اغتشاشات در ایران

به گزارش مجاهدت از مشرق، «نان اپوزیسیون در نونِ اپوزوسیونِ فِیک توی خون و اسارتِ ایران است، کسانی در این چند ماه به ما حمله می‌کنند که در ۱۴۰۱ مردم را دعوت به خشونت می‌کردند؛ دنبال پول و فاندشان هستند نه چیز دیگر!»

این‌ها سخنان توماج صالحی یکی از خوانندگان حامی فتنه ززآ دز سال ۱۴۰۱ است که در صفحه شخصی خودش در اینستاگرام منتشر کرده است.

چندی پیش و دقیقا در زمان انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، ضد انقلاب خارج نشین با حمایت از ترامپ سعی می‌کردند فضای تندی را ایجاد کنند که در آن گفته می‌شد که کار ایران با حضور رئیس جمهور جدید ساخته است اما ضدانقلاب در این خواب خرگوشی و شادی و رویای سیاسی بود که از ترامپ رو دست خورد و به یکباره مشاهده کرد بودجه هنگفتی که می‌گیرد تعلیق شده و فعلا در دسترسی نیست.

ترامپ در فرمانی و در مرحله اول بودجه موسسات ضدایرانی مانند توانا، رادیو زمانه، سازمان حقوق بشر ایران(وابسته به گروهک‌های مارکسیستی و نفاق) را قطع کرد که سروصدای زیادی در بین ضد انقلاب به وجود آورد که خود این موضوع نشان دهنده وابسته بودن و پروژه بگیر بودن ضد انقلاب از کشورهای خارجی است.

یک عنصر ضدانقلاب در توییتی در این حیطه می‌نوسید که « سال‌های سال به فساد و ناکارآمدی VOA فارسی اشاره کردیم. چرا راجع به فاند VOA هیچ صحبتی نمی‌شود. برای اینکه VOA هیچ خطری برای جمهوری اسلامی نیست.»

مارکو روبیو، وزیر خارجه آمریکا هم در مصاحبه‌ای فاش کرد که این فاندبگیرها از هر دلار دریافتی، ۸۸ سنت را به جیب خودشان می‌ریختند و فقط ۱۲ سنت را صرف اهداف تعیین‌شده می‌کردند. سایت پروپابلیکا با انتشار اسنادی دقیق، نشان داد که تنها شش مورد از این نهادها و افراد، در بازه ۱۰ تا ۱۵ سال گذشته، نزدیک به ۱۰۰ میلیون دلار از آمریکا دریافت کرده‌اند، و این تنها بخشی از ماجراست، چون اطلاعات بسیاری از دریافت‌کنندگان دیگر هنوز در دسترس نیست.

رؤیای براندازی با چاشنی فساد

ترامپ این تعلیق را سیاستی برای بازنگری و بهینه‌سازی منابع توصیف کرده، اما روبیو صراحتاً گفت این قطع فاندها به دلیل ناکارآمدی این گروه‌هاست، نه تغییر سیاست آمریکا در قبال ایران. از زمان انقلاب اسلامی، دولت‌های مختلف آمریکا صدها میلیون دلار برای حمایت از مخالفان جمهوری اسلامی هزینه کرده‌اند، ولی ناکامی پروژه‌های براندازی، اختلافات داخلی اپوزیسیون و عدم موفقیت در ماجراهای سال ۱۴۰۱، واشنگتن را به این نتیجه رسانده که این سرمایه‌گذاری‌ها بی‌ثمر بوده است. حالا هم احتمالاً هدف، تخصیص بودجه برای آلترناتیوهایی است که تأثیر بیشتری داشته باشند. طولی نکشید که ادعای روبیو مبنی بر گم‌شدن فاندها و مصرف‌شدنشان در مقاصد نامعلوم، توسط داده‌های سایت پروپابلیکا ثابت شد. به عنوان مثال «لادن برومند»، از بنیان‌گذاران مرکز عبدالرحمن برومند، تا پایان ۲۰۲۳ حدود ۱۶ میلیون دلار از دولت آمریکا گرفته، اما در سال ۲۰۱۷ شرکتی به نام «SADA ۱ LLC» در واشنگتن دی‌سی ثبت کرده که هیچ اثری از فعالیتش نیست و آدرسش همان خانه شخصی او است. این پول‌ها که به اسم حقوق بشر خرج می‌شوند، معلوم نیست کجا ‌می‌روند.

