اخبار سلامتی

به گزارش مجاهدت از مشرق، بیماری کبد در حال افزایش است و مرگ و میر از سال ۱۳۵۰ تا امروز ۴۰۰ درصد افزایش یافته است. این بیماری عمدتا قابل پیشگیری است؛ به خصوص زمانی که بیماران علائم اولیه نارسایی کبد خود را تشخیص دهند.

فکر می‌کنید چگونه می‌توانید اولین علائم را تشخیص دهید؟ به نظر می‌رسد که پاهای شما تعدادی علائم هشدار دهنده را نشان می‌دهد و به شما می‌گوید که حال کبدتان خوب نیست.

علائمی که در پاهای شما به وجود می‌آید و در مورد مشکلات کبدی هشدار می‌دهد ممکن است شامل موارد زیر باشد:

خارش پا، معمولاً در پایین پا

درد یا التهاب در پایین پا

داغ شدن و گرگرفتن پا

بدبو شدن پا

حفره دار شدن پوست؛ که به صورت فرورفتگی در پوست متورم ظاهر می‌شود

قارچ ناخن پا

سفید شدن بستر ناخن

سایر علل احتمالی بروز مشکلات کبدی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

عوارض جانبی برخی داروها

قند زیاد در رژیم غذایی

غذاهای کنسروشده بیش از حد

کمبود سبزیجات

الکل زیاد

پروتئین بیش از حد

بیماری کبد چرب الکلی در مقابل غیر الکلی

بیماری کبد چرب مرتبط با الکل در اثر مصرف زیاد الکل ایجاد می‌شود. اگر فرد حداقل دو هفته از نوشیدن الکل خودداری کند، ممکن است برطرف شود.

از طرف دیگر بیماری کبد چرب غیر الکلی در افرادی که زیاد الکل نمی‌نوشند یا اصلا الکل نمی‌نوشند رخ می‌دهد.

این بیماری با چربی اضافی ایجاد شده در کبد ناشی از پرخوری یا در صورت داشتن شرایط زمینه‌ای مانند چاقی، دیابت یا تری گلیسیرید بالا مرتبط است.

هشدار سیروز

ممکن است شما در مراحل اولیه سیروز هیچ علامتی نداشته باشید، زیرا کبد شما با وجود آسیب دیدگی همچنان می‌تواند کار کند. اما اگر کبد شما آسیب جدی‌تر ببیند، علائم بروز می‌کنند. علائم اصلی سیروز کبدی عبارتند از:

خستگی و ضعف

احساس بیماری (تهوع) و کاهش اشتها و در نتیجه کاهش وزن

لکه‌های قرمز روی کف دست‌ها و رگ‌های خونی کوچک عنکبوت مانند روی پوست (آنژیوم عنکبوتی) بالای سطح کمر

به گزارش مجاهدت از مشرق،‌ تجربه فراموش کردن وسایل یا حتی کارهای مهم در طول روز، برای همه ما آشناست .این تجربه که نتیجه کاهش حافظه می باشد تبدیل به یک مشکل همه گیر شده است و دیگر نمی توان به طور یقین تغییرات حافظه و روند فراموشی را مخصوص افراد سالمند و میانسال است بلکه جوانان و حتی کودکان هم گاهی دچار مشکل کاهش حافظه می شوند.

بسیاری از این نوع فراموشی ها جدی نیستند. کمبود خواب، برخی داروها، حتی استرس می توانند باعث ضربه کوتاه مدت به حافظه شوند. ولی خوشبختان مغز انعطاف پذیر است و این شرایط را تغییر و بهبود می بخشد.مداخلات ساده و قدرتمند می تواند برخی علل تعجب آور کاهش سطح حافظه را رفع کند.

نشانه از دست رفتن موقتی حافظه 

فراموش کردن نام و یا چهره افراد

فراموش کردن مکالمات 

کج خلقی

گیر افتادن یا گم شدن در وسط کار

گیجی و رخوت ذهنی کلی که بر روی توجه و توانایی شما برای به یاد آوردن وقایع تاثیر می گذارد.

