ارتش عراق

به گزارش مجاهدت از مشرق، بغداد از مدتها قبل در تلاش است تا با کاهش تسلط پدافندی نیروهای اشغالگر در این کشور سیستم پدافندی خود را تقویت کند.

پس از تعرض اخیر جنگنده‌های اسرائیلی به آسمان عراق به منظور حمله به ایران، فضای رسانه‌ای این کشور بار دیگر شاهد مطالبات مردمی به منظور خرید سامانه‌های ضد هوایی بیشتر با هدف جلوگیری از تکرار تجاوزات مشابه از سوی صهیونیست ها و کاستن از وابستگی تسلیحاتی این کشور به صنایع نظامی آمریکا است.

مردم عراق معتقدند سیطره نظامیان اشغالگر آمریکایی بر ساختار ارتش، نهادهای نظامی، امنیتی، اطلاعاتی و حتی سامانه‌های پدافند هوایی این کشور سهمی مهم در ورود جنگنده‌های رژیم صهیونیستی به آسمان عراق در بامداد روز شنبه به منظور انجام حملات علیه ایران داشته است.

آسمان اقلیم کردستان خارج از سیطره دولت مرکزی

نیروی هوایی عراق، به طور کلی آسمان کشورش را به چهار منطقه تقسیم کرده است: منطقه اول؛ استان‌های بغداد، نجف، واسط و دیگر اماکن مرکزی را در بر می‌گیرد.

منطقه دوم؛ استان الانبار در غرب عراق. منطقه سوم؛ استان‌های ذی قار، میسان، المثنی، بصره و دیگر اماکن جنوبی عراق و منطقه چهارم؛ استان‌های کرکوک و موصل (نینوا) را تحت پوشش قرار می‌دهد.

نکته‌ای که در این تقسیم بندی وجود دارد عدم دسترسی دولت مرکزی بغداد به سه استان دهوک، اربیل و سلیمانیه است. از زمانیکه خودمختاری اقلیم کردستان در سال ۱۹۹۱ توسط آمریکایی‌ها اعلام شده بود، آسمان شمال عراق تحت اشغال قرار گرفت.

لحظاتی قبل از تعرض بامداد روز شنبه جنگنده های رژیم صهیونیستی به آسمان عراق، پایگاه‌های آمریکایی در آماده باش کامل به سر می‌بردند. بر همین اساس، فرماندهی ارتش آمریکا در عراق پرواز هرگونه هواپیمای غیر نظامی بر فراز دو پایگاه «الحریر» در اربیل و «عین الاسد» در الانبار را ممنوع اعلام کرده بود.

تکاپوی دولت عراق برای خرید سامانه‌های دفاعی

منابع عراقی در روزهای اخیر اعلام کرده بودند که هیئت دفاعی- امنیتی عراق، به ریاست «ثابت العباسی»، وزیر دفاع این کشور اخیرا به چند کشور اروپایی از جمله فرانسه، و حتی کره جنوبی پیشنهاد کرده تا با اعطای سامانه‌های ضد هوایی خود دولت عراق را در تامین امنیت آسمان این کشور یاری کنند.

کره جنوبی ابتدا مخالف طرح عراق برای استفاده از سامانه‌های این کشور بود، اما سرانجام در تابستان امسال در جریان یک مزایده، دولت عراق توانست سامانه «چئونگانگ ۲» (به معنی قوس آسمان) را به ارزش تقریبی ۲.۸ میلیارد دلار خریداری کند.

در قراردادی که میان دو کشور عراق و کره جنوبی منعقد شده است عراق سه باتری از این سامانه را سفارش داده اما شرکت کره‌ای اعلام کرده بود که در حال حاضر تنها قادر به تحویل ۲ باتری به بغداد است.

این در حالی است که عربستان سعودی پیش از این ۱۰ باتری از سامانه قوس آسمان را به ارزش ۳.۲ میلیارد دلار خریداری کرده بود. در سال ۲۰۲۲ نیز دولت امارات قراردادی به ارزش ۳.۵ میلیارد دلار با شرکت LIG NEX۱ تولیدکننده این سامانه به امضا رسانده بود.

البته با وجود تلاش‌ها برای تقویت سیستم دفاع هوایی و پدافندی عراق، تسلط آمریکا نیز بر آسمان این کشور نه تنها تضعیف نشده بلکه در حال تقویت است.

