اصحاب هنر

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس  _ رسول حسنی؛ زنان ایرانی در طول تاریخ چهره‌ای وزین و عاری از خیانت‌پیشگی داشته‌اند. به همین دلیل واضح و روشن است که در ادبیات غنی و پربار این سرزمین کمتر و به ندرت با زنانی مواجه می‌شویم که چهره‌ای ضد ایرانی و انسانی داشته باشند. در شاهنامه فردوسی نیز بجز در یکی دو مورد هرگز با زنی روبه‌رو نمی‌شویم که شخصیتی منفی داشته باشند. زنان شاهنامه حتی آنانی که تباری تورانی دارند مانند فرنگیس و جریره و منیژه هرگز زنان فرومایه‌ای نبودند.

در تاریخ اسلام و تاریخ نهضت‌های ضد استعماری و بخصوص تاریخ انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، زنان نقشی پیشتاز اثرگذار و پراهمیتی نسبت به مردان داشتند که هرگز در تولیدات فرهنگی ما نمود پیدا نکردند. در کدام اثر سینمایی یا تلویزیونی و حتی ادبیات می‌توان نام و نشانی از زن مسلمان انقلابی پیدا کرد تا مخاطب را سر شوق بیاورد و او را به عنوان قهرمان و الگوی خود بپذیرد و باور کند.

نه تنها از زنان نام‌آوری چون «ام ایمن»، «ام سلمه»، «ام وهب» و … نامی برده نشده که همواره این زنان و زنانی بزرگوارتر چون حضرت زهرا (س)، حضرت زینب (س)، حضرت ام البنین (س) را در حصار روضه‌ها و ذکر مصیبت‌ها محدود کرده‌ایم و اجازه تکثیر آنان را در آثار فرهنگی ندادیم.

متاسفانه نزدیک شدن به ساحت ملکوتی حضرت زهرا (س) برای هنرمندان تبدیل به تابویی غیرقابل خدشه شده که هنرمند به خود اجازه نمی‌دهد تا با الگو گرفتن از این شخصیت آرمانی، قهرمان بی‌بدیل زن را اثرش خلق کند. پس چگونه باید انتظار داشته باشیم تا دختران ایرانی الگوی خود را از غرب نگیرد.

باید بپذیریم چهره زن مسلمان انقلابی که هم در دل اجتماع نقش‌آفرینی کند و هم کانون خانواده را گرم نگه دارد همواره در محتوای فرهنگی ما غایب بوده، به همین دلیل نیز دختران امروز نه در ایران اسلامی که در فراسوی مرزها به دنبال الگوی زن مدرن می‌گردند. غفلت مدیران فرهنگی در وهله اول و کاهلی اصحاب هنر در مرتبه بعدی سبب شده تا هزاران قهرمان زن بی‌بدیل چه در حوزه ادبیات و چه در تاریخ اسلام، انقلاب و دفاع مقدس دیده نشوند. 

سینمای سیاه‌انگار و ولنگار ایران جز در موارد محدود هیچگاه نتوانسته در ترسیم چهره زن ایرانی موفق عمل کند و همواره با پز روشنفکرانه زن را موجودی یک لایه، تهی، یک بعدی و حقیر به تصویر کشیده که جز کنش‌های منفعلانه و تلاش‌های مذبوحانه رفتار دیگری از خود بروز نمی‌دهد. چنین تصویری از زن ایرانی به هیچ روی مورد پسند مخاطب زن نخواهد بود و به جای آنکه در او ایجاد هدفمندی و انقلابیگری کند، حس ناامیدی و یاس و سرخوردگی ایجاد می‌کند.

آن جامعه انقلابی و آرمانی که باید سبب‌ساز تحول شود و تمدن نوینی را رقم بزند جز با رشد و اعتلای شخصیت دختران جوان و احترام به ساحت او ممکن نخواهد شد. اگر نتوانیم دخترانی عفیف، بزرگ منش، دوراندیش و امیدوار تربیت کنیم قطعا در گام دوم انقلاب اسلامی شکست خواهیم خورد. تکرار شهیدانی چون سلیمانی، صیاد شیرازی، همدانی، حججی، احمدی روشن، طهرانی مقدم و … امر محالی نیست به شرط آنکه دختران امروز تکریم شوند تا در آینده و در دامن خود چنین مردانی را تربیت کنند.

انتهای پیام/ 161