استعمار

گروه اخبارداخلی دفاع‌پرس – سید محمدجواد میرخانی؛ استعمارگران همواره در طول تاریخ، برای غلبه بر کشورها از نیروی نظامی بهره می‌بردند؛ اما مراجعه به تاریخ نه‌چندان دور، نشان می‌دهد که این راهبرد استعماگران دیگر شکست خورده و آن‌ها برای غلبه و تسلط بر دیگر کشورها، امروز از روش‌ها و راهبردهای دیگری بهره می‌برند.

رهبر معظم انقلاب اسلامی در خطبه‌های نماز عید سعید فطر، با اشاره به تغییر تاکتیک استعمارگران، به شکست آن‌ها در سال‌های اخیر اشاره کرده و در این زمینه شکست آمریکا در عراق و افغانستان را مثال زدند؛ البته اگر کمی به عقب‌تر هم برگردیم، در این زمینه می‌توانیم شکست بزرگ ابرقدرت‌های شرق و غرب در مقابل اراده و عظمت ملت ایران پس از هشت سال دفاع مقدس را نیز مثال بزنیم؛ شکستی که موجب شد تا پس از آن دشمن، به تحمیل «جنگ نرم» علیه ملت ایران روی بیاورد که در واقع هشدار اخیر رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز ناشی از همین رویکرد دشمن است.

«تزویر»، «تحریف»، «دروغ‌گویی»، «وسوسه کردن»، «خلاف‌واقع نمایی»، «تحقیر ملّت‌ها»، «بدبین کردن ملّت‌ها به خود»، «پنهان کردن توانایی‌ها و برجستگی‌ها و درخشانی‌های ملّت‌ها»؛ به گفته رهبر معظم انقلاب اسلامی امروز به‌عنوان تاکتیک استعمارگران برای غلبه بر دیگر کشورها به‌کار می‌رود که جایگزینی بر جنگ نظامی است؛ لذا براساس تأکیدات معظم‌له، امروز بایستی در زمینه شناخت حرکت دشمن، تاکتیک دشمن و روش دشمن در دشمنی، به‌روز بود؛ چراکه ممکن است دشمن سال‌های قبل کارهایی را انجام می‌داده، که این‌روزها دیگر انجام نمی‌دهد و روش‌های دیگری دارد؛ لذا باید راه ابطال این روش‌ها را به ‌دست بیاوریم.

حضرت امام خامنه‌ای در حقیقت در این سخنان خود، «جنگ نرم» را کالبدشکافی کرده و چگونگی هجوم دشمن در این عرصه از جنگ را تحلیل کرده‌اند؛ در واقع تاکتیک‌های دشمن که معظم‌له بیان کرده‌اند، روش‌هایی است که دشمن پس از شکست در جنگ سخت، در عرصه جنگ نرم پیش گرفته است؛ البته همه این تاکتیک‌های دشمن و راهکارهای مقابله با آن‌ها نیز پیش از این در میان سخنان رهبر معظم انقلاب اسلامی شنیده شده است؛ اما معظم‌له در این روز، با بیان متفاوت‌تری جنگ نرم را برای مردم توضیح داده و تاکتیک‌های آن را صریح‌تر از گذشته تشریح کرده‌اند.

رهبر معظم انقلاب اسلامی پیش از این نیز برای مقابله با جنگ شناختی یا جنگ روایت‌ها، هشدار داده و در این زمینه «جهاد تبیین» را راهکار مناسبی برای غلبه بر دشمن دانسته بودند. معظم‌له همچنین بارها بر تلاش دشمنان و برخی جریان‌های فریب‌خورده داخلی نسبت به ترویج «مانمی‌توانیم» و «خودتحقیری» نیز هشدار داده‌اند و در مقابل، سخنان ایشان از جمله شعارهایی که برای هر سال تعیین می‌کنند، سرشار از امیدآفرینی و ترویج روحیه «مامی‌توانیم» در جامعه بوده است.

