اسلحه

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ـ رحیم محمدی؛ بعد از پایان جنگ خلیج فارس کشور‌های منطقه برای خرید سلاح و تجهیزات مورد نیاز خود به سوی شرکت‌های اسلحه‌سازی غربی سوق یافتند و با این شرکت‌ها قرارد‌هایی را برای خرید سلاح و تجهیزات نظامی منعقد کردند؛ بدین ترتیب شرکت‌های بزرگ اسلحه‌سازی در غرب سود‌های بسیار زیادی در پی انعقاد قرارداد با کشور‌های عربی حوزه خلیج فارس به دست آوردند.

اما پس از فروکش کردن شرایط جنگی که در منطقه حاکم بود، شرکت‌های یادشده برای اینکه بازار سلاح خود را از دست ندهند و به دنبال آن، میزان فروش آن‌ها کاهش نیابد به ترفندی روی آوردند و آن ایران‌هراسی بود؛ به واسطه این ترفند، شرکت‌هایی اسلحه‌سازی عمدتاً غربی مجدداً اقدام به فروش سلاح به کشور‌های منطقه کردند، اما به تدریج تب خرید سلاح در منطقه کاهش یافت.

در چنین شرایطی بود که بار دیگر جنگی آغاز شد، اما این بار نه در منطقه غرب آسیا و خلیج فارس، بلکه در اروپا و میان روسیه و اوکراین؛ جنگی که در ابتدا باور‌ها بر این بود که در آن، روسیه به عنوان کشوری که از بزرگترین سازندگان و صادرکنندگان انواع سلاح و تجهیزات نظامی در دنیا محسوب می‌شود، می‌تواند به راحتی بر اوکراین غلبه کند و جنگ را خاتمه دهد.

ولی پشتیبانی همه‌جانبه کشور‌های غربی به پرچم‌داری آمریکا از اوکراین موجب شد که جنگ برخلاف آنچه تصور می‌شد به طول بیانجامد؛ البته این طولانی شدن جنگ برای طرف‌های غربی خالی از سود هم نبود؛ به عبارت دیگر بعد از پایان جنگ جهانی دوم، برای نخستین بار، جنگ اوکراین برای بسیاری از شرکت‌های آمریکایی که در زمینه تولید و صادرات سلاح فعال هستند، یک «فرصت مغتنم و بی‌نظیر» بوده است.

در این رابطه اندیشکده آمریکایی کوئینسی با انتشار گزارشی می‌نویسد: «تحولات اخیر در چهارچوب جنگ اوکراین، جدای از اینکه رنج و آسیب‌های فراوانی را برای مردم و افراد غیرنظامی ایجاد کرده، موجب افزایش قابل توجه هزینه‌کرد‌های نظامی آمریکا و اتحادیه اروپا نیز شده است.

در واقع جنگ اوکراین برای شرکت‌های آمریکایی یک موهبت تمام‌عیار است؛ زیرا شرکت «ریتون» می‌تواند حجم قابل توجهی از موشک‌انداز‌های ضد هوایی «استینگر» خود را به اوکراین ارسال کند و در عین حال، این شرکت در کنار «لاکهید مارتین» می‌تواند موشک‌های ضد تانک «جاولین» را در بحث صادرات به اوکراین افزایش داده و منافع مادی بیشتری را کسب کند».

پس با توجه به این گزارش، شاید بتوان گفت که جنگ بین اوکراین و روسیه اگرچه برای دو کشور درگیر جنگ، ویرانی و خرابی‌های بسیار همراه با تلفات زیاد انسانی داشته، اما برای شرکت‌های اسلحه‌سازی آمریکا سرشار از سود بوده است.

انتهای پیام/ 231

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس- رحیم محمدی؛ سال‌ها پیش زمانی که هواپیما کارایی اثربخش خود را در جنگ‌ها بر همگان اثبات کرد به تدریج کشور‌های مختلف سعی کردند برای در اختیار گرفتن هواپیما‌های بیشتر با کارایی بهتر از یکدیگر گوی سبقت را بربایند؛ لذا در این شرایط شرکت‌های اسلحه‌سازی در دنیا تلاش بیشتری برای ساخت هواپیما‌هایی با کارایی بیشتر و فروش این هواپیماها کردند؛ از این روی صنایع هواپیماسازی در بخش نظامی سال به سال هواپیما‌هایی را تولید کردند که علاوه بر سرعت و مانورپذیری بالا، بتواند از دید رادار‌ها پنهان بماند و در عین حال مهمات بیشتری را در مسافت‌های طولانی حمل کند که در این رابطه می‌توان به هواپیما‌های متعددی که توسط کارخانه‌های آمریکا و روسیه ساخته شده‌اند، اشاره کرد.

اما از سوی دیگر، این‌گونه هواپیما‌ها علاوه بر آن که زمان زیادی برای ساخت آن‌ها صرف می‌شود، باید هزینه‌های هنگفتی را نیز در رابطه با ساخت و نگهداری آن‌ها در کنار تربیت نیروی انسانی که کاربر این هواپیما‌هاست، پرداخت کرد.

حال برای اینکه این‌گونه هزینه‌ها کاهش یابد، صنایع اسلحه‌سازی به سمت ساخت هواپیما‌های بدون سرنشین رفتند؛ موفقیت‌هایی که این‌گونه هواپیما‌ها در میادین جنگ به دست آوردند، موجب شد تا بکارگیری چنین پرنده‌هایی روز به روز در جهان افزایش یابد؛ لذا وقتی اقبال جهانی به استفاده پرنده‌های بدون سرنشین گسترش یافت، به دلیل ارزان بودن ساخت و بکارگیری آن، به تدریج تبدیل به سلاح‌هایی راهبردی شدند و علاوه بر پهپادهای شناسایی و رزمی، نمونه‌های انتحاری این پرنده‌ها نیز تولید شدند.

هزینه سرنگونی یک فروند پهپاد بسیار زیاد است؛ به عبارت دیگر اگر تولید پهپاد انتحاری را تا ۲۰ هزار دلار برآورد کنیم، هزینه شلیک یک فروند موشک زمین به هوا بین ۱۴۰ هزار دلار برای موشک S۳۰۰ و تا سه میلیون دلاری برای موشک «پاتریوت» در نوسان است؛ این نشان می‌دهد که هزینه مقابله با پهپاد بسیار بالاست.

انتهای پیام/ 231