پروژه توانا، تأسیس‌شده توسط «مریم معمارصادقی» و «اکبر عطری»، از ۲۰۱۱ تا امروز ۱۴ میلیون دلار دریافت کرده، اما آمریکایی‌ها او را هم ناتوان از پیشبرد اهدافشان دانسته‌اند. در ادامه گزارش‌های این وب‌سایت مشخص شده‌ است که کمپین حقوق بشر در ایران بیش از ۱۸ میلیون دلار، ایران‌وایر تحت مدیریت «مازیار بهاری» ۱۹ میلیون دلار، و مرکز اسناد حقوق بشر ایران ۹ میلیون دلار فاند گرفته‌اند. این اعداد فقط گوشه‌ای از جریان پولی را نشان می‌دهند که به نام کمک به دولت‌ها و نهادها و به کام چهره‌ها و البته علیه ایران در گردش‌اند.

فاندخواری از خون مردم

بنیاد ملی دموکراسی (NED)، که توماج صالحی هم تلویحاً به آن اشاره کرد، ستون اصلی این فاندهاست. این بنیاد که پس از رسوایی مداخلات سیا در شیلی تأسیس شد، رسماً اعلام کرد جای سیا را می‌گیرد تا همان براندازی‌ها را با ظاهری قانونی ادامه دهد. اسناد نشان می‌دهند NED بین ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۱ دست‌کم ۴.۶ میلیون دلار در ۵۱ پروژه ضدایرانی هزینه کرده، از حمایت اتحادیه‌های کارگری گرفته تا تقویت روزنامه‌نگاران و کمپین‌های زنان. در مصر، ۸.۵ میلیون دلار برای سرنگونی حسنی مبارک و محمد مرسی خرج شد و در ایران، پروژه‌هایی مثل القای سوءمدیریت منابع آب، که به کلیپ معروف نتانیاهو با لیوان آب ختم شد، بخشی از این برنامه‌هاست.

توماج در دفاعیه‌اش این فاندبگیرها را به نان خوردن از خون مردم متهم کرد و گفت آن‌ها برای حفظ منافعشان، فعالان داخل کشور را تخریب می‌کنند. قرار گرفتن این ادعا در کنار اسناد و تصمیمات آمریکا هم این ادعا را تقویت می‌کنند که اپوزیسیونی که قرار بود با دلارهای هنگفت فضای اجتماعی ایران را برهم بزند، بیشتر مشغول پر کردن جیب خود بوده تا اجرای مأموریت‌های اربابش. این ماجرا نه پایان سیاست‌های ضدایرانی آمریکا، بلکه تلاشی برای کارآمدتر کردن آن است و فاندبگیرها که حالا زیر فشار این بازنگری‌اند، باید به اربابان جدیدشان در کاخ سفید و کنگره ایالات متحده نشان دهند که آیا صلاحیت دریافت پول‌توی‌جیبی‌های بعدی را دارند یا خیر.

نیک آهنگ کوثر، یکی از فعالین خارج نشین ضد انقلاب، پس از فرمان قطع شدن فاندها توسط ترامپ در توییتی ملتمسانه خواستار قطع نشدن جیره و مواجب خودش از رئیس‌جمهور آمریکا می‌شود که این موضوع واکنش های زیادی نیز توسط ضد انقلاب خارج نشین هم دارد.

در همین راستا سازمان گزارشگران بدون مرز فاش می‌کند که «کمکهای خارجی آمریکا موسوم به USAID که اخیرا از سوی دونالد ترامپ رئیس جمهوری این کشور به حالت تعلیق درآمده است ۶۲۰۰ روزنامه نگار، ۷۰۷ رسانه غیردولتی و ۲۷۹ سازمان غیردولتی مرتبط با رسانه را در بیش از ۳۰ کشور جهان تامین مالی می‌کرده است.»