خواندن یک متن چاپی و اینکه قادر به یادآوری محتوای آن نباشد

علایم از دست رفتن حافظه موقت چگونه رخ می دهد؟

گاه گاهی: آن ها به ندرت اتفاق می افتند ولی اتفاق می افتد.

اتفاقی : گاهی اوقات اما بصورت یک دوره یک ماهه و یا هفتگی

خفیف تا متوسط : آن ها به طور مداوم با نشانه های خفیف تا متوسط در روز اتفاق می افتند.

شدید و مداوم : علائم بیشتر اوقات با تاثیر قابل توجه در روز رخ می دهند.

علل از دست رفتن موقتی حافظه

۱ – عفونت :

چه سرماخوردگی یا عفونت دستگاه ادراری باشد، عفونت می تواند بر عملکرد حافظه شما تاثیر بگذارد.

۲ – تغییرات هورمون :

تیروئید کم کار ممکن است به کاهش حالت، انرژی و برانگیختگی ذهنی کمک کند که می تواند به توانایی کم تر برای یادآوری اطلاعات بیافزاید.

غده تیروئید کم کارمی تواند منجر به فراموشی و مشکلات فکری دیگر شود.

۳ – آسیب :

ضربات کوچک (گذرا )و ضربه مغزی متوسط  می تواند به طور موقت بر سلامت حافظه تاثیر بگذارد.

ضربات روحی می تواند بسیار موقتی باشد و تغییرات در سلامتی حافظه را می توان در کوتاه مدت تا کمی بیشتر احساس کرد.

از دست دادن موقتی حافظه 

درمان برای از دست دادن موقتی حافظه بستگی به عواملی دارد که باعث آن شده اند.

فهرستی از عوامل تهیه کنید که ممکن است به سلامتی مغز و عملکرد حافظه تاثیر بگذارد مساله ای که می بینیم اغلب اتفاق می افتد این است که مردم در حال درمان تغییرات سلامتی حافظه به عنوان یک مساله جدی زندگی نیستند. اگر عملکرد ما تغییر کند، می تواند پیامدهای بسیار واقعی برای استقلال ، کیفیت زندگی، توانایی کار کردن و بهبود کمبود حافظه موقت باشد و می تواند به تحریک شما در عمل کمک کند. 

تیروئید ناکارآمد:

اگرچه تیروئید نقش خاصی در مغز ندارد اما از دست دادن حافظه با متوقف شدن کارکرد طبیعی تیروئید اتفاق می افتد. این غده پروانه ای شکل تقریبا حاکم بر تمام فرایندهای متابولیک بدن شما است. اگر مشکلاتی در سطح حافظه خود دارید، یک آزمایش ساده تیروئید می تواند تغیین کند که تیروئید شما کم کار است یا پرکار.

گر گرفتگی:

گرگرفتگی بخصوص در دوران یائسگی علاوه بر افسردگی، خستگی، بی حوصلگی و افزایش تحریک پذیری، با کاهش سطح حافظه و سطح کارایی فرد همراه است. خبر خوب این است که این عارضه یائسگی به هیچ وجه به مغز آسیب نمی زند و بعد از فروکش کردن آن حافظه بهبود می یابد. بی خوابی و آپنه خواب دوران یائسگی کاهش سطح حافظه در این دوران را به دنبال دارد.

کمبود خواب:

افراد مبتلا به اختلالات محرومیت از خواب دچار خستگی در طول روز، اختلال در توجه، و کاهش سطح حافظه هستند. توصیه استاندارد بر هشت ساعت خواب شبانه روزی متمرکز است. اما این میزان خواب شاید برای همه کافی نباشد. اگر شما هنگام بیدار شدن از خواب همیشه خسته هستید، و در طول روز خواب ناخواسته دارید، ممکن است به بیشتر از ۸ ساعت خواب شبانه روزی نیازمند باشید.

