ارتش ترکیه

سرویس جهان مشرق؛ چهارشنبه شب (بیست و پنجم فروردین ماه) نبرد با عناصر ارتش تروریستی آمریکا در عراق وارد مرحله جدیدی شد و نیروهای مقاومت مردمی محل استقرار نظامیان تروریست آمریکایی را در بخش نظامی فرودگاه اربیل (اقلیم کردستان) با یک فروند پهپاد انتحاری هدف قرار دادند.

مقاومت مردمی عراق همزمان با حمله علیه مقر ارتش تروریستی آمریکا، چند راکت هم به سمت پایگاه های نظامیان اشغالگر ارتش ترکیه در منطقه «شیخان» در شمال استان نینوا عراق شلیک کرد و در این حملات یک نظامی ترکیه ای از پای درآمد و شماری دیگر زخمی شدند.

در واکنش به عملیات نیروهای مقاومت مردمی عراق، عناصر موسوم به پیشمرگ کُرد مواضع رزمندگان تیپ ۳۰ بسیج مردمی را با شلیک چند خمپاره و موشک در منطقه «باصخره» در شرق موصل هدف قرار دادند و این محور را  به گلوله بستند.

در جریان این حملات توپخانه‌ای و موشکی که از یک بلندی و در ساعت ۵ صبح به وقت بغداد ( ۰۶:۳۰ به وقت تهران) علیه یک سنگر نگهبانی بسیج مردمی عراق صورت گرفت یک تن از رزمندگان گردان رسول اعظم (ص) زخمی شد.

چند ساعتی از حمله نخست عناصر پیشمرگ کُرد گذشته بود که حدود ساعت ۱۲ ظهر به وقت بغداد از منطقه «باریمه» در شمال موصل خبر رسید بار دیگر مواضع نیروهای تیپ ۳۰ بسیج مردمی با موشک هدایت شونده ضد زره هدف قرار گرفت.

پس از حملات علیه بسیج مردمی، عصر روز پنج شنبه (بیست و ششم فروردین ماه) از پایتخت عراق خبر آمد انفجاری مهیب منطقه «الحبیبه» را در شهرک صدر بغداد لرزاند و همان لحظات اولیه حداقل ۵ تن از شهروندان شهید و ۱۸ تن دیگر زخمی شدند.

حملات گستاخانه پیشمرگ کُرد علیه رزمندگان بسیج مردمی و انفجار در مرکز شهر بغداد پاسخی به هدف قرار دادن مواضع نیروهای اشغالگر ارتش تروریستی آمریکا و نظامیان ترکیه و از همه مهم تر واکنشی به در هم کوبیدن مرکز جاسوسی صهیونیست ها در اقلیم کردستان عراق بود.

در جریان حمله علیه مقر جاسوسی رژیم صهیونیستی در اقلیم کردستان که حداقل ده تن از افسران بلند پایه صهیونیست به هلاکت رسیدند و زخمی شدند، مشخص شد زمین بازی تغییر کرده و مقاومت گزینه های زیادی را برای پاسخ و غافلگیری در اختیار دارد.

این حمله هدفمند زنگ خطر را برای صهیونیست ها در سرزمین های اشغالی به صدا درآورد چرا که تصور می کردند نقطه امن آنان با تهدیدی روبه رو نخواهد شد اما حیاط خلوت آنان هدف قرار گرفت و بر نگرانی های رژیم صهیونیستی افزوده شد.

رژیم صهیونیستی که از حمله علیه افسران بلند پایه خود به خشم آمده به شدت جماعت بارزانی را تحت فشار قرار داده چرا که آنان متعهد شده بودند امنیت نظامیان صهیونیست را تامین کنند اما در عمل موفق نبودند و در سرزمین های اشغالی به این نتیجه رسیده اند این حملات در اقلیم کردستان قابل تکرار است.

خاندان بارزانی که در ماموریت واگذار شده به بدترین شکل عمل کردند و حالا سردرگم و گیج شده اند و توان مدیریت وضعیت به وجود آمده را در اقلیم از دست داده اند با واکنش های متناقض به دنبال خروج از شرایط فعلی است اما روند تحولات نشان می دهد روزهای سخت تری در انتظار آنان است چرا که نه خواهند توانست امنیت صهیونیست ها را تامین کنند و نه می توانند مردم را در اقلیم کردستان راضی نگه دارند.

باید توجه داشت ناامن شدن اربیل برای آمریکایی ها و رژیم صهیونیستی مشکلات جماعت بارزانی را چند برابر می کند چرا که از یک سو باید پاسخگوی اربابان نگران خود باشند و از سویی دیگر کاهش خدمات به مردم، پرداخت نکردن حقوق کارمندان و… مردم را در اقلیم کردستان نسبت به این خاندان خشمگین تر کرده به ویژه زمانی که دریافتند اعضای خانواده بارزانی میلیاردها دلار ثروت و پول را غارت و به خارج از کشور منتقل کرده است.
 

