اسماعیل گرامی مقدم

سرویس سیاست مشرق – روزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه “ویژه‌های مشرق” نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با   «ویژه‌های مشرق» همراه شوید.

*******

** واسطه گری اصلاح طلبان برای نجات دادن آمریکا از مخمصه

روزنامه آرمان در مطلبی نوشت: «دو طرف نشان داده‌اند که فعلا انعطاف لازم را برای خروج از بن‌بست فعلی نشان نمی‌دهند و مایلند همچنان محکم مواضع خودشان را حفظ کنند درحالی که برای رسیدن به توافق باید هر دو طرف و نه فقط یک طرف انعطاف لازم را نشان دهند. به هر حال انعطاف پذیری شرط موفقیت مذاکرات دوحه است.»

در ادامه این مطلب آمده است: «به هر صورت اگر آمریکایی‌ها به این جمع بندی رسیده باشند که برای بازار انرژی و ایجاد توازن در عرضه و تقاضا به تحریم‌های ایران به‌خصوص نفت و پتروشیمی پایان دهند، اقدام خوبی است که کمک می‌کند زودتر به نتیجه برسند ولی هنوز آمریکایی‌ها چنین چیزی را نشان نمی‌دهند. هرچند در تحلیل‌های منابع غربی چنین گفته می‌شود ولی عملا شاهد این نیستیم که واقعا آن را دنبال کنند.»

در حال حاضر بحران انرژی در آمریکا، کاخ سفید را مستاصل و آشفته کرده است. دولت جو بایدن رئیس جمهوری آمریکا طی ماه ها تلاش کرده از تبعات سیاسی ناشی از افزایش قیمت های بنزین جلوگیری کند اما افزایش بهای انرژی تبدیل به کابوسی برای دولت او شده است.

رئیس جمهور آمریکا همزمان با جنگ اوکراین به دلیل افزایش فزاینده قیمت ها و تورم تاریخی، تحت فشار بسیاری در داخل کشورش قرار دارد و بنابر گزارش های منتشر شده، روز به روز بر ابعاد این بحران اقتصادی افزوده می شود.

علاوه بر این رسانه های غربی صراحتا هشدار داده اند که اگر اروپا برای حل بحران سوخت چاره اندیشی نکند، با مشکلات عدیده ای در زمینه انرژی و به تبع آن معضلات اقتصادی و اجتماعی روبرو خواهد شد.

در حال حاضر اقتصاد آمریکا و اروپا، رکورد های تورمی بی سابقه را تجربه می کنند و پیش بینی می شود تدریجا وارد رکود سنگین بشوند. پیش از این رابرت هابک وزیر اقتصاد آلمان گفته بود: «برای جبران کمبود گاز روسیه، باید به دوران استفاده از زغال سنگ برگردیم.»

در این شرایط ویژه، آمریکا و اروپا نیازمند فوری “بازگشت نفت ایران به بازار” هستند. اما سابقه عهدشکنی این دولت ها در کنار خوی سلطه گری و غارتگری آنها، این هشدار را می دهد که باید با دقت و هوشیاری واکنش نشان داد.

آمریکا در پی آن است تا با ترفند تعلیق تحریم ها به صورت موقت در قالب احیای برجام، بحران اقتصادی را پشت سر گذاشته و سپس تحریم ها و به خصوص تحریم های مالی و نفتی را از سر بگیرد.

در این میان، برخی رسانه ها و فعالین اصلاح طلب بدون سنجیدن جوانب مسئله و با بزک چهره کریه آمریکا، برای نجات دادن کاخ سفید از مخمصه، خود را به آب و آتش می زنند.

** اقتدار را نباید فقط در قدرت دفاعی جستجو کنیم

روزنامه جمهوری اسلامی در مطلبی نوشت: «جمهوری اسلامی ایران اکنون در شرایط خاصی قرار دارد که اگر اراده‌ای برای فعال کردن دیپلماسی خارجی خود داشته باشد می‌تواند توطئه آمریکائی- اسرائیلی «ناتوی عربی» را خنثی کند. تحرکاتی که برای ازسرگیری روابط با عربستان، پایان دادن به جنگ یمن و به نتیجه رساندن مذاکرات برجامی این روزها در جریان است، می‌تواند شروع خوبی برای اِعمال چنین اراده‌ای باشد.»

