آکینجی

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ـ رحیم محمدی؛ سی‌ام اردیبهشت بود که خبری با مضمون بروز سانحه برای بالگرد حامل رئیس جمهور کشورمان منتشر شد؛ خبری که با انتشار جزئیات آن مشخص شد که متأسفانه تمامی سرنشینان این بالگرد بر اثر برخورد بالگرد با کوه، به شهادت رسیدند؛ البته در بدو انتشار این خبر همه در تکاپو بودند تا بلکه بتوانند موقعیت دقیق بالگرد سانحه‌دیده را پیدا کنند و اطلاعات دقیقی از وضعیت سرنشینان آن به دست آورند؛ لذا به همین منظور، چون وضعیت جوی منطقه مساعد نبود، جستجوی هوایی و زمینی با مشکل روبه‌رو شده بود؛ از این روی «ستاد کل نیرو‌های مسلح پس از اعلام همکاری کشور‌های دوست، با پیشنهاد نزدیک‌ترین کشور یعنی ترکیه موافقت کرد» و مقرر شد یک فروند پهپاد این کشور امدادگران کشورمان را برای جستجوی محل سقوط بالگرد کمک کند.

بنابر آنچه ستاد کل نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران عنوان کرد: «پهپاد‌های پیشرفته ایرانی مجهز به رادار «سار» برای انجام مأموریت در شمال اقیانوس هند» قرار داشتند و به جهت «فاصله طولانی آنها با محل سانحه بالگرد»، این اعلام همکاری مورد موافقت قرار گرفت و پهپاد ترکیه به سوی منطقه مد نظر پرواز کرد.

ورود این پهپاد، هرچند که با تبلیغات رسانه‌ای فراوانی هم همراه شد، ولی محلی را که این هواپیمای بدون سرنشین به عنوان محل سقوط بالگرد مورد شناسایی قرار داد، محل دقیقی نبود؛ به همین دلیل پهپاد‌های کشورمان از مأموریت مورد اشاره فراخوانده شدند و با ورود این پرنده‌های هدایت‌پذیر از راه دور، محل دقیق لاشه بالگرد شناسایی و به تیم‌های امدادی اعلام شد و بدین ترتیب امدادگران به محل شناسایی شده رسیدند که متأسفانه ملاحظه شد تمامی سرنشینان بالگرد به شهادت رسیده‌اند.

همان‌گونه که عنوان شد در اعزام این پهپاد، تبلیغات رسانه‌ای بسیاری صورت گرفت و حتی از رصد میلیونی آنلاین جستجوی این پهپاد سخن به میان آمد و این‌گونه بیان شد که پهپاد مورد اشاره مأموریت خود را با موفقیت انجام داده است؛ در صورتی که آنچه این پهپاد اوکراینی ـ ترکیه‌ای به عنوان مختصات شناسایی‌شده، اعلام کرد با آنچه پهپاد ایرانی مشخص ساخت، فاصله‌ای حدود شش و نیم کیلومتر داشت و این یعنی پهپاد کشور همسایه در مأموریت محوله شکست خورد.

حال در این بین باید گفت شاید پهپاد «آکینجی» ترکیه بنابر مشخصات اعلامی آن، پهپادی برجسته محسوب شود، ولی همین پهپاد در مقایسه با پهپاد ایرانی «غزه» (شاهد ۱۴۹) برای موفقیت در مأموریت، ضعف‌هایی اعم از پنهان‌کار نبودن، کم بودن زمان مداومت پروازی و شاید از همه مهم‌تر اشتباه در اعلام مختصات جغرافیایی در زمان نیاز به استفاده در عملیات‌های امداد و نجات، دارد که نمی‌توان آن را پهپادی سرآمد محسوب کرد.

این در حالی است که کشورمان با داشتن انواعی از پهپاد‌های بومی مانند پهپاد «غزه» به واسطه برخورداری از رادار «سار» (SAR)، دوربین حرارتی، تصویرساز، مسافت‌یاب لیزری و مداومت پروازی بیشتر و بومی بودن تکنولوژی ساخت آن، پهپادی فوق سنگین در تراز جهانی دارد و این را در کشف محل واقعی سقوط بالگرد شهدای خدمت به اثبات رساند.

انتهای پیام/ 231