به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: خبرآنلاین در این زمینه نوشت: طیفی از اصلاح‌طلبان چندین سال است که بنای‌شان را بر تخریب دولت قرار داده‌اند.

تا پایان دولت روحانی چند ماهی بیشتر باقی نمانده است اما گویا همان‌ها که از نخستین روزهای بعد از انتخابات ۹۲ به شکلی زیرپوستی و از انتخابات سال ۹۶ به بعد به شکلی علنی‌تر و پررنگ‌تر بر طبل انتقاد از دولت می‌کوبیدند این روزها بازهم دست به کار شده‌اند تا شاید از مسیر تخریب، توهین و انتقادات تند و تیز به دولت سبد رأیی برای خود در ۱۴۰۰ فراهم سازند.

این‌بار صحبت از اصولگرایان تندرو نیست، صحبت از تندروهای اردوگاه چپ است که از قضا در حمله به دولت روحانی و شخص رئیس‌جمهور وجه ‌اشتراکی محسوس با تندروهای اصولگرا پیدا می‌کنند.

سال ۹۲ که بزرگان اصلاحات به این نتیجه رسیدند که بهتر است سبد رأی اصلاح‌طلبان در کنار سبد رأی روحانی که شانس بالایی برای پیروزی داشت، قرار گیرد. تدبیری که به مذاق کاندیدای اصلاح‌طلبان در آن انتخابات یعنی عارف چندان خوش نیامد و او که بر اساس نظرسنجی‌ها شانس رأی آوری نداشت به درخواست رئیس دولت اصلاحات از عرصه کنار رفت. او در بیانیه انصراف نامی ‌از روحانی نبرد با این وجود طی چند سال اخیر بارها و بارها طیفی از اصلاح‌طلبان از نقش آن انصراف در  رأی‌آوری روحانی داستان‌ها روایت کرده‌اند اما نظرسنجی‌های انتخاباتی حکایت از آن دارد که عارف رأیی نداشت که در پیروز شدن روحانی تأثیرگذار بوده باشد.

آن انصراف اما بهانه را به دست طیفی از تندروهای این جریان داد تا بنای سهم‌خواهی را از همان سال ۹۲ بگذارند، طیفی از اصلاح‌طلبان که معتقد بودند روحانی باید کابینه‌ای چپگرا را بچیند اما «فراجناحی» بودن همان نقطه ثقل وعده‌ها و شعارهای انتخاباتی رئیس‌جمهور منتخب ۹۲ بود.

انتخابات ۹۶ که رسید اصلاح‌طلبان بازهم قرارشان بر حمایت از روحانی قرار گرفت. روحانی در رقابتی سنگین با رقبا، توانست رأیی قابل توجه کسب کند و حضورش در پاستور تمدید شد. این‌بار اما گویا آتش توپخانه منتقدان تندروی اصلاح‌طلب پرفشارتر از قبل فعال شده بود. از ساختن دو قطبی واعظی- جهانگیری تا تکرار کلیدواژه‌هایی چون رئیس‌جمهور اجاره‌ای، رحم اجاره‌ای و…

این انتقادات و حملات به دولت آن‌قدر پیش رفت که به هشتگ «من پشیمانم» هم رسید. بی‌تردید یکی از دلایلی که استارت اعتراضات سال ۹۶ را زد را می‌توان در همین جنس تحرکات و انتقادات تندروانه جست‌وجو کرد.

این روزها اما بازهم حمله به دولت روحانی گویی برای برخی تندروهای سیاسی آب و نان دارد.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: روزنامه زنجیره‌ای اعتماد در توضیح این ادعای خود نوشته است: با نزدیک شدن به انتخابات ریاست‌جمهوری سال 1400 بحث بر سر نحوه  شرکت اصلاح‌طلبان در محافل سیاسی مختلف داغ شده است. ارزیابی وضعیت سرمایه اجتماعی اصلاح‌طلبان محل مناقشه است. برخی با استناد به رفتار کاربران شبکه‌های اجتماعی مجازی معتقدند که اقبال به اصلاح‌طلبان در جامعه کم شده و امکان پیروزی آنها در انتخابات بسیار پایین است. کلان داده‌های موجود در شبکه‌های اجتماعی در این خصوص چه می‌گویند؟ تا پیش از سال 96 شبکه‌های اجتماعی مجازی نقطه قوت و مزیت اصلاح‌طلبان بود. آنها در شبکه‌های اجتماعی توان اقناع‌سازی و بسیج افکار عمومی را داشتند و یکی از دلایل پیروزی کاندیدای مورد حمایت‌شان در انتخابات ریاست‌جمهوری سال‌های 92 و 96 نیز ناشی از همین اثرگذاری در فضای مجازی بود. اما پس از انتخابات سال 96 اصولگرایان با عبرت‌گیری از دلایل شکست خود در شبکه‌های اجتماعی سرمایه‌گذاری سنگینی کردند.