در ادامه این مطلب آمده است: «اقتدار جمهوری اسلامی ایران را نباید فقط در قدرت دفاعی جستجو کنیم. قدرت دفاعی قطعاً لازم است ولی به تنهائی کافی نیست… در کنار تقویت نیروی نظامی و تجهیزات مربوط به آن که اکنون بحمدالله در نقطه افتخارآمیزی قرار داریم و باید افزایش هم پیدا کند، به فعال شدن دیپلماسی خارجی نیز نیازمندیم.»

این روزنامه اصلاح طلب در ادامه نوشت: «ما باید دروغ‌های آمریکا و رژیم صهیونیستی در زمینه ایران ‌هراسی را برای سران کشورهای عربی افشا کنیم. این کار را از دو طریق می‌توان انجام داد؛ اول تقویت روابط با کشورهای عربی با استفاده از دیپلمات‌های باتجربه و کاردان و دوم مهار کردن عناصر افراطی که با اقداماتی از قبیل حمله به سفارت و انواع تهدیدها زمینه را برای بهره‌برداری سیاسی و تبلیغاتی آمریکا و صهیونیست‌ها در جهت جا انداختن طرح شیطنت‌بار ایران‌ هراسی فراهم می‌کنند.»

اصلاح طلبان تندرو، به ساختن و ضریب دادن به دوگانه های دروغین و کاذب عادت دارند. دوگانه «موشکی- معیشت» و «موشکی- دیپلماسی» و…هجمه به توان دفاعی و نظامی ایران، بخشی از عملیات روانی و رسانه ای این طیف است.

این روزنامه اصلاح طلب از یکسو مسئله موشک را به حوزه سیاست خارجی ربط داده و از سوی دیگر با حمایت ضمنی از توان دفاعی و نظامی، درباره ناتوی عربی هشدار داده است.

این ادعا در حالی است که ناتوی عربی صرفا در قالب رسانه ای مطرح شده و در عالم واقعیت هیچ نمودی نداشته است. در همین رابطه وزیر خارجه اردن طرح تشکیل ناتوی عربی-اسرائیلی را تکذیب کرده و در ادامه گفته، همه کشورهای عربی خواستار روابط خوب با تهران هستند.

وی در گفت‌وگو با «الجزیره» تأکید کرد: صحبت از ائتلاف عربی که اسرائیل بخشی از آن باشد وجود ندارد و حتی طرحی از این قبیل وجود ندارد.

الجزیره نوشت، وزیر خارجه اردن با این اظهارات، گزارش رسانه‌های غربی و اسرائیلی مبنی بر عزم تل‌آویو و کشورهای عربی برای ایجاد ائتلاف نظامی در مقابله با ایران به کمک آمریکا را تکذیب کرد.

وزیر خارجه اردن تصریح کرد: همه کشورهای عربی خواستار روابط خوب با ایران هستند و برای اینکه به این مرحله برسیم باید با گفت‌وگو، همه عوامل تنش حل شود.

در ماههای گذشته هیئت عالی‌رتبه امنیتی امارات در سفر به تهران با صراحت گفت امارات در هیچ ائتلاف ضدایرانی شرکت نمی‌کند و عربستان برای بهبود وضع امنیتی خود و مدیریت جنگ یمن، پنجمین دور گفت‌وگوها با ایران را در بغداد انجام داد.

** اقدام ناشیانه برای سرپوش گذاشتن بر میراث شوم «دولتِ اصلاح طلبان»

«اسماعیل گرامی مقدم» سخنگوی سابق حزب اعتماد ملی که پس از نقش‌آفرینی در فتنه ۸۸ مدتی از کشور خارج شد اما مجدد به کشور بازگشت، در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: «دولت در ایام انتخابات شعارها و وعده‌هایی را مطرح کرده بود، اما امروز 180 درجه مخالف آنها عمل کرده است. به عنوان نمونه دولت هم در ایام انتخابات و هم پس از تشکیل کابینه، مقابله با تورم را مهم‌ترین هدف و برنامه خود عنوان کرد، اما یک‌سال پس از تشکیل دولت، نرخ تورم تمام رکوردهای 43 سال اخیر را درنوردیده است. مردم حق دارند از شرایط ناراضی باشند، چراکه به آنها گفته شده بود، در صورت ایجاد حاکمیت یکدست مشکلات یکی پس از دیگری حل خواهد شد. اما این دولت نه تنها در زمینه حل مشکلات کارنامه قابل قبولی ثبت نکرده، بلکه باعث تشدید تورم نقطه به نقطه، ماهیانه و روزانه شده است.»

