سرویس جهان مشرق – دکتر «جرمی سالت»، استاد تاریخ مدرن خاورمیانه در دانشگاه‌های ملبورن و استانبول، در مقاله‌ای در پایگاه اینترنتی «Palestine Chronicle»، شهادت یحیی سنوار، رهبر نظامی مقاومت اسلامی حماس را شهادت یک قهرمان ضداستعماری دانست که تا آخرین نفس، درس ایستادگی و شهامت به اشغالگران داد. سالت ضمن برشمردن جنایات اسراییل در حمله به غزه در یک سال اخیر، شهادت این مردان شجاع و سلحشور را موجب استحکام و انسجام هرچه بیشتر روح مقاومت بر ضد اشغالگری و استعمار می داند.
ما به مورخان آینده نیاز نداریم که به ما بگویند که یحیی سنوار قهرمان مقاومت ضداستعماری بود. ما همین‌حالا هم این حقیقت را می دانیم. او ۲۲ سال را در یک زندان اسرائیلی گذراند تا اینکه در یک تبادل زندانیان آزاد شد. سنوار به جای یادگیری درسی که اسرائیل امیدوار بود به او بدهد، به نبرد بازگشت و به یکی از ماهرترین استراتژیست‌های حماس تبدیل شد.
سنوار تا آخر مقاومت کرد، با نارنجک ها با اسرائیلی ها مبارزه کرد و حتی با دستش که توسط یک گلوله تانک منفجر شد، یک چوب را به سمت هواپیماهای بدون سرنشین پرتاب کرد، قبل از شلیک تک‌تیرانداز که در نهایت او را شکار کرد. یک گلوله‌ی دیگر تانک ساختمان را نابود و او را زیر ویرانه‌ها دفن کرد تا سنوار هم در سرنوشت ده‌ها هزار فلسطینی دیگر که قربانی نسل‌کشی هستند، شریک شود.
اگرچه اسرائیل ادعا کرد که او به طور تصادفی پیدا شده است، اما احتمالا می دانست که او کجاست. بایدن در بیانیه خود از کاخ سفید، تاکید کرد که ایالات متحده چقدر با اسرائیل همکاری کرده است تا او را پیدا کند. با توجه به مجموعه‌ای از سلاح‌های دشمن، از بمب های سنگرشکن تا پرنده‌های بدون سرنشین و پیشرفته‌ترین ابزار نظارت الکترونیکی، سنوار می دانست که تقریبا مطمئنا آنها یک روز او را خواهند گرفت و انتخاب خود را برای مبارزه تا آخر، از مدت‌ها پیش انجام داد.
در مقاومت در برابر اشغال، سنوار با ماکی‌های فرانسوی یا یهودیان قیام ورشو در مقاومت در برابر نازی ها تفاوتی نداشت. لیکن همانطور که نازی‌ها کسانی را که جرات ایستادن در برابر آنها را داشتند، بدنام می کردند، سیاستمداران و رسانه‌های غربی از سنوار تصویر یک «تروریست» و «شیطانی‌ترین مرد روی زمین» ارایه می کردند.
هیچ چیز غیر معمولی در این‌جا وجود ندارد. آفریقایی‌هایی که در قرن نوزدهم در برابر تهاجم و اشغال مقاومت کردند، شیطانی ترین مردان روی زمین در زمان خود تصویر می شدند. همزمان، آنها را «متعصب» یا صرفا «دیوانه» لقب می دادند(“ملا دیوانه” در سومالی و “مهدی دیوانه” در سودان، هر دو قهرمانان ملی‌گرایی کشورهایشان در تاریخ مقاومت آفریقا بودند).
