اصحاب فرهنگ

گروه اجتماعی دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ همچنان که هر انسانی در مسیر زندگی خود ممکن است دچار تغییر و دگرگونی شود و گاهی نیز با بیماری و سلامت، شکست و موفقیت مواجه شود، جامعه نیز از این قاعده مستثنی نیست با این تفاوت که جنس این تغییرات عمیق‌تر و اثرات آن طولانی مدت خواهد بود.

انسانی که روح سلامت نداشته باشد نیازمند درمان است و هر چه این بیماری مزمن‌تر باشد نیازمند مراقبت بیشتر و در پاره‌ای مواقع باید به طور اورژانسی مورد درمان قرار بگیرد. به طبع اگر جامعه بیمار شود نخبگان آن جامعه، اعم از مدیرانی که مسئولیتی بر عهده دارند و آحاد جامعه، باید وارد میدان شوند و جامعه بیمار را درمان کنند. در ماه‌هایی که پشت‌سر گذاشتیم حوادثی در کشور اسلامی ما روی داد که با ذات انقلابی بودن آن منافات فراوان دارد.

آنچه که این روز‌ها در سطح شهر شاهد آن هستیم چنان تاسف انگیز است که اگر فکری به حال آن نشود در آینده‌ای نه چندان دور شاهد اتفاقات ناگوارتری خواهیم بود. این همان بیماری مزمنی است که اگر درمان نشود بیماری‌های دیگری را گریبان‌گیر جامعه خواهد کرد. ماه‌ها است که با وضعیت نابهنجار پوشش بخصوص در مورد زنان و دختران مواجه هستیم و هر روز این وضعیت شکل بغرنج‌تری به خود می‌گیرد.

در این جاست که باید به صورت اورژانسی وارد عمل شد و کاری عاجل کرد. این درست که دستگاه‌های فرهنگی بیش از هر نهاد دیگری مسئولیت دارد و باید پیش از این‌ها وارد عمل می‌شد، اما در این شرایط بحرانی نمی‌توان تنها از مدیران و اصحاب فرهنگ و هنر انتظار داشت مسئله حجاب را سر و سامان دهند. سکوت بیش از اندازه و مماشات با این حجم از ولنگاری فرهنگی نتیجه‌ای جز عادی سازی بی‌حجابی نخواهد داشت.

هر چقدر که ما دیر وارد میدان عمل شویم درمان آن سخت‌تر خواهد شد. البته منظور این نیست تا با برخورد قهری با شهروندانی که احترامی برای حجاب و عفاف قائل نیستند این مسئله را حل کرد. یکی از مواردی که ورود به آن ضروری است برخورد بدون اغماض با کسانی است که به عنوان الگو مطرح هستند. بازیگران، ورزشکاران و نخبگانی که عملا با کشف حجاب و تهییج دختران جوان سعی دارند مفهوم حجاب را به حاشیه ببرند.

این برخورد نباید محدود به جریمه و اخطار شود، با این گروه از جامعه که اثربخشی بیشتری دارند باید برخورد شدیدتر و بدون گذشتی شود، این کار عملا شبیه خارج کردن عونت از بدن بیمار است و اگر این امر محقق نشود در آینده شاهد اتفاقات ناخوشایندتری خواهیم بود. در خلال این مسئله نباید از کار فرهنگی نیز غافل شد و از هم اکنون باید برای آینده در حوزه‌های دیگر وارد میدان شد و اقدام به تولید محتوا کرد.

انتهای پیام/ 161

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ نهضت امام خمینی (ره) نهضتی اسلامی و نه صرفا شیعی علیه ارکان طاغوت و استکبار جهانی بود که با حضور حداکثری همه فرق اسلامی به پیروزی رسید. به همین جهت در تبیین این نهضت جهانی باید تشیع و اهل سنت را در عرض هم و دوشادوش هم دید، نگاه درست و عالمانه امامین انقلاب اسلامی نیز در این است که انقلاب اسلامی منحصر در شیعی بودن آن نمی‌دانند و سهمی یکسان برای فرق اسلامی قائل هستند.

نمی‌توان حضور موثر مردان و زنان اهل سنت را در گسترش و حمایت از نهضت امام خمینی (ره)، به ثمر رساندن انقلاب اسلامی، دفاع مقدس و جبهه مقاومت نادیده گرفت. دور نگه داشتن تهدید تجزیه طلبان بیش از هر چیز مرهون مرزنشینانی است که غالبا اهل سنت هستند. همچنین بخش قابل توجهی از ثبات و اقتدار ایران اسلامی مرهون حضور توام با بصیرت اهل سنت است.

متاسفانه تا امروز اصحاب فرهنگ و هنر و در راس آن مدیران فرهنگی کشور نسبت به این مقوله مهم کاملا منفعلانه عمل کرده‌اند تا جایی که ثبت و انتقال ایثار و فداکاری‌های اهل سنت در آثار فرهنگی نادیده گرفته شده است.  شبکه اول سیما در اقدامی قابل تحسین ـ هر چند دیرهنگام ـ سریالی تحت عنوان «سوران» را روانه آنتن خود کرده است که به این موضوع مهم پرداخته است.  

سریال «سوران» به تهیه‌کنندگی «مجتبی فرآورده»، کارگردانی «سروش محمد زاده» و نویسندگی «عباس ریاحی» تولید شده و روایتی است از مبارزات اهل سنت در سال 1357 علیه رژیم پهلوی که بر اساس کتاب «عصر‌های کریسکان» نوشته «کیانوش گلزار راغب» ساخته شده است.

عوامل «سوران» در دو قسمت ابتدایی این سریال نشان دادند که قواعد رسانه‌ای مثل تلویزیون را می‌شناسند و توانستند بیش از یک سریال متوسط ظاهر شوند. کارگردان در روایت آنچه در ذهن دارد دچار اطناب نشده است. «محمدزاده» در کسوت کارگردان به اصطلاح از همان ابتدا سر اصل مطلب رفته و تکلیف مخاطب با داستان را روشن کرده است. هر چند هنوز برای قضاوت و نقد این سریال کمی زود است و باید آن را به روزهای پخش پایانی سریال موکول کرد اما تا اینجای کار که اغلب با سریال‌هایی الکن و سردرگم در بیان داستان مواجه هستیم، سریال «سوران» چند گام جلوتر ایستاده است و امید می‌رود این تا انتها این ویژگی را حفظ کند.

تنوع اعتقادات و قومیت‌ها حسن بزرگی برای ایران اسلامی است که در کمتر کشوری نظیر دارد و وظیفه آحاد جامعه در شرایط امروز حفظ وحدت ملی است که به شدت به آن نیاز داریم. رسالت اصحاب فرهنگ و هنر بخصوص سینماگران و فیلمسازان ضریب دادن به این وحدت و انسجام است. مختصر اینکه «سوران» ادای دینی دیرهنگام به برادران انقلابی اهل سنت است.

انتهای پیام/ 161