داروهای تجویزی:

بسیاری از داروهای تجویزی شما را فراموشکار می کند. زاناکس، والیوم، و داروهای ضد افسردگی دارای این اثرات هستند. داروهای قلبی مانند استاتین ها و مسدودکننده های بتا، مسکن های مخدر، و حتی آنتی هیستامین هایی مانند بنادریل اثرات مشابه دارند. اگر فکر می کنید با مصرف این داروها دچار فراموشی موقت می شوید حتما با پزشک خود مشورت کنید.

اضطراب و افسردگی:

شواهد قوی نشان می دهد که اضطراب، افسردگی، و بیماری های دو قطبی مدارهای عصبی درگیر در توسعه و بازیابی خاطرات را مختل می کند. افسردگی شدید اغلب به همراه از دست دادن حافظه است. در مدت زمان طولانی استرس روزمره باعث افزایش سطح کورتیزول در مغز می شود که همین امر از دست دادن سیناپس در سلول های مغزی را به همراه دارد که نتیجه آن ایجاد اشکال در بازیابی خاطرات است. خبر خوب این است که از دست دادن حافظه ناشی از اختلالات خلقی برگشت پذیر است و آن هم با بهبود خلق و خو.

 کم آبی :

مهم ترین عامل​ از دست دادن حافظه است. پس برای پیشگیری از ضعف حافظه به مقدار کافی مایعات بنوشید.

کمبود ویتامین ب ۱۲:

گیاهخواران در معرض خطر بالاتری از این کمبود هستند. ویتامین ب ۱۲ در غذاهای حیوانی مانند گوشت، مرغ، تخم مرغ، فراورده های لبنی و … موجود است. علاوه بر خستگی، از دست دادن اشتها، یبوست، از دست دادن وزن و …کمبود این ویتامین می تواند منجر به مشکلات حافظه شود. اگر شما گیاه خوار هستید از نظر کمبود ویتامین ب ۱۲ باید حتما تحت آزمایش قرار بگیرید. مکمل های ویتامین ب ۱۲ شاید مورد نیاز باشند. زنان باردار، سالمندان، افراد کم خون، مبتلایان به اختلالات گوارشی مانند سلیاک و بیماری کرون به این مکمل نیاز دارند.

رژیم غذایی پرچرب:

این رژیم تنها برای قلب مضر نیست بلکه عوارضی نیز روی حافظه دارد. مطالعات نشان می دهد که رژیم غذایی حاوی چربی، شکر و غذاهای فرآوری شده، به مرور زمان مغز را فرسوده می کنند. مصرف شکر به اندازه ای در کاهش حافظه و قابلیت تفکر موثر است که محققان آلزایمر را دیابت نوع ۳نامیده اند که مستقیما با نوع تغذیه مرتبط است. بهترین رژیم برای محافظت از مغز، رژیم مدیترانه ای، شامل چربی های مفید، میوه، سبزیجات، آجیل و ماهی است.

سیگار کشیدن:

سیگار فرایند حافظه را با اختلال در جریان خون مغز دچار مشکل می کند. کسانی که سیگار می کشند نسبت به دیگران با افزایش سن دچار کاهش سریع تر عملکرد مغز می شوند. علاوه بر این سیگار تجمع پروتئین غیر طبیعی می شود که توانایی مغز را برای پردازش و انتقال اطلاعات مختل می کند. پس اگر می خواهید آسیبی به حافظه خود نرسانید، سیگار را همین حالا کنار بگذارید.

میکروب ها:

افرادی که در معرض برخی میکروب ها مانند هرپس سیمپلکس نوع ۱ یا همان ویروس تبخال هستند، با احتمال بیشتری دچار مشکل حافظه می شوند. اگرچه هیچ واکسنی برای ویروس تبخال وجود ندارد، واکسیناسیون دوران کودکی در برابر دیگر ویروس ها می تواند به جلوگیری از مشکلات بعدی در زندگی کمک کند. علاوه بر این ورزش منظم فرد را از قرار گرفتن در معرض عفونت های مکرر دور می کند.