به گزارش مجاهدت از مشرق،سخنگوی قوه قضاییه در مورد افراد خارج از کشوری که در سال ۱۴۰۱ به اغتشاشات آن دوره دامن‌زده و اکنون قصد بازگشت دارند، گفت: رویکرد قوه قضاییه در موضوع مقابله با آشوب‌طلبی، فتنه‌انگیزی، شورش و اغتشاش از قبل مشخص بوده است ما رویکرد قانونی داریم و برابر قانون رفتار می‌کنیم.

وی با اشاره به تاکیدات دستگاه قضایی در جریان اغتشاشات و آشوب‌های سال ۱۴۰۱ که گفته بود فریب خوردگان صف خود را از طراحان و افرادی که پشت صحنه این جریانات حضور دارند جدا کنند، گفت: با همین هدف بود که با پیشنهاد رئیس قوه قضاییه از محضر مقام معظم رهبری شاهد عفو گسترده‌ای در سال ۱۴۰۱ نسبت به متهمان و مجرمان بودیم که پرونده‌های آن‌ها مختومه و عفو اسلامی شامل حال‌شان شد.

سخنگوی قوه قضاییه بیان کرد: کسانی که درخواست بازگشت به کشور دارند باید بررسی شود که در کدام یک از این دسته‌ها قرار می‌گیرد؛ اگر کسانی باشند که نقش موثری در اقدام علیه امنیت و آشوب‌ها و تشویق به قتل و غارت نداشتند در صورتی که نادم باشند و برگردند پرونده آن‌ها با ارفاقات قانونی مورد بررسی قرار خواهد گرفت. از پیش نمی‌شود قضاوتی را در این زمینه انجام داد و به صورت موردی باید موضوعات‌شان بررسی شود.

می‌توان آنان را مورد پیگیری قرار داد و نمی‌شود از قبل پیش بینی کرد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، ناگهان گفتند اسنادی محرمانه به دستمان رسیده و صحنه‌های جدید و عجیبی از ادعاهای بدون سند را تصویرسازی کردند.

سرویس جهانی رسانه انگلیسی وارد شد و برای ایجاد فضایی ملتهب تمام پتانسیل و اعتبارش را وسط گذاشت.

عمر خبر بی‌بی‌سی جهانی در مورد مرحومه نیکا شاکرمی، اما بیش از ۱۰ ساعت نبود و خبر به دلیل تناقضات آشکار خیلی زود با حواشی جدی روبرو شد.

عمق اشتباهات بی‌بی‌سی جهانی به قدری زیاد بود که اصلاحیه و توضیحات پسینی به سرعت چاشنی انتشار اولیه شد تا طعم تلخ خطاها را جبران کند.

از اقرار به بازسازی بودن اسناد تا آوردن کارشناس و خبرنگار برای توجیه و توضیح اشکالات، همه و همه نشان داد که کمیت گزارش بی‌بی‌سی جهانی می‌لنگد.

اوضاع اصلا به نفع بی‌بی‌سی جهانی که فرزند فارسی‌زبانش را هم به میدان آورده بود، نبود.

مخاطبان و افکار عمومی ایران به قدری روی جزئیات خبر و اسناد دقیق شدند و به اصطلاح گاف‌هایش را گرفتند که این بار بی‌بی‌سی فارسی وارد شد و تأکید کرد که اسناد بازسازی شده است.

بی‌بی‌سی یک توضیح دیگر هم داشت. آن‌ها مدعی بودند اسناد را پیش از انتشار برای مقام‌های ایرانی ارسال کرده‌اند، اما جوابی نگرفته‌اند.

هیچ سندی ارسال نشده است!