انتهای پیام/ 113

گروه بین‌الملل دفاع‌پرس: اینکه انگلیس اکنون ردای تقابل با ایران را به تن کرده است، مربوط به زمان حال نیست و خباثت‌های روباه پیر تاریخی به درازای دو قرن دارد. انگلیس از دوره قاجار همیشه با مداخله در امور داخلی ایران سعی می‌کرد تا سیاست‌های کشورمان را با خود در منطقه همراه کند و اگر از طریق مسالمت‌آمیز به هدفش نمی‌رسید با اهرم زور و قلدری آنرا پیش می‌برد. دمیدن بر طبل جنگ بین ایران و روس در دوره قاجار برای تضعیف دولت که در نهایت با امضای قراردادهای ننگین گلستان و ترکمنچای پایان یافت، همگی به واسطه تحرکات انگلیسی‌ها انجام شد تا بتوانند نفوذ خود را در ایران افزایش دهند.

تحمیل قرارداد پاریس به ناصرالدین شاه که منجر به جدایی هرات از ایران شد، نمونه دیگری از سیاست‌های حیله‌گرانه لندن بود که با هدف تضعیف و تحت‌الحمایه کردن ایران انجام ‌شد. امضای قرارداد «دارسی» برای غارت منابع نفت ایران و دیگر قراردادهای ظالمانه برای در سلطه بر منابع معدنی، اقتصادی و کشاورزی ایران از جمله برنامه‌هایی بود که در گذشته در راس سیاست خارجی بریتانیا قرار داشت.

انگلیس زمانی که دید نمی‌تواند از طریق قاجار به اهدافش برسد، به مسیر دیگری متوسل شد و با حمایت از رضاخان در اسفند 1299 کودتایی را ترتیب داد تا دولت دست نشانده پهلوی را مستقر کند و رضاخان همیشه مهره انگلیسی‌ها تلقی می‌شد. همچنین، حمله به خاک ایران در جنگ‌های جهانی اول و دوم که منجر به بروز قحطی و کشته شدن صدها هزار نفر شد، کارنامه سیاه بریتانیای استعماری در قبال ایران است.

الوقت نوشت: اوج جنایت انگلیس علیه ایران را در ماجرای ملی شدن صنعت نفت می‌توان به خوبی دید که وقتی دستش از غارت منابع نفتی قطع شد با کمک آمریکا و عناصر داخل ایران کودتایی را بر علیه دولت محمد مصدق انجام داد تا دوباره نفت ایران را چپاول کند. انگلیس همچنین با تحت فشار قرار دادن دولت پهلوی، بحرین را از ایران جدا کرد تا نقش و نفوذ ایران در خلیج فارس را کاهش دهد.

اقدامات لندن برای علیه ایران به صورت سیاسی و نظامی تا پیروزی انقلاب اسلامی رواج داشت و با استقرار جمهوری اسلامی، انگلیس مثل گذشته با اهرم زور نتوانست منافعش را در ایران تامین کند و به گزینه‌های دیگری روی آورد. انگلیس با حمایت از رژیم بعثی عراق در جنگ تحمیلی و دادن تسلیحات به آن برای اشغال ایران و مداخله در امور سیاسی تلاش کرده تا نفوذ سابق خود در ایران را بازیابد.

انگلیس همچنین در چهار دهه گذشته سعی کرده است تا در بدنه نیروهای امنیتی و سیاسی ایران نفوذ کرده و با تقویت شبکه‌های جاسوسی بتواند به راحتی برنامه‌های خود را عملی کند. نفوذ در بین مقامات ارشد نظام همواره در راس اولویت‌های لندن قرار داشته و در برخی موارد هم موفقیت‌آمیز بوده است و نمونه آنرا در روابط سرویس‌های جاسوسی انگلیس با علیرضا اکبری مقام سابق دفاعی ایران شاهد بودیم ولی همیشه با کمک نیروهای اطلاعاتی این افراد شناسایی و مجازات شدند و نقشه‌های شوم لندن برای ضربه زدن به تهران ناکام مانده است.

در سال‌های اخیر انگلیس روش‌های دیگری را هم در پیش گرفته است تا از طریق جنگ روانی تهران را تحت فشار قرار دهد. انگلیس با پناه دادن به شبکه‌های ضد انقلاب در لندن مانند «ایران اینترنشنال» وابسته به سعودی و شبکه «بی بی سی» که مدام بر علیه جمهوری اسلامی تبلیغ و فضاسازی می‌کنند نشان داده که حاضر نیست مسیر مسالمت آمیز با ایران را در پیش بگیرد.