در ادامه این مطلب آمده است: «برای انجام کارهای بزرگ به مردان بزرگ نیز نیاز است. زمانی که دولت به‌زعم خود تصمیم به جراحی اقتصادی می‌گیرد باید برای این منظور افرادی خبره، کاربلد و متخصص را به کار بگمارد. ارزیابی‌های کارشناسی در خصوص وزن اقتصادی کابینه بیانگر آن است که با چنین تیمی نمی‌توان قدم‌های قابل توجهی برداشت.»

جریان تندرو اصلاح طلب برای سرپوش گذاشتن بر میراث شوم دولت قبل- همان دولتِ اصلاح طلبان- به انکار بدیهیات روی آورده است.

این فعال اصلاح طلب مدعی شده است که تورم در دولت رئیسی در 43 سال اخیر رکورد زده است. این ادعای مضحک در حالی است که دولت روحانی رکورددار بیشترین تورم در 43 سال اخیر است.

در روزهای گذشته،   خاندوزی، وزیر اقتصاد و سخنگوی اقتصادی دولت گفته بود: «شهریور ۱۴۰۰ تورم ۵۹ درصد بود اما امروز این عدد به ۴۶ درصد رسیده است.» در روزهای گذشته همچنین، رئیسی در بیست و ششمین سفر استانی در خراسان شمالی گفته بود: « دولت سیزدهم از ابتدای فعالیت خود، هر ماه، علاوه‌بر پرداخت حقوق و دستمزد، بین ۱۰ تا ۱۳ هزار میلیارد تومان بابت هزینه‌هایی پرداخت می‌کند که در این دولت انجام نشده است.» منظور رئیس جمهور، پرداخت بدهی های دولت قبلی است.

براساس گزارش های منتشر شده، طولانی‌ترین رشد اقتصادی منفی سه دهه اخیر در دولت روحانی رقم خورد. در دولت روحانی شاهد تورم حدود ۶۰ درصدی بودیم. در دولت قبل بیش از ۵ هزار واحد صنعتی تعطیل شد و یا به حالت نیمه تعطیل درآمد و همچنین حدود ۱۵۰۰ میلیارد تومان از سرمایه مردم در بورس نابود شد. دولت روحانی کشور را با شاخص فلاکت ۴۶درصدی به دولت بعدی تحویل داد.  

سرویس سیاست مشرق – روزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه “ویژه‌های مشرق” نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با  «ویژه‌های مشرق» همراه شوید.

*******

** اعتراف چندباره به ریزش سرمایه اجتماعی اصلاح طلبان

«اسماعیل گرامی مقدم» در مصاحبه با روزنامه آرمان گفت:«ریزش سرمایه اجتماعی اصلاح‌طلبان از قبل پیش بینی می‌شد و در نهایت نیز این اتفاق رخ داد.»

وی افزود:«شرایط جامعه به شکلی نیست که بتوان با شعارهای روشنفکری مطالبات آنها را نمایندگی کرد. نمایندگی مطالبات مردم نیازمند داشتن برنامه برای حضور در قدرت و تأثیرگذاری در سطح جامعه است. مطالبه اصلی مردم از اصلاح‌طلبان سیاست‌ورزی و خردورزی است و از شعارزدگی بیزار هستند.»

این فعال اصلاح طلب در ادامه گفت:«واقعیت این است که جبهه اصلاحات نیز نیازمند اصلاحات است و باید اصلاحاتی در ساختارهای موجود جریان اصلاحات به وجود بیاید. تنها در چنین شرایطی است که می‌توان نسبت به بهبود وضعیت اصلاح‌طلبان خوشبین بود.»

چندی پیش روزنامه شرق در مطلبی نوشته بود:«آنچه باید باشدِ”‌ اصلاح‌طلبان با بسیاری از مردم فاصله‌ای جدی دارد و به یک معنا آنان توان پیشگامی خود را از دست داده‌اند…و چون اصلاح‌طلبان پیشگامی خود را از دست داده‌اند پس ضعف‌های آنان عیان‌تر و خدماتشان در چشم‌اندازهایی دورتر و عملکردشان نزدیک‌تر از همیشه پیش چشم مردم و در کفه قضاوت قرار دارد.»

روزنامه اعتماد نیز پیش از این در مطلبی نوشته بود:«پیرو برگزاری انتخابات اسفند ماه 98 و خرداد ماه 1400، اصلاح‌طلبان تقریبا هر آنچه طی سال‌های گذشته در بخش‌هایی از نهادهای انتخابی همچون دولت، مجلس و شوراهای شهر به دست آورده بودند، از دست رفته می‌بینند.»

