آمانوئل مکرون

به گزارش مجاهدت از مشرق، تنظیم مجدد سیاست‌ها در قبال ایالات متحده آمریکا در دوران دونالد ترامپ در بسیاری از کشورهای اروپایی و غربی از جمله آلمان ناآرامی‌هایی را ایجاد کرده است.

در این میان نتایج جدیدترین نظر سنجی به سفارش آ ار دی آلمان نشان می‌دهد تقریباً سه چهارم آلمانی‌ها (۷۳ درصد) در حال حاضر بسیار یا به شدت نگران امنیت در اروپا هستند. این آمار دو درصد بیشتر از یک نظرسنجی فوری است که یک روز پس از پیروزی «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور آمریکا در انتخابات اوایل نوامبر انجام شد.

موسسه اینفرتست دیامپ این نظر سنجی را از بین ۱۳۲۵ رای دهنده واجد شرایط آلمانی از سه شنبه تا چهارشنبه این هفته انجام داده است.

بر این اساس ناتو همچنان از اعتماد زیادی در بین شهروندان آلمانی برخوردار است. بر اساس این نظر سنجی ۸۴ درصد از پاسخ دهندگان، این اتحاد نظامی و دفاعی را برای تضمین صلح در اروپا مهم می‌دانند. هفت درصد هم معتقدند که ناتو اضافی است و باید منحل شود.

در عین حال، سه چهارم پاسخ دهندگان (۷۵ درصد) معتقدند که شرکای ناتو در حال حاضر نمی توانند به حفاظت از ایالات متحده تکیه کنند.

اکثریت محدود (۵۴ درصد) هم بر این عقیده هستند که باید از ناتو مستقل تر شد و اتحاد نظامی خود را ایجاد کرد. از هر سه نفر یک نفر (۳۲ درصد) هم موافق این ایده نیستند.

در این میان کریستین رویتر، دبیر کل صلیب سرخ آلمان (DRK)، معتقد است که در صورت وقوع جنگ دفاع کافی برای شهروندان وجود نخواهد داشت. رویتر در این باره گفته است: نقطه عطفی که اولاف شولتز صدراعظم آلمان پس از شروع تهاجم روسیه به اوکراین در فوریه ۲۰۲۲ اعلام کرد، سه سال بعد در حفاظت مدنی رخ نداده است.

رویتر گفت: سه سال بعد، ما هنوز در حالت ورشکستگی هستیم.

درخواست حزب افراطی آلمان برای دستیابی به سلاح هسته ای

با توجه به تغییر وضعیت امنیتی، «رودیگر لوکاسن»، سیاستمدار دفاعی حزب افراطی جایگزینی برای آلمان هم خواستار دستیابی این کشور به سلاح هسته‌ای شده است. وی در این باره گفته است: آلمان به تسلیحات هسته‌ای و خدمات نظامی اجباری خود – همچنین برای زنان – نیاز دارد. برای این که این اتفاق بیفتد، قانون اساسی باید هر چه سریعتر تغییر کند.

لوکاسن، تاکید کرد که وی بر این باور نیست که ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه می خواهد به آلمان حمله کند. اما این یک گزینه است.

وی افزود: بنابراین، اگر چتر هسته‌ای آمریکا حذف شود اروپا باید خودش وارد عمل شود. آلمان باید در چارچوب استقلال استراتژیک اروپا و سیستم امنیت جمعی با ساختار نظامی و فرماندهی خود، توانایی بازدارندگی هسته‌ای را داشته باشد.

پیش از این، امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه، در واکنش به تغییر سیاست خارجی آمریکا در دوره ریاست جمهوری دونالد ترامپ، ملاحظات خود را درباره بازدارندگی هسته ای مشترک تکرار کرده بود.

به گزارش مجاهدت از مشرق، جو بایدن رئیس جمهور آمریکا بامداد دوشنبه در بیانیه‌ای اعلام کرد: آمریکا و دنیا امروز سیاستمدار و رهبری فوق العاده را از دست داد.

دونالد ترامپ رئیس جمهور منتخب آمریکا نیز گفت که آمریکایی‌ها «یک تشکر به کارتر بدهکار هستند.»

بیل کلینتون رئیس جمهور پیشین آمریکا نیز گفت که کارتر «به طور خستگی‌ناپذیری برای یک دنیای بهتر و عادلانه‌تر تلاش کرد.»

جورج دبلیو بوش که بعد از کلینتون به ریاست جمهوری آمریکا رسید، در پیامی اعلام کرد: تلاش‌های کارتر برای ایجاد یک دنیای بهتر با ریاست جمهوری وی به پایان نرسید.

باراک اوباما رئیس جمهور اسبق آمریکا نیز در پیامی گفت که کارتر «به همه ما یاد داد که زندگی در عدالت و خدمت‌رسانی و شان و شکوه چه معنایی دارد.»

امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه نیز گفت که کارتر «به طور خستگی‌ناپذیری برای صلح مبارزه کرد.»

تدروس ادهانوم رئیس سازمان جهانی بهداشت اظهار کرد که «مرکز کارتر» «جان‌های بسیاری را نجات داد.»

لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا رئیس جمهور برزیل کارتر «عاشق دموکراسی و مدافع صلح» خواند.

خوزه مولینو رئیس جمهور پاناما هم گفت که کارتر نقش «مهمی» در توافق برای قرار دادن کانال پاناما تحت کنترل پاناما ایفا کرد.

