ابداعات دفاع مقدس

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

غنیمت از شیطان!

کمین زدن به دشمن در جاده‌های باریک دره شیطان و غنیمت گرفتن تانک‌های آن، یکی از طرح‌های ابداعی رزمندگان در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «در عملیات مرصاد که عراقی‌ها تا قسمت چهل زرهی جلو آمده بودند، یک سرهنگ و ۱۰ سرباز داوطلب شدند تا جلوی دشمن را بگیرند. این عده در قسمت تنگه شیطان که دره‌های عمیقی دارد، با چند آر. پی. جی. موضع گرفتند و مخفی شدند. وقتی تانک‌های عراقی به اندازه‌ی کافی به آنها نزدیک شدند، با آر. پی. جی به آن‌ها حمله کرده‌اند؛ بنابراین دشمن عقب‌نشینی کرد؛ ولی، چون جاده خیلی تنگ بود، نمی‌توانستند تانک‌ها را عقب ببرند. در نتیجه چند تانک به دره سقوط کرد و صدای انفجار مکرر آن‌ها رعب بیشتری در دل دشمن ایجاد کرد. تعدادی از نیرو‌های بعثی به سرعت از تانک‌ها پیاده شدند و فرار کردند. رزمندگان آن تانک‌ها را به غنیمت گرفتند و به عقبه منتقل کردند».

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

خنک کردن لوله‌های داغ تیربار 

خنک کردن لوله‌های داغ تیربار با استفاده از برف‌های ارتفاعات «دوپازا»، یکی از طرح‌های ابداعی در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «لوله تیربار گرینوف پس از تیراندازی پی‌درپی، اگر چند دقیقه‌ای مجال خنک شدن نمی‌یافت، پس از شلیک دو سه قطار رگباری، سرش به سمت پایین خم می‌شد و گلوله در آن گیر می‌کرد در «دوپازا» موقعی که حمله دشمن آغاز می‌شد و در شرایطی که لوله زاپاسی نبود تا در صورت خم شدن لوله تیربار، آن را عوض کنند، تیربارچی به کمکش دستور داده بود تا صندوق خالی مهماتی را پر از برف کند و دم دست بگذارد و در حالی که او تیراندازی می‌کند. برف‌ها را هم مشت کند و روی لوله داغ تیربار بمالد تا خنک شود و گلوله در آن گیر نکند و اگر دو لوله گرینوف موجود بود، هنگام تعویض قطار فشنگ، فرد کمکی لوله داغ شده که از فرط تیراندازی سرخ می‌شد را باز می‌کرد و کنار می‌گذاشت تا خنک شود و سپس در تعویض قطار فشنگ بعدی، دوباره لوله نیز تغییر می‌کرد؛ به این ترتیب عمر مفید لوله‌های تیربار افزایش می‌یافت و بیش از حد استاندارد کشور سازنده از آن استفاده می‌شد».

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

توپخانه چوبی!

فراری دادن هلی‌کوپترها و هواپیماهای شناسایی دشمن با ساخت توپخانه چوبی، یکی از ابداعات و ابتکارات رزمندگان اسلام در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «بچه‌ها دو قطعه چوب بلند را به‌صورت توپ جنگی در نقطه‌ای قرار می‌دادند و اطرافش را استتار می‌کردند. این مجموعه از دور مثل سنگر توپخانه به نظر می‌رسید، در حدی که هلی‌کوپترها و هواپیماهای شناسایی دشمن، از ترس به این سنگر نزدیک نمی‌شدند».

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

استفاده از «بالن مشمعی» برای تشخیص و تخمین توانایی دشمن و سلاح‌های ضدهوایی و ضدنفر مستقر در خط، یکی از ابداعات و ابتکارات رزمندگان اسلام در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «کیسه‌های مشمعی روشن معروف به «بالن مشمعی»، یکی از شیوه‌های تشخیص و تخمین توانایی دشمن و سلاح‌های ضدهوایی و ضدنفر مستقر در خط بود. منورهای پرتاب‌شده در شب جهت شناسایی و نوع تحرک نیروها و جابه‌جایی جنگ‌افزار به‌کار می‌رفت و دیدبان‌ها آن‌ها را گراگیری می‌کردند؛ لذا همین که منوری در آسمان روشن می‌شد، تمام نیروها به سمت آن تیراندازی می‌کردند و این بیشتر عاملی روانی بود و نیروهای خودی و دشمن معمولاً حساسیت زیادی در این زمینه از خود بروز می‌دادند. بهترین نمود این مسئله هدف‌گیری منور با ضدهوایی برای نشان دادن مهارت در سرنگونی هواپیماها در شب با تیربارهای مختلفی که افتخار سرنگونی منور را از آن خود می کردند، بود؛ غافل از آن‌که دشمن اطلاعات لازم را به‌دست آورده و توانایی و استعداد قوا و جنگ‌افزار را محاسبه کرده بود. از این رو نیروهای ما که گاهی گلوله کافی هم برای جنگیدن نداشتند، از سر ناچاری دست به ابتکار می‌زدند و با استفاده از فیزیک بالن، مشمع‌های نورانی را به فضا می‌فرستادند تا بدین‌وسیله به مقصود خود دست یابند».

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

جابه‌جایی نیروها با ترفندی خاص برای فریب دشمن، یکی از خلاقیت‌های رزمندگان در دوران دفاع مقدس بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: برای فریب دشمن هنگام جابه‌جایی نیروها، از ترفند انتقال کمک‌های مردمی به جبهه‌ها استفاده می‌شد؛ مثلاً زمانی که می‌خواستند نیروها را به منطقه عملیاتی اعزام کنند، جلوی کامیون‌ها پارچه‌نوشته‌هایی نصب می‌کردند که روی آن‌ها نوشته شده بود «اهدایی امت حزب‌الله به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل» تا دشمن متوجه جا‌به‌جایی نیروها نشود.

انتهای پیام/ 113