داده‌ها نیز نشان می‌دهد که ارتش سایبری وابسته به اصولگرایانی که خود را انقلابی می‌خوانند یک پای ثابت ترندهای توییتری است و بسیاری از هشتگ‌های توییتری از طریق سازماندهی آنها ترند می‌شود. به‌دنبال این اتفاقات، روز به روز اصلاح‌طلبان در شبکه‌های مجازی بیشتر مورد حمله قرار گرفتند؛ در حالی که توان دفاع از خود را نیز نداشتند. این شرایط ناشی از حضور با برنامه اصولگرایان در فضای مجازی، حملات براندازان به اصلاح‌طلبان و ضعف عملکرد دولت و مسئولان اصلاح‌طلب در مناصب اجرایی کشور بود. در نتیجه شبکه‌های اجتماعی مجازی که روزگاری نقطه قوت اصلاح‌طلبان بود، امروز به نقطه ضعف و پاشنه آشیل آنها تبدیل شده است. شبکه‌های اجتماعی که روزگاری به جای صداوسیما، نقش رسانه را برای اصلاح‌طلبان بازی می‌کردند و…ابزاری برای رساندن پیام آنها به مردم بود حالا به ابزاری علیه اصلاح‌طلبان تبدیل شده بود که در برخی مواقع حتی مانع از شنیدن صدای آنان می‌شد. تحلیل داده‌های توییتری در 9 ماه اول سال جاری نیز موید همین امر است که اصلاح‌طلبان در توییتر، جایی که جریانات سیاسی و رسانه‌ای بیشترین تحرک را در آن دارند، شرایط اسفناکی را تجربه می‌کنند.

یافته‌های حاصل از بررسی توییت‌های پرلایک منتشر شده راجع ‌به چهره‌های شناخته‌شده اصلاح‌طلب نشان می‌دهد که انتقادها از این چهره‌ها در طول 9 ماه گذشته به مراتب بیش از حمایت‌های صورت‌گرفته از آنان بوده است. نرخ انتقادات مطرح‌شده که علیه چهره‌های مطرح اصلاح‌طلب چندین برابر بیشتر از توییت‌های حمایتی از آنهاست و این در حالی است که تعداد لایک‌ها در حمایت از آنها بسیار کم است یعنی در توییتر افراد کمی حاضرند از اصلاح‌طلبان دفاع کنند اما از سوی دیگر حملات بسیاری علیه آنها انجام می‌شود. تداوم این وضعیت برای اصلاح‌طلبان و عدم دفاع کاربران شبکه‌های اجتماعی مجازی از آنها در سال منتهی به انتخابات ریاست‌جمهوری می‌تواند نتایج ناامیدکننده‌ای برای آنها به‌دنبال داشته باشد. اصلاح‌طلبان هر روز در توییتر کتک می‌خورند و کسی نیست که از آنها دفاع کند. اگر همین وضعیت در اینستاگرام و سایر رسانه‌های آنلاین نیز تداوم داشته باشد، امکان توفیق آنها در جریان انتخابات بسیار دشوار خواهد شد. نیروهای اصلاح‌طلب امروز و با یک تاخیر چند ساله متوجه شده‌اند که در فضای آنلاین وضعیت بحرانی دارند اما برای عبور از این بحران هیچ تلاش و اقدامی نکرده‌اند. تداوم این وضعیت می‌تواند بیش از پیش باعث افول سرمایه اجتماعی آنان شود.

تحلیل روزنامه اعتماد درباره فضای مجازی در حالی است که مدعیان اصلاح‌طلبی به اعتبار سوءمدیریت‌ها و خیانت‌های خود، مورد اعتراض مردم در فضای واقعی و اجتماعی قرار دارند و در فضای مجازی، صرفا بخش کوچکی از این اعتراض‌ها منعکس می‌شود.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق،روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: وی در گفت‌وگو با خبرآن‌لاین و در پاسخ این سؤال که «در افکار عمومی جا افتاده حزب شما، حزب خانوادگی است و می‌خواهد نقش پدرسالاری در جریان اصلاح‌طلبان ایفا کند، پاسخ شما چیست؟» گفت: کارگزارانی که چندین سال است تقریباً در جریان اصلاحات تصمیم‌گیر مؤثر نیستند چگونه می‌خواهند نقش پدرسالاری را ایفا کنند. با این نظر موافق نیستم. درست است که وزرا یا معاونان بابا این حزب را تأسیس کردند و شعارها و اهداف حزب کارگزاران از تفکرات توسعه‌ای بابا بود، ولی به خاطر ندارم که بابا به آنها گفته باشد این کار را کنید یا نکنید، مگر اینکه خودشان مشورت می‌کردند و بابا هم نظر خودش را می‌گفت، اینطور نبود که این حزب توسط بابا هدایت شود.