رسانه‌های عراقی در روزهای اخیر مدعی شدند که وزارت خارجه عراق پس از تجاوز جنگنده های رژیم صهیونیستی به حریم هوایی این کشور به منظور حمله به اهدافی در ایران، بر اساس بندهای موجود در توافق سال‌های ۲۰۰۸ که سنگ بنای مذاکرات سال‌های ۲۰۲۱، ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ است هشدارهایی را در مورد نقض بندهای این توافق به طرف آمریکایی ابلاغ کرده است.

بغداد معتقد است بندی که همکاری‌های میان عراق و آمریکا را از حالت نظامی به اقتصادی تبدیل می‌کند پس از ورود اسرائیل به آسمان عراق، نقض شده است. برخی کارشناسان نظامی- امنیتی در عراق بر این باور هستند که بغداد باید شروطی را به این بند اضافه کند تا با اتکا به آن بر تسلط مطلق آمریکایی‌ها بر امنیت آسمان عراق پایان دهد.

دلایل اشتیاق بغداد برای خریداری سامانه‌های پدافندی کره‌ای

«قوس آسمان»، سامانه‌ای که عراق از کره جنوبی خریدار کرده است در وهله نخست سامانه پدافندی میان برد به شمار می‌رود که توانایی رصد ۴۰ کیلومتری تا ارتفاع ۱۵ کیلومتر را داراست. سئول این سامانه را برای مقابله با کره شمالی تولید کرده است و به گفته مسئولان نظامی کره جنوبی در آزمایشی که در سال ۲۰۱۷ انجام شد این سامانه موفقیت ۱۰۰ درصدی را در رصد و هدف‌گیری اهداف متخاصم به ثبت رساند.

سامانه‌های پدافندی خریداری شده توسط عراق غالبا در مناطق نفت‌خیز و در نزدیکی پایگاه‌های نظامی مستقر می‌شوند و قادر به تضمین پوپپ فراگیر آسمان این کشور را ندارند. در حقیقت سامانه‌هایی که عراق خریداری می‌کند توانایی کنترل سراسر گستره آسمان عراق را ندارد.

در سال ۲۰۲۳ زمانیکه آمریکا برنامه سیاست دفاعی ملی خود را به تصویب رساند در یکی از بندهای آن به موضوع ارتش عراق و پیشمرگه ها اشاره داشت.

در همان سال «ریبر احمد»، وزیر امور داخلی اقلیم کردستان عراق دیداری را با یکی از نمایندگان کنگره آمریکا با هدف افزایش حمایت‌های آمریکا از اقلیم کردستان ترتیب داد. آمریکایی‌ها پس از این دیدار متعهد شدند تا حمایت خود از پایگاه‌ها و اماکن مورد نظر به ویژه در اقلیم کردستان را افزایش دهند.

با این حال از زمان شهادت سردار شهید حاج قاسم سلیمانی، و شهید ابومهدی المهندس، فرمانده حشدشعبی عراق مطالعات اجتماعی در عراق به منظور پایان دادن به حضور نظامیان اشغالگر آمریکایی و تسلط ارتش این کشور بر سازوکارهای نظامی و امنیتی عراق در حال افزایش است.

برخی منابع رسانه ای عراقی اخیرا مدعی شدند چند روز پیش از حمله اسرائیل به ایران، آمریکایی‌ها پیامی هشدار آمیز به دولت عراق ارسال و در آن تهدید کرده بودند در صورتی که ارتش یا هر نهاد نظامی دیگری در عراق، پرتابه‌های اسرائیلی را در مسیر حرکت به سمت ایران هدف قرار دهد، در این صورت واشنگتن قادر نخواهد بود هیچ تضمینی برای دفاع از عراق در مقابل حمله احتمالی اسرائیل ارائه دهد.

از زمان آغاز حملات ارتش جنایتکار رژیم صهیونیستی به غزه در اکتبر ۲۰۲۳ تا به امروز، دولت عراق همواره تلاش داشته تا به طور همزمان دو سیاست را در قبال بحران غزه و پیامدهای منطقه ای آن اتخاد کند: نخست آنکه مقاومت عراق را در راستای عملیات ضد صهیونیستی پشتیبانی و حمایت کند تا بدین شکل از فشارهای روزافزون ارتش رژیم صهیونیستی علیه زنان و کودکان بی گناه فلسطینی ساکن غزه بکاهد و دوم آنکه ثبات را در داخل عراق حفظ و از هرگونه توطئه های صهیونیستی و آمریکایی در این کشور محافظت کند.