همچنین «عباس عبدی» فعال اصلاح طلب چندی پیش در مطلبی نوشته بود:«اصلاح طلبان…امر سیاست را به کمپین انتخاباتی تقلیل داده و بازاریابی را بر مفهوم سیاست غلبه دادند… آنگاه که سه ساعت مانده به نیمه‌شب پایان رای‌گیری، جنبش توییتری و مجازی راه انداختند که دور دوم قطعی است، اگر یک همت دیگری کنید در همین دور اول کار تمام است!! این حرف را برای شورای شهر تهران هم می‌گفتند درحالی‌که نفر اول لیست آنان چند ده هزار رای ناقابل بیشتر نیاورده بود و برخی محاسبات نشان می‌داد که کل آرای جبهه‌ای آنان در کف لیست، فقط چند هزار رای بود ولی تبلیغ می‌کردند که بیش از نیمی از اعضای ما انتخاب شده‌اند!! من نمی‌دانم این رفتار را چه چیزی جز شکست اخلاقی باید نامید؟»

در دولت روحانی، از معاون اول گرفته تا وزیر نفت و وزیر صمت و وزیر اقتصاد و رئیس سازمان برنامه و بودجه و و…دیگر وزرا و معاونین وزرا و بخش قابل توجهی از استانداران و سفرای ایران و فرماندار و بخشدار و…از بدنه جریان اصلاح طلب بوده اند.

اما جریان اصلاحات در دوره ۸ ساله دولت تدبیر و امید به دلیل اینکه هیچ برنامه ای برای اداره کشور نداشت، نتوانست موفق شود و مردم در انتخابات ۱۴۰۰ به این طیف «نه» گفتند.

«صادق زیباکلام»   فعال سیاسی اصلاح طلب پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و شورای شهر ۱۴۰۰ گفت: «(پس از براندازان)   دومین و بزرگ‌ترین بازنده انتخابات ۲۸خرداد اصلاح‌طلبان بودند…دوونیم میلیون رأی برای آقای همتی در حقیقت تیر خلاصی در شقیقه اصلاح‌طلبان بعد از ۲۴ سال حیات سیاسی‌شان بود».

جریان اصلاحات شریک اصلی کارنامه دولت روحانی است. عملکرد این طیف از سال ۹۲ تا ۱۴۰۰ تنها در یک نمونه به افزایش ۱۰ برابری قیمت دلار و گرانی ۷۰۰ درصدی مسکن منجر شد.

در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ جریان اصلاح طلب با لیدری خاتمی و تاجزاده و بهزاد نبوی و کروبی و تبلیغات فراوان توسط ۱۶ حزب اصلاح طلب تنها توانست ۲.۴۴۳.۳۸۷ رأی به دست بیاورد؛ یعنی حدود ۸ درصد کل آراء ماخوذه. این در حالی است که آقای رئیسی در انتخابات ۱۴۰۰ علیرغم هجمه و تخریب گسترده، حدود ۱۸ میلیون رای کسب کرد.

همچنین سرلیست شورای ائتلاف(اصولگرایان) در انتخابات شورای شهر ششم تهران، قریب به ۴۹۰ هزار رأی کسب کرد. اما بیشترین رأی اعضای لیست جمهور(اصلاح طلبان) در این انتخابات، تنها حدود ۳۶ هزار رأی بود.

در انتخابات مجلس یازدهم در سال ۹۸ نیز سرلیست وحدت-قالیباف- حدود یک میلیون و سیصدهزار رای کسب کرد اما سرلیست اصلاحات- مجید انصاری- تنها حدود ۷۰ هزار رای کسب کرد.

** ما با آمریکا صرفا اختلافات سیاسی داریم، همین و بس

روزنامه اعتماد در مطلبی نوشت:«نهایتا ما با امریکا دارای اختلافات سیاسی هستیم. همین و بس! و باید برای حل این اختلافات روند بین دو کشور و هیزم بیاران داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی را مدیریت کنیم.»

در ادامه این مطلب آمده است:«دلیلی ندارد ایران با این حجم از بحران‌ها، چالش‌ها و مسائل مبتلابه که بر اثر سوءمدیریت و بد تعریف کردن گرایش‌های سیاست خارجی‌اش ایجاد شده، غرب و امریکا را در مقابل خود تعریف کند.» 