هاشمی افزود: اینکه کارگزاران نقش پدرسالارانه را در جریان اصلاحات بازی می‌کنند درست نیست. جریانی که پدرسالار است حزب اتحاد ملت است که نزدیکترین به آقای خاتمی است، جریان اصلاحات را آقای خاتمی هدایت می‌کند و ایشان هم بیشتر تحت تأثیر نظرات و افکار این حزب است. مواردی بوده که کارگزاران با آقای خاتمی در یک موضوعی بحث کرده‌اند، پیشنهاد دیگری داده‌اند اما ایشان بدون منطقی آن را قبول نکرده یا منطق ضعیفی داشته که قابل قبول نبوده است.

وی همچنین گفته است: کارگزاران و اصلاح‌طلبان مدتی است از اصلاحات فاصله گرفته‌اند.

اصلاح‌طلبان هم بعد از پیروزی‌ها در سه انتخابات قبل از 1398 عملکرد قابل دفاعی نداشتند، پس از اینها هم راضی نیستیم. بدین ترتیب رأی ما یک نمایش و ابزار شده است برای بهره‌برداری در مسیر نادرست.

لذا مهمترین راهی که وجود دارد عملکرد است و نه شعار و حرف، یعنی اگر قرار است اصلاح‌طلبان مردم را راضی کنند تا رأی دهند باید عملکردشان طوری باشد که مردم باور کنند که خودشان روند دموکراتیک و توسعه یافته و شاخص‌های اصلاح‌طلبی را دارند. نشان دهند که حاضرند بخاطر شاخص‌های اصلاح‌طلبی هزینه بدهند. منظور من جدل و براندازی نیست، ولی اگر اصول و آرمانی داریم باید پای آن بایستیم و نمی‌توانیم از آن عبور کنیم.

اگر در عمل نشان داده شود که بعید می‌دانم در این فرصت کوتاه چنین شرایطی محقق شود شاید عده‌ای رأی دهند. من معتقدم که رأی ندادن در 1398 نتیجه خشم از اصولگرایان نبود. متأسفانه اصلاح‌طلبان جامعه را ناامید کردند.

عضو کارگزاران تصریح کرد: اصلاح‌طلبان در این چند سال اخیر در مجلس و شهرداری‌ها و شورای شهر و ریاست جمهوری عملکرد خودشان را نشان دادند. به نظر می‌رسد هدف اصلی برای مدیران بیشتر بقا است تا توجه به شاخص‌های توسعه وپیشرفت. دچار سوءمدیریت هستیم و با این شاخص‌های مدیریتی موجود حتی در دولت آقای روحانی هم کمتر مدیر شایسته‌ای انتخاب شد و حتی در شهرداری‌ها هم انتهای مدیریت ما همین است، من اعتقاد ندارم که آقای روحانی فقط دچار فشارها و موانعی بوده که اصولگراها برای او ایجاد کردند، بخشی از آن هم به سوء مدیریتی برمی‌گشت که در دولت وجود داشت.

فائزه هاشمی در ادامه می‌گوید: متأسفانه خود اصلاح‌طلبان هم دموکرات نیستند و در درون خودشان اعتقاد واقعی به دموکراسی ندارند، این موضوع به لیدری آقای خاتمی هم برمی‌گردد، در شورای عالی اصلاح‌طلبان افراد بیشتر براساس سلیقه آقای خاتمی حضور دارند، سیستمی وجود ندارد که چند درصد زنان، چند درصد جوانان و کلاً چه ترکیبی آنجا باشند، بخشی از ناامیدی اصلاح‌طلبان از جمله خودم همین جا است، همچنین این روند دموکراتیک در احزاب هم کمتر وجود دارد.

او درباره نقش لیدری مجمع روحانیون معتقد است این‌ها حزبی هستند مثل سایر احزاب اصلاح‌طلب، برجستگی ویژه‌ای ندارند که بخواهند لیدر باشند یا دیگران آنها را بعنوان لیدر بپذیرند.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق،روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: روزنامه اقتصادی جهان صنعت ضمن بررسی مدیریت دولت نوشت: مردم از نظر معیشتی در مضیقه هستند. نرخ تورم به رقم بالا و باورنکردنی رسیده و تورم در مقایسه با دوره احمدی‌نژاد به طنزی تلخ شبیه است. در این شرایط نامساعد اقتصادی، رئیس‌جمهور که از همان ابتدای مسئولیت چشم امیدش تنها به تحقق برجام و رفع تحریم‌ها بوده و دولتش نه تدبیری برای رفع مشکلات اندیشیده و نه امیدی در دل مردم باقی گذاشته است، ماه‌های پایانی دولت خود را به دعواهای سیاسی و کلامی با رئیس مجلس اختصاص داده است! حالا هم در جلسه اخیر هیئت دولت منتقدان خود را به باد تمسخر گرفته و مدعی شده که مدیریت نمی‌دانند!