شکاف بین اینکه دولت های غربی و رسانه ها چگونه خاورمیانه/غرب آسیا را می بینند و بقیه جهان چگونه آن را می بینند، اکنون به اندازه‌ی یک خلیج غیرقابل عبور است. ما گوشحراش‌ترین صداهای رسانه‌ای را در حمایت از یک بی‌قانونی بین المللی در مقیاسی عظیم، از جمله قتل عام مسلمانان به بهانه جنگ هستیم. آیا کسی می تواند تصور کند که اگر پوست قربانیان سفید و دین آنها مسیحی یا یهودی بود، همین صداها در حمایت از قتل‌عام شنیده می شد؟ شرکت خبری مرداک که در کشور خود مرداک، در استرالیا، روزنامه محافظه کار استرالیا و اسکای نیوز را اداره می کند، از بلندترین صداها در حمایت از این جنایت‌های بزرگ است.
شادی وحشتناک از مرگ سینوار که از اصطبل مردوک بیرون می آید با ستایش‌های آن از مردی همزمان است که توسط دادگاه بین المللی جنایی به جرم قتل عام مورد تعقیب قرار گرفته است. مردی که دولت او به جرم نسل کشی “قابل قبول” توسط دادگاه بین المللی دادگستری محکوم شده است.
این تازه مربوط به ژانویه بود و وضعیت از آن زمان به بعد بسیار بدتر شده است. اسرائیل به طور کامل یافته‌های دادگاه بین المللی دادگستری را نادیده گرفته و جنایات بیشتری را مرتکب شده است. در این‌جا، شایان ذکر است که به طور مفصل به حکم بازداشت نتانیاهو که توسط دادستان ارشد دادگاه بین المللی کیفری، کریم خان صادر شده است، اشاره شود. اتهامات علیه او به عنوان مسئولیت جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت و استفاده از گرسنگی به عنوان یک روش جنگی ذکر شده است. یعنی او عمدا باعث رنج بزرگ یا آسیب جدی به بدن یا سلامتی، قتل عمدی، حملات عمدی به جمعیت غیرنظامی، نابودی و/یا قتل، آزار و اذیت به عنوان جنایت علیه بشریت و سایر اقدامات غیر انسانی می شود…
جهان شدیدا به به دادستانی و دادگاهی نیاز دارد تا عظمت جنایات مرتکب شده توسط اسرائیل را، آن هم با تایید کامل اکثریت رای‌دهندگان اسراییلی، ببیند. این جنایات از کشتار جمعی غیرنظامیان در بمباران گرفته تا ترور نه تنها علیه چهره‌های ارشد حماس و حزب الله، بلکه روزنامه نگاران، پرسنل پزشکی و حتی، همانطور که اخیرا در لبنان دیده شد، شهرداران شوراهای محلی.
در کرانه باختری، تخریبی و قتل توسط سربازان دولت اشغالگر، با تایید دولت دست‌نشانده، همان هدف حمله به غزه را دنبال می کند. هدف، تخریب همه چیز مربوط به جمعیت غیرنظامی فلسطین است، و حذف فیزیکی آن به عنوان هدف نهایی.
شواهد رفتار تحقیرآمیز آنها در فیلم‌هایی که خودشان منتشر می کنند، عیان است، همانطور که لباس زنان و دختران خانه‌های تخریب‌شده را به تن می کنند و در مدارس و دانشگاه‌های اشغال‌شده عربده می کشند. این اوباش یونیفرم‌پوش نیز جنایتکاران جنگی هستند.
کمیسیون مستقل بین‌المللی تحقیق سازمان ملل در مورد سرزمین اشغالی فلسطین، از جمله اورشلیم شرقی و اسرائیل، در گزارشی که در ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴ منتشر شد، بر رفتار با زندانیان و گروگان‌ها در حملات اسرائیلی به مراکز پزشکی غزه پس از ۷ اکتبر تمرکز کرده است. این گزارش از یافته‌های سازمان بهداشت جهانی نقل می کند که از ۷ اکتبر تا ۳۰ ژوئیه، حملات “گسترده و سیستماتیک” به ۱۱۰ مرکز مراقبت های بهداشتی، افزون بر ۱۷۰۰ نفر را کشته است. حملات هوایی علیه بیمارستان ها و محوطه های محاصره شده بیمارستان با دستورات تخلیه پیش از آن بود، اما از تخلیه ایمن جلوگیری شده بود.