در روزهای گذشته «مصطفی هاشمی طبا»  فعال اصلاح طلب در یادداشتی در روزنامه شرق نوشت:«اینکه فکر کنیم اگر تسلیم آمریکا بشویم، همه چیز درست می‌شود، اگر غرض نباشد ساده‌انگاری است.»

رهبر معظم انقلاب- دوم خرداد 97- فرمودند:«عمق دشمنی آمریکا با ایران و با جمهوری اسلامی است. دشمنی، دشمنیِ عمیق است، دشمنیِ سطحی نیست. مخالفت بر اساس و بر محور مسئله‌ای مثل مسئله‌ی اتمی نیست، این را همه فهمیده‌اند؛ بحث، فراتر از اینها است. بحث این است که اینها با نظامی که در این منطقه‌ی حسّاس سر بلند کرده، ایستاده، قد برافراشته، رشد کرده، با ظلمهای آمریکا مخالفت میکند، نسبت به آمریکا هیچ‌گونه ملاحظه‌کاری نمیکند، روحیه‌ی مقاومت را در منطقه توسعه میدهد، پرچم اسلام را در دست گرفته مخالفند؛ عمیقاً مخالفند. مسئله‌ی آنها این است که این نظام اسلامی و جمهوری اسلامی نباید باشد؛ نه‌فقط این نظام نباشد، [بلکه] آن مردمی که این نظام را حمایت میکنند یعنی ملّت ایران هم منفور سران حکومتهای آمریکایند.»

ایشان در ادامه تاکید کردند:«یکی از معاونان رئیس‌جمهور آمریکا -نه این رئیس‌جمهور، یکی از رؤسای جمهور قبلی- صریحاً گفت که ما باید ریشه‌ی ملّت ایران را -نه ریشه‌ی جمهوری اسلامی را- بکَنیم. خب، پس مسئله‌ی آمریکا با جمهوری اسلامی مسئله‌ی این نیست که حالا دعوای اینها مثلاً سرِ قضیّه‌ی هسته‌ای یا سرِ قضیّه‌ی موشک یا مانند اینها باشد؛ نخیر، قضیّه‌ی هسته‌ای و موشک و امثال اینها هم یک داستان دیگری دارد یعنی تکیه‌ی روی آنها برای این است که عناصر مؤلّفه‌ی قدرت جمهوری اسلامی را اینها میخواهند از بین ببرند.»

رهبر معظم انقلاب همچنین- 31 اردیبهشت 93- فرمودند: «دشمنیِ دشمنان ما به‌خاطر این است که نظام جمهوری اسلامی در مقابل نظام سلطه ایستاده است؛ در مقابل عادت بدِ تقسیم دنیا به سلطه‌گر و سلطه‌پذیر ایستاده است؛ بقیه‌ی چیزها بهانه است. امروز بهانه، مسئله‌ی هسته‌ای است؛ یک روز بهانه، حقوق بشر است؛ یک روز بهانه، یک چیز دیگر است. آنها میخواهند نظام جمهوری اسلامی را از ایستادگی در مقابل قلدرها و گردن‌کلفت‌ها و باج‌بگیرها و زورگویان عالم منصرف کنند؛ البته این اتفاق نخواهد افتاد.»

نکته قابل توجه اینجاست که نسخه تجویزی اصلاح طلبان در سیاست خارجی در حدفاصل سالهای 92 تا 1400 در دولت قبل به صورت تمام و کمال پیاده شد اما نتیجه آن این شد که هم گرانی دلار رکورد زد و هم تحریم ها 2 برابر شد.

** حالا فهمیدید چرا به شما می گوییم «بانیان وضع موجود»؟!

روزنامه شرق در مطلبی با عنوان «کورس تورم و سرقت» نوشت:«در پنج سال گذشته میزان سرقت در ایران بیشتر از چهار برابر شده است. بر اساس گزارش مرکز آمار ایران شمار سرقت‌ها در سال ۹۵ حدود ۳۴۳ هزار و ۴۲۵ فقره بوده که بنا به اعلام معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم قوه قضائیه در سال گذشته شمار سرقت‌ها به حدود یک میلیون و ۴۰۰ هزار فقره رسیده است. به نظر می‌رسد افزایش سرقت در ایران با رشد نرخ تورم رابطه معنادار دارد. به طوری که در بازه پنج‌ساله ۱۳۹۵ تا ۱۴۰۰ نرخ تورم سالانه حدود ۴.۴ برابر شده است.»