سکته مغزی خاموش :

فراموشی و مشکلات خفیف حافظه ممکن است به مرور زمان و پس از سکته های خاموشی که رگ های خونی کوچک تر را مسدود می کنند، اتفاق بیفتد. مشکلات حافظه خفیف نیز از نشانه های دیگر سکته مغزی خاموش هستند که عروق خونی کوچکتر را تحت تاثیر قرار می دهد. این تغییرات در عملکرد مغز از سیر خفیف تا شدید متغیر هستند و اختلال شناختی عروقی نامیده می شوند. مغز نسبت به انسداد جریان خون و یا محرومیت از اکسیژن و مواد مغذی حساس و آسیب پذیر است. علاوه بر این افراد با کاهش میزان حافظه، بیشتر در معرض خطر ابتلا به سکته مغزی هستند.

داروهایی که ممکن است منجر به زوال عقل شوند چیست؟

داروهای آلرژی: کاربینوکسامین، کلروفنیرامین ، کلماستین، دیفن هیدرامین ، هیدروکسیزین، پرومتازین، سیپروهپتادین 

داروهای ضددرد: کلوزاپین ، اولانزاپین، پرفنازین ، کوتیاپین ، تیوریدازین، تری فلوپرازین ، لوکساپین، مولیندون ، پیموزید

داروهای بی اختیاری: داریفناسین، فلاوکسات، اکسی بوتینین ، تولتریدون ،

داروهای تهوع :  دیمن هیدرینات، دیفن هیدرامین، مکل زین، پرومتازین، اسکوپولامین

تسکین ماهیچه: سیکلوبنزاپرین، دی سیکلومین، اورفنادرین 

دارویهای ضد درد:مپریدین

داروی پارکینسون : بنزروپین ، پروسیکلیدین، تری هگزیفنیدیل، آمانتادین

داروهای حمله ناگهانی: کاربامازپین، اکس کاربازپین 

منبع:ایسکانیوز

به گزارش مجاهدت از مشرق، بسیاری از افراد هر ۶ ماه یک بار یا بیشتر باید واکسن آنفولانزا را تزریق کنند. آنفولانزای فصلی در سال ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ باعث شده است که افراد به سمت واکسن ها روی بیاورند که البته هیچ ترجیح خاصی در این زمینه وجود ندارد اما بعضی از افراد هستند که نباید واکسن را استفاده کنند.

در این بخش اطلاعاتی را در مورد این که چه کسانی باید واکسن آنفولانزا استفاده کنند و چه کسانی نباید این کار را انجام دهند، با شما صحبت می کنیم و نکاتی را یادآور خواهیم شد.

پیشنهاد ما این است که همه افراد از نوزادان شش ماه به بالا تا هر سنی سالانه واکسن آنفولانزا استفاده کنند. این واکسن مخصوصاً برای افرادی که بیماری های زمینه ای دارند و در معرض سختی های جدی آنفولانزا هستند، مهم تر است.

نحوه ی عملکرد واکسن آنفولانزا

بعد از تزریق واکسن آنفولانزا پس از دو هفته بدن شروع به تولید آنتی بادی می کند. این آنتی بادی ها در برابر عفونت ناشی از ویروسی که واکسن بر اساس آن ساخته شده در بدن مصونیت ایجاد می کند.

واکسن های چهار ظرفیتی یا چهارگانه (quadrivalent) حاوی دو ویروس آنفولانزای نوع A یعنی ویروس H۱N۱ و ویروس H۳N۲ و دو ویروس آنفولانزای نوع B هستند که در برابر ۴ ویروس مختلف آنفولانزا مصونیت ایجاد می کنند.

نوع دیگری از واکسن های آنفولانزای تولید شده سه ظرفیتی یا سه گانه (trivalent) هستند و از بدن در برابر سه نوع ویروس مختلف آنفولانزا (دو ویروس آنفولانزای نوع A ویروس H۱N۱ و ویروس H۳N۲ و یک ویروس آنفولانزای نوع B ) محافظت می کنند. این واکسن ها پاسخ قوی تری در بدن ایجاد می کنند و برای افراد ۶۵ سال و بالاتر طراحی شده اند.

