزه‌ای و نیروی انسانی زمان‌بر بود. اما در نبرد اخیر از الگوریتم‌های یادگیری ماشینی برای شناسایی الگوهای حرکتی زمین و هشدار به‌موقع و سریع درباره تونل‌ها استفاده شد. مثلا اگر در یک منطقه تغییری در الگوی گرمایی زمین مشاهده می‌شد، سیستم هوش مصنوعی هشدار می‌داد که احتمالا تونلی در حال حفر شدن است.

همچنین پیش از این تحلیل‌گران باید کلمات رمز مکالمات (مثلا هندوانه یعنی بمب) را شناسایی می‌کردند، اما اکنون هوش مصنوعی به‌طور خودکار الگوهای مشکوک را شناسایی کرده و هشدار می‌دهد. مثلا اگر افراد زیادی از کلمه «هندوانه» در یک بازه زمانی کوتاه و در منطقه خاصی استفاده می‌کردند سیستم هشدار می‌داد که احتمالا این یک کد رمزی برای عملیات نظامی‌ است.

فضای ابری، میدان جنگ

علاوه بر کاربرد پررنگ هوش مصنوعی در نبرد اخیر استفاده از زیرساخت ابری پلتفرم‌های قدرتمندی مانند گوگل و آمازون و مایکروسافت برای ذخیره و پردازش اطلاعات امنیتی و نظامی، موانع پیش روی اسرائیل را در پردازش و تحلیل اطلاعات برداشت زیرا داده‌های مرتبط با جنگ و تحلیل‌های هوش مصنوعی به‌جای اینکه روی سرورهای محلی اسرائیل باشند روی سرورهای ابری شرکت‌های آمریکایی پردازش می‌شدند.

برای مثال پروژه‌ نیمبوس (Nimbus)، یک قرارداد ۲.۱ میلیارد دلاری که بین دولت اسرائیل و شرکت آمازون و گوگل امضا شد و فضای ابری این دو پلتفرم را در اختیار اهداف نظامی ‌ارتش اسرائیل قرار داد. این پلتفرم‌ها با امنیت بالا، قابلیت دسترسی و پردازش همزمان هزاران داده امکان ارتقا بدون نیاز به زیرساخت‌های جدید به اهداف نظامی ‌اسرائیل کمک قابل‌توجهی کردند. علاوه‌بر این، کاهش هزینه‌های نگهداری و به‌روزرسانی سرورها هم کارایی آن‌ها را افزایش داد.

پروژه‌ نیمبوس از ابتدا با اعتراضات داخلی در گوگل و آمازون روبه‌رو شد. برخی از کارکنان این شرکت‌ها معتقد بودند این قرارداد برای نظارت بر فلسطینیان و مدیریت داده‌های امنیتی اسرائیل استفاده می‌شود. در سال ۲۰۲۳، به دلیل این نگرانی‌ها تعدادی از کارمندان گوگل استعفا دادند یا دست به اعتصاب زدند.

وقتی الگوریتم‌ها فرمان می‌دهند

Lavender
“Lavender” (لوندر به معنای اسطوخودوس) نام یکی از سیستم‌های هوش مصنوعی است که داده‌های مختلف را از طریق تصاویر ماهواره‌ای، ارتباطات مخابراتی و شبکه‌های اجتماعی (مثل مشارکت در گروه‌های واتس‌آپ، تغییر شماره تلفن، عکس‌ها و روابط اجتماعی) جمع‌آوری می‌کرد تا الگوهای رفتاری و تحرکات مشکوک را شناسایی کند و در نهایت هم لیست افرادی که باید ترور شوند را در اختیار فرماندهان نظامی ‌قرار می‌داد. این سیستم برای شناسایی افراد مظنون به ارتباط با شاخه‌های نظامی‌ حماس و جهاد اسلامی ‌طراحی شده بود که در جنگ اخیر برای ترور فرماندهان حزب‌الله هم مورد استفاده قرار گرفت.

در اوایل جنگ غزه، لوندر حدود ۳۷۰۰۰ فلسطینی را به‌عنوان شبه‌نظامیان مظنون شناسایی کرد. این سیستم حتی افرادی را که الگوهای ارتباطی مشابه با اعضای گروه‌های حماس یا جهاد اسلامی ‌داشتند، مانند افسران پلیس یا پرسنل دفاع مدنی را هم به لیست هدف‌های حملات اضافه می‌کرد. یکی از نظامیان اسرائیلی می‌گوید: «به ازای هر هدفی که این سیستم برایش تعیین می‌کرد، فقط ۲۰ ثانیه زمان می‌گذاشت و به‌عنوان یک انسان نقشی جز تایید نهایی نداشته است.»

لوندر، رزمندگان حماس را به دو دسته «رده‌پایین» و «رده‌بالا» تقسیم می‌کرد و به هرکدام از ساکنان نوار غزه، عددی بین ۱ تا ۱۰۰ می‌داد. هر چه عدد مربوط به یک فرد، به ۱۰۰ نزدیک‌تر بود، به این معنا بود که به تشکیلات حماس و دیگر گروه‌های مقاومت در نوار غزه نزدیک‌تر بوده و هدفی مهم برای ترور است. مدتی پیش گاردین به گزارشی اشاره کرد که طبق آن، ارتش اسرائیل برای ترور یک رزمنده‌ رده‌پایین، تا ۲۰ تلفات غیرنظامی ‌را مجاز می‌دانست و حتی برای فرماندهان ارشد تا ۱۰۰ تلفات نیز مشکلی نمی‌دید.