در ادامه این مطلب آمده است:«دولت ایران می‌گوید به دنبال مهار تورم بالاست، اما تاکنون موفقیتی در این زمینه به دست نیاورده و مرکز آمار ایران به تازگی گزارشی هشداردهنده از نرخ تورم خرداد ماه امسال منتشر کرده است. بر اساس این گزارش نرخ تورم ماهانه رشد قابل توجهی به ثبت رسانده است.»

این روزنامه اصلاح طلب در ادامه نوشت:«حالا به نظر می‌رسد وضعیت دشوار اقتصادی منجر به افزایش سرقت در ایران شده است. پیش از این در سال ۹۹ علیرضا لطفی، رئیس وقت پلیس آگاهی تهران بزرگ به ایلنا گفته بود ۵۰ درصد سرقت‌های ایران سرقت‌اولی هستند و به عبارتی سارقان برای اولین بار دست به سرقت زده‌اند. او تأکید کرده که شرایط اقتصادی روی رشد سرقت‌ها تأثیر گذاشته و این «حرفی بیهوده» است که گفته شود شرایط اقتصادی بر میزان جرم و جنایت بی‌تأثیر است.»

این روزنامه اصلاح طلب با بیان ارتباط میان تورم و سرقت، اذعان کرده است که در سالهای 95 تا 1400 همزمان با افزایش افسارگسیخته تورم، سرقت نیز افزایش یافته است.این مقطع دقیقا همان دوره ای است که اصلاح طلبان وعده رسیدن سیب و گلابی های برجام را می دادند.

اعتراف این روزنامه اصلاح طلب تنها یکی از مستنداتی است که اثبات می کند جریان اصلاح طلب بانی اصلی مشکلات موجود است. این طیف بانی اصلی کارنامه دولت روحانی و شریک اصلی میراث دولت روحانی است.

این روزنامه اصلاح طلب مدعی شده است که دولت رئیسی در مهار تورم موفقیتی کسب نکرده است. این ادعا در حالی است که در روزهای گذشته، خاندوزی، وزیر اقتصاد و سخنگوی اقتصادی دولت گفته بود: «شهریور ۱۴۰۰ تورم ۵۹ درصد بود اما امروز این عدد به ۴۶ درصد رسیده است.»

در روزهای گذشته همچنین، رئیسی در بیست و ششمین سفر استانی در خراسان شمالی گفته بود:« دولت سیزدهم از ابتدای فعالیت خود، هر ماه، علاوه‌بر پرداخت حقوق و دستمزد، بین ۱۰ تا ۱۳ هزار میلیارد تومان بابت هزینه‌هایی پرداخت می‌کند که در این دولت انجام نشده است.» منظور رئیس جمهور، پرداخت بدهی های دولت قبلی است.

به گزارش مجاهدت از مشرق، روزنامه کیهان در ستون ویژه های خود نوشت: اسماعیل گرامی‌مقدم در روزنامه اعتماد می‌نویسد: «دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد/ تکیه بر عهد تو باد صبا نتوان کرد»؛ حافظ شیرین سخن این عبارات را به کار می‌گیرد تا از سست‌عهدی، عدم قطعیت و ناپایداری جهان سخن بگوید.

برخی دلواپسان و مخالفان برجام در داخل به بهانه عدم ارایه تضامین لازم از سوی آمریکا و اروپا در شیپور مخالفت با برجام، خروج از NPT و پایان همکاری‌های بین‌المللی می‌دمند. دلیل اینکه این دسته از مخالفان روی ارایه تضامین لازم سفت و سخت پافشاری می‌کنند در خوش‌بینانه‌ترین حالت، ناشی از آن است که اشراف و دید عمیقی نسبت به توافقنامه‌های بین‌المللی و مراودات جهانی ندارند.

بررسی تحلیلی قراردادهای دوجانبه و چندجانبه ایران و سایر کشورها نشان می‌دهد که هرگز نمی‌توان تضامین عینی و غیرقابل خدشه‌ای را مطالبه کرد.