انواع واکسن آنفولانزا

انواع مختلفی واکسن آنفولانزا وجود دارند اما این واکسن ها نسبت به یکدیگر برتری خاصی نداشته و فاقد اولویت بندی هستند:

واکسن آنفولانزای خنثی کننده (IIV)

واکسن آنفولانزای نوترکیب (RIV)

واکسن آنفولانزای تضعیف کننده (LAIV)

علاوه بر این واکسن ها، واکسن های آنفولانزای سه و چهار ظرفیتی هم در دسترس می باشند:

واکسن آنفولانزای سه ظرفیتی:

واکسن آنفولانزای سه ظرفیتی با سوزن به همراه ماده یاور یا ادجوانت (adjuvant) مناسب برای افراد ۶۵ سال و بالاتر، مواد یاور قابلیت آنتی ژنی ندارند اما در ترکیب با واکسن‎ها سبب تحریک سیستم ایمنی و افزایش پاسخ آن به آنتی ژن موجود در واکسن می شوند و پاسخ ایمنی سریع و قوی ایجاد می کنند.

واکسن آنفولانزای چهار ظرفیتی:

واکسن آنفولانزا چهار ظرفیتی با استفاده از ویروس های رشد یافته درون تخم مرغ مانند آفلوریا چهار ظرفیتی، فلوریکس چهار ظرفیتی، فلولاول چهارظرفیتی و فلوزون چهار ظرفیتی تولید می شوند و برای گروه های سنی مختلف، واکسن های متفاوتی وجود دارد.

واکسن سلولی آنفولانزا چهار ظرفیتی (Flucelvax Quadrivalent) که برای افراد بالای ۴ سال مناسب است زیرا حاوی ویروس رشد یافته در کشت سلولی (بدون تخم مرغ) می باشد.

واکسن آنفلوآنزا چهار ظرفیتی نوترکیب (Flublok Quadrivalent) که بدون تخم مرغ و برای افراد بالای ۱۸ سال مناسب است.

واکسن آنفولانزا چهار ظرفیتی به همراه مواد یاور برای افراد ۶۵ سال و بالاتر مناسب است.

واکسن آنفولانزا با دوز بالا برای افراد ۶۵ سال و بالاتر مناسب است.

افرادی که می توانند با تجویز پزشک واکسن آنفولانزا را تزریق کنند:

تزریق واکسن آنفولانزا برای همه سنین ( از ۶ ماهگی به بعد ) توصیه شده است. همه افراد می توانند واکسن را متناسب با سن شان تزریق کنند. واکسن های آنفولانزا به صورت غیر فعال هم وجود دارند که برای کودکان زیر شش ماه هستند. بعضی از واکسن ها فقط برای جوانان توصیه می شود. مثلاً واکسن آنفولانزای RIV برای سنین ۱۸ سال به بالا مناسب است.

خانم های باردار و افرادی که بیماری های زمینه ای دارند، حتما باید تزریق واکسن آنفولانزا را انجام دهند.

اکثر افرادی که به چیزهایی مثل تخم مرغ آلرژی دارند، هم باید واکسن آنفولانزا بزنند.

افرادی که باید واکسن آنفولانزا تزریق کنند:

هر فردی با توجه به سنی که دارد و بسته به شرایط جسمی خود میتواند اجازه تزریق یا عدم تزریق واکسن آنفولانزا را از پزشک متخصص دریافت کنید اما در این بین افرادی هستند که به دلیل شرایط خاص جسمی واکسن برایشان بیشتر تاکیید می شود مثل:

خانم های باردار و افراد مبتلا به بیماری های زمینه ای

افراد مبتلا به بیماری های مزمن مثل بیماران قلبی عروقی، کلیوی و ..

مصرف کنندگان داروهای کورتن، پیوند شدگان که در شرایط حساس سیستم ایمنی بدن قراردارند.

افرادی که تحت درمان رادیوتراپی و شیمی درمانی هستند.

افرادی که نباید واکسن آنفولانزا را تزریق کنند:

کودکان کم تر از شش ماه برای استفاده از واکسن آنفولانزا بسیار کوچک هستند.