در حال حاضر، جماعت بارزانی با حملات علیه بسیج مردمی و عملیات های کور کوشش می کند از ناامن شدن فضا در اقلیم کردستان برای آمریکایی ها و صهیونیست ها جلوگیری کند و به نیروهای مقاومت عراقی پیام هشدار ارسال کند که عملیات ها را متوقف کند اما این در شرایطی است که این خاندان برگ برنده ای در اختیار ندارد و در روزها و هفته های آینده باید منتظر اتفاقات جدید باشد.

گروه های مقاومت تازه تاسیس اما قدرتمند و متخصص عراقی که بر خروج نظامیان اشغالگر از خاک این کشور اصرار دارند و موضع خود را با حملات هدفمند و همه جانبه تثبیت کرده اند و نشان داده اند اهل عقب نشینی و سازش نیستند سیاستی مشخص را در نظر گرفته اند و باید انتظار داشت در آینده موج حملات آنان در شمال عراق و اقلیم کردستان چند برابر شود و منافع نامشروع خاندان بارزانی، نظامیان اشغالگر آمریکایی، ترکیه ای و جاسوس های رژیم صهیونیستی با خطر جدی مواجه شود.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، رویدادهای میدانی که در آخرین روزهای فروردین ماه در اقلیم کردستان و شمال عراق در حال رخ دادن است به خوبی نشان می دهد میدان و شیوه بازی در منطقه تغییر کرده و محاسبات ائتلاف غربی – عبری – عربی درست از آب در نیامده و غافلگیری های جدید در راه خواهد بود به ویژه در شرایطی که در جریان دیدار مسئولان امنیتی ایران و عراق نگرانی های تهران در خصوص تبدیل شدن شمال عراق به پایگاه صهیونیست ها به اطلاع بغداد رسید.

سرویس جهان مشرق _ تحولاتی که عراق از سال ۲۰۰۳ شاهد آن بود، فرصتی به ترکیه داد تا اهداف و منافع خود در این کشور را در پوشش‌هایی دیگر و نه در قالب پیوستن به «ائتلاف غربی» به رهبری آمریکا محقق کند.

به همین دلیل از همان ابتدای اشغال نظامی عراق توسط آمریکا و متحدین غربی اش، حمایت از گروه های تروریستی تکفیری و مافیای فساد در عراق را کلید زد.

این موضوعی است که نه تنها اسناد محرمانه افشا شده توسط «ویکی لیکس» به آن اشاره می کنند، بلکه «حمد بن جاسم آل ثانی»، وزیر خارجه اسبق قطر نیز طی اظهاراتی از آن پرده برداشته و تأکید کرده بود که «ما، سعودی ها، اماراتی ها و کویتی ها، با ترک ها هماهنگ کرده بودیم، در مقابل وارد کردن ده‌ها هزار تروریست خلیجی، عرب و خارجی از ترکیه به خاک سوریه، در برابر گسترش حضور و نفوذ نظامی ترکیه در خاک عراق و سوریه و غارت ثروت های این دو کشور سکوت کنیم.

سابقه حضور نظامی ترکیه در عراق

پیشینه حضور نظامی ترکیه در عراق به دهه ۹۰ میلادی باز می‌گردد. اما نقطه عطف این حضور و یا به بیان درست تجاوز نظامی به سال ۲۰۱۵ باز می گردد که طی آن ۳ هزار نظامی ترک وارد خاک عراق شده و در پایگاه نظامی «بعشیقه» در نزدیکی شهر «موصل» مستقر شدند.

این اقدام اگرچه توسط دولت وقت عراق به نخست وزیری «عادل عبد المهدی» و اتحادیه عرب محکوم و از ترکیه خواسته شد، هرچه سریع تر نظامیانش را از خاک عراق خارج کند، اما آنکارا در این زمینه به دو قرارداد امضا شده با بغداد استناد و حضور نظامی اش در خاک عراق را توجیه می کرد.

اولین توافقنامه آنگونه که آنکارا به آن استناد جسته بود، به دسامبر سال ۱۹۸۳ باز می گشت و به نظامیان ترکیه اجازه ۳۰ کیلومتر ورود به داخل خاک عراق از مرزهای مشترک بین دو کشور را برای پیگرد عناصر حزب کارگران کردستان می‌داد.

توافقنامه دومی که ترک ها برای توجیه تجاوز نظامی خود متوسل شده بودند، به سپتامبر ۱۹۹۶ باز می گشت که براساس آن به آنکارا اجازه می داد، پایگاهی نظامی در منطقه بعشیقه ایجاد کند.

اما اوج حضور نظامی و اشغالگری ترک ها در خاک عراق را باید از ۱۵ ژوئن سال گذشته تاکنون ملاحظه کرد که در نوع خود بی سابقه است، به ویژه آنکه پس از دو سال عملیات رصد و شناسایی توسط نیروی هوایی ترکیه انجام می شد و طی آن آنکارا توانست، بسیاری از عناصر وابسته به حزب کارگران کردستان را در طول مرزهای ترکیه با عراق تحت پیگرد قرار دهد.