وی می‌افزاید: «هیچ تفاهمی صددرصد نیست و هیچ عقل سلیمی نباید توقع تضامین قطعی از قراردادهای بین‌المللی را داشته باشد. قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر میان ایران و عراق و قراردادهای صدام با کویت نیز نمونه‌های منطقه‌ای چنین بدعهدی‌هایی است. بنابراین اگر سیاستمدار یا حاکمیتی قصد داشته باشد تضامینی برای ابدی بودن توافق‌ها دریافت کند، امکان‌پذیر نخواهد بود.در این شرایط سیاستگذاران و تصمیم‌سازان کشور باید با اولویت قرار دادن منافع ملی کشور به سمت احیای برجام حرکت کنند.حتی اگر برجام نشد، یک توافق ۵ ساله یا ۲ ساله می‌تواند در دسترس قرار بگیرد تا خطرات به تعویق افتند. این در حالی است که قبل از انتخابات ۱۴۰۰ برخی افراد و جریانات دولت قبل را می‌نواختند و اعلام می‌کردند که اقتصاد و معیشت کشور را به تحریم‌ها گره نمی‌زنند. امروز باید از این افراد پرسید که همه آن وعده‌ها چه شد و چرا نتوانسته‌اند، مشکلات اقتصادی را حل و فصل کنند؟ 

این تحلیل، چند سوال را به ذهن متبادر می‌کند:

۱- چرا دولتمردان مدعی تدبیر و حامیان آنها هرگاه مطالبه تضمین درباره توافق با آمریکا می‌شد، می‌گفتند «امضای کری تضمین است» و «امکان ندارد آمریکا زیر تعهدش بزند و نمی‌تواند این کار را بکند؟». این ادعاهای خلاف واقع، از سر بی‌سوادی بود یا عامدانه، برای فریبکاری؟

۲- اگر از ضمانت تعهدات آمریکا اطمینان نداشتند (که هیچ اعتمادی نبود و تجارب خلاف آن را می‌گفت) چرا همه امتیازات هسته‌ای در زمینه اوراق کردن ۱۵ هزار سانتریفیوژ از ۱۹ هزار سانتریفیوژها، ارسال ۹۷۰۰ کیلوگرم اورانیوم غنی‌شده از مجموع ۱۰ هزار کیلوگرم به خارج و بسنده کردن به ۳۰۰ کیلوگرم، بتن‌ریزی راکتور اراک، توقف تولید سانتریفیوژهای پیشرفته و… را به شکل یکطرفه و قبل از روز شروع اجرای برجام واگذار کردند؟ و دست طرف ایرانی را در مقابل عهدشکنی‌های آمریکا خالی کردند؟

۳- اگر نقض برجام در همان دولت اوباما و با اعمال تحریم‌های متنوع مانند تحریم‌های ویزا و سیسادا و آیسا آغاز شد و بعدها به تحریم‌های کاتسا توسعه یافت، باید پرسید اساسا برجام (به معنای لغو تحریم‌ها) چه زمانی دارای تضمین حداقلی بوده است؟

۴- بدون حل مسئله تضمین و سرنوشت عبرت‌انگیز مرگ برجام یا تعیین تکلیف چک‌های برگشت‌خورده آن، چرا باید توافق دیگری را قبول کرد و حال آنکه آمریکا حاضر نیست تضمین معتبری ارائه کند؟ آیا دغدغه امثال گرامی‌مقدم (که مدتی هم پس از فتنه سبز) فراری بود و در خارج از کشور حضور داشت، لغو تحریم‌هاست، یا برگرداندن آمریکا به برجام و دسترسی دادن به مکانیسم ماشه (بازگرداندن خودکار تحریم‌ها)؟!

۵- مشکلات امروز اقتصادی، به خاطر گره زدن مسئولیت به برجام است، یا اصرار یک دولت به مدت ۸ سال برای معطل گذاشتن همه مسئولیت‌ها و توقف تولید و انباشتن مشکلات مدیریتی قابل حل؟!

به گزارش مجاهدت از مشرق، روزنامه کیهان در ستون ویژه های خود نوشت: اسماعیل گرامی‌مقدم، زمانی سخنگوی حزب اعتماد ملی بود و پس از نقش‌آفرینی در فتنه سبز، مدتی از کشور گریخت اما در اثر احساس سرخوردگی در خارج، مجدد به کشور بازگشت.

او به نامه‌نیوز گفته است: در شرایط یک موضوع اصلی در کشور وجود دارد و آن مشکلات اقتصادی است و حل مشکلات اقتصادی هم در گرو حل مسائل سیاست خارجی است. در همه دنیا اقتصاد است که روند سیاسی را تعیین می‌کند اما در ایران برخلاف کشورهای دیگر سیاست، اقتصاد را تعیین می‌کند؛ یعنی در حقیقت سیاست و آن هم از نوع سیاست خارجی خود را به اقتصاد تحمیل می‌کند. تا زمانی که ما با دنیا تعامل نداشته باشیم، وضعیت همین است و نمی‌توان انتظار داشت که مشکلات اقتصادی حل شود».