حمایت تمام قد از اغتشاشات و تلاش برای تحریم سپاه پاسداران بیانگر این است که لندن همه پل‌های پشت سر خود را خراب می‌کند که می‌تواند روابط دوجانبه را تحت‌الشعاع قرار دهد. گنجاندن سپاه در لیست تروریستی، درحالی انجام می‌شود که این سازمان در یک دهه گذشته نقش مهمی در مقابله با گروه‌های تروریستی تحت حمایت غرب داشته است و در جبهه مقدم ضد تروریسم و حفاظت از منابع کشور در برابر سلطه گران غربی بود. بنابراین، اقدام جنجالی انگلیس علیه سپاه، تنش بین تهران و لندن را تشدید خواهد کرد و در همکاریهای دیپلماتیک بین ایران و غرب بر سر احیای برجام هم تاثیر منفی خواهد داشت و تبعات آن متوجه مقامات لندن و واشنگتن است که مسیر نادرستی را برای رسیدن به اهدافشان انتخاب کرده‌اند.

انتهای پیام/ 411

به گزارش مجاهدت از گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، اگرچه برخی از کشور‌های غربی مدعی حمایت بشردوستانه از آفریقا و کمک به ریشه‌کن کردن فقر در آن هستند، اما با این حال، تحقیر عمومی «آفریقای فقیر، گرسنه و بیمار» از سوی آن‌ها همچنان نگران کننده است.

همین تصاویر و تبلیغات تلویزیونی در همه جای غرب وجود دارد که آفریقا را فقیر و نیازمند کمک معرفی می‌‎کنند، اما صرف نظر از ارزش واقعی چنین اقدامی، کمپین‌ها برای کمک به آفریقای فقیر بیش از تداوم یک کلیشه، مسئولیت واقعی این که «چرا آفریقای غنی از منابع طبیعی همچنان فقیر باقی مانده است و چرا سخاوت فرضی غرب در طول دهه‌ها انجام داده است» را پنهان می‌کند.

دستیابی به یک تغییر پارادایم از نظر سلامت و رفاه اقتصادی این قاره بسیار اندک است.

اخبار از آفریقا تقریبا همیشه تلخ است. گزارش اخیر «کودکان را نجات دهید» مصائب آفریقا را در اعداد هشدار دهنده خلاصه می‌کند؛ ۱۵۰ میلیون کودک در شرق و جنوب آفریقا با تهدید مضاعف فقر شدید و تأثیر فاجعه‌بار تغییرات آب و هوایی مواجه هستند.

بیشترین آسیب بر جمعیت کودکان در سودان جنوبی با ۸۷ درصد و پس از آن موزامبیک (۸۰ درصد) و سپس ماداگاسکار (۷۳ درصد) تأثیر می‌گذارد.

خبر بد از آفریقا که در گزارش صندوق نجات کودکان نشان داده شده است، بلافاصله پس از گزارش دیگری، این بار توسط بانک جهانی منتشر شد که نشان می‌دهد امید جامعه بین‌المللی برای پایان دادن به فقر شدید تا سال ۲۰۳۰ برآورده نخواهد شد.

در نتیجه، تا سال ۲۰۳۰، حدود ۵۷۴ میلیون نفر، که ۷ درصد از کل جمعیت جهان برآورد می‌شود، با تکیه بر درآمدی اندک در روز، در فقر شدید به زندگی خود ادامه خواهند داد.

جنوب صحرای آفریقا در حال حاضر به عنوان کانون فقر شدید جهانی به شمار می‌رود؛ نرخ فقر شدید در آن منطقه حدود ۳۵ درصد است که ۶۰ درصد از کل فقر شدید در هر نقطه از جهان را نشان می‌دهد.

اما آنچه این گزارش‌ها به ما نمی‌گویند و تصاویری از کودکان قحطی‌زده آفریقایی نمی‌رسانند این است که بسیاری از فقر آفریقا با استثمار مستمر این قاره توسط اربابان استعماری سابق – یا فعلی – مرتبط است.

اما چرا آفریقا، یکی از غنی‌ترین و استثمار شده‌ترین قاره‌ها، باید از دستورات غرب تبعیت کند؟ عدم صداقت غرب آشکار است؛ استاندارد دوگانه آن در قبال آفریقایی‎ها بسیار آشکار است.

ثروت موجود آفریقا به تنهایی می‌تواند رشد جهانی را برای سال‌های آینده تقویت کند، اما ذینفعان این ثروت باید پسران و دختران آفریقا باشند، نه جیب طبقات ثروتمند غرب.

منبع: میدل ایست مانیتور

انتهای پیام/ ۹۱۱