روحانی در این اظهارات خطاب به منتقدان دولت گفته است: «برخی به جای اینکه بگویند آمریکا در حق ما جنایت می‌کند، می‌گویند مدیریت دولت فلان‌جور است و… شما اصلا می‌دونید مدیریت چیه که این حرف‌ها را می‌زنید.»

غیر از اصولگرایان، برخی اصلاح‌طلبان هم به این سخنان در شرایط فعلی که عملکرد دولت که جای هیچ‌گونه دفاعی ندارد و به معنای واقعی کلمه در حق مردم کوتاهی شده و روحانی باید به سهم خود از مردم عذرخواهی کند و پاسخگوی مدیریت ضعیف خود باشد، منتقدان را مورد تمسخر قرار می‌دهد!

برخی اصلاح‌طلبان از این ادبیات و لحن طلبکارانه رئیس‌جمهور که زبان به کنایه و تمسخر منتقدان گشوده است، انتقاد کردند.

محمد بادامچی، نماینده اصلاح‌طلب مجلس دهم در گفت‌وگو با «جهان صنعت» گفت: «به نظر من آقای روحانی همان روحانی است که طی سال‌های گذشته می‌شناسیم و تغییر خاصی نداشته است.»

این فعال سیاسی اصلاح‌طلب ادامه داد: «توقع لحن و عملکرد اصلاح‌طلبانه از آقای روحانی اشتباه است و نمی‌توانیم انتظارات خودمان را به ایشان تحمیل کنیم. ولی در شرایط فعلی که مردم از نظر اقتصادی و معیشتی وضع مطلوبی ندارند و در وضعیت بسیار بد و اسفناکی هستند، باید طریقه صحبت و رفتار خود را  کنترل کنند. مردم از وضعیت موجود رضایت ندارند و تحت انواع فشارها هستند و حداقل انتظار دارند مسئولان در گفتمان و ادبیات خود نزاکت لازم را به خرج دهند.»

عضو شورای مرکزی حزب کار تصریح کرد: «توقع و انتظار مردم از دولت آقای روحانی این بود که مشکلات بهتر حل شود. ولی حداقل انتظارشان از رئیس‌جمهور این است که به نحوی توهین‌آمیز با آنها صحبت نشود و طلبکار نباشد.»

مهدی آیتی، نماینده اصلاح‌طلب مجلس ششم هم در انتقاد از عملکرد و سخنان روحانی، گفت: «اولین بار نیست که آقای روحانی از این ادبیات استفاده می‌کند و همان روزهای اولی که به‌عنوان ریاست‌جمهوری وارد عمل شد، منتقدان را افراد بی‌سواد و نادان خطاب کرد. افرادی که دارای کیش شخصیت، غرور و تکبر هستند به جای اینکه از انتقادات استقبال کنند، دیگران را مورد اهانت قرار می‌دهند.»

آیتی گفت: «اگر مدیری متواضع باشد و بداند در کارش ایراد دارد و عملش محدود است، در اولین مرحله از مردم عذرخواهی می‌کند و اقرار می‌کند و می‌گوید کجای مسیر را اشتباه رفته و آن اشتباه را اصلاح می‌کند. ولی افراد متکبر و مغرور چنین کاری را انجام نمی‌دهند و دیگران را زیر سوال می‌برند. آقای روحانی نمی‌خواهند قبول کنند با سوءمدیریت‌های خود خسارت‌های جبران‌ناپذیری به کشور تحمیل کرده است. این خسارت‌ها تا سال های طولانی جبران نخواهند شد.»

آیتی افزود: «از همان ابتدا که آقای روحانی سکان مدیریت اجرایی کشور را به دست گرفت، همه کسانی که سابقه آشنایی با او داشتند این حرف را می‌زنند که آقای روحانی در همه عمرش حتی یک روز هم کار اجرایی نداشته است و همیشه کارهای مشاوره‌ای، امنیتی و اطلاعاتی انجام داده است.»

نماینده مجلس ششم گفت: هیچ‌یک از وعده‌های انتخاباتی روحانی اعم از سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی محقق نشده است.