او مدعی شد: «آقای رئیسی هم که یک زمانی در برابر اصلاح‌طلبان می‌گفت نباید همه چیز را به برجام و رفع تحریم‌ها گره زد، خودش به این نتیجه رسیده که ما درست می‌گفتیم و تا زمانی که تحریم‌ها رفع نشوند، وضع همین است. حامیان دولت که یک زمانی دولت روحانی را مقصر می‌دانستند اکنون پاسخ دهند چرا تورم باز هم افزایش یافت؟ چرا بدون رفع تحریم‌ها نتوانستند مشکلات اقتصادی را درست کنند؟ چرا ارزش پول ملی باز هم کاهش یافت؟ البته خوشحالیم که آقای رئیسی وقتی مسئولیت را برعهده گرفت به‌دنبال حل و فصل مشکلات هسته‌ای و رفع تحریم‌ها رفت».

این اظهارات خلاف واقع در حالی است که اولا آقای رئیسی در وسط میدان مدیریت است و خود را مانند برخی دولتمردان سابق آنقدر قرنطینه نکرده تا زخم بستر بگیرد.

ثانیا دولت جدید در ۷ ماه فعالیت خود، بی‌اعتنا به تحریم‌ها توانسته حجم تجارت خارجی را به تقریبا آمار سال ۹۶ (سال اوج اجرای برجام که تجارت خارجی ۱۱۰ میلیارد دلار بود)، برساند. در این دوره و در حالی که در دولت سابق، صادرات نفت حتی به نزدیکی صفر میل کرد، دولت رئیسی توانسته بدون برجام و FATF، مجددا صادرات نفت را به ۱/۵ میلیون بشکه افزایش دهد.

واردات انبوه واکسن و مهار موفقیت‌آمیز قربانیان کرونا، گسترش چتر دیپلماسی به جهان فراغرب (از کشورهای منطقه و همسایه گرفته تا چین و روسیه) و عقد قراردادهای اقتصادی متعدد دستاورد همین دوره کوتاه‌مدت است و این در حالی است که تجارت و دیپلماسی خارجی در آخرین سال‌های دولت سابق سیر قهقرایی و رکود به خود گرفته بود.

ثالثاً در حالی که حتی برخی اصلاح‌طلبان اعتراف می‌کنند دولت روحانی جز برجام،‌ هیچ برنامه‌ای برای دیپلماسی و رونق اقتصادی نداشت، عجیب است که گرانی مقدم ادعا می‌کند «حل مشکلات اقتصادی در گرو برجام است و رئیسی هم به این نتیجه رسیده که ما اصلاح‌طلبان درست می‌گفتیم»! در این باره نیز گفتنی است که نه رونق اقتصاد صرفاً وابسته به دیپلماسی است و نه دیپلماسی در توافق با آمریکا منحصر می‌شود.

از همه طنزآمیزتر، فرار به جلوی سخنگوی حزب نیمه‌تعطیل اعتماد ملی است مبنی بر این که «چرا تورم باز هم افزایش یافت؟ چرا ارزش پول ملی کاهش یافت و چرا مشکلات اقتصادی بدون رفع تحریم‌ها برطرف نشد؟» این تجاهل در قضاوت در حالی است که مراکز پژوهشی در دولت روحانی،‌روند تورم در سال ۱۴۰۰ را براساس وضعیت اقتصادی که آن دولت تحویل می‌داد، افزایشی توصیف می‌کردند اما با این وجود دولت رئیسی توانست روند شتابان افزایش تورم را کند نماید؛ و البته به اذعان همه کارشناسان، با وجود کسری بودجه و نقدینگی و بدهکاری انباشته در دولت سابق (بعضاً ۸ تا ۱۰ برابر شده)، حل مشکلات اقتصادی زمان‌بر است. در حقیقت، این گرفتاری بزرگ را افراطیون مدعی اصلاحات، با آویزان کردن مدیریت به برجام و معطل گذاشتن مدیریت ظرف ۸ سال پدید آوردند اما حالا قصور و تقصیرها و خیانت‌های خود را از دولت رئیسی مطالبه می‌کنند.