نوع بمبی که برای اهداف به کار می‌رفت، متفاوت بود. بمب‌های گنگ (فاقد سیستم هدایت) برای اهداف رده‌پایین و سلاح‌های هدایت‌شونده برای اهداف رده‌بالاتر مانند رهبران مقاومت. بمب‌های هدایت‌ناپذیر ممکن بود تا ۳۰ متر از هدف تعیین‌شده خطا داشته باشند که می‌توانست فاصله بین یک مرکز مشکوک مربوط حماس با محل اسکان آوارگان و مردم غیر نظامی ‌باشد. به‌کارگیری این بمب‌ها یکی از عوامل آمار بالای تلفات غیرنظامیان در غزه بود.

Gospel
درکنار لوندر که متمرکز بر شناسایی و انتخاب اهداف انسانی برای ترور بود، سیستم”Gospel” (گاسپل به معنای انجیل) برای تحلیل و انتخاب اهداف نظامی‌ سخت مانند ساختمان‌های فرماندهی، مراکز ارتباطی و انبارهای تسلیحات به کار گرفته شد و در جنگ اخیر برای هدف‌گیری زیرساخت‌های مهم حزب‌الله و حماس به کار رفت. گاسپل علاوه بر ساختمان‌ها تحرکات لجستیکی را هم بررسی می‌کرد.

مثلا اگر مکانی که قبلا غیرنظامی ‌بود ناگهان شاهد افزایش حمل‌ونقل تجهیزات خاص می‌شد، می‌توانست نشانه‌ای از وجود یک پایگاه نظامی ‌مخفی باشد. در نبرد اخیر، گاسپل تصویری جامع از فعالیت‌ها و مکان‌های حماس و حزب‌الله فراهم کرد که در روند ایجاد فهرست هدف‌های ترور اسرائیل بسیار مهم بود.

آویو کوچاوی، رئیس سابق ستاد کل ارتش اسرائیل گفت در طول جنگ ۱۱ روزه اسرائیل با حماس در سال ۲۰۲۱، گاسپل روزانه ۱۰۰ هدف برایشان تولید می‌کرده درحالی‌که قبل از استفاده از آن اسرائیل در طول یک سال می‌توانست فقط حدود ۵۰ هدف را در غزه شناسایی کند.

?Where is Daddy
با به‌کارگیری اطلاعات به‌دست‌آمده از لوندر سیستم دیگری با نام “?Where is Daddy”(بابا کجاست؟) حرکات افرادی را که قبلا لوندر شناسایی کرده بود، از طریق ردیابی تلفن‌هایشان، تحلیل مکالمات و پیام‌ها یا ارتباطات و تصاویر ماهواره‌ای دنبال می‌کرد. وقتی فرد هدف به خانه‌اش بازمی‌گشت سیستم این حضور را به‌عنوان تأیید هویت او در نظر می‌گرفت.

در بسیاری از موارد، حمله هوایی بلافاصله پس از این تأیید انجام می‌شد که می‌توانست نه‌تنها فرد هدف، بلکه خانواده او و دیگر افراد در ساختمان را نیز هدف قرار بگیرد. یکی از افسران اطلاعاتی اسرائیل در مصاحبه با گاردین گفت: «ما علاقه‌ای به کشتن عوامل حماس تنها زمانی که در یک ساختمان نظامی ‌بودند یا درگیر یک فعالیت نظامی ‌بودند، نداشتیم. بمباران خانه یک خانواده بسیار ساده‌تر است. این سیستم برای جست‌وجوی آنها در این شرایط ساخته شده است.» این سیستم به‌روشنی مرز میان هدف‌گیری نظامیان و غیرنظامیان را از بین برد و در کنار گاسپل و لوندر، عامل دیگر افزایش قابل‌توجه تلفات غیرنظامی‌که اکثرشان زنان و کودکان بودند، شد.

این موضوع واکنش نهادهای حقوق بشری را در پی داشت. صلیب سرخ در این رابطه گفت «تعهدات قانونی و مسئولیت‌های اخلاقی در جنگ نباید به ماشین‌ها و نرم‌افزارها سپرده شود.»

چالش‌های هوش مصنوعی

وابستگی اسرائیل به الگوریتم‌ها در جنگ اخیر برایش مشکلاتی را نیز در پی ‌داشت. سیستم‌های هوش مصنوعی بدون خطا نبودند و در بسیاری از مواقع غیرنظامیان را صرفا به دلیل الگوی رفتاری مشابه با یک رزمنده به‌عنوان هدف شناسایی می‌کردند.

درنهایت، بسیاری از افرادی که در لیست‌های کشتار تولیدشده توسط هوش مصنوعی قرار می‌گرفتند، رزمنده نبودند. علاوه‌براین، حزب‌الله و حماس بارها توانستند با تاکتیک‌های فریب و روش‌های خلاقانه، الگوریتم‌های هوش مصنوعی را دور بزنند. برای مثال، حزب‌الله با ارسال پهپادهای فریب و تغییر محل نیروها، سیستم‌های شناسایی را گمراه می‌کرد و حماس با حملات غیرمنتظره، هوش مصنوعی اسرائیل را به چالش می‌کشید.

میمران، که پیش‌تر وکیل ارتش بوده معتقد است هوش مصنوعی در شرایط پیچیده و پرتنش جنگ نمی‌تواند به‌درستی تصمیم بگیرد و آویو کوخاوی، رئیس سابق ستاد ارتش اسرائیل نیز معتقد است هوش مصنوعی ممکن است خارج از کنترل انسانی تصمیمات خودش را بگیرد و سبب بروز خطا شود.