از سوی دیگر، عبدالفتاح السیسی رئیس جمهور مصر در شبکه اجتماعی ایکس نوشت که کارتر «نماد تلاش‌های بشردوستانه» بود و «نقش مهمی در دستیابی به صلح میان اسرائیل و مصر» داشت.

جیمی کارتر رئیس جمهوری پیشین آمریکا یکشنبه شب به وقت محلی در سن ۱۰۰ سالگی در خانه‌اش در شهر پلینز ایالت جورجیا درگذشت.

جیمز ارل کارتر جونیور متولد اول اکتبر ۱۹۲۴ طی سال‌های ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۱ سی‌و نهمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا از حزب دموکرات بود.

سرویس فرهنگ و هنر مشرق – در جامعه سینمایی ایران معمولا انتخاب بازیگران به غیر از نقش‌های اول و مکمل بر عهده «دستیار کارگردان» است.

این موضوع بیش از چند دهه در تولید آثار نمایشی یک امر کاملا معمول است که در حوزه دامنه انتخاب بازیگران حتی نقش‌های اصلی، دستیار کارگردان فرد تعیین کننده‌ای است. به همین دلیل است جمعیت آنان در سینما دارای یک صنف مستقل است.

در این بین دستیار کارگردان می‌توانند با استفاده این قدرت، در لایه‌های دوم و سوم سینما اثر وضعی فراوانی داشته باشد و بسیاری از علاقه‌مندان و مشتاقان بازیگری یا حتی بازیگران شناخته شده، همواره طرف بستانکار دستیاران سینمایی هستند.

دستیار کارگردان‌ها در پروژه‌های مهم در حال تولید چند سال اخیر نقش تعیین کننده‌ای داشته‌اند و از طرفی تاثیر شگرفی حتی در جهت‌دهی عقیدتی در فضای سینمای دارند.

یکی ازمهمترین دستیاران سال‌های اخیر سینمای ایران که در انتخاب بسیاری بازیگران در پروژه های مهم نقش اساسی ایفا کرده روزبه سجادی حسینی است.

او هم اکنون در پروژه «جادوی سفید» به کارگردانی آیدا پناهنده مشغول به کار است و در پروژه قبلی این کارگردان با عنوان «در انتهاب شب» همکاری داشت.

از فیلم‌ها و سریال‌های مهمی که او در آن نقش جدی ایفا کرده می‌توان به پروژه های جاده قدیم، نفس، شبی که ماه کامل شد، دهلیز، شکستن همزمان بیست استخوان، خانه امن است و سال‌های دور از خانه اشاره کرد.

روزبه سجادی حسینی روز گذشته در صفحه اینستاگرامش استوری منتشر کرد که با رنگ‌بندی مشابه پرچم ایران تزئین شده بود و به بهانه سقوط دولت بشار اسد با رنگ سبز نوشت : دیکتاتور می‌رود، زمانش که برسد

او با رنگ سفید نوشت: انتظار به سرآمد وقت آن است که انجامش دهیم

در سطر پایانی او با رنگ قرمز نوشت: طغیان، طاعون، طاغوت دیکتاتور است و خیابان چشم انتظار

منظور سجادی حسینی از به کار گیری “خیابان چشم انتظار”، احتمالا خیابان‌های نیوریورک، لندن، پاریس، برلین نیست و اشاره به خیابان‌های تهران در این متن، محتمل است.

منظور از او دیکتاتور هم نمی‌تواند اشاره به دونالد ترامپ، امانوئل مکرون، کر استرامر، روسای جمهور آمریکا و فرانسه و نخست وزیر انگلستان باشد. هیچ نشانه‌ای دال بر اشاره به اولاف شولتس صدراعظم آلمان هم در متن وجود ندارد.

آیا صدور فرمان طغیان و راهنمایی توده‌های فرهنگی به سوی خیابان و تکثیر این ذهنیت و پیچیدن این نسخه، منافع اهالی سینمای ایران که عمدتا از دستمزدهای چند هزاردلاری بهره‌مند هستند را تامین می‌کند؟

سینماگرانی که شنیده‌های حاکی از آن است که قراردهای خود براساس دلار و تتر دریافت می‌کنند.

با نگاهی به صفحه روزبه سجادی حسینی که با «شماتیک» سیاه و سفید تزئین شده، آیا او قصد دارد روزگار جامعه ایران را سفید و سیاه نشان دهد به کلیدواژه‌های تازه‌ای می‌توان دست یافت.

در یکی از پست‌ها او می‌نویسد: ما را از هم جدا می کنند چون از اتحاد ما می‌ترسند نمونه دیگری است که می‌توان تفسیرهای آشکاری را برای آن قلمداد کرد.

او در یکی از پست‌های قدیمی خود می‌نویسد: قامت خمیده مردم کشور زیر نعلین‌های تو و پوتین‌های او.

امید می‌رود این دستیار کارگردان که اغلب در پروژه‌هایی با حمایت نهادهای حاکمیتی فعالیت دارد و بابت این فعالیت‌ها دستمزدهای قابل اعتنایی دریافت می‌کند، منظور احتمالی‌اش نعلین روحانیت و پوتین سربازان مدافع وطن نباشد.

در بسیاری پروژه‌هایی سجادی حسینی حضور داشته، بودجه آثار را ارگان‌های وابسته به نهادهای نعلین و پوتین تامین کرده‌اند و امید می‌رود این نهادها افرادی را در روند فعالیت‌های فرهنگی خود شریک کنند که منکر این وابستگی ارگانی نباشند.

این دوگانگی بهره‌برداری از بارنداز فیلم‌های حاکمیتی و احساس برانداز بودن را در کاراکتر اقشار فعال سینماگران تقویت می‌کند.