خبرنگار میزان بلافاصله، ادعای ارسال اسناد برای مقام‌های قضایی یا امنیتی ایران را پیگیری کرد. در ابتدا این ادعا که سندی برای طرف ایرانی در این پرونده ارسال شده باشد با قاطعیت رد شد. اما تحقیقات از مراجع مختلف ادامه یافت، تا اینکه یکی از افراد مسئول در یکی از نهادهای مهم درگیر در پرونده، نکته جالب توجهی را به میزان گفت: «رسانه انگلیسی ادعا می‌کند اسناد را در اختیار مقامات ایرانی قرار داده و جوابی دریافت نکرده است، اما در ادامه که گاف‌های اسناد منتشر می‌شود و فشار روی این رسانه افزایش می‌یابد عنوان می‌کند اسناد با هدف به خطر نیوفتادن افرادی که آن را به دست بی‌بی‌سی رسانده‌اند بازسازی شده است.»

این مسئول مربوطه ادامه می‌دهد: «اگر اصل اسناد برای مقامات ایرانی ارسال شده که بی بی سی در واقع در اقدامی غیرحرفه‌ای منبع یا منابعش در ایران را فروخته، اما اگر اسناد بازسازی شده برای طرف ایرانی ارسال شده که قاعدتا اسناد بدون نام و نشان امکان و ارزش بررسی ندارند. هر چند باید تأکید کرد بر اساس بررسی‌های دقیق انجام شده این رسانه انگلیسی هیچ سندی (چه اصل و چه بازسازی شده) را برای ایران ارسال نکرده که مورد صحت‌سنجی قرار گیرد. بی‌بی‌سی باید توضیح مشخص بدهد این اسناد برای چه کسی یا نهادی ارسال شده است تا بتوان به طور دقیق در مورد علت بررسی نشدن آن‌ها توضیح داد.»

بی‌بی‌سی باز هم دست به دامن منابع نزدیک شد.

یکی از اصول خبری بی‌بی‌سی در درج خبر؛ استناد به شاهدان عینی، منابع نزدیک و یا عناوینی از این دست است.

پس از انتشار گزارش اخیر بی‌بی‌سی انگلیسی درباره مرگ نیکا شاکرمی، خبرگزاری میزان با استناد به اسناد پرونده، پاسخ متقن و مستندی را به مفاد این گزارش داد.

دستور پاسخ به مطالب خبرگزاری میزان به بی‌بی‌سی فارسی واگذار شد.

اما رسانه فارسی‌زبان مالیات‌دهندگان انگلیسی از پاسخ به بسیاری از مفاد گزارش مورد اشاره سر باز زد، اما در مورد یک عکس سخن گفت. عکس محتویات کیف نیکا شاکرمی و طرح این ادعا که ایرپاد و موبایل سفید موجود در عکس برای نیکا نبوده است.

به قول بی‌بی‌سی فارسی، یک منبع نزدیک به خانواده شاکرمی این ادعا را مطرح کرده است.

این رسانه در حالی از منبع نزدیک خود در مورد عکس خبرگزاری میزان سوال پرسیده بود که فراموش کرد از او بپرسد حالا که می‌خواهیم تعلق ایرپاد و گوشی سفید رنگ به نیکا را تکذیب کنیم در مورد دیگر وسایل چه بگوییم؟

یا اینکه بعد از گذشت بیش از یک سال و نیم از مرگ نیکا وقتی وسایل او را به خانواده تحویل دادند آیا در صورتجلسه عنوان کردید که ایرپاد و گوشی سفید رنگ متعلق به نیکا نیست؟

چرا قبلا در مورد این موضوع مهم که در کیف نیکا وسایلی غیر از وسایل شخصی‌اش بوده توضیحی ندادید و مطلبی در رسانه‌ها مطرح نکردید؟

رسانه انگلیسی وارد بازی عجیبی شده است. گزارشی منتشر و ادعایی مطرح کرده و حالا برای دفاع از حیثیت آسیب دیده‌اش باید به شکل‌های مختلف از مفاد گزارش دفاع کند.

دفاعی که برای او پنجره‌های جدیدی از بی اعتباری را باز می‌کند و هر بار اثبات می‌کند آن‌ها بدون تحقیق و راستی آزمایی وارد معرکه‌ای سخت و چالش برانگیز شده‌اند.

دعوای نسرین، آیدا و آتش

اما حالا شاید وقت آن باشد تا به این نکته اشاره شود که این پرونده چند ضلع مهم دارد.