افرادی که آلرژی های خطرناک و شدید به واکسن آنفولانزا یا هر ماده ای در واکسن دارند، نباید این کار را انجام دهند. این مواد می تواند شامل ژلاتین، آنتی بیوتیک ها یا هر ماده و داروی دیگری باشد.

افراد با شرایط زیر قبل از استفاده از تزریق واکسن آنفولانزا باید با درمانگر خود صحبت کنند.

افرادی که نباید از اسپری بینی یا واکسن استنشاقی آنفولانزا استفاده کنند:

کودکان زیر ۲ سال

افراد ۶۵ سال به بالا

خانم های باردار

خانم ها یا افرادی با آلرژی های شدید و خطرناک به واکسن و مواد درون آن

افراد بین ۲ تا ۱۷ سال که آسپیرین یا دارو های حاوی سالیسیلات مصرف می کنند

افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف

افرادی که از یک فرد با بیماری بسیار شدید در منزل و محیط استرلیزه شده مراقبت می کنند. در چنین حالتی اگر این افراد از واکسن استفاده کنند، حداقل تا ۷ روز نباید با فرد بیمار تعامل داشته باشند.

کودکان بین ۲ تا ۴ سال که بیماری آسم دارند یا در ۱۲ ماه گذشته بیماری هایی همراه با خس خس سینه را تجربه کردند.

افرادی که از دارو های مربوط به آنفولانزا در ۴۸ ساعت گذشته استفاده کردند.

افراد مبتلا به بیماری های زمینه ای که ممکن است بعد از استفاده از آن دچار سختی های زیاد شوند.

افرادی که دارای بیماری های مزمن ریوی، بیماری قلبی، فشار خون بالا، بیماری کلیوی، کبدی، اختلالات خونی یا متابولیک مثل بیماری دیابت هستند.

افرادی که بیماری حاد شدید یا حتی معمولی دارند که ممکن است با تب یا بدون تب همراه باشد.

افرادی که به سندروم گیلن باره مبتلا هستند.

افرادی که برای استفاده از واکسن آنفولانزا اولویت دارند:

زمانی که ظرفیت واکسن محدود باشد، معمولاً تمرکز باید روی افرادی قرار بگیرد که برای استفاده از این واکسن در اولویت هستند که شامل موارد زیر می باشد:

کودکان ۶ ماه تا ۴ سال

افراد ۵۰ سال به بالا

افراد مبتلا به بیماری های تنفسی مثل آسم، بیماری های قلبی عروقی، فشار خون، هپاتیت و مشکلاتی مثل دیابت

افرادی که ۶ ماه تا ۱۸ سال داروهای حاوی آسپیرین یا سالیسیلات مصرف می کنند.

افرادی با سیستم ایمنی سرکوب شده به هر دلیل

افراد مبتلا به اچ آی وی

خانم های باردار

خانم ها دو هفته بعد از زایمان

پرستاران و کادر درمانی که از افراد مبتلا به بیماری های مزمن مراقبت می کنند.

نکته: واکسن تزریقی از ۶ ماهگی به بعد و واکسن استنشاقی (به صورت اسپری بینی) پس از ۴ سالگی میتواند مورد استفاده قرار گیرد.

چه زمانی باید واکسن آنفولانزا را تزریق کرد؟

در مطلب وقت هایی که نباید واکسن آنفولانزا زد! در مورد باید نبایدهای تزریق واکسن آنفولانزا کامل گفتیم و در ادامه هم به برخی موارد مهم اشاره شده است که شامل:

پیش از شیوع ویروس آنفولانزا

در آغاز فصل پاییز و قبل از شیوع آنفولانزا واکسن باید تزریق گردد، بدن به ۲ هفته زمان نیاز دارد تا آنتی بادی تولید کرده و از شخص در برابر بیماری محافظت کند سازمان پیشگیری و کنترل بیماری های آمریکا زدن واکسن پیش از پایان ماه اکتبر یا آغاز ماه آبان را توصیه می کند. کودکانی که به دو دوز مختلف از واکسن نیاز دارند باید زودتر واکسینه شوند. چرا که لازم است بین تزریق دو دوز واکسن ۴ هفته فاصله باشد.