این مواضع سبب شده تا بغداد عملا ضمن حفظ مواضع ضد صهیونیستی خود، و ابراز ناخرسندی از پشتیبانی‌های آشکار و پنهان کاخ سفید از تل‌آویو در تشدید تنش‌های منطقه‌ای درصدد تقویت بنیه دفاعی خود از مسیر خریداری سامانه های پدافندی از دیگر کشورهای جهان با هدف کاستن از وابستگی خود به تسلیحات و زیرساخت های نظامی آمریکایی باشد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، جنگ به خودی خود پدیده دهشتناک و زشتی است و از منظر اخلاق عرفی نمی‌توان آن را به‌هیچ‌وجه توجیه کرد.

اما واقعیت جهانی که ما در آن نفس می‌کشیم به ما آموخته که جنگ، دفاع یا هر چیزی که اسمش را می‌گذاریم یک پیشامد طبیعی است و برای رسیدن به صلح باید همیشه منتظر بدترین اتفاق ممکن باشیم. هفته، هفته دفاع مقدس و یادآوری دلیری فرزندان این آب و خاک در جنگ تحمیلی است و رسانه‌های مختلف رسمی و مستقل هر یک به سهم خود نسبت به آن موضع می‌گیرند.

بی‌بی‌سی فارسی هم روز شنبه ۳۱ شهریور در واکنش به سالگرد آغاز دفاع جانانه فرزندان ایران در برابر حزب بعث عراق فیلم مستند «کودک‌سرباز» ساخته جدید پگاه آهنگرانی را برای مخاطبانش پخش کرد.

سوالی که در همین ابتدای بحث ذهن بسیاری را به خود مشغول می‌کند این است که چرا رسانه دولت فخیمه بریتانیا این زمان را برای قرائت خود از جنگ ایران و عراق انتخاب کرده است؟

حرف حساب کودک‌سرباز چیست؟

نزدیک به یک سال می‌شود که رژیم اشغالگر قدس از زمین و هوا تهاجمی همه‌جانبه را علیه مردم غزه و کرانه باختری آغاز کرده و از آن زمان تاکنون با تجهیز خود به انواع و اقسام سلاح‌های پیشرفته بی‌محابا غزه و کرانه باختری را از زمین و هوا مورد حمله قرار می‌دهد.

جالب اینجاست در چنین موقعیتی که رسانه‌های استعماری نظیر همین بی‌بی‌سی و… از این جنایت جنگی کاملا مشهود می‌گذرد و حتی یک‌نفر از مدافعان حقوق بشر برای بزرگ و کوچک فلسطینیان دل نمی‌سوزاند، پگاه آهنگرانی و تیم بی‌بی‌سی فارسی تصمیم می‌گیرند در پوستین «دایه مهربان‌تر از مادر» وارد صحنه شوند و با احضار تاریخ دفاع مقدس بر ذهن بیننده رژه بروند و بر نگاهش نسبت به مقاطع حساس و درخشان این سرزمین خدشه بیندازند.

آهنگرانی برای سفارش‌دهندگان خود سنگ‌تمام گذاشته و در قالب یک صحنه‌آرایی دقیق و حساب‌شده قصد دارد از مفهوم دفاع مقدس آشنایی‌زدایی کند و با استفاده از سانتی‌مانتالیسم کور و کر غربی مخاطبانش را درمقابل سیستمی که با سازماندهی‌اش اجازه جدا شدن یک گوشه از این آب و خاک را به دشمن نداد، قرار دهد. فیلمساز در مستند «کودک‌سرباز» همان‌گونه که از اسم و رسمش پیداست با دست گذاشتن روی شکاف میان دولت و ملت، جایی آن وسط‌ها قرار می‌گیرد و با ترکیب راست و دروغ اعتبارکی در میان طیف روشنفکرمآب‌تر اپوزیسیون برای خودش دست‌وپا می‌کند.

ماجرا از این قرار است که تعدادی از رزمندگان دفاع مقدس -که در آن روزها با سن کم در میدان جنگ حاضر بودند- با حضور در قاب دوربین پگاه آهنگرانی به روایت داستان خود در متن جنگ می‌پردازند و احساس و عواطف‌شان را با بینندگان بی‌بی‌سی در میان می‌گذارند.

این صرفا ظاهر قضیه است و بی‌بی‌سی فارسی به‌همراه مقاطعه‌کارش پگاه آهنگرانی برای محض رضای خود موش نمی‌گیرند. علی‌رغم ظاهر ضدجنگ و متفاوت مستند کودک‌سرباز باید گفت نگاه محاسبه‌گری بر آن غالب شده تا همه‌چیز را براساس منطق بازار و دستاوردهای آنی این عرصه ببینند.