یک ضلع متشکل از نسرین و آیدا شاکرمی یعنی مادر و خواهر مرحومه نیکاست که طی ماه‌های اخیر وارد جنگ علنی با آتش (خاله نیکا) شده‌اند.

آتش خودش یک ضلع مجزاست که حتی مجری منوتوی تعطیل شده هم علیه‌اش توئیت می‌زند و او را مورد هجمه قرار می‌دهد.

اسامی اشاره شده هر کدام یک داستان مجزا دارند.

آتش خاله نیکاست که نیکا چند وقتی با او زندگی می‌کرده است. اما زندگی در کنار آتش هم برای نیکا همراه با آرامش نبوده و نیکا مجبور می‌شده شب‌هایی را تا صبح دور از خانه خاله‌اش سپری کند.

نیکا، زمانی که آتش مهمان داشته حق حضور در خانه او را نداشته و این شب‌ها یا باید به خوابگاه آیدا خواهرش می‌رفته، یا خانه دوستانش یا احتمالا در پشت بام همان ساختمانی که در شب خودکشی آن جا بوده است.

گزینه دیگری هم نبوده یا اینکه حداقل گزارش متقنی در خصوص آن وجود ندارد.

تا اینجا نیکا برای گذران شب‌های خود چهار محل را انتخاب می‌کرده که هیچ کدام از آن‌ها، منزل مادرش نبوده است.

حالا وقت آن است خانم‌های شاکرمی که طی یکی دو روز گذشته هم زد و خوردهای خانوادگی جدی با هم داشتند، برای افکار عمومی توضیح دهند که نیکا یا همان جوجوی خاله، چرا در آن شب جایی برای اسکان نداشته و آن‌ها چرا از همان شب اقدامات خود برای پیدا کردن نیکا را آغاز نکرده‌اند؟

جنازه نیکا بنا به گفته همسایه‌ها سی‌ام شهریور ماه در حیاط خانه‌ای پیدا شده است، اما مادر او چرا تا چهارم مهر ماه برای پیدا کردن دخترش هیچ اقدام و پیگیری نکرده بوده است؟

از این موضوع هم که بگذریم، باز یک سوال دیگر رخ نمایی می‌کند. چرا خانم نسرین شاکرمی که به همراه برادرش در تاریخ ۴ مهرماه ۱۴۰۱ نامه دادسرا را دریافت کرده بود تا ساعت ۱۷:۳۰ روز هفتم مهرماه به پلیس آگاهی مراجعه نکرد؟ آیا این وضعیت یک مادر نگران است؟

مادر نیکا علاوه بر پیام «تقصیر هیچ کس نبود» یک دقیقه بعد هم پیام دیگری از نیکا دریافت می‌کند که تاکنون در مورد آن با هیچ کس صحبت نکرده است.

خانم نسرین شاکرمی برای افکار عمومی توضیح دهد، چرا بعد از دریافت پیام «تقصیر هیچکس نبود» و پیام مهمتر «مقصری وجود نداشت» که در ساعت ۴ و ۵۸ دقیقه و ۱۹ ثانیه بامداد سی‌ام شهریور ماه دریافت کرد فقط به پیام «ممنونم جوج مراقب خودت باش» بسنده کرد و تا ساعت ۱۹ و ۸ دقیقه و ۲۲ ثانیه سی‌ویکم شهریور ماه دیگر پیگیر دخترش نشد؟

در پیام‌های ارسالی خانم شاکرمی برای مرحومه نیکا یک نکته دیگر هم به چشم می‌آید که حکایت از آگاهی خانواده از وضعیت روحی‌اش داشته است؛ نسرین شاکرمی در پیام ساعت ۱۹ و ۹ دقیقه ۳۱ شهریور به نیکا می‌گوید: «زندگی خودتو تباه نکن»

و سپس در ساعت ۱۹ و ۱۰ دقیقه و ۲۲ ثانیه ۳۱ شهریور خطاب به نیکا می‌نویسد: «یک‌ماه بستری بشی تو بیمارستان خیلی بهت کمک میشه»

خانم شاکرمی از چه چیزی خبر داشته که در پیامک ارسالی به نیکا می‌نویسد: «برگرد پیش مامان، هیچکس به اندازه من نمی‌تونه کمکت کنه. زندگی خودتو تباه نکن»؟!