دریافت واکسن در تیر ماه و مرداد ماه می تواند از میزان اثر بخشی آن در طول فصل شیوع بیماری به خصوص در میان افراد مسن تر بکاهد.

میزان اثر بخشی واکسن آنفولانزا

بعد از واکسیناسیون، دوهفته زمان نیاز است تا آنتی بادی ها شروع به تولید کرده و از بدن در برابر عفونت ناشی از ویروس آنفولانزا حفاظت کنند.

میزان اثر بخشی واکسن آنفولانزا هر سال و از فصلی به فصل دیگر متفاوت بوده و به عوامل مختلفی مانند سن، وضعیت سلامتی فردی که واکسن را دریافت کرده و جور بودن یا مطابقت واکسن با ویروس بستگی دارد. اگر واکسن آنفولانزا به خوبی در چرخه ویروس های آنفولانزا قرار گیرد، خطر ابتلا به بیماری را ۴۰ الی ۶۰ درصد کاهش می دهد.

آیا بعد از دریافت واکسن احتمال ابتلا به بیماری آنفولانزا وجود دارد؟

ابتلا به بیماری آنفولانزا حتی بعد از دریافت واکسن آنفولانزا، وجود دارد. دلایل زیر سبب احتمال ابتلا به بیماری با وجود دریافت واکسن می شود:

فرد زمانی که بدن در حال ساخت آنتی بادی است، در معرض ویروس قرار گرفته است.

فرد در معرض نوعی از ویروس آنفولانزا قرار گرفته که واکسن آنفولانزا آن را در بر نمی گیرد.

ابتلا به بیماری با وجود دریافت واکسن به سن و وضعیت عمومی سلامتی بستگی دارد. واکسن آنفولانزا در میان افراد جوان، سالمند و کودکان سالم بهتر عمل می کند.

در صورت ابتلا به آنفولانزا، بعد از واکسن زدن، بیماری شدید نیست.

برخی از افرادی که واکسینه می شوند اما به دلایل بالا مجددا به آنفولانزا مبتلا می شوند، شدت بیماری در آنها به اندازه قبل نخواهد بود. تزریق واکسن آنفولانزا، میزان مرگ و میر، احتمال بستری شدن در بخش مراقبت های ویژه ICU، مدت زمان بستری در ICU و به طور کلی در بیمارستان را کاهش می دهد. واکسن آنفولانزا خطر بستری شدن کودکان در بخش مراقب ویژه، را ۷۴٪ کاهش می دهد.

منبع:ایسکانیوز

به گزارش مجاهدت از مشرق، اینکه کودک به آنتی بیوتیکی برای رفع عفونت یا دارویی تجویز نشده برای سرماخوردگی یا تب نیاز دارد مهم نیست بلکه مهم آن است که از نحوه صحیح دارو دادن به او مطمئن شویم.

دانستن دوز داروی مورد استفاده برای کودک و آگاهی در مورد خطرات احتمالی در صورت مقدار اشتباه می تواند به والدین کمک کند تا از خطرات احتمالی که سلامت کودک را به خطر می اندازد جلوگیری کنند . در ادامه این بخش رایج ترین و آسان ترین روش های پیشگیری از اشتباهات که والدین در مورد مصرف دارو در کودکان مرتکب می شوند ذکر شده است :

اشتباهات خطرناک والدین هنگام دارو دادن به کودک و پیشگیری از آن ها

۱. از یک برنامه دوزینگ درست پیروی نمی کنید :

متخصص اطفال یک برنامه دوز دارویی برای کودک تهیه می کند. این برنامه به شما اطمینان می دهد تا چه مقدار دارویی را در بازه زمانی مناسب به فرزند خود بدهید . دراین صورت عوارض جانبی وجود نخواهد داشت. بدون این برنامه شما باید دوز های دارویی را که به یک دیگر نزدیک هستند ، متوقف کنید و یا در ۲۴ ساعت دوز بیشتری به او بدهید.