در ابتدا و پیش از آغاز فیلم متنی با این عنوان که دیوان بین‌المللی کیفری و کنوانسیون ژنو از به‌کارگیری کودکان در جنگ به‌عنوان جنایت جنگی یاد می‌کنند به نمایش درمی‌آید و تکلیف همه با چیزی که قرار است در ادامه ببینند مشخص می‌شود. روایت با معرفی سه تن از رزمندگان سابق در قامت کسانی که از جنگ به‌عنوان یک پدیده شوم یاد می‌کنند ادامه می‌یابد و سپس پگاه آهنگرانی زاویه‌دید مواجهه‌اش با انقلاب را در نقش راوی به‌طور مشخص بیان می‌کند.

او از آرمان‌های انقلاب سخن می‌راند و از کنترل و ساماندهی نیروهای ایرانی در آغاز جنگ با ارتش عراق حرف می‌زند. همین چهار دقیقه ابتدایی کافی است تا ما به‌واسطه آن بتوانیم پاسخ منطق ضدجنگ اثر را به آسانی بدهیم و به زحمت هم نیفتیم. فیلمساز به‌درستی عنوان می‌کند کشور به دلیل تغییر نظام سیاسی و قرار گرفتن در شرایط انقلابی آماده دفاع از خود در برابر متجاوز نیست و به همین دلیل مردم از گوشه و کنار ایران برای مقابله با ارتش عراق سازماندهی می‌شوند.

پرواضح است که در این موقعیت نمی‌توان طیف‌های سنی مختلف را به دلیل حضور در دفاع مقدس شماتت کرد. وقتی ارتش آن‌طور که باید آماده نیست، این وظیفه مردم است که در هر سن و سالی به دفاع از مرزهای خود بپردازند و به پشتوانه نیروی معنوی خود از میدان پا پس نکشند.

آهنگرانی برای روایت جعلی خود از آن روزها سوای مراجعه به خاطرات رزمندگان، به سراغ تصاویر آرشیوی می‌رود و با انگشت گذاشتن روی حضور سربازان کم‌سن‌وسال، آنها را در قامت افرادی مسخ‌شده و ایدئولوژیک‌زده به تصویر درمی‌آورد. او می‌خواهد این کار را به‌وسیله باند صوتی‌اش که مملو از اصوات ناراحت‌کننده است به سرانجام برساند و زمختی جنگ را در استفاده دولت‌ها از شهروندان نوجوان خود دوچندان کند، اما واقعیت و حقیقت در این مورد خاص با هم توافق کامل دارند و نمی‌توان با دستکاری و بازیگوشی خللی در موجودیت آن به وجود آورد.

پای هیچ نوجوانی در دفاع مقدس با زور و اصرار حکومت به صحنه مقابله با دشمن بعثی باز نشد و بسیاری با اشتیاق در این مسیر قدم می‌گذاشتند.

خاصیت رسانه -به‌خصوص مدیای وابسته به غرب- این است که با آگراندیسمان و بزرگنمایی قصد دارد به قلب مفاهیمی که مزاحم کارش هستند، بپردازد و چرخ «مقاومت»، «ایثار» و «دفاع» را آن‌طور که دلش می‌خواهد از نو اختراع کند. عاشورا درس مقاومت و ایستادگی در برابر ظلم است و این را بی‌بی‌سی فارسی با سابقه استعماری کارگزارانش در ایران بهتر از هرکسی می‌داند؛ پس باید با هر وسیله‌ای که امکان دارد به این مفاهیم حمله کرد و مردم ایران را به دلیل دفاع از کشورشان مورد بازخواست قرار داد.

در ساختمان روایت مستند کودک‌سرباز نقش اول برعهده دوگانه «دفاع» و «تسلیم» است و فیلمساز می‌خواهد با درگیر کردن ذهن مخاطب به این دو مفهوم، حرف اصلی خود که برآمده از تحلیل طیف غرب‌گرا و لیبرال است را بزند و در ایستگاه آخر به مقصود کاسبکارانه‌ و بازاری‌اش بپردازد.

حرف اصلی را پگاه آهنگرانی در تکلمه مستندش بیان می‌کند: «این جنگ نهایتا هیچ تغییری در مرزهای دو کشور به‌وجود نیاورد و دستاوردی برای هیچ‌کدام از طرفین نداشت.»