بر اساس آمار وزارت بهداشت غزه، ۵۰۰ نفر از کارکنان پزشکی از ۷ اکتبر تا ۲۳ ژوئن کشته شدند و بسیاری دیگری نیز پس از آن تاریخ کشته شدند. نوزده نفر دیگر از جمعیت هلال احمر فلسطین از کارکنان یا داوطلبان، کشته شده‌اند.
صدها نفر از پرسنل پزشکی ربوده شده شامل سه مدیر بیمارستان بودند، که حداقل دو نفر از پرسنل ارشد پزشکی در بازداشت جان باختند و ۱۲۸ کارمند بهداشتی هنوز هم در بازداشت هستند. حملات مستقیم علیه کاروان‌های پزشکی کمیته بین‌المللی صلیب سرخ، سازمان ملل، جامعه هلال احمر فلسطین و سازمان های غیردولتی توسط نیروهای اشغالگر صورت گرفت. ۱۱۳ آمبولانس نیز مورد حمله قرار گرفته و ۶۱ مورد آسیب شدید دیده است.
در این گزارش به کشته شدن خانواده‌ی رجب در خودروی آنها اشاره شده است. تلاش آمبولانس برای رسیدن به تنها عضو زنده مانده، هند، یک دختر پنج ساله، سرانجامی تراژیک داشت. نیروی اشغالگر به محل عبور آمبولانس موشک شلیک کرد. دو نفر از پرسنل پزشکی کشته شدند. صدها گلوله از یک تانک به سمت ماشین خانواده رجب شلیک شد که سرانجام هند را کشت.
این گزارش نشان داد که از ۱۵ ژوئیه ۲۰۲۴، ۲۰ بیمارستان از ۳۶ بیمارستان کاملا غیرفعال بودند و ۱۶ بیمارستان دیگر فقط تا حدی در حال کار بودند. در کرانه باختری، ۲۳ نفر در ۵۲۰ حمله به مراکز مراقبت های بهداشتی کشته شده بودند، که سه بیمار(یکی از آنان فلج بود)، در تخت های خود به قتل رسیدند. این زمانی بود که نیروهای “امنیتی” اسرائیلی در پوشش زنان و پرسنل پزشکی فلسطینی به بیمارستان ابن سینا در ماه ژانویه حمله کردند.
در غزه، بیمارستان‌های عوده، شفا و نصر عمدا توسط تک‌تیراندازان هدف قرار گرفتند. در ماه فوریه یک فلسطینی دستبند زده به بیمارستان نصر فرستاده شد تا به مردم بگوید که بروند. همین که او از بیمارستان بیرون آمد، هدف قرار گرفت و کشته شد. بیش از ۵۰۰ جسد در گورهای جمعی که در محوطه بیمارستان‌های شفا و نصر حفاری شده بودند، پیدا شد. اجساد شامل اجساد کودکان و زنان بود و بعضی جنازه‌ها نشانه هایی از شکنجه و اعدام در محل را بر خود داشتند. دست‌های دیگر جنازه‌ها بسته بود و هنوز نوار بیمارستان را دور مچ و لباس جراحی را بر تن داشتند یا عریان شده بودند. اگرچه اسرائیل حفر قبرها را رد کرد، اما اعتراف کرد که آن‌جا را در جستجوی اجساد اسیران اسرائیلی حفاری کرده است(که هیچ کدام را پیدا نکرد).