۲. تکرار دوزهای تصادفی :

حتی اگر برنامه زمانی دارید امکان آن وجود دارد که یک وعده دوز دارویی مصرف شده را فراموش کنید که سبب می شود آن را مجدد تکرار کنید . زمانی که به کودک خود دارو می دهید را یادداشت کنید تا از مصرف بیش از حد دارو در مدت زمان کوتاه یا بیش از حداکثر دوز در روز خودداری کنید . اگر دوز مصرف دارو را فراموش کردید دوبرابر آن را به کودک ندهید.

۳. چک نکردن دوز مصرفی برای داروی جدید :

هنگامی که کودک شما مصرف داروی جدیدی مانند انتی بیوتیک ها را شروع می کند تصور نکنید که مقدار مصرف آن با داروهای قبلی یکسان است . از یک داروساز دراین باره سوال کنید و یا برچسب توضیحات دارو را برای دوز صحیح داروی جدید بخوانید.

۴. استفاده از دارو برای هدفی تجویز نشده :

خوراندن دارو به کودک به غیر از هدف تجویز شده عواقب ناخوشایندی دارد که سلامت او را به خطر می اندازد . به عنوان مثال بعضی از والدین به کودک داروی بنادریل ( آنتی هیستامینی که در درمان آلرژی کاربرد دارد) یا داروی مشابهی را می دهند که قبل از سوارشدن در ماشین یا هواپیما اثر خواب آوری داشته باشد اما این دارو می تواند به جای خوابیدن در برخی کودکان سبب انرژی بیش از حد آن ها شود.

از آن جا که خاصیت شیمیایی بدن هر فرد متفاوت است نمی توان پیش بینی کرد که فرزند شما به دارویی که شخص دیگر مصرف می کند چه واکنشی نشان می دهد.

استفاده مجدد از آنتی بیوتیک ها ممکن است بی خطر باشد اما ده ها نوع آنتی بیوتیک برای شرایط مختلف وجود دارد . آنتی بیوتیک اشتباه نه تنها در بهبودی او کمک نمی کند بلکه باعث می شود کودک دراینده نسبت به آن مقاوم شود و تاثیر دلخواه را نداشته باشد.

۵. دوز مصرفی دارویی کودکان براساس سن :

اطلاعات دوز مصرفی کودک شامل محدوده سنی و وزن می شود پس مهم است که دوز صحیح دارو را براساس وزن کودک به او بدهید . هنگامی که دارو را فقط بر اساس سن پایه گذاری می کنید خطر آن وجود دارد که مقدار زیادی از دارو را به او بدهید و این امر کارایی دارو را محدود خواهد کرد.

۶. نادیده گرفتن دستورالعمل های دارویی :

برخی از داروها باید در یخچال و برخی دیگر باید در دمای اتاق نگهداری شوند . دارو هایی را برای جلوگیری از تهوع باید همراه غذا مصرف کرد و داروهایی را با معده خالی . پس لازم است دستورالعمل های مربوط به داروی کودک را همیشه چک کنید و طبق آن پیش روید . در صورت داشتن هرگونه سوال و یا نگرانی از داروساز خود سوال کنید.

۷. فراموش کردن بررسی برچسب های دارو :

این امر در والدینی که فرزند بیشتری دارند و یا فرزند آن ها داروی بیشتری را مصرف می کند رایج است . قبل از آن که به فرزند یا فرزندان خود دارو بدهید برچسب آن را بخوانید تا از داروی مناسب او مطمئن شوید.

در بهترین حالت تصور این موضوع که کودک دارویی اضافی را مصرف کرده است و اما در بدترین حالت آن دارو می تواند واکنش شدیدی که ممکن است جان او را نیز تهدید کند داشته باشد.

اگر به کودکتان داروی اشتباهی دادید با مرکز کنترل سموم تماس بگیرید و یا او را به نزدیک ترین اورژانس ببرید.

اگر در تهیه دارو برای فرزند خود مشکل دارید با یک داروساز مشورت کنید زیرا او می تواند دارو را با طعم ها و اشکال دلپذیری برای کودکتان آماده کند.

منبع:ایسکانیوز