خانم شاکرمی البته تاکنون در مورد جزئیات صحبت‌های آخرش با نیکا برای افکار عمومی متاثر از مرگ او توضیحی ارائه نداده است.

اینکه چه گفت‌وگویی بین «نیکا و او» یا «او و نیکا با واسطه مادر دوست نیکا» رخ داده و پیام‌های اشاره شده چرا به نیکا ارسال شده‌اند، مطالبی است که خانم شاکرمی از آن آگاه است.

خبرگزاری میزان البته به هیچ وجه قصد ورود به مسائل خانوادگی خانواده شاکرمی را نداشته و ندارد، اما آنچه این خانواده در ماجرای مرگ نیکا مطرح می‌کنند نه تنها همه واقعیت نیست بلکه خلاف مسلم اتفاقات رخ داده است.

پیام‌های اشاره شده بین نیکا و مادرش در این گزارش، در مرحله تحقیقات پرونده و با دستور مقام قضایی از اپراتورهای تلفن همراه دریافت شده و جزو مستندات پرونده است تا قاضی متوجه شود نیکا آن شب در چه شرایطی بوده است.

حالا وقت آن است که خانم نسرین شاکرمی در مورد این پیامک‌ها توضیح دهد و کمی هم در مورد علت اختلافات شدید با آتش بگوید تا افکار عمومی بتوانند قضاوت کنند نیکا در چه شرایط روحی و خانوادگی تصمیم به خودکشی تلخ گرفته است!

به گزارش مجاهدت از مشرق، علی مهدیان استاد حوزه و دانشگاه طی یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت: فروپاشی یکی از روش‌های برداشتن قدرت‌ها از پیش پای تمدن غرب است. بعد از جنگ جهانی اول فروپاشی عثمانی یکی از روش‌های ظاهرا موفق غرب در این جهت بود. عثمانی مراحلی را طی کرد و تا پیش از آن به «مرد بیمار» اروپا تبدیل شده بود. این تعبیری بود که در سال ۱۸۵۳ توسط تزار روس نیکلای اول برای توصیف امپراتوری عثمانی برای سفیر انگلیس در کشورش استفاده شد. این بیماری دو بعد و دو ضلع جدی داشت؛ یکی اقتصادی و دوم فرهنگی. بعد اقتصادی توسط تجار و شرکت‌های غربی دنبال می‌شد و بعد فرهنگی نیز با همان ابزارهای آن دوران و البته جریان روشنفکری منفعل در داخل پی گرفته می‌شد. هویت ملی عثمانی نیز البته آنچنان مستحکم نشده بود که بتواند دوام بیاورد.

فروپاشی دیگر در شوروی رقم خورد. غرب مادی باز با دو بازوی فشار اقتصادی و تبلیغات و کار رسانه‌ای زمینه فروپاشی شوروی را فراهم کرد. آن بخش‌هایی از شوروی که این هویت ملی درشان کمرنگ بود و به زور جریان کمونیستی به هم متصل شده بودند جدا شدند. اما بعد از نابودی و اعلام شکست، کمونیسم روسیه تبدیل به یک قدرت درجه چندم در دنیا نشد. عناصر قدرت اقتصادی و نظامی باقی ماند و البته شکل‌گیری دستگاه حاکمیت مقتدر نیز در این جهت مؤثر بود. اما هر چه بود در برهه‌ای از تاریخ، غرب احساس اقتدار کرد. گفتمان جامعه جهانی با محوریت آمریکا و سپس شکل‌گیری اتحادیه اروپا بروز و ظهور طرح انسجام‌بخشی مدرن در دنیا بود. به مرور که قدرت اسلام در خاورمیانه شکل گرفت و جریان اسلام انقلابی و بیداری اسلامی گسترش می‌یافت، تحقق جریان‌های وحدت‌شکن دینی با هویت‌های جهادی و حاکمیتی می‌توانست در شکستن قدرت در حال گسترش اسلامی مؤثر باشد.