بیمارستان ترکیه در کریدور نتزاریم، به عنوان تنها بیمارستان اختصاصی سرطان در غزه، به دلیل خسارات ناشی از حملات هوایی مجبور به تعطیلی شد. ۱۰۰۰۰ بیمار بدون دسترسی به درمان باقی ماندند. بیمارستان عوده، ارائه دهنده اصلی مراقبت های بهداشتی باروری، بارها هدف قرار گرفت، با وجود اینکه پزشکان بدون مرز مختصات خود را به نیروهای اشغالگر داده بودند. چهار پزشک قبلا کشته شده بودند در دسامبر، زمانی که به همه مردان بالای ۱۵ سال دستور داده شد که بیمارستان را ترک کنند، ۴ پزشک کشته شدند.
چند نفر از جمله کارکنان پزشکی و یک زن باردار در حالی که بیمارستان در حال تخلیه بود، کشته شدند. از ۷ اکتبر تا ۲۳ دسامبر بیمارستان به ۱۵۵۷۷ بیمار با تنها ۷۵ تخت خدمات درمانی ارایه داد و در فوریه مجبور شد تا حدی عملیات درمانی را متوقف کند.
حملات مستقیم به مراکز مراقبت های بهداشتی حدود ۵۴۰ هزار زن یا دختر در سن باروری را تحت تاثیر قرار داده است. در شرایطی که بیمارستان‌ها در شرایط ناامن به سر می برند یا قادر به ارائه خدمات نیستند، این زنان مجبور به زایمان در شرایط غیر بهداشتی در “خانه”، یک چادر یا هر جایی که موفق به یافتن پناهگاه از بمباران اسرائیل شوند، هستند. دسامبر ۲۰۲۳، حتی کلینیک درمان ناباروری Basmah بمباران شد و ۳۰۰۰ جنین از بین رفتند.
در ماه ژوئن، صندوق کودکان سازمان ملل تخمین زد که ۳۰۰۰ کودک از سوءتغذیه در معرض خطر مرگ هستند. مشخص است که برخی از آنها مردند و اکنون گرسنگی فقط اتهام علیه نتانیاهو نیست، بلکه به طور آشکار در سراسر اسراییل به عنوان وسیله ای برای پاکسازی غزه از جمعیت غیرنظامی آن ترویج می شود.
دستگیری خودسرانه هزاران فلسطینی، ناپدید شدن آنها بدون اعلام نام یا محل اقامت آنها توسط رژیم، و شکنجه، تحقیر و تجاوز جنسی به زندانیان، که مشهورترین آنها مرکز شکنجه Sde Teiman در نقب است، بخشی از پازل تخریب کامل است که توسط دولت و فرماندهی نظامی اسرائیل تداوم یافته است. گزارش سازمان ملل نشان داد که تا ۱۵ ژوئیه، حداقل ۵۳ فلسطینی در بازداشت کشته شده اند( ۴۴ نفر از غزه، از جمله ۳۶ نفر که در Sde Teiman کشته شده اند) و ۹ نفر از کرانه باختری. از آن زمان به بعد، تعداد بیشتری از آنها “مرده اند”.
ارتش اسرائیل بیش از یک سال است که هر روز مرتکب قتل عام می شود. اگرچه بهانه نظامی است، اما اهداف واقعی جمعیت غیرنظامی غزه، کرانه باختری و اکنون لبنان هستند. هیچ محدودیتی سر راه این که اسرائیل چه کسی یا چه چیزی را نابود خواهد کرد، وجود ندارد. هیچ چیز و هیچ‌کس در امان نیست و هر قانون جنگی نقض می شود. هر نهاد بین المللی که از اسراییل حسابی بخواهد، از سازمان ملل و دبیر کل آن گرفته تا دادگاه بین المللی کیفری و دادگاه بین المللی کیفری مورد سوء استفاده قرار می گیرد و یا تمسخر می شود.