در پاسخ به این فرد باید گفت کمترین دستاورد دفاع مقدس فراهم آوردن شرایطی امن برای مردم ایران بود که بتوانند بدون واهمه و ترس از دشمن خارجی به زندگی ادامه دهند و آرزوهای‌شان را محقق کنند. این را پگاه آهنگرانی بهتر از هرکسی می‌داند، چون اگر کشور ما در جنگ شکست می‌خورد و بخشی از خاکش را از دست می‌داد اکنون او نمی‌توانست با رانت خانواده‌اش وارد سینما شود و شهرتی برای خود دست‌وپا کند.

جان انسان برای بی‌بی‌سی اهمیت ندارد

می‌گویند فلانی «یک روده راست توی شکمش نیست.» این ضرب‌المثلی است که افراد از آن به وقت مواجهه با آدم‌های دروغگو، مکار و پشت‌هم‌انداز استفاده می‌کنند. حکایت بی‌بی‌سی هم دقیقا منطبق بر چنین ضرب‌المثلی است. اگر دل این رسانه به حال رزمندگان دفاع مقدس ما می‌سوخت پیش از هر چیز پرده از کمک مالی و تسلیحاتی دولت بریتانیا به صدام در جنگ با ایران برمی‌داشت و در قالب یک فیلم مستند تلاشی ولو حداقلی را با بازگویی واقعیت انجام می‌داد.

ولی انتظار ما از این رسانه که با پشتوانه پول مالیات مردم بریتانیا اداره می‌شود برخلاف انتظاری که مدیران بی‌بی‌سی از دیگران برای پاسخگویی نسبت به اعمال و رفتارشان دارد، چندان زیاد نیست.

اسناد منتشرشده از طرف وزارت امور خارجه انگلستان نشان می‌دهد دولت این کشور از برنامه صدام برای ساخت سلاح شیمیایی آگاه بود ولی نه‌تنها مداخله‌ای برای جلوگیری از این امر نکردند بلکه به شرکت بریتانیایی وایرپمپس اجازه داد که تعدادی پمپ در اختیار کارخانه آفت‌کش سامرا برای تولید گاز خردل قرار دهد و زمینه را برای تولید سلاح‌های شیمیایی فراهم کند. ۲۰ هزارنفر از رزمندگان ما در طول دفاع مقدس فقط در اثر گاز خردل و اعصاب شهید شدند و به‌طور حتم سربازان نوجوان هم در این میان سهم دارند.

حتی یکی از نفراتی که در این فیلم مستند به‌عنوان کودک‌سرباز به بازگویی خاطراتش از آن ایام می‌پردازد جانباز شیمیایی است و فیلمساز بدون اشاره به دلیل اصلی شیمیایی شدن او، تنها حضورش در میدان جنگ را علت اصلی و قاطع این اتفاق قلمداد می‌کند و ترجیح می‌دهد که راست نگوید.

از طرف دیگر تاکنون بیش از ۱۶ هزارنفر از کودکان غزه به‌وسیله حمله نظامی رژیم کودک‌کش جان خود را از دست داده‌اند و در سوی دیگری از جهان، جنگ در افغانستان در میان سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۹ جان بیش از ۲۶ هزار کودک را گرفت یا آنها را با معلولیت دائمی مواجه کرد.

این‌ آمارها به خودی خود برای بی‌بی‌سی فارسی و پیمانکارانش ارزش چندانی ندارد و فقط زمانی وارد اصول اخلاقی آنها می‌شود که بخواهند به‌واسطه آن حلقه محاصره را برای دولت مخالف غرب تنگ‌تر کنند تا وی عطای مقاومت را به لقایش ببخشد و در برابر فرامین آمریکا و شرکایش سر تعظیم فرود بیاورد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، نیروی هوایی عراق مخفیگاه تروریست‌ها را در «طوزخورماتو» واقع در شرق استان صلاح الدین هدف قرار دادند که در پی آن، شماری تروریست کشته شدند.

پایگاه خبری النشره بامداد یکشنبه گزارش داد که دستگاه امنیت ملی عراق با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که سرویس واحد اطلاعاتی عراق در عملیاتی مشترک با دستگاه مبارزه با تروریسم با بهره گیری از هواپیماهای اف ۱۶ توانستند طی دو حمله هوایی مجزا به مخفیگاه‌ها، تونل‌ها و غارهای تروریست‌ها در منطقه طوزخورماتو در شرق استان صلاح الدین در مرکز عراق حمله کنند.

در بیانیه واحد اطلاع رسانی امنیتی عراق آمده است که در این حملات، ۷ تروریست از جمله یک سرکرده خطرناک تروریست کشته شدند.