افزون بر آن، عملیات های تعقیب و پیگرد ارتش ترکیه در مناطق سنجار و کوه های قندیل که از غرب به سوریه و از شرق به ایران می رسد، اغلب کادر رهبری و فرماندهان میدانی و مراکز فرماندهی عملیاتی حزب کارگران کردستان را هدف می گرفت.

اگرچه ترکیه هدف از این عملیات‌ها را حمایت از امنیت ملی خود و مقابله با شبه نظامیان پ ک ک عنوان می کرد، اما واقعیت امر این بود که در پس این هدف، اهداف سیاسی و ژئو راهبردی دیگری قرار دارد که مهمترین آنها را می توان در موارد ذیل ملاحظه کرد:

یک: ایجاد چندین کمربند امنیتی که از شمال شرقی سوریه کشیده و به شمال غربی عراق متصل می شود. این کمربندهای امنیتی از حلب در سوریه شروع شده و پس از گذشتن از موصل به کرکوک می رسد. این مناطق بخشی از مناطق امن و کمربندهای امنیتی ترکیه را تشکیل خواهند داد که پیش تر آنکارا بخشی از آن را در عمق ۸۰ کیلومتری خاک سوریه و مشخصا در حلب ایجاد کرده بود و براساس نقشه جدید این کمربندهای امنیتی و مناطق امن می بایست از حلب در شمال غربی سوریه تا «حفتانین – بعشیقه» در دشت موصل و از آنجا به سنجار و کوه های قندیل در دهوک کشیده شود که نظامیان ترک در آنجا مستقر شده و حضور دارند.

دو: پر کردن شکاف ناشی از خروج احتمالی آمریکایی ها از عراق؛ چون آنکارا به خوبی می داند، راهبرد سیاست خارجی دولت جدید آمریکا به رهبری «جو بایدن» پس از همه گیری ویروس کرونا و پیامدهای انتخابات اخیر ریاست جمهوری در آمریکا و حمله به کنگره، شاهد نقطه عطف امنیتی بسیار مهمی خواهد بود که چه بسا اولین نمود آن در گشودن باب مذاکرات راهبردی با بغداد را باز کند و زمینه ساز خروج آمریکایی ها از عراق شود، به همین دلیل شرایط منطقه ای جدیدی بر مناطق شمال غربی عراق حاکم خواهد شد که ملزم می کند، آنکارا از این شرایط در راستای منافع خود بهره برداری کند و اولین آن می تواند، فراهم کردن مقدمات الحاق این اراضی به خاک ترکیه با پایان تاریخ قرارداد «لوزان» در سال ۲۰۲۳ باشد.

سه: پایگاه خبری «نوردیک مونیتور» گفتگوی تلفنی محرمانه دو تن از نزدیکان «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهوری ترکیه را منتشر کرد که پرده از طمع ورزی های آنکارا و اردوغان در کشورهای منطقه و ثروت های ملیشان برمی داشت.

در این گفتگوی تلفنی «مکسوت سیریم»، از مشاوران ارشد اردوغان می گفت که دیگر با پایان یافتن تاریخ معاهده لوزان که به درگیری های امپراتوری عثمانی و متحدین پایان داد و خروجی آن تشکیل ترکیه و یونان و کشورهای خاورمیانه بود، دست ترکیه برای استیلا بر مناطق گسترده ای از کشورهای منطقه و منابع و ثروت های آنها از جمله مناطق شمال غربی عراق باز خواهد بود.

افزون بر آن، اسنادی به بیرون درز یافته که فاش می کند، طی دیدار «هاکان فیدان»، رئیس سرویس های اطلاعاتی ترکیه اوایل ماه مه ۲۰۲۰ با «مصطفی الکاظمی» نخست وزیر عراق و «نیچروان بارزانی»، رئیس منطقه کردستان، توافق شده در قبال عدم عقب نشینی نظامی ترکیه از خاک عراق و بستن پایگاه نظامی بعشیقه و ادامه عملیات نظامی ترکیه در عراق، آنکارا برای بغداد و اربیل کمک های مالی و امتیازات و تسهیلات اقتصادی در نظر بگیرد.

چهار: قطع مسیر «جاده ابریشم چین» که با عبور از شهر سنجار در عراق، به مرزهای ترکیه می رسد. اگرچه این اقدام ترکیه بیش از آنکه به سود این کشور باشد به زیان آن است، اما این اعتقاد وجود دارد که در قبال این اقدام بی شک آنکارا امتیازهایی از آمریکایی ها و پیمان ناتو گرفته است که چین را بزرگ ترین رقیب و خطرناک ترین تهدید برای اقتصاد خود می دانند.

پنج: افزون بر آن نباید از خاطر برد که توسعه طلبی های ترکیه در عراق با موافقت و چراغ سبز آمریکایی ها بر علیه ایران و به نفع اسرائیل و با هدف چیدن میوه های بعد از جنگ ویرانگر تحمیل شده بر سوریه و عراق صورت می گیرد.