دولت – ملت‌سازی‌ مدرن یک رشته مهم برای راهبری دنیا توسط دنیای غرب بود؛ برای آنکه فروپاشی‌ها را مدیریت کنند.

توجه به اغتشاشات ایران از این زاویه بسیار حیاتی است. کردها سال‌ها بود در غرب ایران مشغول فعالیت فرهنگی و نظامی و تشکیلاتی بودند. دروغ پدر مهسا می‌توانست مددرساننده به آنها باشد. در شرق نیز ماجرای عبدالحمید و اعوان و انصارش می‌توانست به این فرایند کمک کند. شهرهای شمالی و جنوبی نیز به شکل دیگر می‌توانستند در این جهت پیش بروند. مشکل اصلی، حکومت نبود بلکه هویت ایرانی بود؛ هویت قیام‌کرده و برخاسته که بنا داشت به‌دست خود و بدون آویزان شدن به قدرت‌ها و با فکر و نرم‌افزار سیاسی معنوی جدید به نام مردم‌سالاری دینی رشد کند. فشارهای اقتصادی از بیرون به‌علاوه تبلیغات و فشار رسانه‌ای با ابزارهای جدید در داخل و با کمک جریان منفعل غربگرای درون ایران می‌توانست ایران را از چند جهت به یک مرد بیمار تبدیل کند و سپس به سمت فروپاشی سوق دهد. به همین دلیل اغتشاشات در ایران نیازی به یک افق روشن نداشت و دلقکی مثل رضا پهلوی برایش مناسب‌تر بود. هر چه ایرانی‌ها بیشتر ناامید و منفعل می‌شدند و هر چه اقتدار حکومت مرکزی بیشتر به هم می‌خورد فروپاشی ساده‌تر بود.

ماجرای کشف حجاب را هم باید درست دید. احساس ناامیدی و بی‌هویتی در ایران به فروپاشی این هویت بیشتر کمک می‌کرد. یکپارچگی ایران با از بین رفتن قدرت حاکمیت و عناصر استقلال‌بخش و هویتی‌اش شدنی بود. اگر ایرانی‌ها دیگر عنصر هویت‌بخشی را در خود احساس نکنند با سرعت زیاد بیماری بر آنها غلبه می‌کند و نابود می‌شوند. صلوات پهلوی و «رضاشاه روحت شاد» ته دل همه ایرانی‌ها را حتی کسانی که فریادش می‌زدند خالی می‌کرد. چون ولو برای رو کم کنی خوب بود اما هویت‌کش بود.

جنگ امروز برای حفظ عناصر هویتی امروز یک جنگ جدی و بی‌بازگشت است. حفظ اقتدار مردم‌سالاری دینی، حفظ دین، حفظ هویت تاریخی تمدن‌ساز ایرانی، تقابل با زورگویان عالم و مفاهیم بنیادین بسیاری که در دست داریم اگر به هر بهانه‌ای از دست برود فروپاشی و شق عصای مومنین رخ خواهد داد. جالب است که حتی شعار وحدت‌گرایی و ولاء طرفینی و امثالهم وقتی براساس تقویت عناصر هویتی دنبال نشود یعنی با نگاهی جزئی یا سطحی و یا خیالی انتزاعی پی گرفته شود می‌تواند مدد به طرح فروپاشی دهد. راه‌حل فقط و فقط، جدی‌کردن دو عنصر «امید» و «ایمان» است؛ امید از سر ایمان و ایمان در پی امید. این دو یکی هویت را و دیگری مسیر پیشرفت را یادآوری می‌کند. این نه یک طرح اجرایی و نه حتی یک راهبرد بلکه امری عمیق‌تر و اساسی‌تر است وقتی فشار بر یک هویت توحیدی و سالک زیاد می‌شود و او در تقابل با ابتلائات ناشی از دوست و دشمن قرار می‌گیرد. گفتمان ایمان و امید که ترجمه انالله و اناالیه راجعون است باید فراگیر شود. توجه به هویت و توجه به مسیر.