هیچ جنایتی برای اسرائیل آنقدر بد نیست که از انجام آن اجتناب کند. در ۱۴ اکتبر ۲۰۲۴ یک هواپیمای جنگی اسرائیلی چادرهای خارج از بیمارستان اقصی در دیرالبله را بمباران کرد. چهار نفر در آتش سوختند و ۴۰ نفر زخمی شدند. سه نفر از چهار نفر کشته شده، علاء الدالو ۳۷ ساله، مادر شعبان ۱۹ ساله و عبدالرحمن ۱۲ ساله فرزندانش بودند که چند روز بعد از سوختگی‌های خود جان خود را از دست دادند. در ۲۰ اکتبر، حدود ۱۰۰ غیرنظامی در بمباران بیشتر دیر البله کشته شدند. ده ها نفر دیگر در بمباران اردوگاه پناهندگان جبالیا کشته شدند. اجساد این قربانیان در خانه ها یا خیابان ها باقی ماند، زیرا انتقال آنها بسیار خطرناک بود.
آن‌چه در حال حاضر در حال انجام است طرح ژنرال‌ها است که بر اساس آن به صدها هزار نفر از مردم در شمال غزه ضرب‌الاجل داده شد که به “تسلیم یا گرسنگی” یا کشته شدن(در صورت نرفتن به نوار مواسی در جنوب) تن دهند. وضعیت سوخت، غذا و آب در حال حاضر ناامید کننده است. راه‌های کمک تقریبا به طور کامل مسدود شده‌اند. برنامه جهانی غذا از ابتدای اکتبر تاکنون نتوانسته است هیچ کمکی به شمال غزه ارسال کند. از سوی برخی سازمان‌های غیردولتی، یک جریان کمک در حال ورود است، اما توزیع توسط اسرائیل یا در نقطه عبور یا به واسطه‌ی بمباران مداوم(که تحویل محموله‌ها را بیش از حد خطرناک می کند) مسدود شده است.
بیمارستان العوده جبالیه، بیمارستان اندونزی و بیمارستان‌های کمال ادوان بیت لاهیا دستور گرفته‌اند که تمام کارکنان و بیماران را بدون توجه به وضعیت آنها تخلیه کنند. آنها تحت محاصره نظامی باقی می مانند.
جنایات جنگی علیه بشریت که توسط اسرائیل صورت گرفته، آنقدر بی‌رحمانه و آشکار است که همدستان آن در رسانه‌های به اصطلاح “خبررسان” تنها با سرکوب یا تحریف حقیقت و تلاش برای ارائه مرتکب به عنوان قربانی، خود را احمق یا مزدور نشان می دهند. تصویر وحشتناک دست تکان دادن از وسط آتشی که خانواده دالو را کشت، دنیایی را که قبلا شوکه شده بود، شوکه‌تر کرد. این جنایات آنقدر وحشتناک است که برخی از “دوستان” سنتی اسرائیل شروع به عقب‌نشینی می کنند، حتی اگر ترامپ و هریس همچنان از “حق” اسرائیل برای دفاع از خود حمایت کنند.
یحیی سنوار مردی فوق العاده شجاع بود. او در فضای باز جان باخت، نه آن‌طور که رسانه های اسرائیلی بارها ادعا کرده بودند، در تونل زیرزمینی. او مسلح و منتظر بود تا دشمنانش را حتی با یکی از دست‌هایش از بین ببرد. همان طور که سنوار به عنوان یک قهرمان مقاومت وارد تاریخ می شود، نتانیاهو به عنوان یکی از بدترین جنایتکاران جنگی در تاریخ مدرن ثبت می شود. خیلی طول نمی کشد که گروه‌های سنوار، هنیه و نصرالله به نبرد علیه اسرائیل بپیوندند. قتل شیخ عزالدین قاسم در بریتانیا در دهه ۱۹۳۰ مقاومت فلسطین را متوقف نکرد. این قتل‌ها نیز متوقف نخواهند شد. لیکن، برخلاف نیت و فکر باطل مرتکبان، این قتل‌ها روح مقاومت را آهنین‌تر خواهد نمود.
